توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت جمال الدین محمدباقر زنجانی دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت جمال الدین محمدباقر زنجانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت جمال الدین محمدباقر زنجانی :

جمال‌الدین محمدباقر زنجانی

این مقاله درباره زندگینامه آیت‌الله میرزا محمدباقر زنجانی دوران علمی، اساتید، شاگردان، و آثار علمی ایشان می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – ولادت
۲ – دوران علمی
۳ – شاگردان
۴ – پرهیز از شهرت
۵ – هوش بالای سیاسی
۵.۱ – ماجرای مسافرت نکردن به ایران
۶ – علاقه به امام خمینی
۷ – وفات
۸ – آثار علمی
۹ – منبع

ولادت

«آیت الله میرزا محمدباقر زنجانی»، معروف به «جمال‌الدین»، در بیست و سوم رمضان ۱۳۱۲ ق، در زنجان متولد شد. پدرش، محمدمهدی، فرزند میرزا احمد که از تجار با فضیلت بود، به خاطر علاقه به علما، فرزندش را به تحصیل علوم دینی تشویق کرد و او به حوزه علمیه روی آورد.

دوران علمی

خواندن و نوشتن، قرائت قرآن و کتب مقدماتی را در مکتب آموخت، سپس به حوزه علمیه زنجان رفت. نخستین استادش در ادبیات عرب، برادرش، خطیب و شاعر توانا، محمدحسن زنجانی (سعید) بود. علامه فقیه میرزا عبد‌الرحیم طارمی زنجانی، خوئینی زنجانی، علامه ریاضی هیوی، میرزای ابراهیم زنجانی (نویسنده الرد علی البابیه)، حجت الاسلام حاج سید حسن قنادزاده و شیخ زین‌العابدین زنجانی، دیگر استادان وی بودند.
ایشان در آغاز جوانی، از مدرسان مشهور زنجان بود و کتب سطح عالی را هم تدریس می‌کرد. او پس از درگذشت پدر به قصد زیارت و تحصیل در ۱۷ ربیع الثانی ۱۳۳۸ ق، به سوی نجف اشرف مهاجرت کرد و پس از زیارت، برای استفاده از درس آیت‌الله میرزا محمدتقی شیرازی، به کربلا رفت و تا زمان وفات استاد، از درس فقهش بهره برد، سپس به نجف بازگشت و در درس‌های فرزانگان علم و دانش حاضر شد.
آیات سید ابوالحسن موسوی اصفهانی، آقا ضیاء الدین عراقی، میرزا محمدحسین غروی نائینی و شیخ اسماعیل غروی محلاتی، اساتید وی در نجف اشرف بوده‌اند.
وی بیش از چهارده سال در درس‌های فقه و اصول میرزای نائینی شرکت کرد و در شمار برترین شاگردان وی جای گرفت.

شاگردان

ایشان فقه، اصول و قواعد فقهیه را در دوره‌های متعدد تدریس کرد و تا پایان زندگی، به افاضه مشغول بود. او به شاگردانش بسیار علاقه داشت. وقتی می‌دید طلبه‌ای محققانه و باعلاقه درس می‌خواند، خوشحال می‌شد. در درسش تنها حدود چهل نفر طلبه برگزیده شرکت می‌کردند؛ گویی آنان را دانه دانه برای میرزا انتخاب کرده بودند. شاید وجود چنین شاگردانی سبب شده بود طلبه‌هایی که اهل درس و بحث و تحقیق نبودند، نتوانند در درس ایشان جلوه کنند.
آن فقیه فرزانه، تمام عمرش را به تدریس و تالیف گذرانید و موفق شد شاگردان بسیار پرورش دهد که اینک اغلب آن‌ها از علمای بزرگ شهرهای ایران، عراق و هند به شمار می‌روند که از جمله آن‌ها هستند حضرات آیات:
۱. سید مرتضی نجومی کرمانشاهی؛
۲. حسین وحید خراسانی؛
۳. میرزا جواد تبریزی؛
۴. محمدابراهیم جناتی؛
۵. سید مرتضی مهری؛
۶. شیخ محمد رشتی؛
۷. سید مصطفی خمینی؛
۸. سید محمدعلی قاضی طباطبائی تبریزی؛
۹. سید احمد فهری زنجانی.

پرهیز از شهرت

ایشان با اینکه از مراجع زمان خود زودتر به تدریس خارج پرداخته بود، به خاطر دوری از مرجعیت و عناوین دیگر، مشهور و معروف نبود.
او هیچ گاه نپذیرفت که فتواهایش منتشر شود یا کسی از وی تقلید کند؛ بااین حال، در میان اعاظم نجف، جایگاه ویژه‌ای داشت. آقایان سید محمود شاهرودی، آقای حکیم و دیگران، به ایشان عنایت ویژه داشتند و مقام علمی اش را می‌ستودند و حریمش را حفظ می‌کردند.

هوش بالای سیاسی

ایشان هوش سیاسی بالایی داشت. اطلاعات دقیق تاریخی، ذکاوت خاصی به ایشان در مسائل سیاسی داده بود. استاد عمید زنجانی در این رابطه می‌گوید: «مرحوم آقا میرزا محمدباقر زنجانی، اگرچه به حسب ظاهر، جنبه سیاسی ایشان ظهوری نداشت، اما دارای یک فکر سیاسی قوی بود. تاریخ