توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت حور العین دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت حور العین،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت حور العین :

حورالعین

حور (حوری)، تعبیری قرآنی در وصف دوشیزگان بهشتی است. حورالعین به معنی زنان بهشتى و از نعمت‌های بهشتی می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – تعریف حور
۲ – واژه شناسی حور
۳ – واژه حور در قرآن
۳.۱ – حور با وصف مقصورات فی الخیام
۳.۲ – حور با وصف قاصرات الطرف
۳.۳ – تشبیه حور به مرواریدهای پنهان
۳.۴ – باکره بودن حوریان
۳.۵ – حوریان با وصف همسرانی پاک
۳.۶ – حوریان با وصف بیض مکنون
۳.۷ – اختلاف در خلقت حوریان
۳.۷.۱ – خلقت حوریان با توجه به سوره واقعه
۳.۸ – حوریان در متون حدیثی اهل ‌سنت و شیعه
۳.۹ – تعداد حوریان بهشتی در آیات قرآن و روایات
۳.۱۰ – حورعین پاداش اعمال
۴ – حور در پژوهش‌ خاورشناسان
۴.۱ – نظر تور آندرآ
۴.۲ – ایران خاستگاه مفهوم حوری
۵ – احکام حورالعین
۶ – فهرست منابع
۷ – پانویس
۸ – منبع

تعریف حور

حور (حوری)، تعبیری قرآنی در وصف دوشیزگان بهشتی. حور واژهای عربی و جمع حَوراء است.

[۱] ابن منظور، لسان العرب، ذیل «حور».

در فارسی این واژه به تنهایی یا به صورت مرکب (مثلا حورعین) و گاه با افزودن یای نسبت، غالباً به معنای مفرد به کار میرود. نیز با افزودن علامت جمع فارسی در آخر حور و حوری، واژههای حوران و حوریان ساخته می‌شود. همچنین واژه حور در اشعار و متون فارسی در ترکیب با واژگان دیگر (مثلا حورپیکر، حورزاد، حورسرشت، حورلقا، حورنژاد، حوروش، حوردیس) برای وصف زنان زیبارو به کار رفته است.

واژه شناسی حور

حور مشتق از حَوَر است که احتمالاً به معنای سفید از آرامی وارد زبان عربی شده است.

[۲] ابن فارس، مقاییس اللغه، ذیل «حور».

[۳] ابن منظور، لسان العرب، ذیل «حور».

هرچند برخی آن را مأخوذ از مصدر حَوْر به معنای رجوع

[۴] طوسی، ذیل دخان آیه۵۴.

[۵] حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ذیل «حور»، ج ۱ و ۲، تهران ۱۴۱۶.

یا از مادّه حیر (به معنای حیرت و شگفتی) گرفته‌اند

[۶] طبری، جامع،ذیل دخان آیه ۵۴.

که ظاهراً هر دو خطاست. با این‌که اصمعی از رابطه حَوَر با چشم اظهار بی اطلاعی کرده است، اما واژه‌شناسان عرب عموماً آن را به معنای تضاد شدید میان سپیدی و سیاهی در چشم به‌ویژه در چشم آهو و گاو، دانسته‌اند.

[۷] کتاب العین، خلیل بن احمد، چاپ مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، قم ۱۴۰۵.

[۸] اسماعیل بن حماد جوهری، الصحاح: تاجاللغه و صحاح العربیه، ذیل «حور»، چاپ احمد عبدالغفور عطار، بیروت، چاپ افست تهران ۱۳۶۸ش.

[۹] ابن فارس، مقاییس اللغه،ذیل «حور».

[۱۰] ابن منظور، لسان العرب ذیل «حور».

که حَوَر را نمایان شدن اندک سفیدی در چشم از میان سیاهی دانسته است،

[۱۱] حسین بن محمد راغب اصفهانی، ذیل حور، المفردات فی غریب القرآن، چاپ محمد سیدکیلانی، بیروت.

از اینرو برخی معتقدند که این ویژگی در انسانها وجود ندارد و کاربرد آن درباره زنان صرفاً از باب تشبیه است.

