توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت جهان گشای نادری دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت جهان گشای نادری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت جهان گشای نادری :

جهانگشای نادری‌ (کتاب)

جهانگشای‌ نادری‌، کتابی‌ در تاریخ‌ نادرشاه‌ نوشته‌ محمدمهدی ‌بن‌ محمد نصیر استرآبادی‌ (متوفی‌ بین‌ ۱۱۷۵ تا ۱۱۸۲) است.

فهرست مندرجات

۱ – نام کتاب تاریخ نادری
۲ – معرفی اجمالی
۳ – محتوای کتاب
۴ – ساختار کتاب
۵ – گزارش محتوا
۶ – ترتیب نوشتن کتاب
۷ – ویژگی‌های ادبی کتاب
۸ – ویژگی‌های سندی کتاب
۹ – ذکر حوادث مهم در کتاب
۹.۱ – وثیقه‌نامه دشت مغان
۹.۲ – وثیقه‌نامه بغداد
۱۰ – قتل نادر
۱۱ – صحت کتاب جهانگشای نادری
۱۲ – استفاده مورخان از این کتاب
۱۳ – ترجمه به زبان‌های اروپایی
۱۴ – وضعیت کتاب
۱۵ – فهرست منابع‌
۱۶ – پانویس
۱۷ – منابع

نام کتاب تاریخ نادری

نام‌ این‌ کتاب‌ در متون‌ تاریخی‌ معاصر آن‌، تاریخ‌ نادری‌ ضبط‌ شده‌

[۱] محمدخلیل‌ بن‌ داوود مرعشی‌ صفوی‌، ج۱، ص‌ ۱، مجمع‌التواریخ‌، چاپ‌ عباس‌ اقبال‌ آشتیانی‌، تهران‌ ۱۳۶۲ ش‌.

[۲] محمدخلیل‌ بن‌ داوود مرعشی‌ صفوی‌، ج۱، ص‌ ۷۴، مجمع‌التواریخ‌، چاپ‌ عباس‌ اقبال‌ آشتیانی‌، تهران‌ ۱۳۶۲ ش‌.

[۳] محمدکاظم‌ مروی‌، عالم‌ آرای‌ نادری‌، ج‌ ۳، ص‌ ۹۸۵، چاپ‌ محمدامین‌ ریاحی‌، تهران‌ ۱۳۶۴ ش‌.

و ظاهراً بعدها به‌ جهانگشای‌ نادری‌ شهرت‌ یافته‌ است‌،

[۴] محمدمهدی ‌بن‌ محمدنصیر استرآبادی‌، جهانگشای‌ نادری، ج۱، ص‌۱۲، چاپ‌ عبداللّه‌ انوار، تهران‌ ۱۳۴۱ ش‌.

البته‌ در خود کتاب‌ جهانگشای‌ نادری‌

[۵] محمدمهدی‌ بن‌ محمدنصیر استرآبادی‌، جهانگشای‌ نادری، ج۱، ص‌۲۹، چاپ‌ عبداللّه‌ انوار، تهران‌ ۱۳۴۱ ش‌.

نام‌ کتاب‌، روزنامچه‌ ظفر ضبط‌ شده‌ است‌.

معرفی اجمالی

پاورپوینت جهان گشای نادری، نوشته مهدی خان استرآبادی، به کوشش عبدالله انوار این کتاب در دوره افشاریه به سبک و شیوه شهاب الدین عبدالله شیرازی معروف به «وصاف الحضره»، نویسنده تاریخ وصاف و به فارسی نوشته شده و اطلاعات نیکو و ارزش مندی در باره سلسله افشاریه به ویژه رویدادهای هم زمان با نادرقلی افشار ، مؤسس این سلسله به دست داده است.

محتوای کتاب

کتاب‌، گزارش‌ رویدادهای‌ تاریخی‌ ایران ‌ را از ۱۱۲۱ تا ۱۱۶۱ (یک‌ سال ‌ پس‌ از مرگ‌ نادرشاه‌) در بر دارد. مؤلف‌ در خاتمه کتاب‌، به‌ وقایع‌ پس‌ از مرگ‌ نادرشاه‌ اشاره‌ کرده‌ است‌.

