توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت حیوه بن شریح بن صفوان دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت حیوه بن شریح بن صفوان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت حیوه بن شریح بن صفوان :

حیوه بن شریح تجیبی

حَیْوَه بن شُرَیْح، حَیْوَه بن شُرَیْح بن صفوان بن مالک تُجیبی کِندی، محدّث و فقیه مصری قرن دوم می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – کنیه حیوه
۲ – اشتباه شدن با حیوه بن شریح بن یزید حَضرَمی حِمْصی
۳ – تاریخ ولادت حیوه
۴ – نقل سیوطی در مورد حیوه
۵ – پدر حیوه
۶ – اساتید حیوه
۷ – نقل روایت از حیوه
۸ – توثیق حیوه
۹ – بودن حیوه در اسانید اهل سنت
۱۰ – تدریس فقه حیوه
۱۱ – پیشنهاد قضاوت به حیوه
۱۲ – نقل احادیث فقهی از حیوه
۱۳ – زهد و کرامات حیوه
۱۴ – وفات حیوه
۱۵ – تألیفات منسوب به حیوه
۱۶ – فهرست منابع
۱۷ – پانویس
۱۸ – منبع

کنیه حیوه

در بیش‌تر منابع کنیه او ابوزرعه

[۱] ابن حِبّان، کتاب الثقات، ج۶، ص۲۴۷، حیدرآباد، دکن ۱۳۹۳ـ۱۴۰۳/ ۱۹۷۳ـ۱۹۸۳، چاپ افست بیروت (بیتا).

[۲] یوسف بن عبدالرحمان مِزّی، تهذیب الکمال فی اسماءالرجال، ج۷، ص۴۷۸، چاپ بشار عواد معروف، بیروت ۱۴۲۲/۲۰۰۲.

[۳] محمد بن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۶، ص۴۰۴، چاپ شعیب ارنؤوط و دیگران، بیروت ۱۴۰۱ـ۱۴۰۹/ ۱۹۸۱ـ۱۹۸۸.

و در برخی منابع، ابویزید

[۴] ابن سعد، الطبقات الکبری (بیروت)، ج۷، ص۵۱۵.

[۵] ابن جوزی، صفه الصفوه، ج۴، ص۳۰۹.، چاپ محمود فاخوری و محمد رواسقلعجی، حلب ۱۳۸۹ـ۱۳۹۳/۱۹۶۹ـ۱۹۷۳.

ذکر شده است.

اشتباه شدن با حیوه بن شریح بن یزید حَضرَمی حِمْصی

وی را نباید با حیوه بن شریح بن یزید حَضرَمی حِمْصی (متوفی ۲۲۴) اشتباه گرفت.

تاریخ ولادت حیوه

درباره تاریخ ولادت و نخستین سالهای زندگی حیوه بن شریح بن صفوان اطلاعی در دست نیست.

نقل سیوطی در مورد حیوه

سیوطی

[۶] عبدالرحمان بن ابی بکر سیوطی، حسن المحاضره فی تاریخ مصر و قاهره، ج۱، ص۲۷۹، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، (قاهره) ۱۳۸۷.

) او را از اتباع تابعین شمرده است.

پدر حیوه

پدر وی فرمانده جماعتی بود که در ۱۱۷ به خونخواهی وُهیب یَحصَبی، بر ضد والی مصر، ولید بن رفاعه، شورش کردند

[۷] محمد بن یوسف کندی، ولاه مصر، ج۱، ص۹۹ـ۱۰۰، چاپ حسین نصّار، بیروت ۱۳۷۹/۱۹۵۹.

و او احتمالا در همین شورش کشته شد، زیرا وفات وی در همین سال ذکر شده است.

[۸] محمد بن احمد ذهبی، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، ج۳، ص۳۴۶، چاپ بشار عواد معروف، بیروت ۱۴۲۴/۲۰۰۳.

اساتید حیوه

ربیعه بن یزید قصیر، عقبه بن مسلم، یزید بن ابی حبیب، و سلیم بن جبیر از مشایخ و استادان حیوه بودند.

[۹] ابن ابی حاتم، کتاب الجرح و التعدیل، ج۳، ص۳۰۶، حیدرآباد، دکن ۱۳۷۱ـ۱۳۷۳/ ۱۹۵۲ـ۱۹۵۳، چاپ افست بیروت (بیتا).

[۱۰] یوسف بن عبدالرحمان مِزّی، تهذیب الکمال فی اسماءالرجال، ج۷، ص۴۷۹، چاپ بشار عواد معروف، بیروت ۱۴۲۲/۲۰۰۲.

[۱۱] محمد بن احمد ذهبی، کتاب تذکره الحفاظ، ج۱، ص۱۸۵، حیدرآباد، دکن ۱۳۷۶ـ۱۳۷۷/ ۱۹۵۶ـ۱۹۵۸، چاپ افست بیروت (بیتا).