[۱۲] الصحاح: تاج اللغه و صحاحالعربیه، چاپ احمد عبدالغفور عطار، بیروت، چاپ افست تهران ۱۳۶۸ش.

[۱۳] ابن فارس، مقاییس اللغه ذیل «حور».

ابن منظور (ذیل «حور») در بیانی جامع، حوراء را زنی وصف کرده که سفیدی چشمانش شفاف، سیاهیاش غلیظ، چشمانش کاملا گرد و پلکهایش نازک و ظریف است. به نظر برخی این واژه علاوه بر وصف چشم بر سپیدی تن نیز دلالت دارد.

[۱۴] خلیل بن احمد، کتاب العین، ذیل «حور»، چاپ مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، قم ۱۴۰۵.

[۱۵] ابن منظور، لسان العرب ،ذیل «حور».

[۱۶] طبری، جامع، ذیل دخان آیه۵۴.

[۱۷] طوسی، ذیل دخان آیه ۵۴.

[۱۸] محمد بن عمر فخررازی، التفسیر الکبیر، او، مفاتیح الغیب، ذیل دخان آیه ۵۴،چاپ عماد زکی بارودی، قاهره ۲۰۰۳.

در اشعار عربی نیز واژه حواریّات برای بیان سپیدی پوست و رنگ زنان شهرنشین، برخلاف زنانی که در صحرا زندگی می‌کنند به کار رفته است

[۱۹] ابن منظور، لسان العرب،ذیل «حور».

[۲۰] محمد بن احمد ازهری، تهذیب اللغه،ج ۵، ذیل «حور»، چاپ عبداهلد درویش، قاهره.

[۲۱] اسماعیل بن حماد جوهری، الصحاح: تاج اللغه و صحاح العربیه، ذیل «حور»، چاپ احمد عبدالغفور عطار، بیروت، چاپ افست تهران ۱۳۶۸ش.

[۲۲] ابن فارس، مقاییس اللغه، ذیل «حور».

واژه حور در اشعار کهن عربی نیز کاربرد داشته است. در همگی این اشعار وصف حور برای زنان به کار رفته و غالباً ناظر به سپیدی تن ایشان است.

واژه حور در قرآن

واژه حور چهار بار در قرآن آمده است که سه بار با صفت «عین» همراه است.

[۲۳] دخان/سوره۴۴، آیه۵۴.

[۲۴] طور/سوره۵۲، آیه۲۰.

[۲۵] واقعه/سوره۵۶، آیه۲۲.

عین جمع عَیناء به معنای زن فراخ چشم است.

[۲۶] ابن منظور، لسان العرب،ذیل «عین».

بنابراین «حورعین» ترکیبی از دو صفت است که به صورت اسم به کار رفته و به معنای «دوشیزگان سیم تن چشم درشتی» است که در زندگی پس از مرگ به همسری مؤمنان در خواهند آمد. آیه چهارم در سوره الرحمن،

[۲۷] رحمن/سوره۵۵، آیه۷۲.

حور با وصف مقصورات فی الخیام

حور با عبارت «مَقصورات فیالخیام» همراه شده است. به گفته ابن منظور

[۲۸] ابن منظور، لسان العرب،ذیل «قصر».

قصر به معنای حبس بوده و معنای این عبارت «محبوس در خیمه‌ها» است. به نظر فراء

[۲۹] یحیی بن زیاد فرّاء، معانی القرآن، ذیل رحمن: ۷۲، چاپ عبدالفتاح اسماعیل شلبی، (قاهره ۱۹۷۲)، چاپ افست تهران.

منظور آن است که حوریان بهشتی وابسته به همسرانشان هستند و جز به آنان نظر ندارند.

[۳۰] طبری، جامع، ذیل رحمن آیه ۷۲.

[۳۱] طوسی، ذیل رحمن آیه ۷۲.

[۳۲] محمد بن عمر فخررازی، التفسیر الکبیر، ذیل رحمن آیه۵۶، او، مفاتیح الغیب، چاپ عماد زکی بارودی، قاهره ۲۰۰۳.

