توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت حکم جنگ (قرآن) دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت حکم جنگ (قرآن)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت حکم جنگ (قرآن) :

پاورپوینت حکم جنگ (قرآن)

جنگ ، واژه‌ای پارسی و کهن و پر کاربرد به معنای هر گونه درگیری (ذهنی و لفظی و بدنی) افراد با خود یا با دیگران، خصوصاً به معنای زد و خورد خشن میان گروه‌ها و اقوام و ملت‌ها و کشورها به انگیزه‌های مختلف است.

فهرست مندرجات

۱ – حرمت جنگ مسلمانان
۲ – لزوم جنگ و نبرد با گروه متجاوز
۳ – لزوم ایجاد صلح میان مسلمانان
۴ – حرمت جنگ در دین بنی اسرائیل
۵ – حرمت جنگ مسلمانان با کافران
۶ – حرمت جنگ در ماه حرام
۷ – حرمت جنگ در حرم خداوند
۸ – حرمت جنگ از روی طغیان
۹ – حرمت جنگ در راه طاغوت
۱۰ – حرمت انفاق برای جنگ با اسلام
۱۱ – حرمت جنگ بر ضد دین
۱۲ – حرمت جنگ با خدا و پیامبر
۱۳ – جنگ افروزی یهود
۱۴ – پانویس
۱۵ – منبع

حرمت جنگ مسلمانان

جنگ مسلمانان با یکدیگر حرام است.
«واعتصموا بحبل الله جمیعـا ولا تفرقوا واذکروا نعمت الله علیکم اذ کنتم اعداء فالف بین قلوبکم فاصبحتم بنعمته اخونـا وکنتم علی شفا حفره من النار فانقذکم منها…؛

[۱] آل عمران/سوره۳، آیه۱۰۳.

و همگى به ریسمان خدا (قرآن و اسلام، و هر گونه وسیله وحدت)، چنگ زنید، و پراکنده نشوید! و نعمت (بزرگِ) خدا را بر خود، به یاد آرید که چگونه دشمن یکدیگر بودید، و او میان دلهاى شما، الفت ایجاد کرد، و به برکتِ نعمتِ او، برادر شدید! و شما بر لبِ حفره‌اى از آتش بودید، خدا شما را از آن نجات داد؛ این چنین، خداوند آیات خود را براى شما آشکار مى‌سازد؛ شاید پذیراى هدایت شوید». درباره اینکه منظور از (حبل الله) (ریسمان الهى) چیست ؟ مفسران احتمالات مختلفى ذکر کرده‌اند، بعضى مى‌گویند منظور از آن قرآن است، و بعضى مى‌گویند اسلام ، و بعضى دیگر گفته‌اند منظور خاندان پیامبر و ائمه معصومین هستند.

[۲] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۳، ص۴۱.

«و ان طـائفتان من المؤمنین اقتتلوا فاصلحوا بینهما فان بغت احدهما علی الاخری فقـتلوا التی تبغی حتی تفیء الی امر الله…؛

[۳] حجرات/سوره۴۹، آیه۹.

و هر گاه دو گروه از مؤمنان با هم به نزاع و جنگ پردازند، آنها را آشتى دهید؛ و اگر یکى از آن دو بر دیگرى تجاوز کند، با گروه متجاوز پیکار کنید تا به فرمان خدا بازگردد؛ و هر گاه بازگشت (و زمینه صلح فراهم شد)، در میان آن دو به عدالت صلح برقرار سازید؛ و عدالت پیشه کنید که خداوند عدالت پیشگان را دوست مى‌دارد».

لزوم جنگ و نبرد با گروه متجاوز

جنگ و نبرد با گروه متجاوز تا تسلیم شدن به فرمان الهی لازم است.
«و ان طـائفتان من المؤمنین اقتتلوا فاصلحوا بینهما فان بغت احدهما علی الاخری فقـتلوا التی تبغی حتی تفیء الی امر الله…؛

[۴] حجرات/سوره۴۹، آیه۹.

و هر گاه دو گروه از مؤمنان با هم به نزاع و جنگ پردازند، آنها را آشتى دهید؛ و اگر یکى از آن دو بر دیگرى تجاوز کند، با گروه متجاوز پیکار کنید تا به فرمان خدا بازگردد؛ و هر گاه بازگشت (و زمینه صلح فراهم شد)، در میان آن دو به عدالت صلح برقرار سازید؛ و عدالت پیشه کنید که خداوند عدالت پیشگان را دوست مى‌دارد».

