توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت حمله به خیمه‌های امام حسین دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت حمله به خیمه‌های امام حسین،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت حمله به خیمه‌های امام حسین :

حمله به خیام حرم

روز عاشورا سپاه عمر بن سعد بعد از به شهادت رساندن امام حسین (علیه‌السّلام)، به خیمه‌ها حمله کردند، و خیمه‌ها را آتش زدند، و اموال و اثاث آنها را به غارت بردند.

فهرست مندرجات

۱ – غارت اموال
۱.۱ – سخن امام رضا
۱.۲ – سخن امام سجاد
۱.۳ – اسامی غارتگران
۱.۴ – گزارش دختر امام حسین
۱.۵ – گزارش ابن طاووس
۱.۶ – فریاد اعتراض زنی از سپاه دشمن
۲ – چگونگی رفتار دشمن با امام سجاد
۳ – آتش زدن خیمه‌گاه
۳.۱ – گزارش سید بن طاووس
۳.۲ – گزارش شیخ مفید
۴ – نجات عقبه بن سمعان
۵ – پانویس
۶ – منبع

غارت اموال

ابومخنف در این‌باره می‌نویسد: مردم به سوی زنان حسین (علیه‌السّلام) و اموال و اثاثش هجوم آوردند و لباس‌های فاخر و شتر(هایشان) را به غارت بردند، و چه بسا بین آنها بر سر پیراهن‌های موجود در خیمه‌ها کشمکش می‌شد و سرانجام، ماموران غالب می‌شدند و آن پیراهن‌ها را به یغما می‌بردند.

[۱] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۴۵۳.

سخن امام رضا

امام رضا (علیه‌السّلام) در روایتی می‌فرماید: ماه محرم، ماهی است که مردم زمان جاهلیت، جنگ و قتال را در آن حرام می‌دانستند، اما در این ماه خون ما حلال شمرده شد، حرمت ما هتک شد، خاندان و زنان ما اسیر شدند و آتش در خیمه‌های ما فروزان و اموال ما غارت شد و حرمت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) درباره ما رعایت نشد. (…قال الرضا (علیه‌السّلام): ان المحرم شهر کان اهل الجاهلیه یحرمون فیه القتال فاستحلت فیه دماء نا و هتکت فیه حرمتنا وسبی فیه ذرارینا و نسائنا و اضرمت النیران فی مضاربنا و انتهب ما فیها من ثقلنا و لم تراع لرسول الله حرمه فی امرنا.

[۲] شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، مجلس۲۷، ص۱۹۰، ح۲.

[۳] ابن فتال نیشابوری، روضه الواعظین، ج۱، ص۱۶۹.

[۴] ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۲۳۸.

)

سخن امام سجاد

امام سجاد (علیه‌السّلام) هنگام اسارت در جمع کوفیان، در این‌باره می‌فرماید: انا ابن من انتهک حریمه و سلب نعیمه، و انتهب ماله، و سبی عیاله؛

[۵] ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۲۶۱.

[۶] طبرسی، فضل بن حسن، الاحتجاج، ج۲، ص۳۲.

[۷] ابن نما، جعفر بن محمد، مثیرالاحزان، ص۸۹.

[۸] سید بن طاووس، الملهوف علی قتلی الطفوف، ص۱۹۹.

«من فرزند کسی هستم که به خانواده‌اش اهانت شد و نعمت‌هایش از او گرفته شد و اموالش غارت شد و خانواده‌اش به اسارت برده شد».

اسامی غارتگران

دشمنان همراه شمر آمدند و خیمه‌های خاندان حسینی را محاصره کردند.
شمر بن ذی الجوشن، که خدا او را لعنت کند، جلو آمد تا نزدیک خیمه زن‌ها شد؛ سپس به یارانش گفت: داخل شوید و زینت زنان را تاراج کنید. سپس لشکر عمر سعد مشغول غارت خانواده و زنان حسین (علیه‌السّلام) شدند تا آنجا که انگشتر از انگشتشان، گوشواره از گوششان و خلخال از پایشان ربودند….

[۹] ابن نما، جعفر بن محمد، مثیرالاحزان، ص۷۶.

آری آنان داخل شدند و هرچه در خیمه بود، گرفتند؛ حتی گوشواره‌ای که در گوش‌ ام‌کلثوم بود، گرفتند و گوشش را شکافتند.

[۱۰] ابن اعثم، احمد، الفتوح، ج۵، ص۱۲۰.

[۱۱] خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، ج۲، ص۴۳.