حور با وصف قاصرات الطرف

مؤید این معنا آیات دیگری است که در آن‌ها از حوریان بدون استفاده از واژه حور و با وصف «قاصِراتُ الطرفِ» به معنای زنانی که نگاهشان را از همسرانشان برنمی‌دارند، یاد شده است.

[۳۳] صافّات/سوره۳۷، آیه۴۸.

[۳۴] ص/سوره۳۸، آیه۵۲.

[۳۵] رحمن/سوره۵۵، آیه۵۶.

به عبارت دیگر مراد آن است که آنان تنها به همسرانشان چشم دارند و دل و دیده به آنان می‌سپارند و به کسان دیگر هیچ رغبتی ندارند

[۳۶] طبری، جامع البیان ،ذیل صافّات آیه ۴۸.

[۳۷] طبری، جامع البیان، ذیل ص آیه ۵۲.

[۳۸] طبری، جامع،ذیل رحمن آیه ۵۶.

[۳۹] طوسی ، التبیان ، ذیل صافّات، آیه ۴۸،.

[۴۰] طوسی،التبیان، ذیل ص، آیه ۵۲.

[۴۱] طوسی،التبیان، ذیل رحمن آیه ۵۶.

[۴۲] زمخشری، الکشاف، ذیل صافّات آیه ۴۸.

[۴۳] زمخشری، الکشاف، ذیل ص، آیه ۵۲.

[۴۴] زمخشری، الکشاف، ذیل رحمن آیه ۵۶.

[۴۵] طبرسی، مجمع البیان، ذیل صافّات، آیه ۴۸.

[۴۶] طبرسی، مجمع البیان، ذیل ص، آیه۵۲.

[۴۷] طبرسی، مجمع البیان، ذیل رحمن آیه ۵۶.

میبدی

[۴۸] احمد بن محمد میبدی، کشفالاسرار و عد هالابرار، ذیل صافّات آیه ۴۸، چاپ علیاصغر حکمت، تهران ۱۳۶۱ش.

این تعبیر را حاکی از نوعی حیا و دلبری در حوریان دانسته است.

تشبیه حور به مرواریدهای پنهان

همچنین آنان به مرواریدهای پنهان تشبیه شده‌اند (کأمثالِ اللؤلؤِ المَکنونِ)

[۴۹] واقعه/سوره۵۶، آیه۲۳.

که بیانگر پاکی و صفای حوریان است که همچون مروارید نهفته در صدف هیچ دستی به آنان نمی‌رسد.

[۵۰] طبری، جامع البیان، ذیل واقعه آیه۲۳.

چنانکه گفته شده پیش از همسرانشان در بهشت، هیچ انسان یا جنی آن‌ها را لمس نکرده است (لم یَطمِثهُنَّ أنسٌ قَبلَهم و لا جانٌ).

[۵۱] رحمن/سوره۵۵، آیه۵۶.

[۵۲] رحمن/سوره۵۵، آیه۷۴.

[۵۳] طوسی، ذیل رحمن آیه۵۶.

[۵۴] طوسی، التبیان، ذیل رحمن آیه ۷۴.

[۵۵] محمد بن عمر فخررازی، التفسیر الکبیر، او، مفاتیح الغیب، ذیل رحمن آیه۵۶، چاپ عماد زکی بارودی، قاهره ۲۰۰۳.

[۵۶] محمد بن عمر فخررازی، التفسیر الکبیر، او، مفاتیح الغیب، ذیل رحمن آیه۷۴،چاپ عماد زکی بارودی، قاهره ۲۰۰۳.

باکره بودن حوریان

باکره بودن حوریان در آیه ۳۶ سوره واقعه نیز تأکید شده است.

[۵۷] زمخشری، الکشاف، ذیل واقعه آیه۵۶.

[۵۸] طبرسی، ذیل واقعه آیه۵۶.