نقل روایت از حیوه

عبداللّه بن مبارک، عبداللّه بن وَهْب، ابوعبدالرحمان مُقری، لیث بن سعد و ابوعاصم نَبیل از وی حدیث روایت کرده‌اند.

[۱۲] ابن ابی حاتم، کتاب الجرح و التعدیل، ج۳، ص۳۰۶، حیدرآباد، دکن ۱۳۷۱ـ۱۳۷۳/ ۱۹۵۲ـ۱۹۵۳، چاپ افست بیروت (بیتا).

[۱۳] محمد بن احمد ذهبی، کتاب تذکره الحفاظ، ج۱، ص۱۸۵، حیدرآباد، دکن ۱۳۷۶ـ۱۳۷۷/ ۱۹۵۶ـ۱۹۵۸، چاپ افست بیروت (بیتا).

[۱۴] یوسف بن عبدالرحمان مِزّی، تهذیب الکمال فی اسماءالرجال، ج۷، ص۴۷۹ـ۴۸۰.، چاپ بشار عواد معروف، بیروت ۱۴۲۲/۲۰۰۲.

توثیق حیوه

منابع متقدم رجالی، حیوه را در نقل حدیث توثیق نموده‌اند.

[۱۵] ابن سعد، الطبقات الکبری (بیروت)، ج۷، ص۵۱۵.

[۱۶] احمد بن عبداللّه عجلی، تاریخ الثقات، ج۱، ص۱۳۸، به ترتیب علی بن ابی بکر هیثمی و تضمینات ابن حجر عسقلانی، چاپ عبدالمعطی قلعجی، بیروت ۱۴۰۵/۱۹۸۴.

[۱۷] ابن ابی حاتم، کتاب الجرح و التعدیل، ج۳، ص۳۰۶ـ۳۰۷، حیدرآباد، دکن ۱۳۷۱ـ۱۳۷۳/ ۱۹۵۲ـ۱۹۵۳، چاپ افست بیروت (بیتا).

با وجود این، روایات ضعیفی نیز از او نقل شده است.

[۱۸] ابن عبدالحکم، فتوح مصر و اخبارها، ج۱، ص۲۸۷ـ ۲۸۸، چاپ چارلز سی توری، نیوهاون ۱۹۲۲، چاپ افست بغداد (۱۹۶۸).

[۱۹] ابن جوزی، کتاب الموضوعات، ج۱، ص۳۲۰، چاپ عبدالرحمان محمد عثمان، (بیروت) ۱۴۰۳/۱۹۸۳.

بودن حیوه در اسانید اهل سنت

وی در اسناد بسیاری از روایات اهل سنّت، به ویژه احادیث کتب ستّه، قرار دارد.

[۲۰] محمد بن اسماعیل بخاری، صحیح البخاری، ج۶، ص۲۲۱، (چاپ محمد ذهنی افندی)، استانبول ۱۴۰۱/۱۹۸۱، چاپ افست بیروت (بیتا).

[۲۱] مسلم بن حجاج، الجامع الصحیح، ج۶، ص۵۸، بیروت: دارالفکر، (بیتا).

[۲۲] مسلم بن حجاج، الجامع الصحیح، ج۸، ص۶، بیروت: دارالفکر، (بیتا).

[۲۳] سلیمان بن اشعث ابوداوود، سنن ابی داود، ج۱، ص۸۳، چاپ سعید محمد لحام، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.

در کتابهای تاریخی نیز برخی گزارشهای او ثبت شده است.

[۲۴] ابن سعد، الطبقات الکبری (بیروت)، ج۱، ص۳۹۵.

[۲۵] ابن سعد، الطبقات الکبری (بیروت)، ج۴، ص۲۵۸.

[۲۶] ابن عبدالحکم، فتوح مصر و اخبارها، ج۱، ص۸۲، چاپ چارلز سی توری، نیوهاون ۱۹۲۲، چاپ افست بغداد (۱۹۶۸).

[۲۷] ابن عبدالحکم، فتوح مصر و اخبارها، ج۱، ص۸۷، چاپ چارلز سی توری، نیوهاون ۱۹۲۲، چاپ افست بغداد (۱۹۶۸).

[۲۸] ابن عبدالحکم، فتوح مصر و اخبارها، ج۱، ص۱۷۶، چاپ چارلز سی توری، نیوهاون ۱۹۲۲، چاپ افست بغداد (۱۹۶۸).

تدریس فقه حیوه

حیوه بن شریح ظاهراً مجلس تدریس فقه داشته است.

[۲۹] محمد بن احمد ذهبی، کتاب تذکره الحفاظ، ج۱، ص۱۸۶، حیدرآباد، دکن ۱۳۷۶ـ۱۳۷۷/ ۱۹۵۶ـ۱۹۵۸، چاپ افست بیروت (بیتا).

پیشنهاد قضاوت به حیوه

در سال ۱۴۴ منصب قضای مصر به او پیشنهاد شد، اما نپذیرفت.