سپاه عمر سعد، شتران و باروبنه و اثاثیه حسین را نیز غارت کردند.

[۱۲] شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۱۲.

رحیل بن زهیر جعفی، جریر بن مسعود حضرمی و اسد بن مالک حضرمی، بیشتر زینت‌ها و ورس (نام فارسی ورس، اسپرک است و در سرزمین یمن می‌روید و گیاهی است که دانه آن مانند دانه کنجد است. علامه ابوالحسن شعرانی درباره آن می‌فرماید: از تحف یمن است و در همانجا روید رشته‌ها دارد چون زعفران، و تخم آن مانند کنجد است رنگی زرد زیبا دارد.

[۱۳] قمی، شیخ عباس، ترجمه نفس المهموم، ترجمه شعرانی، ص۱۴۸.

[۱۴] جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، ماده «ورس».

) را غارت کردند و ابوالجنوب جعفی، شتر آب‌کش حضرت را ربود.

[۱۵] بلاذری، احمد بن‌ یحیی‌، انساب الاشراف، ج۳، ص۲۰۴.

رحیل بن حیثمه جعفی،‌ هانی بن شبیب حضرمی و جریر بن مسعود حضرمی، کمان و زینت‌ها را به یغما بردند.

[۱۶] ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۲۵۹.

ابوحنیفه دینوری درباره ورس به غارت رفته می‌گوید که ورس غارت شده، همان ورسی بوده است که حسین (علیه‌السّلام) (در منزل تنعیم) از کاروانی که برای یزید ورس حمل می‌کردند، گرفته بود.

[۱۷] دینوری، ابوحنیفه، الاخبار الطوال، ص۲۴۵.

گزارش دختر امام حسین

فاطمه، دختر امام حسین (علیه‌السّلام) گزارش این یورش و غارت را چنین بیان کرده است: جمعیت زیادی به خیمه ما وارد شدند… من دو خلخال از طلا در پاهایم داشتم. مردی در حالی که گریه می‌کرد، آن دو خلخال را از پاهایم در می‌آورد. گفتم: ‌ای دشمن خدا، سبب گریه‌ات چیست؟ گفت: چگونه گریه نکنم که دختر رسول خدا را غارت می‌کنم. گفتم: غارت نکن، گفت: (اگر من غارت نکنم) می‌ترسم کسی دیگر بیاید و آن را بردارد. فاطمه گفت: هرچه در خیمه گاه بود، غارت کردند…

[۱۸] شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، مجلس۳۱، ص۲۲۸-۲۲۹.

[۱۹] ابن سعد، ترجمه الحسین و مقتله، ص۷۸.

[۲۰] حسینی موسوی حائری، محمد بن ابی‌طالب، تسلیه المجالس وزینه المجالس، ج۲، ص۳۲۴.

گزارش ابن طاووس

ابن طاووس نگاشته است: (پس از آنکه امام حسین (علیه‌السّلام) به شهادت رسید) لشکر عمر سعد برای غارت خیمه‌های خاندان رسول و نور چشمان زهرای بتول، به سوی خیمه‌ها از هم سبقت می‌گرفتند. دختران رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از خیام حرم، بیرون آمدند و صدا به گریه بلند نمودند و در فراق حامیان و دوستداران خود، ندبه کردند.

[۲۱] سید بن طاووس، الملهوف علی قتلی الطفوف، ص۱۸۰.

فریاد اعتراض زنی از سپاه دشمن

حمید بن مسلم، خشم و اعتراض یکی از زنان قبیله بنی بکر را به رفتار سپاهیان عمر سعد، چنین گزارش کرده است: زنی از (طایفه) بنی بکر بن وائل با شوهرش در سپاه عمر بن سعد بود. چون دید لشکر به زن‌ها و خیمه‌های حسین حمله کرده و به غارت آنها مشغول‌اند، شمشیری به دست گرفت و به سوی خیمه‌ها آمد و گفت: ‌ای (طایفه) بکر بن وائل، آیا دختران پیامبر را غارت می‌کنید؟ لا حکم الا لله یا لثارات رسول الله؛

[۲۲] ابن نما، جعفر بن محمد، مثیر الاحزان، ص۷۷.

[۲۳] سید بن طاووس، الملهوف علی قتلی الطفوف، ص۱۸۰.

«حکمی جز حکم خدا نیست، ‌ای خون‌خواهان رسول خدا». شوهر آن زن آمد، دست او را گرفت و به جایگاهش برگردانید.