برخی مفسران از آیات ۵۶ و ۷۴ سوره رحمن چنین نتیجه‌گیری کرده‌اند که حوریان به دو نوع انسان و جن تقسیم می‌شوند.

[۵۹] طوسی، ذیل آیه۵۶.

[۶۰] طوسی، ذیل آیه۷۴.

[۶۱] طبرسی، ذیل آیه۵۶.

[۶۲] طبرسی، ذیل آیه۷۴..

همچنین از حوریان با اوصاف «همسال» (أتراب)، «شوهردوست» (عُرُب) و «نارپستان» (کَواعِب) یاد شده است.

[۶۳] ص/سوره۳۸، آیه۵۲.

[۶۴] واقعه/سوره۵۶، آیه۳۷.

[۶۵] نبأ/سوره۷۸، آیه۳۳.

مفسران حوریان بهشتی را همسال با شوهرانشان، نه پیر و نه جوان، دانسته‌اند.

[۶۶] طبری، جامع، ذیل ص آیه۵۲.

[۶۷] طوسی، التبیان، ذیل ص آیه ۵۲.

[۶۸] زمخشری، الکشاف،ذیل ص آیه۵۲.

[۶۹] طبرسی، مجمع البیان، ذیل ص آیه۵۲.

[۷۰] طبرسی، مجمع البیان، ذیل واقعه آیه۳۷.

حوریان با وصف همسرانی پاک

حوریان با وصف «أزواجٌ مُطَهَّره» (همسرانی پاک) نیز ستوده شده‌اند

[۷۱] بقره/سوره۲، آیه۲۵.

[۷۲] آلعمران/سوره۳،آیه۱۵.

[۷۳] نساء/سوره۴، آیه۵۷.

به عقیده مفسران این طهارت مطلق است و پاکی از هرگونه پلیدی و آلودگی، چه ظاهری و جسمی و چه باطنی و روانی نظیر کژخلقی، زشتخویی، دودلی و بدگمانی را شامل می‌شود.

[۷۴] طبری، جامع،ذیل بقره آیه ۲۵.

[۷۵] طبری، جامع،ذیل آل عمران آیه۱۵.

[۷۶] طبری، جامع،ذیل نساء آیه۵۷.

[۷۷] طوسی، ذیل بقره آیه ۲۵.

[۷۸] طوسی، ذیل آل عمران آیه۱۵.

[۷۹] طوسی، ذیل نساء آیه۵۷.

[۸۰] زمخشری، الکشاف،ذیل بقره آیه ۲۵.

[۸۱] زمخشری، الکشاف،ذیل آل عمران آیه۱۵.

[۸۲] زمخشری، الکشاف،ذیل نساء آیه۵۷.

[۸۳] طبرسی،مجمع البیان، ذیل بقره آیه ۲۵.

[۸۴] طبرسی،مجمع البیان، ذیل آل عمران آیه۱۵.

[۸۵] طبرسی،مجمع البیان، ذیل نساء آیه۵۷.

حوریان با وصف بیض مکنون

همچنین حوریان به «بیضٌ مَکنونٌ»

[۸۶] صافّات/سوره۳۷، آیه۴۹.

مانند شده‌اند. طبری

[۸۷] طبری، جامع،ذیل صافات ،آیه۴۹.

دیدگاههای گوناگون را در بیان مقصود از این تشبیه آورده است: برخی آن را بیان پوشیده بودن حوریان می‌دانند همچون پرندگان که تخم خود را زیر بال و پرشان می‌پوشانند تا از گرد و غبار و باد در امان باشند؛ یا ممکن است مراد از آن پرده نازک و سپیدرنگی باشد که درون تخم مرغان قرار دارد و از دسترس دیگران به دور است؛ بعضی نیز منظور آن را رنگ سفید متمایل به زرد حوریان دانسته‌اند.

[۸۸] طوسی، ذیل صافّات آیه ۴۹.

[۸۹] طبرسی، ذیل صافّات آیه ۴۹.

[۹۰] محمد بن عمر فخررازی، التفسیر الکبیر، ، او، مفاتیح الغیب، ذیل صافّات آیه ۴۹، چاپ عماد زکی بارودی، قاهره ۲۰۰۳.

