توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت حضرت امام کاظم دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت حضرت امام کاظم،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت حضرت امام کاظم :

امام موسی کاظم علیه‌السلام

امام موسی کاظم (علیه‌السلام) هفتمین امام شیعیان‌ و نهمین تن از چهارده معصوم (علیهم‌السلام) است.

فهرست مندرجات

۱ – زمان تولد امام کاظم
۲ – اسم و القاب امام کاظم
۳ – نام پدر و مادر امام کاظم
۴ – فرزندان امام کاظم
۵ – فضائل امام کاظم
۵.۱ – خصوصیات بارز امام کاظم
۵.۲ – منش امام
۵.۳ – دانش امام
۵.۴ – عبادت امام
۵.۵ – نیکی به مردم
۶ – خصوصیات ظاهری امام کاظم
۷ – امامت
۷.۱ – روزگار امامت
۷.۲ – فعالیتهای امام
۷.۳ – موضوعات مهم دوران امام
۷.۴ – کار اصلی امام کاظم
۸ – علت پیدایش اسماعیلیه
۹ – علت پیدایش فطحیه
۱۰ – برخی از برادران امام کاظم
۱۱ – گرویدن اکثریت شیعه به امام کاظم
۱۲ – علت عدم قیام امام در زمان مهدی عباسی
۱۲.۱ – حبس امام در زمان مهدی عباسی
۱۳ – پیشنهاد اعطای فدک از طرف هارون
۱۳.۱ – جواب دادن امام به فخرفروشی هارون
۱۳.۲ – علت حبس امام در زمان هارون
۱۴ – شهادت امام کاظم
۱۵ – زمان شهادت امام کاظم
۱۶ – منابع‌ برای مطالعه
۱۷ – عناوین مرتبط
۱۸ – پانویس
۱۹ – منبع

زمان تولد امام کاظم

به سال ۱۲۸ ه. در ابواء ، جایى میان مکّه و مدینه به روز یکشنبه هفتم صفر به دنیا آمد و در پنجاه و پنج سالگى به شهادت رسید.

اسم و القاب امام کاظم

ابو الحسن موسی بن جعفر(علیهماالسلام)، امام هفتم از ائمه اثنی عشر (علیهم‌السلام) و نهمین معصوم از چهارده معصوم (علیهم‌السلام) است.
به جهت کثرت زهد و عبادتش معروف به العبد الصالح و به جهت حلم و فرو خوردن خشم و صبر بر مشقات و آلام زمانه مشهور به الکاظم گردید.
کنیه آن حضرت ابو ابراهیم بوده ولی به ابو علی نیز معروف بوده‌اند.
از القاب مشهور او است: کاظم، العبد الصالح، باب الحوائج و کنیه گرامى‌اش ابوالحسن و ابوابراهیم است.

[۱] مفید، محمد بن محمد، مصنّفات الشیخ المفید، ج۱۱، ص۲۱۵.

نام پدر و مادر امام کاظم

پدر والامقامش امام جعفر بن محمّد (علیهماالسلام) و مادرش حُمَیْدَه است. حمیده کنیزی از اهل بربر(مغرب) یا از اهل اندلس (اسپانیا)بوده است و نام پدر این بانو را صاعد بربری گفته‌اند. حمیده به «حمیده البربریه» و «حمیده المصفاه» نیز معروف بوده است. برادران دیگر امام از این بانو اسحاق و محمد دیباج بوده‌اند.

فرزندان امام کاظم

بنا به گفته شیخ مفید در ارشاد امام موسی الکاظم (علیه‌السلام) سی و هفت فرزند پسر و دختر داشت که هجده تن از آنها پسر بودند و علی بن موسی الرضا(علیهماالسلام) امام هشتم افضل ایشان بود.
از جمله فرزندان مشهور آن حضرت احمد بن موسی و محمد بن موسی و ابراهیم بن موسی بودند.
یکی از دختران آن حضرت فاطمه معروف به معصومه سلام الله علیها است که قبرش در قم مزار شیعیان جهان است.
عدد اولاد آن حضرت را کمتر و بیشتر نیز گفته‌اند.

فضائل امام کاظم

امام کاظم (علیه‌السلام) همانند پدران پاک نهادش در فضیلت‌هاى اخلاقى و عملى آموزگار و نمونه دیگران بود.