چگونگی رفتار دشمن با امام سجاد

حمید بن مسلم می‌گوید: من به سوی علی بن الحسین رفتم. او بر بستری خوابیده و به شدت بیمار بود. (ابن شهرآشوب از احمد بن حنبل نقل می‌کند که سبب بیماری امام سجاد (علیه‌السّلام) آن بود که زره بلندی پوشید و زیادی آن را به دست گرفت و پاره کرد

[۲۴] ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۲۸۴.

که در نتیجه، دست‌های حضرت آسیب دید و دیگر قادر به دست گرفتن شمشیر و مبارزه با سپاه دشمن نبود. اما این گزارش از اعتبار چندانی برخوردار نیست؛ چرا که تنها ابن شهرآشوب آن را نقل کرده است و با نقل مشهور، که بیماری حضرت شکم درد بوده است،

[۲۵] قمی، صفار، بصائر الدرجات، ص۱۴۸، ۱۶۳.

[۲۶] شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۱۴.

[۲۷] طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری، ص۴۷۱.

[۲۸] ابن ادریس حلی، محمد بن احمد، السرائر، ج۱، ص۱۵۸.

منافات دارد.) در این حال شمر بن ذی الجوشن همراه پیادگانش آمدند و آنها به شمر گفتند: او را نکشیم؟! گفتم: سبحان الله، آیا بچه‌ها (برخی نویسندگان معاصر، این تعبیر را شاهدی دانسته‌اند بر اینکه امام سجاد (علیه‌السّلام) در آن زمان به سن بلوغ نرسیده بود

[۲۹] شهیدی، جعفر، زندگانی علی بن الحسین، ص۳۲-۳۴.

؛ اما این ادعا مردود است؛ چرا که به اعتراف ابن سعد و طبری، علی بن الحسین (علیه‌السّلام) هنگام همراهی با پدرش (در کربلا) ۲۳ یا ۲۴ ساله بوده است و سخن کسی که گفته وی کوچک بوده و بالغ نبوده است، نادرست است؛ چرا که فرزند او ابوجعفر محمد بن علی، از او متولد شده بود

[۳۰] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۲۲۱.

[۳۱] طبری، محمد بن جریر، المنتخب من کتاب ذیل المذیل، ص۱۲۰-۱۲۱.

و فرزند وی یعنی حضرت باقر (علیه‌السّلام) بیش از سه سال داشت

[۳۲] شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۵۸.

[۳۳] طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری، ص۴۹۹.

و در کربلا حاضر بود. به نظر می‌رسد مقصود حمید بن مسلم از کم سال معرفی کردن آن حضرت، جلب ترحم آنان و تحریک عاطفه حاضران بوده است.) را بکشیم؟ او بچه است. من پیوسته هر کس را که می‌خواست به او حمله کند، دفع می‌کردم، تا آنکه عمر سعد آمد و گفت: هیچ کس نباید داخل خیمه زنان شود و متعرض این نوجوان بیمار شود

[۳۴] ابوعلی مسکویه، احمد بن محمد، تجارب الامم و تعاقب الهمم ج۲، ص۸۱.

و هرکس چیزی از اجناس برداشته است، باید به آنان برگرداند. حمید می‌گوید: به خدا سوگند، هیچ کس چیزی را برنگرداند.

[۳۵] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۴۵۴.

[۳۶] شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۱۲-۱۱۳.

[۳۷] ابن فتال نیشابوری، روضه الواعظین، ج۱، ص۱۸۹، (به اختصار).

[۳۸] خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، ج۲، ص۴۳.

[۳۹] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۸ ص۲۰۵.

به نظر می‌رسد همان‌طور که پیش‌تر گذشت، آنچه باعث انصراف دشمن از کشتن امام سجاد (علیه‌السّلام) شد، بیماری ایشان بود که باعث ضعف شدید ایشان شده بود، و این ضعف به قدری بوده است که عده‌ای تصور می‌کردند او بر اثر این ضعف و بیماری خواهد مُرد و دیگر نیازی به کشتن او نیست؛ لذا از کشتن او صرف نظر کردند. در حدیثی که ابوالجارود از امام باقر (علیه‌السّلام) نقل کرده است، و ما آن را در بحث تحویل ودائع و وصایای امامت ذکر کردیم، به شدت بیماری امام اشاره شده است.

آتش زدن خیمه‌گاه

بعد از آنکه دشمنان به دستور شمر بن ذی الجوشن خیمه‌ها را غارت کردند، از خیمه‌ها بیرون آمدند،

[۴۰] ابن اعثم، احمد، الفتوح، ج۵، ص۱۲۰