ابن عباس این تعبیر را هم معنای «اللؤلؤ المَکنون»

[۹۱] واقعه/سوره۵۶، آیه۲۳.

دانسته است

[۹۲] طبری، جامع،ذیل واقعه آیه ۲۳.

چنانکه در جای دیگر حوریان به یاقوت و مرجان مانند شده‌اند.

[۹۳] رحمن/سوره۵۵، آیه۵۸.

اختلاف در خلقت حوریان

در این‌که حوریان همان زنان شایسته کردار دنیا هستند یا از نوعی دیگر خلق می‌شوند، اختلاف هست. از سویی در آیاتی از قرآن تأکید شده است که زندگی در بهشت شبیه زندگی در زمین خواهد بود و اعضای خانواده‌های مؤمن از جمله همسران با یکدیگر خواهند بود.

[۹۴] رعد/سوره۱۳، آیه۲۳.

[۹۵] یس/سوره۳۶، آیه۵۶.

[۹۶] غافر/سوره۴۰، آیه۸.

[۹۷] زخرف/سوره۴۳، آیه۷۰.

بنابراین می‌توان چنین نتیجه گرفت که زنان یا حوریان بهشتی احتمالا همان همسران مردان در دنیا خواهند بود. از اینرو گروهی از مفسران بر این عقیده‌اند که حوریان همان زنان زمینی‌اند که با خلقتی نو به زنانی باکره و همسال با شوهران بهشتیشان بدل می‌شوند.

[۹۸] طبری، جامع،ذیل واقعه آیه ۳۵.

[۹۹] طبری، جامع،ذیل واقعه آیه ۳۷.

[۱۰۰] طبرسی،مجمع البیان، ذیل واقعه آیه ۳۵.

[۱۰۱] طبرسی، ذیل واقعه آیه ۳۷.

[۱۰۲] طوسی، ذیل رحمن آیه ۷۴.

خلقت حوریان با توجه به سوره واقعه

اما ظاهر آیات سوره واقعه

[۱۰۳] واقعه/سوره۵۶، آیه۷.

[۱۰۴] واقعه /سوره۵۶، آیه۴۰.

آن است که زنان بهشتی دو دسته‌اند: نخست حورعین که پاداش سابقون و مؤمنان پیشتاز است و دوم همسرانی که از نو خلق می‌شوند که برای اصحاب‌الیمین در نظر گرفته شده‌اند. البته این تفکیک در آیات دیگر قرآن وجود ندارد و تنها تأکید شده است که این دست از نعمتهای بهشتی برای متقیان،

[۱۰۵] ص/سوره۳۸، آیه۴۹.

[۱۰۶] دخان/سوره۴۴، آیه۵۱.

[۱۰۷] طور/سوره۵۲، آیه۱۷.

[۱۰۸] نبأ/سوره۷۸، آیه۳۱.

کسانی که از بازخواست شدن نزد خدا هراس دارند

[۱۰۹] رحمن/سوره۵۵، آیه۴۶.

و بنده‌های خالص خدا

[۱۱۰] صافّات/سوره۳۷، آیه۴۰.

آماده شده است. برخی نیز معتقدند به جز زنان زمینی که با خلقتی جدید به زنان باکره تبدیل می‌شوند، حوریانی دیگر از نوعی متفاوت نیز در بهشت خلق می‌شوند.

[۱۱۱] حسین بن حسن حلیمی، کتاب المنهاج فی شعب الایمان، ج۱، ص۴۷۶ـ ۴۷۷، چاپ حلمی محمد فوده، (بیروت) ۱۳۹۹/۱۹۷۹.

[۱۱۲] ابن قیّم جوزیه، حادی الارواح الی بلادالافراح، ج۱، ص۲۶۴ـ۲۶۶، چاپ سیدجمیلی، بیروت ۱۴۰۹/۱۹۸۸.

البته تأکید شده است که زنان زمینی از نظر مقام و منزلت بسیار بالاتر از حوریان بهشتی قرار دارند.