خصوصیات بارز امام کاظم

حضرتش در علم و حلم و تواضع و مکارم اخلاق و کثرت صدقات و سخاوت و بخشندگی ضرب المثل بود.
بدان و بداندیشان را با عفو و احسان بی‌کران خویش تربیت می‌فرمود.
شبها بطور ناشناس در کوچه‌های مدینه می‌گشت و به مستمندان کمک می‌کرد. مبلغ دویست، سیصد و چهارصد دینار در کیسه‌ها می‌گذاشت و در مدینه میان نیازمندان قسمت می‌کرد.
کیسه‌های موسی بن جعفر در مدینه معروف بود و اگر به کسی یک صره (کیسه) می‌رسید بی‌نیاز می‌گشت. با این همه در اتاقی که نماز می‌گزارد جز بوریا و مصحف و شمشیر چیزی نبود.

منش امام

منش و سلوک پاک او همگان را متأثّر مى‌ساخت؛ چنان که بنابر روایات، چون او را در زندان حبس کردند، زندان‌بانان را منقلب ساخت و بدو ایمان آوردند.

[۲] ابن شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی طالب علیهم‌السلام، ج۳، ص۴۱۵. .

دانش امام

درباره دانش آن امام همام (علیه‌السلام) روایت کرده‌اند که از همان کودکى شگفتى مردم را بر مى‌انگیخت.

[۳] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۴۱۸.

امام موسی الکاظم(علیه‌السلام)هنوز کودک بود که فقهای مشهور مثل ابو حنیفه از او مسأله می‌پرسیدند و کسب علم می‌کردند.

عبادت امام

در عبادت و زهد از همه مردم عصر خویش برتر بود.

[۴] مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۷.

و بدین روى او را لقب «العبدالصّالح» داده بودند و اهل مدینه «زین‌المجتهدین» اش مى‌خواندند.

[۵] مفید،محمد بن محمد،الارشاد،ج۲،ص۲۳۵.

نیکی به مردم

از صفات والاى اخلاقى امام کاظم (علیه‌السلام)، احسان و نیکى به مردم بود. نیازمندان بدو حاجت مى‌بردند و نیاز خویش را از او بر مى‌آوردند و «باب‌الحوائج» اش مى‌دانستند. لقب مشهور امام (علیه‌السلام) «کاظم» است به معناى کسى که هنگام خشم ، خویشتندارى مى‌کند و خشم خود را فرو مى‌برد و به آسانى از دیگران در مى‌گذرد.

[۶] قندوزی، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع المودّه، ج۳، ص۱۱۷.

خصوصیات ظاهری امام کاظم

قد متوسط و رنگ سبزه سیر و محاسن انبوه داشت. نقش نگینش «حسبی اللّه» و به روایتی «الملک للّه وحده» بود.

امامت

بعد از رحلت پدر بزرگوارش امام صادق (علیه‌السلام) (۱۴۸ ه.ق.) در بیست سالگی به امامت رسید و ۳۵ سال رهبری و ولایت شیعیان را بر عهده داشت.
پیامبر در حدیث مشهور جابر انصاری با صراحت از امامت حضرت کاظم (علیه‌السلام) یاد کرده است و نیز امام صادق (علیه‌السلام) آشکارا او را امام پس از خود مى‌خواند.

[۷] مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۸، ص۱۴.

برترى امام کاظم (علیه‌السلام) بر مردمان روزگار خویش نیز دلیلى دیگر بر امامت او است؛ چنان که ابن حجر هیثمی از علماى سنّى مذهب درباره ایشان مى‌گوید: «موسى کاظم در علم و معرفت و کمال و فضل وارث پدر خویش بود. او از همه کس پارساتر و داناتر و بخشنده‌تر بود.»

[۸] الصّواعق المحرقه، ج۲۰۳.

روزگار امامت

امام موسى بن جعفر (علیهماالسلام) سى و پنج سال از سال ۱۴۸ تا ۱۸۳ ه. بر مسند امامت جلوس فرمود.
خلفاى معاصر ایشان جملگى از بنی عبّاس بودند: منصور دوانیقی ، مهدی عبّاسی ، هادی عبّاسی و هارون الرّشید . امام (علیه‌السلام) در عهد هارون سال‌ها در زندان به سر برد.