ساختار کتاب

چیرگی نویسنده بر زبان ترکی و پیروی او از وصاف الحضره، زمینه را برای پر شدن متن این کتاب از واژگان ترکی و مغولی فراهم آورده. وی حتی نام سال‌ها را در سرفصل‌های کتاب به ترکی مغولی نوشته است. نام کتاب را تقلیدی از جهان گشای جوینی می‌توان برشمرد. این اثر را که منبعی دست اول در باره تاریخ افشاریه به ویژه دوران نادر به شمار می‌رود، از دید گونه‌های تاریخ نگاری، در دسته کتاب‌های «سلاطینی» یا «سلسله‌ای» می‌گنجد. نویسنده تنها «وقایع نگار» است و در تحلیل رویدادها قلم نمی‌فرساید و خود را «از چاکران حضور و به ضبط وقایع مامور» می‌خواند. عبارت‌های گزارش‌های وی در باره سرعت عمل و رفتار غافل گیرانه نادر یا وضع آشفته دشمنان وی، از بهجت و سرور سرشار است.حماسه‌های قهرمانانه ارتش نادر در صحنه‌های گوناگون پیکار با دشمنان خارجی، نویسنده را به اندازه‌ای خشنود و بی خود می‌ساخت که گویی فردوسی نثر است و حدیث رستم را ساز می‌کند. باری، سخنان او از یک پارچگی و استواری ویژه‌ای برخوردار و جز در برخی از نوشته‌های هزل آمیز دوستانه، بر پایه جد استوار است. با توجه به متن این اثر، می‌توان گمان زد که نویسنده، آگاهی کاملی به عربی داشته است. چیرگی انکار ناپذیر او بر کلام خداوند (قرآن) و احادیث و به کارگیری آنها در نوشته هایش، این دعوی را اثبات می‌کند. توانایی ویژه او در پیوستن رزم و بزم به یک دیگر در این کتاب شگفتی برانگیز است. این را نیز نمی‌توان نادیده گرفت که وی مانند دیگر قلم زنان روزگارش، در بسیاری از جاها از شعرهای شاعران بهره می‌گرفته یا خودش شعری می‌سروده است.
درون مایه این کتاب بر پایه عنوان‌های خود نویسنده، در چهار بخش عرضه می‌شود: مقدمه؛ گفتار در بیان حال نادر و اعمال او؛ توجه اعلاحضرت شاه طهماسب به عزم محاربه با ملک محمد سیستانی و ورود نادر به موکب اعلا؛ وقایع دشت مغان و شاهی نادر.

