پاورپوینت حرامزاده بودن غیرشیعیان (شبهه)
توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد
پاورپوینت حرامزاده بودن غیرشیعیان (شبهه) دارای ۹۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است
شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.
لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت حرامزاده بودن غیرشیعیان (شبهه)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پاورپوینت حرامزاده بودن غیرشیعیان (شبهه) :
پاورپوینت حرامزاده بودن غیرشیعیان (شبهه)
بر مبنای فقه شیعه تمام کسانی که پیوند زناشوئی و ازدواج آنان بر اساس مذهب خودشان صورت گرفته و به اصطلاح صیغه عقد جاری شده است، حلالزاده هستند، حتی اگر غیر مسلمان باشند، تا چه رسد به مسلمانان. اما در این مورد هم به شیعیان اتهاماتی زدهاند مبنی بر اینکه شیعیان فقط خود را حلالزاده و دیگر مسلمانان را حرامزاده میدانند؛ در اینجا به نقد و بررسی این اتهام خواهیم پرداخت.
فهرست مندرجات
۱ – مقدمه
۲ – طرح شبهه
۳ – نقد و بررسی شبهه
۳.۱ – ضعف سند روایت
۳.۲ – وجود ملاک حرامزاده در روایات اهلسنت
۴ – نشانههای حلالزاده و حرامزاده در روایات اهلسنت
۴.۱ – دشمنی با امیرمؤمنان
۴.۱.۱ – ترجمه علامه جزری
۴.۲ – معیار حلالزادهبودن در محبّت امیرمؤمنان
۴.۲.۱ – شبهه و پاسخ آن
۴.۳ – شراکت شیطان در نطفه دشمن علی
۴.۴ – قیامت و شناسائی دوستان و دشمنان علی
۴.۴.۱ – ترجمه مسعودی
۵ – نتیجه
۶ – پانویس
۷ – منبع
مقدمه
عثمان الخمیس، تئوریسین معاصر وهابی و از لیدرهای اصلی آنها، اتهامات بسیاری را علیه شیعه مطرح نموده است.
از آن جایی که شبهات مطرح شده عثمان الخمیس، اهمیت بسیاری دارد و از مهمترین شبهات وهابیت علیه شیعه به حساب میآید، تصمیم گرفتیم که تک تک این شبهات را به صورت پرسش و پاسخ مطرح نموده و بررسی کنیم.
طرح شبهه
یکی از اتهامات عثمان خمیس، این است که شیعیان فقط خود را حلالزاده و دیگر مسلمانان را حرامزاده میدانند، وی میگوید:
المساله الثالثه: القول بکفر من عدا الشیعه:
کل من عدا الشیعه فهو کافر بل لم یتوقف الامر علی ذلک بل کل من عدا الشیعه کافر وولد زنا….
۲. ویروی الکلینی فی الکافی عن محمد بن علی الباقر، ان الناس کلهم اولاد بغایا ما خلا شیعتنا، وهذا فی الروضه من الکافی. صفحه ۲۳۹
شیعه میگوید: غیر از شیعه همه کافر بلکه بالاتر ولد الزنا هستند، کلینی در کتاب کافی از امام محمد باقر (علیهالسّلام) نقل میکند: غیر از شیعیان ما همه مردم فرزندان نامشروع هستند.
نقد و بررسی شبهه
مرحوم کلینی در کتاب شریف اصول کافی، این روایت را با سند ذیل، اینگونه نقل میکند:
۴۳۱ عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْعَبَّاسِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ عَاصِمِ بْنِ حُمَیْدٍ عَنْ اَبِی حَمْزَهَ عَنْ اَبِی جَعْفَرٍ (علیهالسّلام) قَالَ قُلْتُ لَهُ اِنَّ بَعْضَ اَصْحَابِنَا یَفْتَرُونَ وَیَقْذِفُونَ مَنْ خَالَفَهُمْ فَقَالَ لِی الْکَفُّ عَنْهُمْ اَجْمَلُ ثُمَّ قَالَ وَاللَّهِ یَا اَبَا حَمْزَهَ اِنَّ النَّاسَ کُلَّهُمْ اَوْلادُ بَغَایَا مَا خَلا شِیعَتَنَا.