لزوم ایجاد صلح میان مسلمانان

ایجاد صلح و آشتی عادلانه میان مسلمانان متخاصم، در حال جنگ لازم است.
«و ان طـائفتان من المؤمنین اقتتلوا فاصلحوا بینهما فان بغت احدهما علی الاخری فقـتلوا التی تبغی حتی تفیء الی امر الله فان فاءت فاصلحوا بینهما بالعدل واقسطوا ان الله یحب المقسطین؛

[۵] حجرات/سوره۴۹، آیه۹.

و هر گاه دو گروه از مؤمنان با هم به نزاع و جنگ پردازند، آنها را آشتى دهید؛ و اگر یکى از آن دو بر دیگرى تجاوز کند، با گروه متجاوز پیکار کنید تا به فرمان خدا بازگردد؛ و هر گاه بازگشت (و زمینه صلح فراهم شد)، در میان آن دو به عدالت صلح برقرار سازید؛ و عدالت پیشه کنید که خداوند عدالت پیشگان را دوست مى‌دارد».

حرمت جنگ در دین بنی اسرائیل

جنگ با یکدیگر در دین بنی اسرائیل حرام می‌باشد.
«واذ اخذنا میثـق بنی اسرءیل… معرضون• واذ اخذنا میثـقکم لاتسفکون دماءکم ولا تخرجون انفسکم من دیـرکم… • ثم انتم هــؤلاء تقتلون انفسکم وتخرجون فریقـا منکم من دیـرهم تظـهرون علیهم بالاثم والعدون وان یاتوکم اسـری تفـدوهم وهو محرم علیکم اخراجهم افتؤمنون ببعض الکتـب وتکفرون ببعض فما جزاء من یفعل ذلک منکم الا خزی فی الحیوه الدنیا ویوم القیـمه یردون الی اشد العذاب وما الله بغـفل عما تعملون؛

[۶] بقره/سوره۲، آیه۸۳ – ۸۵.

و (به یاد آورید) زمانى را که از بنى اسرائیل پیمان گرفتیم که جز خداوند یگانه را پرستش نکنید؛ و به پدر و مادر و نزدیکان و یتیمان و بینوایان نیکى کنید؛ و به مردم نیک بگویید؛ نماز را برپا دارید؛ و زکات بدهید. سپس (با اینکه پیمان بسته بودید) همه شما- جز عده کمى- سرپیچى کردید؛ و (از وفاى به پیمان خود) روى‌گردان شدید• و هنگامى را که از شما پیمان گرفتیم که خون هم را نریزید؛ و یکدیگر را از سرزمین خود، بیرون نکنید. سپس شما اقرار کردید؛ (و بر این پیمان) گواه بودید• اما این شما هستید که یکدیگر را مى‌کشید و جمعى از خودتان را از سرزمینشان بیرون مى‌کنید؛ و در این گناه و تجاوز، به یکدیگر کمک مى‌نمایید؛ (و اینها همه نقض پیمانى است که با خدا بسته‌اید) در حالى که اگر بعضى از آنها به صورت اسیران نزد شما آیند، فدیه مى‌دهید و آنان را آزاد مى‌سازید! با اینکه بیرون ساختن آنان بر شما حرام بود. آیا به بعضى از دستورات کتاب آسمانی ایمان مى‌آورید، و به بعضى کافر مى‌شوید؟! براى کسى از شما که این عمل (تبعیض در میان احکام و قوانین الهى) را انجام دهد، جز رسوایى در این جهان ، چیزى نخواهد بود، و روز رستاخیز به شدیدترین عذابها گرفتار مى‌شوند. و خداوند از آنچه انجام مى‌دهید غافل نیست‌».

حرمت جنگ مسلمانان با کافران

جنگ مسلمانان با کافران در صورت توبه و دست کشیدن آنان از جنگ حرام است.
«واقتلوهم حیث ثقفتموهم واخرجوهم من حیث اخرجوکم… • فان انتهوا فان الله غفور رحیم• وقـتلوهم حتی لاتکون فتنه ویکون الدین لله فان انتهوا فلا عدون الا علی الظــلمین؛

[۷] بقره/سوره۲، آیه۱۹۱ – ۱۹۳.

