توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت حسین بن عیاش جزری باجدایی دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت حسین بن عیاش جزری باجدایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت حسین بن عیاش جزری باجدایی :

حسین بن عیاش سلمی جزری باجدایی

حسین‌ بن عیاش سُلَمی جَزَری باجدّایی، محدّث اهل‌سنّت در قرن دوم و سوم بود.

فهرست مندرجات

۱ – ولادت
۲ – کنیه
۳ – اشتباه شدن در نوشتن باجدایی
۴ – مشایخ باجدایی در حدیث
۵ – توثیق حسین بن عیاش
۶ – آثار وی
۷ – وفات
۸ – فهرست منابع
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

ولادت

از تاریخ دقیق ولادت او اطلاعی در دست نیست.

کنیه

کنیه او ابوبکر و به باجَدّایی/ باجُدّایی مشهور است

[۱] یوسف‌ بن عبدالرحمان مِزّی، تهذیب الکمال فی أسماء الرجال، ج۶، ص۴۵۹، چاپ بشار عواد معروف، بیروت ۱۴۲۲/ ۲۰۰۲.

[۲] سمعانی، الانساب، ج۱، ص۲۴۵.

وی ظاهراً منسوب به باجدا در منطقه جزیره بوده است زیرا در ادامه نام وی، رَقّیِ جَزَری ذکر شده است.

[۳] یوسف‌ بن عبدالرحمان مِزّی، تهذیب الکمال فی أسماء الرجال، ج۶، ص۴۵۹، چاپ بشار عواد معروف، بیروت ۱۴۲۲/ ۲۰۰۲.

راویان وی در حدیث نیز از همین منطقه بوده‌اند.

[۴] ابن‌حِبّان، کتاب الثقات، ج۸، ص۱۸۵، حیدرآباد، دکن ۱۳۹۳ـ۱۴۰۳/ ۱۹۷۳ـ۱۹۸۳، چاپ افست بیروت.

اشتباه شدن در نوشتن باجدایی

در کتاب‌الضعفاء ابن‌جوزی

[۵] ابن‌جوزی، کتاب الضعفاء و المتروکین، ج۱، ص۲۱۶، چاپ ابوالفداء عبداللّه قاضی، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.

باجدّایی به اشتباه باحُدّالی، و در دیوان‌الضعفاء ذهبی

[۶] محمد بن احمد ذهبی، دیوان الضعفاء و المتروکین، ج۱، ص۲۰۴، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.

باحرائی ثبت شده است.

مشایخ باجدایی در حدیث

مشایخ وی در حدیث عبارت‌اند از: جعفر بن بُرقان، حُدَیج‌ بن معاویه، حرام‌ بن عثمان، زُهیر بن معاویه و ابی‌اُمیه عبداللّه‌ بن ابی‌زینب رَقّی مشهور به ابن‌عجوز.
برخی محدّثان نیز از وی حدیث نقل کرده‌اند، از جمله هلال‌ بن علاء رقّی، عبدالحمید بن محمد بن مُستام حرّانی و محمد بن قاسم حرّانی

[۷] ابن‌ابی‌حاتم، کتاب الجرح و التعدیل، ج۳، ص۶۲، حیدرآباد، دکن ۱۳۷۱ـ۱۳۷۳/ ۱۹۵۲ـ۱۹۵۳، چاپ افست بیروت.

[۸] ابن‌حِبّان، کتاب الثقات، ج۸، ص۱۸۵، حیدرآباد، دکن ۱۳۹۳ـ۱۴۰۳/ ۱۹۷۳ـ۱۹۸۳، چاپ افست بیروت.

[۹] یوسف‌ بن عبدالرحمان مِزّی، تهذیب الکمال فی أسماء الرجال، ج۶، ص۴۵۹، چاپ بشار عواد معروف، بیروت ۱۴۲۲/ ۲۰۰۲.

.

توثیق حسین بن عیاش

محدّثان وعالمان رجال، حسین‌ بن عیاش را ثقه دانسته‌اند

[۱۰] ابن‌حِبّان، کتاب الثقات، ج۸، ص۱۸۵، حیدرآباد، دکن ۱۳۹۳ـ۱۴۰۳/ ۱۹۷۳ـ۱۹۸۳، چاپ افست بیروت.