[۱۱۳] سلیمان بن احمد طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲۳، ص۳۶۸، چاپ حمدی عبدالمجید سلفی، چاپ افست بیروت ۱۴۰۴ـ ۱۴۰.

[۱۱۴] حسین بن حسن حلیمی، کتاب المنهاج فی شعب الایمان، ج۲، ص۱۷۶ـ ۱۷۷، چاپ حلمی محمد فوده، (بیروت) ۱۳۹۹/۱۹۷۹.

حوریان در متون حدیثی اهل ‌سنت و شیعه

در متون حدیثی اهل‌سنّت و شیعه، گاه تعبیراتی مبالغه‌آمیز در وصف حوریان بهشتی روایت شده است، از جمله اینکه: حوریان بهشتی از قطرههای باران ابری در آسمان عرش

[۱۱۵] محمد بن احمد قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ذیل رحمن آیه ۷۲، بیروت ۱۴۰۵/۱۹۸۵.

یا از تسبیح فرشتگان

[۱۱۶] احمد بن محمد ثعلبی، الکشف و البیان، ذیل واقعه آیه ۳۵، المعروف تفسیر الثعلبی، چاپ علی عاشور، بیروت ۱۴۲۲/۲۰۰۲.

یا در پاره‌ای روایات از زعفران

[۱۱۷] طبری، جامع، ذیل واقعه آیه۲۲.

[۱۱۸] مجلسی، بحار الانوار، ج۸، ص۱۲۲.

آفریده شده‌اند.
در روایتی مادّه خلقت حوریان زعفران، مشک، عنبر و کافور است به گونه‌ای که از نوک انگشتان پاها تا رانها از زعفران، از رانها تا سینه‌ها از مشک، سینه‌ها تا گردن از عنبر و از گردن تا سر از کافور سپید و خوشبو خلق شده است

[۱۱۹] محمد بن احمد قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ذیل واقعه آیه ۲۲، بیروت ۱۴۰۵/۱۹۸۵.

[۱۲۰] محمدعبدالرووف بن تاجالعارفین مُناوی، فیض القدیر: شرح الجامع الصغیر من احادیث البشیر النذیر، ج۳، ص۵۹۸، چاپ احمد عبدالسلام، بیروت ۱۴۱۵/۱۹۹۴.

بدن حوریان بی‌اندازه سفید و براق است و ظرافت اندامشان به اندازه‌ای است که حتی عصب ساقهای سیمین آنان از پس هفتاد جامه ابریشمین هویداست

[۱۲۱] محمد بن اسماعیل بخاری، صحیحالبخاری، ج۴، ص۸۸، (چاپ محمد ذهنیافندی)، استانبول ۱۴۰۱/۱۹۸۱، چاپ افست بیروت.

[۱۲۲] محمد بن اسماعیل بخاری، صحیح البخاری، ج۸، ص۱۴۷، (چاپ محمد ذهنیافندی)، استانبول ۱۴۰۱/۱۹۸۱، چاپ افست بیروت.

[۱۲۳] محمد بن عیسی ترمذی، سنن الترمذی، ج۴، ص۸۳، ج ۳ و ۴، چاپ عبدالرحمان محمدعثمان، بیروت ۱۴۰۳.

ابروانشان خطی سیاه بر بالای نور، پیشانیشان هلال ماه، و چهره‌های درخشانشان منعکس کننده نور الهی است

[۱۲۴] محمد بن احمد قرطبی، التذکر ه فی احوال الموتی و امور الآخره، ج۱، ص۱۵۰، چاپ فواز احمد زمرلی، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.

[۱۲۵] محمود بن احمد عینی، عمد هالقاری: شرح صحیح البخاری، ج۱۴، ص۹۵، چاپ عبدالهت محمود محمدعمر، بیروت ۱۴۲۱/۲۰۰۱.