گزارش محتوا

این کتاب به رخدادهای دوران افشاریه مانند شورش افغان‌ها و چیرگیشان بر اصفهان ، رویداد هرات ، آشوب‌های گوناگون آن روزگار و ماجرای شورای مغان و رسیدن نادر به شاهی و اندکی از ماجرای پادشاهی علی قلی خان و ابراهیم خان و رویدادهای دوره آنان می‌پردازد. همه سخنان نویسنده در این کتاب، بر کانون نادر شاه می‌گردد. او پیروزی‌های نادر را می‌ستاید، اما از ناکامی هایش سخن نمی‌گوید.
سیاست خارجی اش را تایید می‌کند و لشکرکشی‌های او را به آسیای مرکزی و داغستان، کارهایی به انگیزه دفاع از کشور می‌نماید. وی حتی تاثیر توده‌ها را در نبرد با افغانان و ترکان نادیده می‌گیرد و رهایی ایران را از چنگ آنان، تنها به کوشش‌های نادر منسوب می‌کند.
وی از پرداختن به درد و رنج زندگی مردم آن روزگار خودداری می‌کند. بر پایه نام کتاب، چیزی جز گزارش‌هایی در باره جهان گشایی‌های نادر در آن نباید جست و اشاره نویسنده به درد و رنج مردمان اصفهان هنگام محاصره افغانان، تنها به انگیزه بزرگ نمایی پیروزی نادر بر آنان و رها ساختن اصفهانیان نه هم دردی محض با آنان صورت پذیرفته است.
او هنگامی که به شرح لشکرکشی‌های نادر به هندوستان می‌پردازد، طوق تقصیرها بر گردن محمد شاه گورکانی می‌اندازد و حتی به گمان، می‌خواهد از درشتی رفتار پادشاه ایران با شاه گورکانی بکاهد و با آوردن عبارت‌های نرمی، جامه ناپسند این رفتارها را رفو کند. وی هم چنین، سرورش را با اوصافی مانند همایون خان اعلاحضرت، سکندر حشمت دار، زحمت کش طریق نام و ننگ، مظهر قدرت الهی و. . می‌ستاید.
گمان می‌رود که ستایش‌ها و مداحی‌ها، از میهن پرستی نویسنده سرچشمه گرفته باشد؛ زیرا به گفته دفتر روزانه نمایندگی هند شرقی انگلیس در بندر عباس، وی از شریف‌ترین مردان روزگار خود بود و به هیچ روی، هیچ رشوه‌ای از هیچ مقام و دستگاه دولتی نگرفت. این کتاب را، کامل کننده اثر دیگر نویسنده؛ یعنی دره نادره می‌توان برشمرد.
بر پایه سخنان نویسنده، وی هیچ گاه از نادر دور نبوده و همه جا آن سردار ممدوح خراسانی را همراهی می‌کرده است و از این رو، اطلاعاتی که از رویدادهای خرد در آن زمان یا تصمیم گیری‌های نادر عرضه می‌کند، بسیار مهم می‌نماید.
او به رغم، محمدکاظم مروزی که اخبار را از کسان و مرتبطان و راویان دور و نزدیک می‌گرفت، با سپه سالار خویش همگام می‌شد و به چشم خود می‌دید که دشمنان مغرور و غافل ایران، همه جا از شمشیر دلاوران ایرانی می‌گریزند و در برابر حمله‌های پیوسته ارتش نادری تاب نمی‌آورند و می‌گریزند.
به گمان، نویسنده به حقیقت نادر را دوست می‌داشت؛ زیرا سخنانش در باره وی در دوره شش ساله‌ای که او رضاقلی میرزا را کور کرد و کارش به فروافتادگی روحی و بدخویی انجامید، سخت احتیاط آمیز و بی چهره و هویت است، اما به هر روی از نکته‌های ادبی و سیاسی ریزبینانه تهی نیست. او از پیش آمدهای این سال‌ها به تلخی یاد می‌کند و از شرح آنها سر می‌پیچد. بسیاری از رویدادهای ناگوار را مانند سرکشی میرزا تقی خان شیرازی به سردی می‌نویسد و از درازگویی در باره آن می‌پرهیزد.
وی که در باره نوروزهای شکوه مند قلم می‌فرسود، در این دوره آنها را نیز فرو می‌گذارد و با اندوه و درد پذیراییشان می‌کند. دلیل توفیق مندی نادر را زیرکی و دانایی میرزا مهدی می‌توان گمان زد. برای نمونه، وی در حل مشکلات نادر با عثمانیان بسیار تاثیر گذارد. گفتنی است واژه « روم » یا «رومیه» در این کتاب در معنای امپراطوری عثمانی به کار می‌رود؛ زیرا عثمانیان امپراطوری خود را بر ویرانه تمدن بیزانس (روم شرقی) بر پا کردند.
وی در سفر نظامی به هند، با ریزبینی و کنجکاوی به اوضاع اجتماعی مردم توجه کرده و اشارت‌ها و کنایات فراوانی در این باره در اثرش گنجانده است. البته این ویژگی، کتاب او را هم سنگ ما للهند ابو ریحان نمی‌کند؛ زیرا ابو ریحان که همراه محمود غزنوی به هند رفت، آشکارا از پدیده‌های اجتماعی، مذهبی و سیاسی سخن گفت و در باره آنها بحث کرد، اما میرزا بدون هیچ بدگمانی در باره نادر، حق زیردست (ضعیف) را از آن زبردست (اقوا) می‌داند و در باره دست گشادن نادر به ضبط خزائن هند، به او بددل نمی‌شود.