و آنها را (بت پرستانى که از هیچ گونه جنایتى ابا ندارند) هر کجا یافتید، به قتل برسانید! و از آن جا که شما را بیرون ساختند مکه‌، آنها را بیرون کنید! و فتنه (و بت‌پرستی) از کشتار هم بدتر است! و با آنها، در نزد مسجد‌الحرام (در منطقه حرم)، جنگ نکنید! مگر اینکه در آن جا با شما بجنگند. پس اگر (در آن جا) با شما پیکار کردند، آنها را به قتل برسانید! چنین است جزاى کافران!• و اگر خوددارى کردند، خداوند آمرزنده و مهربان است‌• و با آنها پیکار کنید! تا فتنه (و بت‌پرستى، و سلب آزادى از مردم،) باقى نماند؛ و دین، مخصوص خدا گردد. پس اگر (از روش نادرست خود) دست برداشتند، (مزاحم آنها نشوید! زیرا) تعدّى جز بر ستمکاران روا نیست‌».
«ودوا لو تکفرون کما کفروا… فان تولوا فخذوهم واقتلوهم حیث وجدتموهم ولا تتخذوا منهم ولیـا ولا نصیرا• … فان اعتزلوکم فلم یقـتلوکم والقوا الیکم السلم فما جعل الله لکم علیهم سبیلا؛

[۸] نساء/سوره۴، آیه۸۹.

[۹] نساء/سوره۴، آیه۹۰.

آنان آرزو می‌کنند که شما هم مانند ایشان کافر شوید، و مساوی یکدیگر باشید. بنابر این، از آنها دوستانی انتخاب نکنید، مگر اینکه (توبه کنند، و) در راه خدا هجرت نمایند. هرگاه از این کار سر باز زنند، (و به اقدام بر ضدّ شما ادامه دهند،) هر جا آنها را یافتید، اسیر کنید! و (در صورت احساس خطر) به قتل برسانید! و از میان آنها، دوست و یار و یاوری اختیار نکنید!•… مگر آنها که با همپیمانان شما، پیمان بسته‌اند؛ یا آنها که به سوی شما می‌آیند، و از پیکار با شما، یا پیکار با قوم خود ناتوان شده‌اند؛ (نه سر جنگ با شما دارند، و نه توانایی مبارزه با قوم خود.) و اگر خداوند بخواهد، آنان را بر شما مسلطّ می‌کند تا با شما پیکار کنند. پس اگر از شما کناره‌گیری کرده و با شما پیکار ننمودند، (بلکه) پیشنهاد صلح کردند، خداوند به شما اجازه نمی‌دهد که متعرّض آنان شوید».
«قل للذین کفروا ان ینتهوا یغفر لهم ما قد سلف وان یعودوا فقد مضت سنت الاولین• وقـتلوهم حتی لا تکون فتنه ویکون الدین کله لله فان انتهوا فان الله بما یعملون بصیر؛

[۱۰] انفال/سوره۸، آیه۳۸.

[۱۱] انفال/سوره۸، آیه۳۹.

به آنها که کافر شدند بگو: چنانچه از مخالفت باز ایستند، (و ایمان آورند،) گذشته آنها بخشوده خواهد شد؛ و اگر به اعمال سابق بازگردند، سنّت خداوند در گذشتگان، درباره آنها جاری می‌شود (؛ و حکم نابودی آنان صادر می‌گردد)• و با آنها پیکار کنید، تا فتنه (شرک و سلب آزادی‌) برچیده شود، و دین (و پرستش) همه مخصوص خدا باشد! و اگر آنها (از راه شرک و فساد بازگردند، و از اعمال نادرست) خودداری کنند، (خداوند آنها را می‌پذیرد؛) خدا به آنچه انجام می‌دهند بیناست».

حرمت جنگ در ماه حرام

آغاز جنگ، در ماه‌های حرام، حرام می‌باشد.
«الشهر الحرام بالشهر الحرام والحرمـت قصاص فمن اعتدی علیکم فاعتدوا علیه بمثل ما اعتدی علیکم…؛

[۱۲] بقره/سوره۲، آیه۱۹۴.

ماهِ حرام، در برابر ماهِ حرام! (اگر دشمنان، احترام آن را شکستند، و در آن با شما جنگیدند، شما نیز حق دارید مقابله به مثل کنید.) و تمام حرامها، (قابلِ) قصاص است. و (به طور کلّی) هر کس به شما تجاوز کرد، همانند آن بر او تعدّی کنید! و از خدا بپرهیزید (و زیاده روی ننمایید)! و بدانید خدا با پرهیزکاران است!». مشرکان مکه مى‌دانستند که جنگ در ماههاى حرام (ذی القعده و ذی الحجه و محرم و رجب) از نظر اسلام جایز نیست و به تعبیر دیگر اسلام این سنت را که از قبل وجود داشته امضاء کرده است، مخصوصا در مسجد الحرام و مکه این کار نارواتر است، و پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به هر دو حکم احترام مى‌گذارد.
به همین دلیل در نظر داشتند، مسلمانان را غافلگیر ساخته و در ماههاى حرام به آنها حمله ور شوند، و شاید گمانشان این بود، که اگر آنها احترام ماههاى حرام را نادیده بگیرند مسلمانان به مقابله بر نمى‌خیزن