ابوحمزه میگوید: به امام باقر (علیهالسّلام) عرض کردم: برخی از هم کیشان ما به دگراندیشان دروغ میبندند و آنها را به حرامزادگی نسبت میدهند. امام باقر (علیهالسّلام) فرمود: سخن نگفتن درباره آنان نیکوتر است، و سپس فرمود: ای ابا حمزه! به خدا سوگند! جز شیعیان ما، همه مردم زاده فحشایند.
[۱] الکلینی الرازی، ابی جعفر محمد بن یعقوب بن اسحاق (متوفای۳۲۸ ه)، الاصول من الکافی، ج۸، ص۲۸۵-۲۸۷، ناشر:اسلامیه، تهران، الطبعه الثانیه، ۱۳۶۲ ه. ش.
ضعف سند روایت
در سند این روایت دو مشکل وجود دارد: یکی در حسن بن عبدالرحمن و دیگری در علی بن العباس.
حسن بن عبدالرحمن مجهول است و در هیچ یک از کتابهای رجالی شیعه توثیق ندارد.
بنابراین روایات او معتبر نیست.
مشکل اصلی و اساسی در سند، علی بن عباس است که از غلات به شمار میرود.
مرحوم نجاشی درباره وی مینویسد:
علی بن العباس الجراذینی الرازی، رمی بالغلو وغمز علیه، ضعیف جداً.
علی بن عباس جراذینی رازی جدّا ضعیف و محکوم به غلوّ شده است.
[۲] النجاشی الاسدی الکوفی، ابو العباس احمد بن علی بن احمد بن العباس (متوفای۴۵۰ه)، فهرست اسماء مصنفی الشیعه المشتهر برجال النجاشی، ص۲۵۵، تحقیق:السید موسی الشبیری الزنجانی، ناشر:مؤسسه النشر الاسلامی قم، الطبعه:الخامسه، ۱۴۱۶ه.
ابنداود حلی مینویسد:
علی بن العباس الجراذینی، بالجیم والراء والذال المعجمه، الرازی لم (جش) رمی بالغلو وغمز علیه، ضعیف جداً.
علی بن عباس جراذینی رازی، ضعیف و غالی است.
[۳] الحلی، تقی الدین الحسن بن علی بن داود (متوفای بعد ۷۰۷ه)، کتاب الرجال مشهور برجال ابن داود، ص۲۶۱، تحقیق:السید محمد صادق آل بحر العلوم، ناشر:منشورات المطبعه الحیدریه – النجف، ۱۳۹۲ه ۱۹۷۲م.
علامه حلی مینویسد:
علی بن العباس الجراذینی، بالراء بعد الجیم، والذال المعجمه بعد الالف، وقبل الیاء المنقطه تحتها نقطتین، وبعدها النون، الرازی، رمی بالغلو، وغمز علیه، ضعیف جدا، له تصنیف فی الممدوحین والمذمومین یدل علی خبثه وتهالک مذهبه، لا یلتفت الیه، ولا یعبا بما رواه.
علی بن عباس جراذینی رازی ضعیف و غالی است. نوشتههایی در مدح و ذم دارد که نشانگر نابودی مذهبش و پستی خود وی است، نه خود او ارزشی دارد و نه به روایاتش توجهی میشود.
[۴] الحلی الاسدی، ابی منصور الحسن بن یوسف بن المطهر (متوفای ۷۲۶ه) خلاصه الاقوال فی معرفه الرجال، ص۳۶۷، التحقیق:فضیله الشیخ جواد القیومی، ناشر:مؤسسه نشر الفقاهه، الطبعه:الاولی، ۱۴۱۷ه.
بنابراین، روایت چنین افرادی در مذهب شیعه، هیچ جایگاهی ندارد؛ از اینرو است که احدی از علمای شیعه در طول تاریخ بر طبق چنین روایاتی فتوا ندادهاند و بلکه عکس آن را معتقد هستند؛ زیرا بر مبنای فقه شیعه تمام کسانی که پیوند زناشوئی و ازدواج آنان بر اساس مذهب خودشان صورت گرفته و به اصطلاح صیغه عقد جاری شده است، حلالزاده هستند؛ حتی اگر غیر مسلمان باشند؛ تا چه رسد به مسلمانان.