آنان مزیّن به جواهرات و سنگهای قیمتی فراوان‌اند به طوری که اگر یک حوری دستبندش را نمایان سازد تمام دنیا نورانی می‌شود

[۱۲۶] محمد بن احمد قرطبی، التذکره فی احوال الموتی و امور الآخره، ج۱، ص۱۵۰، چاپ فواز احمد زمرلی، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.

اگر زنی بهشتی بر اهل دنیا ظاهر شود، نور و بوی او آسمان و زمین را فراخواهد گرفت و حتی روسری او از دنیا و آنچه در آن است، ارزشمندتر است

[۱۲۷] محمد بن اسماعیل بخاری، صحیح البخاری، ج ۷، ص ۲۰۴، ج۳، ص۲۰۳،(چاپ محمد ذهنی افندی)، استانبول ۱۴۰۱/۱۹۸۱، چاپ افست بیروت.

[۱۲۸] محمد بن عیسی ترمذی، سنن الترمذی، ج۳، ص۱۰۱، چاپ عبدالرحمان محمدعثمان، بیروت ۱۴۰۳.

و اگر قطرهای از آب دهان او در دریا بریزد، آب آن شیرین می‌شود.

[۱۲۹] احمد بن محمد ثعلبی، الکشف و البیان، ذیل رحمن آیه ۷۲، المعروف تفسیر الثعلبی، چاپ علی عاشور، بیروت ۱۴۲۲/۲۰۰۲.

تعداد حوریان بهشتی در آیات قرآن و روایات

در آیات قرآنی سخنی از تعداد حوریان بهشتی نیست، اما بنابر روایات به هر مؤمن دو،

[۱۳۰] محمد بن اسماعیل بخاری، صحیح البخاری، ج۴، ص۸۶، (چاپ محمد ذهنیافندی)، استانبول ۱۴۰۱/۱۹۸۱، چاپ افست بیروت.

[۱۳۱] محمد بن اسماعیل بخاری، صحیح البخاری، ج۴، ص۸۸، (چاپ محمد ذهنیافندی)، استانبول ۱۴۰۱/۱۹۸۱، چاپ افست بیروت.

[۱۳۲] مسلم بن حجاج، الجامع الصحیح، ج۸، ص۱۴۶ـ۱۴۷، بیروت: دارالفکر.

هفتاد و دو

[۱۳۳] محمد بن عیسی ترمذی، سنن الترمذی، ج۳، ص۱۰۶، ج ۳ و ۴، چاپ عبدالرحمان محمدعثمان، بیروت ۱۴۰۳.

و حتی صدها و هزاران حوری

[۱۳۴] ابونعیم اصفهانی، صفه الجنه، ج۳، ص۲۱۷ـ۲۲۰، چاپ علیرضا عبدالله، دمشق ۱۴۰۶ـ۱۴۰۷/ ۱۹۸۶ـ۱۹۸۷.

[۱۳۵] ابونعیم اصفهانی، صفه الجنه، ج۳، ص۲۷۹ـ۲۸۰، چاپ علیرضا عبدالله، دمشق ۱۴۰۶ـ۱۴۰۷/ ۱۹۸۶ـ۱۹۸۷.

[۱۳۶] احمد بن حسین بیهقی، کتاب البعث و النشور، ج۱، ص۲۰۸، چاپ محمدسعید ابیانی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.

[۱۳۷] مجلسی، بحار الانوار، ج۸، ص۱۴۹۱۵۰.

[۱۳۸] مجلسی، بحار الانوار، ج۸، ص۱۹۸.

[۱۳۹] مجلسی، بحار الانوار، ج۸، ص۲۱۴.

وعده داده شده است. حوریان در بهشت‌ به‌طور دسته‌جمعی آواز می‌خوانند و احساسات خود را درباره همسرانشان بیان می‌کنند..

[۱۴۰] محمد بن عیسی ترمذی، سنن الترمذی، ج۴، ص۱۰۰، چاپ عبدالرحمان محمدعثمان، بیروت ۱۴۰۳.

[۱۴۱] ابونعیم اصفهانی، صفه الجنه، ج۳، ص۲۸۲ـ۲۸۳، چاپ علیرضا عبدالله، دمشق ۱۴۰۶ـ۱۴۰۷/ ۱۹۸۶ـ۱۹۸۷.