[۳۰] ابن عبدالحکم، فتوح مصر و اخبارها، ج۱، ص۲۴۱، چاپ چارلز سی توری، نیوهاون ۱۹۲۲، چاپ افست بغداد (۱۹۶۸).

[۳۱] محمد بن خلف وکیع، اخبار القضاه، ص ۶۳۸، چاپ سعید محمد لحّام، بیروت ۱۴۲۲/۲۰۰۱.

نقل احادیث فقهی از حیوه

احادیثی فقهی نیز از وی نقل شده است.

[۳۲] عبدالسلام بن سعید سحنون، المُدَوَّنه الکبری، ج۱، جزء۱، ص۶۱، التی رواها سحنون بن سعید تنوخی عن عبدالرحمان بن قاسم عتقی عن مالک بن انس، قاهره ۱۳۲۳، چاپ افست بیروت (بیتا).

[۳۳] عبدالسلام بن سعید سحنون، المُدَوَّنه الکبری، ج۱، جزء۱، ص۲۰۰، التی رواها سحنون بن سعید تنوخی عن عبدالرحمان بن قاسم عتقی عن مالک بن انس، قاهره ۱۳۲۳، چاپ افست بیروت (بیتا).

[۳۴] عبدالسلام بن سعید سحنون، المُدَوَّنه الکبری، ج۲، جزء۴، ص۳۰۵، التی رواها سحنون بن سعید تنوخی عن عبدالرحمان بن قاسم عتقی عن مالک بن انس، قاهره ۱۳۲۳، چاپ افست بیروت (بیتا).

زهد و کرامات حیوه

زهد و پارسایی و کثرت عبادت حیوه را ستوده و او را مستجاب الدعوه و از بَکّائین دانسته‌اند.

[۳۵] یوسف بن عبدالرحمان مِزّی، تهذیب الکمال فی اسماءالرجال، ج۷، ص۴۸۱، چاپ بشار عواد معروف، بیروت ۱۴۲۲/۲۰۰۲.

[۳۶] صفدی، الوافی، ج۱۳، ص۲۳۲.

حکایاتی نیز درباره کرامات و خوارق عاداتِ او نقل کرده‌اند.

[۳۷] محمد بن احمد ذهبى، کتاب تذکرهالحفاظ، ج ۱، ص ۱۸۵ـ۱۸۶، حیدرآباد، دکن ۱۳۷۶ـ۱۳۷۷/ ۱۹۵۶ـ۱۹۵۸، چاپ افست بیروت (بى تا).

[۳۸] ابن حجر عسقلانی، کتاب تهذیب التهذیب، ج۳، ص۶۲، (بیروت) ۱۴۰۴/۱۹۸۴.

[۳۹] عبدالحسین امینی، الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج۱۱، ص۱۷۳، قم ۱۴۱۶ـ۱۴۲۲/ ۱۹۹۵ـ۲۰۰۲.

وفات حیوه

در بیش‌تر منابع، سال وفات او ۱۵۸

[۴۰] یوسف بن عبدالرحمان مِزّی، تهذیب الکمال فی اسماءالرجال، ج۷، ص۴۸۲، چاپ بشار عواد معروف، بیروت ۱۴۲۲/۲۰۰۲.

[۴۱] محمد بن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۶، ص۴۰۵، چاپ شعیب ارنؤوط و دیگران، بیروت ۱۴۰۱ـ۱۴۰۹/ ۱۹۸۱ـ۱۹۸۸.

[۴۲] ابن حجر عسقلانی، کتاب تهذیب التهذیب، ج۳، ص۶۲، (بیروت) ۱۴۰۴/۱۹۸۴.

[۴۳] عبدالرحمان بن ابی بکر سیوطی، حسن المحاضره فی تاریخ مصر و قاهره، ج۱، ص۳۰۰، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، (قاهره) ۱۳۸۷.

) و در برخی منابع، سال ۱۵۹ ذکر شده است

[۴۴] ابن حِبّان، کتاب الثقات، ج۶، ص۲۴۷، حیدرآباد، دکن ۱۳۹۳ـ۱۴۰۳/ ۱۹۷۳ـ۱۹۸۳، چاپ افست بیروت (بیتا).

[۴۵] احمد بن محمد کلاباذی، رجال صحیح البخاری، ج۱، ص۲۱۳، المسمّی الهدایه و الارشاد فی معرفه اهل الثقه والسداد، چاپ عبداللّه لیثی، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷.

به گفته واقدی، او بر اثر بیماری وبا درگذشت.

[۴۶] ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۱۰، ص۱۳۷، چاپ علی شیری، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.

تألیفات منسوب به حیوه

در منابع، تألیفی به او منسوب نیست، اما در گزارشی آمده که حیوه به شخصی سفارش کرد از کتاب‌هایش نگهداری کند ولی کوتاهی آن فرد سبب شد کسانی، از جمله ابن لُهَیعه، از آن‌ها استنساخ و بهره‌برداری کنند.

[۴۷] محمد بن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۸، ص۱۵، چا