پس این روایت علاوه بر ضعف سند با دیدگاه فقهی شیعه نیز در تضاد است.
وجود ملاک حرامزاده در روایات اهلسنت
ثایناً: روایات بسیاری در کتابهای اهلسنت وجود دارد که ثابت میکند، کسانی که محبت امیرمؤمنان (علیهالسّلام) را ندارند، حرامزاده هستند.
از آن جایی که روایات بسیاری در این زمینه در کتابهای اهل سنت نقل شده است، به چند روایت اشاره و دوستان علاقهمند را به کتابهای مفصل؛ از جمله کتاب شریف الغدیر،
[۵] امینی، عبدالحسین، الغدیر، ج۴، ص۳۲۲ به بعد.
و همچنین به اثر گرانسنگ الامام علی بن ابیطالب (علیهماالسلام)،
[۶] رحمانی همدانی، احمد، الامام علی بن ابیطالب (علیهماالسلام)، فصل ۱۹.
نوشته احمد رحمانی همدانی، ارجاع میدهیم.
نشانههای حلالزاده و حرامزاده در روایات اهلسنت
نشانههای حلالزاده و حرامزاده در روایات اهلسنت بیان شده است.
دشمنی با امیرمؤمنان
علامه شمسالدین جزری شافعی مینویسد:
عن عباده بن الصامت رضی الله عنه قال: کنّا نَبُور اولادنا بحُبّ علیّ بن ابی طالب رضی الله عنه، فاذا راینا احدهم لا یحب علی بن ابی طالب، علمنا انه لیس منا، وانه لغیر رشده.
عباده بن صامت میگوید: ما فرزندان خود را با دوستی علی بن ابیطالب (علیهالسّلام) میآزمودیم، و اگر یکی از آنان علی بن ابیطالب را دوست نمیداشت، پی میبردیم که غیرمشروع است.
و در ادامه این روایت را نقل میکند:
وروینا ذلک ایضا، من ابی سعید الخدری رضی الله عنه، ولفظه: کنا معشر الانصار نبور اولادنا بحبهم علیاً رضی الله عنه، فاذا ولد فینا مولود فلم یحبه عرفنا انه لیس منا.
قوله: نبور، بالنون والباء الموحده وبالراءای نختبر ونمتحن.
ما گروه انصار فرزندان مان را با محبت و دوستی علی (علیهالسّلام) آزمایش میکردیم، اگر فرزندی بدنیا یم آمد و علی را دوست نداشت میفهمیدیم که از ما نیست.
[۷] الجزری الشافعی، ابی الخیر شمس الدین محمد بن محمد (متوفای ۸۳۳ه)، اسنی المطالب فی مناقب سیدنا علی بن ابی طالب کرم الله وجهه، ص۵۷-۵۸، تقدیم، تحقیق و تعلیق:الدکتور محمدهادی الامینی، ناشر:مکتبه الامام امیرالمؤمنین (علیهالسّلام) العامه، اصفهان ایران.
شمسالدین جزری از بزرگان اهل سنت است که در مقدمه کتابش روایتهای نقل شده در این کتاب را مسند و متواتر میداند:
وی در مقدمه کتابش میگوید:
وبعد فهذه احادیث مسنده مما تواتر وصح، وحسن من اسنی مناقب الاسد الغالب مفرق الکتائب، و مظهر العجائب لیث بنی غالب امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب کرم الله تعالی وجهه، ورضی الله عنه وارضاه، اردفتها بمسلسلات من حدیث، و متصلات من روایته، وتحدیثه، وباعلی اسناد صحیح الیه من القرآن والصحبه والخرقه التی اعتمد فیها اهل الولایه علیه نسال الله ان یثبتنا علی ذلک ویقربنا به الیه.
احادیث موجود در این کتاب همه مسند و متواتر و صحیح هستند، که بیانگر مناقب و فضائل شیر همیشه پیروز و درهم کوبنده لشکرها، مظهر عجایب، شیر بنیغالب، امیرمؤمنان علی بن ابوطالب است که آن را با احادیث مسلسل و پیدرپی و روایات به هم پیوسته و با سند اعلا و صحیح و از قرآن و همراهیهای او و معجزاتی که پیروان ولایت به آن اعتماد دارند جمعآوری کردهام، به امید آنکه خداوند متعال ما را بر ولایت او ثابت قدم بدارد و به او نزدیک فرماید.