[۱۴۲] احمد بن حسین بیهقی، کتاب البعث و النشور، ج۱، ص۲۱۰ـ۲۱۲، چاپ محمدسعید ابیانی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.

[۱۴۳] مجلسی، بحار الانوار، ج۸، ص۱۹۴۱۹۵.

[۱۴۴] ابونعیم اصفهانی، صفه الجنه، ج۳، ص۲۰۵ـ۲۳۲، چاپ علیرضا عبدالله، دمشق ۱۴۰۶ـ۱۴۰۷/ ۱۹۸۶ـ۱۹۸۷.

[۱۴۵] ابونعیم اصفهانی، صفه الجنه، ج۳، ص۲۷۸ـ۲۸۴، چاپ علیرضا عبدالله، دمشق ۱۴۰۶ـ۱۴۰۷/ ۱۹۸۶ـ۱۹۸۷.

[۱۴۶] احمد بن حسین بیهقی، کتاب البعث و النشور، ج۱، ص۱۹۴ـ۲۱۲، چاپ محمدسعید ابیانی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.

[۱۴۷] محمد بن احمد قرطبی، التذکره فی احوال الموتی و امور الآخره، ج۱، ص۱۴۶ـ۱۵۴، چاپ فواز احمد زمرلی، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.

[۱۴۸] ابن قیّم جوزیه، حادی الارواح الی بلادالافراح، ج۱، ص۲۵۷ـ۲۸۲، چاپ سیدجمیلی، بیروت ۱۴۰۹/۱۹۸۸.

[۱۴۹] ابن قیّم جوزیه، حادی الارواح الی بلادالافراح، ج۱، ص۲۹۱ـ۲۹۴، چاپ سیدجمیلی، بیروت ۱۴۰۹/۱۹۸۸.

حورعین پاداش اعمال

در روایات، حورعین پاداش پارهای از اعمال یاد شده است، از جمله: فروخوردن خشم، جهاد در راه خدا، رها کردن مال حرام،

[۱۵۰] احمد بن محمد برقی، کتاب المحاسن، ج۱، ص۶، چاپ جلالالدین محدث ارموی، تهران ۱۳۳۰ش.

چشم‌ندوختن به زن نامحرم،

[۱۵۱] ابن بابویه، کتاب مَن لایَحضُرُه الفقیه، ج۳، ص۴۷۳ـ۴۷۴، چاپ علیاکبر غفاری، قم ۱۴۰۴.

و قرائت برخی از سوره‌های قرآن.

[۱۵۲] مجلسی، بحار الانوار، ج۸، ص۱۹۱۱۹۲.

حور در پژوهش‌ خاورشناسان

در پژوهش‌های خاورشناسان در پژوهش‌های متعدد خود جملگی معتقدند که حور، وام واژهای غیر عربی است، هر چند درباره خاستگاه واژه و مفهوم حور اختلاف دارند. با این‌که در تورات (صحیفه اشعیاء نبی، ۱۹:۲۶؛ صحیفه حزقیال نبی، ۱:۳۷ـ۱۴؛ صحیفه دانیال نبی، ۱:۱۲ـ۳) اشاراتی به زندگی اخروی انسان‌ها شده و توضیحات مبسوط و کاملتری در این‌باره در متون ربّانی و تلمودی آمده است،

[۱۵۳] آبراهام کوهن، گنجینهای از تلمود، ج۱، ص۳۶۲ـ۳۹۱، ترجمه از متن انگلیسی از امیر فریدون گرگانی، تهران ۱۳۸۲ش.

با این حال در شمار نعمتهای بهشتی مفهومی نظیر حوری آنگونه که در تلقی اسلامی وجود دارد، دیده نمی‌شود. از اینرو خاورشناسان برمبنای پیش‌فرضهای خود درباره پیامبر اسلام و قرآن، برای خاستگاه و مفهوم این واژه گمانه‌زنیهایی کرده‌