[۱۱] یوسف‌ بن عبدالرحمان مِزّی، تهذیب الکمال فی أسماء الرجال، ج۶، ص۴۵۹، چاپ بشار عواد معروف، بیروت ۱۴۲۲/ ۲۰۰۲.

[۱۲] محمد بن احمد ذهبی، الکاشف فی معرفه من‌له روایه فی الکتب السّتّه، ج۱، ص۲۳۳، چاپ عزت‌علی عید عطیه و موسی محمدعلی موشی، قاهره ۱۳۹۲/۱۹۷۲.

اما ذهبی

[۱۳] محمد بن احمد ذهبی، میزان الاعتدال فی نقد الرجال، ج۱، ص۵۴۵، چاپ علی‌محمد بجاوی، قاهره ۱۹۶۳ـ۱۹۶۴، چاپ افست بیروت.

رأی برخی عالمان رجال را نقل کرده است که وی را «لین‌الحدیث» خوانده‌اند، که بر مرتبه‌ای از مراتب جَرح و تضعیف دلالت دارد. ذهبی

[۱۴] محمد بن احمد ذهبی، میزان الاعتدال فی نقد الرجال، ج۱، ص۵۴۵، چاپ علی‌محمد بجاوی، قاهره ۱۹۶۳ـ۱۹۶۴، چاپ افست بیروت.

این قول را بی‌پایه دانسته است. به نظر می‌رسد اساس این جرح روایتی است که فقط حسین‌ بن عیاش از جعفر بن برقان نقل کرده است .

[۱۵] محمد بن احمد ذهبی، دیوان الضعفاء و المتروکین، ج۱، ص۲۰۴، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.

البته در جوامع حدیثی اهل سنّت ، این حدیث

[۱۶] ابن‌ماجه، سنن ابن‌ماجه، ج۱، ص۶۰۵، چاپ محمدفؤاد عبدالباقی، (قاهره ۱۳۷۳/ ۱۹۵۴)، چاپ افست (بیروت).

[۱۷] محمد بن عیسی ترمذی، سنن الترمذی، ج۲، ص۲۸۰ـ۲۸۳، چاپ عبدالرحمان محمد عثمان، بیروت ۱۴۰۳.

[۱۸] سلیمان‌ بن احمد طبرانی، المعجم الکبیر، ج۱۱، ص۱۱۵، چاپ حمدی عبدالمجید سلفی، چاپ افست بیروت ۱۴۰۴ــ۱۴.

به طرق گوناگونی نقل شده و در هیچ‌یک از آن‌ها نامی از حسین عیاش برده نشده است.

آثار وی

به گفته ابن‌ندیم

[۱۹] ابن‌ندیم، الفهرست، ج۱، ص۹۶، (تهران).

و خطیب بغدادی

[۲۰] یوسف‌ بن عبدالرحمان مِزّی، تهذیب الکمال فی أسماء الرجال، ج۶، ص۴۶۰، چاپ بشار عواد معروف، بیروت ۱۴۲۲/ ۲۰۰۲.

، حسین‌ بن عیاش سلَمی کتابی با عنوان غریب‌الحدیث نوشته بوده که آن را ابوالقاسم حسین‌ بن عبداللّه‌ بن مُناذِر واسطی از هلال‌ بن علاء رقّی روایت کرده است.

[۲۱] ابن‌ندیم، الفهرست، ج۱، ص۹۶، (تهران).

حمد بن محمد خطّابی (متوفی ۳۸۱) در مقدمه کتاب خود،

[۲۲] حمد بن محمد خطّابی، غریب‌الحدیث، ج۱، ص۴۸ـ۵۰، چاپ عبدالکریم ابراهیم عزباوی، دمشق ۱۴۰۲ـ۱۴۰۳/ ۱۹۸۲ـ۱۹۸۳.

با اشاره به دوکتاب ابوعبید قاسم‌ بن سلّام و ابن‌قتیبه در فن غریب‌الحدیث، به ذکر شماری از کتاب‌های نگاشته شده در این حوزه پرداخته و از جمله نام باجدّایی را نیز ذکر کرده است.
از سخنان خطّابی درمی‌یابیم که کتاب غریب‌الحدیثِ باجدّایی، بدون هیچ‌