[۸] الجزری الشافعی، ابی الخیر شمس الدین محمد بن محمد (متوفای ۸۳۳ه)، اسنی المطالب فی مناقب سیدنا علی بن ابی طالب کرم الله وجهه، ص۴۵، تقدیم، تحقیق و تعلیق:الدکتور محمدهادی الامینی، ناشر:مکتبه الامام امیرالمؤمنین (علیهالسّلام) العامه، اصفهان ایران.
ترجمه علامه جزری
شاید بعضی از افراد نسبت به کتاب اسنی المطالب و نویسنده آن علامه جزری تردیدهائی در اذهان دیگران ایجاد کنند؛ از اینرو ترجمه ایشان را از زبان ابنحجر عسقلانی که حافظ علی الاطلاق اهل سنت است، نقل میکنیم.
محمد بن محمد بن محمد بن محمد الحافظ – الامام المقرئ شمس الدین ابن الجزری، ولد لیله السبت الخامس والعشرین من شهر رمضان سنه ۷۵۱ بدمشق، وتفقه بها، ولهج بطلب الحدیث والقراآت، وبرز فی القراآت، وعمر مدرسه للقراء سماها دار القرآن واقرا الناس، وعین لقضاء الشام مره، وکتب توقیعه عماد الدین بن کثیر ثم عرض عارض فلم یتم ذلک وقدم القاهره مرارا، وکان مثریا وشکلا حسنا وفصیحا بلیغا…
وکان کثیر الاحسان لاهل الحجاز، واخذ عنه اهل تلک البلاد فی القراآت وسمعوا علیه الحدیث… وقد انتهت الیه رئاسه علم القراآت فی الممالک، وکان قدیما صنف الحصن الحصین فی الادعیه ولهج به اهل الیمن واستکثروا منه، وسمعوه علی قبل ان یدخل هو الیهم ثم دخل الیهم فاسمعهم، وحدث بالقاهره بمسند احمد ومسند الشافعی وبغیر ذلک وکان یلقب فی بلاده الامام الاعظم.
جزری شب بیست و پنجم رمضان سال ۷۵۱هـ در شهر دمشق به دنیا آمد و در همان شهر به دانشاندوزی پرداخت و برای آشنائی با حدیث و قرائت قرآن تلاش کرد و در همین رشته هم موفق شد و مدرسهای به نام دارالقرآن تاسیس کرد. به قضاوت از طرف عمادالدین کثیر منصوب شد ولی آن را به پایان نرساند، چندین بار به قاهره سفر کرد، وی چهرهای زیبا و جذاب داشت…
نسبت به مردم حجاز بسیار نیکوکار بود، از وی دانش قرائات و حدیث را آموختند… در همه کشورها دانش قرائت به او ختم میشد و کتابی در دعا به اسم الحصن الحصین نوشت، مردم یمن از وی استفاده فراوان نمودند، در قاهره مسند احمد و شافعی را بر مردم میخواند، به او امام اعظم لقب داده بودند.
[۹] ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی بن حجر ابو الفضل الشافعی (متوفای ۸۵۲ه)، انباء الغُمر بابناء العمر فی التاریخ، ج۳، ص۴۶۶.
این روایت را علاوه بر نقل جزری شافعی در کتاب اسنی المطالب در کتابهای لغت نیز آمده است.
[۱۰] الازهری، ابو منصور محمد بن احمدالوفاه:۳۷۰ه)، تهذیب اللغه، ج۱۵، ص۱۹۱، اسم المؤلف:تحقیق:محمد عوض مرعب، دار النشر:دار احیاء التراث العربی- بیروت، الطبعه:الاولی، ۲۰۰۱م.
[۱۱] الجزری، ابو السعادات المبارک بن محمد (متوفای۶۰۶ه)، النهایه فی غریب الحدیث والاثر، ج۱ص ۱۶۱، تحقیق طاهر احمد الزاوی – محمود محمد الطناحی، ناشر:المکتبه العلمیه – بیروت – ۱۳۹۹ه – ۱۹۷۹م.
