توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت حسین‌بن محمد بغدادی دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت حسین‌بن محمد بغدادی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت حسین‌بن محمد بغدادی :

حسین بن محمد بارع بغدادی

‌
‌بارِع، ابوعبداللّه حسین بن محمد بن عبدالوهاب بدری بغدادی، ادیب و شاعر عرب قرن پنجم و اوایل ششم بود.

فهرست مندرجات

۱ – تولد و وفات بارع
۲ – خاندان بارع
۳ – اساتید بارع
۴ – تألیفات و آثار بارع
۵ – فهرست منابع
۶ – پانویس
۷ – منبع

تولد و وفات بارع

در صفر ۴۴۳ در بغداد متولد شد و در همان شهر در روز سه شنبه ۱۷ جمادی الاخری ۵۲۴ درگذشت.

خاندان بارع

بدری منسوب است به بدریه، از محلات بغداد، که موطن اوست. علاوه بر البارع البغدادی به البارع الدبّاس نیز شهرت داشته است. خاندان او از دیوانیان و وزیران و نیاکانش، سلیمان بن وَهْب و قاسم بن عبید اللّه و عبید اللّه بن القاسم، از وزیران خلفای بنی عباس بودند.

[۱] محمد باقر بن زین العابدین خوانساری، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ج۳، ص۱۹۵، چاپ اسدالله اسماعیلیان، قم ۱۳۹۰ ـ ۱۳۹۲.

اساتید بارع

بارع نزد بسیاری از ادبا و علمای عصر خود تلمّذ کرد که از آن جمله‌اند: قاضی ابویعلی موصلی و ابوعلی بن البنّاء و ابوبکر محمد بن موسی الخیاط و ابوبکر احمد بن حسین اللحیانی و ابوالقاسم یوسف بن غوری و حسین بن حسن اسکافی. کسانی نیز از او روایت کرده‌اند که از مشاهیر آنان ابن عساکر (متوفی ۵۷۱) و ابن الجوزی (متوفی ۵۹۷) هستند.

[۲] محسن امین، اعیان الشیعه، ج۶، ص۱۵۶ ـ ۱۵۷، بیروت ۱۹۸۳،.

تألیفات و آثار بارع

در ادب و علم القراءات تألیفاتی داشته که از آن جمله الشمس المنیره فی القراءات السبعه الشهیره و طرائف الطرف را ذکر کرده‌اند.

[۳] مصطفی بن عبدالله حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج۲، ص۱۰۶۲، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.

[۴] مصطفی بن عبدالله حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج۲، ص۱۱۰۹، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.