ترتیب نوشتن کتاب

جهانگشای‌ نادری‌ به‌ ترتیب‌ سنواتی‌ نوشته‌ شده‌ و شامل‌ سه‌ دوره‌ است. در دوره‌ نخست‌، وقایع‌ اواخر عصر شاه‌ سلطان‌ حسین‌ صفوی‌، مشکلات‌ دوران‌ حکومت‌ وی‌، محاصره‌ اصفهان‌ به‌ دست‌ افغانها از ۱۱۳۴ تا ۱۱۳۵، اغتشاشات‌ داخلی‌ ایران‌ و هجوم‌ دو قدرت‌ بیگانه‌ روس‌ و عثمانی‌ تا ظهور نادرشاه‌ و جدالهای‌ دائمی‌ او تا بر تخت‌ نشستنش‌ در ۱۱۴۸، به‌ تفصیل‌، ذکر شده‌ است‌.

[۶] محمدمهدی‌ بن‌ محمدنصیر استرآبادی‌، جهانگشای‌ نادری، ج۱، ص‌۴، چاپ‌ عبداللّه‌ انوار، تهران‌ ۱۳۴۱ ش‌.

[۷] محمدمهدی‌ بن‌ محمدنصیر استرآبادی‌، جهانگشای‌ نادری، ج۱، ص‌۱۳-۲۰، چاپ‌ عبداللّه‌ انوار، تهران‌ ۱۳۴۱ ش‌.

[۸] محمدمهدی ‌بن‌ محمدنصیر استرآبادی‌، جهانگشای‌ نادری، ج۱، ص‌۲۸-۲۷۴، چاپ‌ عبداللّه‌ انوار، تهران‌ ۱۳۴۱ ش‌.

دوره‌ دوم‌ درباره‌ سلطنت ‌ نادرشاه‌ تا سال‌ فوت‌ او (۱۱۶۰) است‌ و در دوره‌ سوم‌، حوادث‌ یک‌ سال‌ بعد از مرگ‌ نادر بیان‌ شده‌ است.‌

[۹] محمدمهدی‌ بن‌ محمدنصیر استرآبادی‌، جهانگشای‌ نادری، ج۱، ص‌۲۷۴-۴۳۲، چاپ‌ عبداللّه‌ انوار، تهران‌ ۱۳۴۱ ش‌.

ویژگی‌های ادبی کتاب

نثر کتاب‌ منشیانه‌ است‌ و مانند دُره‌ نادره‌، اثر دیگر استرآبادی‌، لغات‌ مهجور و نامأنوس‌ ندارد، ولی‌ برخی‌ لغات‌ غریب‌ فارسی‌ و عربی‌ و چند کلمه‌ ترکی ‌ و گرجی در آن‌ به‌ کار رفته‌ است‌.

[۱۰] محمدمهدی‌ بن‌ محمدنصیر استرآبادی‌، جهانگشای‌ نادری، ص۱۳، مقدمه انوار، چاپ‌ عبداللّه‌ انوار، تهران‌ ۱۳۴۱ ش‌.

مؤلف‌ همچنین‌ با تلمیح‌ و اشاره‌ به‌ آیات‌ قرآن‌ قوّت‌ ادبی‌ کتاب‌ را افزوده‌ است‌.

[۱۱] محمدمهدی‌ بن‌ محمدنصیر استرآبادی‌، جهانگشای‌ نادری، ج۱، ص‌۱۰۵، چاپ‌ عبداللّه‌ انوار، تهران‌ ۱۳۴۱ ش‌.

[۱۲] محمدمهدی‌ بن‌ محمدنصیر استرآبادی‌، جهانگشای‌ نادری، ج۱، ص‌۲۲۸، چاپ‌ عبداللّه‌ انوار، تهران‌ ۱۳۴۱ ش‌.

استرآبادی‌ هنگام‌ ذکر وقایع‌ هر سال‌ و جشن نوروز،