[۱۲] الافریقی المصری، محمد بن مکرم بن منظور (متوفای۷۱۱ه)، لسان العرب، ج۴، ص۸۷، ناشر:دار صادر – بیروت، الطبعه:الاولی.
[۱۳] الحسینی الزبیدی، محمد مرتضی (متوفای۱۲۰۵ه، تاج العروس من جواهر القاموس، ج۱۰، ص۲۵۷، تحقیق:مجموعه من المحققین، ناشر:دار الهدایه.
معیار حلالزادهبودن در محبّت امیرمؤمنان
عاصمی مکی و موفق خوارزمی مینویسند:
عن ابی بکر الصدیق قال رایت رسول الله ختم ختمه وهو متکئ علی فرش عربیه وفی الخیمه علی وفاطمه والحسن والحسین فقال معشر المسلمین انا سلم لمن سالم اهل الخیمه حرب لمن حاربهم ولی من والاهم لا یحبهم الا سعید الجد طیب المولد ولا یبغضهم الا شقی الجد ردیء الولاده
ابوبکر میگوید: رسول خدا در خیمه بر فرشی عربی نشسته و تکیه داده بود، علی و فاطمه و حسن و حسین نیز در خیمه بودند، فرمود: ای مسلمانان! هر کس با اهل خیمه دوست باشد من با او دوست هستم و هر کس با آنان دشمن باشد من با آنان دشمنم، آنان را دوست ندارد مگر آنکه ولادتی پاک دارد و دشمن نیست با آنان مگر آنکه ولادتی ناپاک دارد.
[۱۴] العاصمی المکی، عبد الملک بن حسین بن عبد الملک الشافعی (متوفای۱۱۱۱ه)، سمط النجوم العوالی فی انباء الاوائل والتوالی، ج۳، ص۴۴، تحقیق:عادل احمد عبد الموجود- علی محمد معوض، ناشر:دار الکتب العلمیه.
قندوزی حنفی مینویسد:
عن سعید بن جبیر، عن ابن عباس (رضی الله عنهما) قال: قال رسول الله (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) وسلم: یا علی انت صاحب حوضی وصاحب لوائی… وانت مولی من انا مولاه وانا مولی کل مؤمن ومؤمنه، لا یحبک الا طاهر الولاده ولا یبغضک الا خبیث الولاده.
رسول خدا به علی فرمود: تو صاحب پرچم و حوض منی… تو مولای کسی هستی که من مولای اویم، ومن مولای هر مؤمن و مؤمنهای هستم، مُحبّ و دوستدار تو نیست مگر آنکه ولادتش پاک باشد و دشمن تو نیست مگر آنکه ولادتش ناپاک باشد.
[۱۵] القندوزی الحنفی، سلیمان بن ابراهیم (متوفای۱۲۹۴ه)، ینابیع الموده لذوی القربی، ج۱، ص۳۹۷، تحقیق:سید علی جمال اشرف الحسینی، ناشر:دار الاسوه للطباعه والنشر، الطبعه:الاولی، ۱۴۱۶ه.
و در ادامه مینویسد:
وعن الامام جعفر الصادق، عن آبائه (علیهمالسّلام) عن رسول الله (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) وسلم (انه) قال: من احبنا اهل البیت فلیحمد الله علی اولی النعم. قیل: وما اولی النعم؟ قال: طیب الولاده، ولا یحبنا الا من طابت ولادته.
رسول خدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) و سلم فرمود: هر که ما خاندان را دوست بدارد خدا را بر برترین نعمتها سپاس گزارد. گفتند: برترین نعمت کدام است؟ فرمود: پاکزادگی، زیرا ما را دوست ندارد مگر آن که پاکزاده باشد.
[۱۶] القندوزی الحنفی، سلیمان بن ابراهیم (متوفای۱۲۹۴ه)، ینابیع الموده لذوی القربی، ج۲، ص۲۷۲، تحقیق:سید علی جمال اشرف الحسینی، ناشر:دار الاسوه للطباعه والنشر، الطبعه:الاولی، ۱۴۱۶ه.
ابنمردویه اصفهانی مینویسد:
۵۷. ابن مردویه، عن احمد بن محمد بن الصباح الن
- لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
- همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
- ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.