توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت جلال الهی دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت جلال الهی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت جلال الهی :

صفات جمال و جلال

صفات جمال و جلال، دو صفت از صفات خداوند است. خداوند دو گونه صفات دارد: صفات جمال یا ثبوتیه که ذات احدیت به این صفات کمالیه آراسته است و صفات جلال یا سلبیه که ذات حق از اتصاف به آن منزه است و به همین سبب صفات تنزیه هم گفته می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – نظر اشاعره
۲.۱ – تمسک به آیات
۳ – نظر امامیه
۴ – کلام امیرالمومنین
۵ – پانویس
۶ – منبع

مقدمه

در این‌که خداوند به صفات جمال و جلال متصف هست یا نه، میان اهل کلام، معتزله و اشاعره، اختلاف است. معتزله اتصاف ذات حق را به هر گونه صفت نفی می‌کنند، زیرا لازمه اتصاف، اقتران ذات حق به مبدا صفات می‌باشد. همانند دیگران‌ که موقعی به صفتی متصف می‌گردند که مبدا وصف بر ذات آنان عارض گردد و وصف و ذات قرین هم گردند. عالم به کسی گویند که علم بر ذات او عارض و قرین گردیده است و ذات حق از هرگونه عروض حادث یا اقتران ازلی مبرا است.
هرگونه وصفی که در قرآن یا حدیث آمده، نظر به غایت و نتیجه آن صفت دارد و اتصاف حقیقی منظور نیست (درباره صفات الهی گفته‌اند: «خذ الغایات و دع المبادی؛ هدف را لحاظ دار و مبادی صفات را رها کن»). یعنی اگر خدا را به وصف علم متصف نمودیم و گفتیم «عالم بکل شی ء»، مقصود آن است که هدف از اتصاف به این وصف برای خدا حاصل است و چیزی از خدا پنهان نیست زیرا هر چه هست در محضر خدا است. نه آنکه مبدا این صفت بر ذات حق عارض گشته یا قرین شده است.
همچنین صفات دیگر مانند: قدرت، حیات، حکمت و حتی اراده و رضا و غضب و غیره. در تمامی این صفات، غایت و نتیجه این صفات منظور است نه اقتران ذات به مبادی این صفات.

[۱] قاضی عبدالجبار، ابوالحسن، شرح الاصول الخمسه، ص۱۸۲ به بعد.

نظر اشاعره

اشاعره این شیوه را پسند نکرده و آن را یک گونه تفسیر به رای و تاویل فاقد دلیل دانسته‌اند، گویند: ظاهر قرآن باید رعایت شود و هیچ‌گونه تاویل یا تقدیر در آن روا نباشد. خداوند خود را به این صفات وصف نموده و با زبان قوم سخن گفته و این وصف باید با همان مفاهیمی باشد که عرف معاصر آن را دریافت می‌کرده‌اند. لذا اطلاق وصف عالم بر خدا به همان‌گونه است که در عرف عرب آن روز بر غیر خدا نیز اطلاق می‌شده و حاکی از اقتران ذات موصوف به مبدا صفت می‌باشد.
ابوالحسن اشعری (شیخ اشاعره) گوید: «انه تعالی عالم بعلم و قادر بقدره…، خداوند عالم ست به جهت اقتران ذات او به علم، قادر است به جهت اقتران ذات او به قدرت». در این‌باره به آیات زیر استناد جسته است:
فاعلموا انما انزل بعلم الله

[۲] هود/سوره۱۱، آیه۱۴.

لکن الله یشهد بما انزل الیک انزله بعلمه

[۳] نساء/سوره۴، آیه۱۶۶.

و ما تحمل من انثی و لا تضع الا بعلمه

[۴] فاطر/سوره۳۵، آیه۱۱.

و لا یحیطون بشی ء من علمه

[۵] بقره/سوره۲، آیه۲۵۵.

ا و لم یروا ان الله خلقهم هو اشد منهم قوه

[۶] فصلت/سوره۴۱، آیه۱۵.

ان الله هو الرزاق ذو القوه المتین

[۷] ذاریات/سوره۵۱، آیه۵۸.

گوید: خداوند در این آیات مبدا صفت علم و قدرت را برای خود ثابت دانسته و قرین ذات خود گرفته که خود را به دو وصف عالم و قادر متصف کرده است. اضافه می‌کند که وصف «حی» مشتق از حیات است، «عالم» مشتق از علم و «قادر» مشتق از قدرت… پس این اوصاف آیا حکایت از مفاهیمی دارند یا ندارند و صرفا توصیف بدون محتوا است؟ بدون شک فرض دوم قابل قبول نیست. در نتیجه این اوصاف حاکی از مفاهیم متعارف خود می‌باشد، همانگونه که در عرف عرب رایج بوده است.

[۸] اشعری، ابوالحسن، الابانه، ص۴۸ – ۴۴.

تمسک به آیات

البته تمسک جستن به این آیات، شبه مغالطه است، زیرا در این آیات صرفا از علم و قدرت ذات حق سخن رفته و هرگز از اقتران ذات مقدسه به مبدا صفت علم و ق