فعالیتهای امام

فعّالیّت‌هاى امام کاظم (علیه‌السلام) را بر دو دسته دانسته‌اند:
۱. فعّالیّت‌هاى علمى و فکرى و چاره‌جویى براى رویارویى با عقاید نادرست و بدعت‌ها و واپس‌گرایى‌ها.
امام (علیه‌السلام) شاگردانى پرورانید تا به واسطه آنان آموزه‌هاى راستین دینى و شیعى را میان مردم بگستراند. شاگردان به محضر امام بار مى‌یافتند و در مجلس ایشان مى‌نشستند و چون فتوا یا کلامى علمى مى‌شنیدند، مى‌نوشتند و ثبت مى‌کردند.

[۹] محدث قمی، عباس، الانوار البهیّه، ص۱۸۶-۱۸۷ .

۲. فعّالیت دیگر امام (علیه‌السلام) هدایت و نظارت بر پایگاه‌هاى مردمى و هواخواهان خویش بود. امام (علیه‌السلام) از این گذر مى‌کوشید افزون بر حفظ رابطه خویش با شیعیان و هدایت آنان، موضع منفى خود در برابر حکومت را نیز بدانان منتقل کند و در همین مسیر، همواره نارضایتى خویش از ارباب حکومت را آشکار مى‌ساخت و همکارى با آنان را حرام مى‌شمرد.

[۱۰] حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشّیعه، ج۱۲، ص۱۴۰.

مناظره سرزنش‌آمیز امام (علیه‌السلام) با هارون الرّشید در مرقد مطهّر پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در پیش بزرگان و فرماندهان کشورى و لشکرى را مى‌توان از این گونه فعّالیّت‌ها شمرد.

[۱۱] ابن شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابى طالب علیهم‌السلام، ج۴، ص۳۴۵.

موضوعات مهم دوران امام

برخى از مهم‌ترین موضوعات یادکردنىِ روزگار امام کاظم (علیه‌السلام) عبارت‌اند از:
الف. برخاستن جنبش‌هاى انقلابى که امام (علیه‌السلام) برخى از آنها را تأیید مى‌کرد؛ همانند جنبش شهید فخ.

[۱۲] اصفهانی، ابوالفرج، مقاتل الطّالبیّین، ج۳۰۴.

ب. سازماندهى نظام سرّى رابطان به دست امام (علیه‌السلام) که وظیفه داشتند ارتباط ایشان را با شیعیان سامان دهند و فرمان‌هاى مقام امامت را بدانان برسانند.

[۱۳] پیشوایان ما، ص۲۱۴.

ج. پیدایى برخى مسلک‌هاى انحرافى و اوجگیرى فعالیّت‌هاى عقیدتى و سیاسى آنها.
برخى از این مسلک‌ها ادّعاى تشیّع نیز سر مى‌دادند؛ ولى به هیچ روى مقبول امام (علیه‌السلام) نبودند. فرقه‌هاى ناووسیّه ، اسماعیلیّه ، مبارکیّه ، سمطیّه و فطحیّه چنین بودند. پدید آمدن این فرقه‌ها در قلمرو مکتب تشیّع شرایط حساسى را براى امام (علیه‌السلام) پدید آورد که تا آن زمان بى‌سابقه بود. امام (علیه‌السلام) با تدبیرى خاص، توانست شیعیان را از این چالش فکرى و عقیدتى برهاند و امامتِ مقبول آیین اسلام را براى آنان نمایان سازد.
د. سازش‌ناپذیرى امام کاظم (علیه‌السلام) در برابر حکومت و کژروى‌هاى دیگر جامعه اسلامى، مسئله‌اى را پیش آورد که براى امامان پیشین پیش نیامده بود. امام (علیه‌السلام) براى مدّتى طولانى در زندان حبس شد.
حاکمان عبّاسى از وجود امام (علیه‌السلام) بیمناک بودند و هر از چند گاهى ایشان را به زندان مى‌انداختند. روزگار حبس امام (علیه‌السلام) در عهد هارون‌الرّشید طولانى‌تر بود و بارها به زندان رفت.

کار اصلی امام کاظم