توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت جبهه آزادیبخش ظفار دارای ۸۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت جبهه آزادیبخش ظفار،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت جبهه آزادیبخش ظفار :

پاورپوینت جبهه آزادیبخش ظفار

جبهه آزادیبخش ظُفار، جبهه آزادیبخش ظُفار (نام اصلیِ آن در عربی : جبهه تحریر ظُفار)، تشکلی چپگرا که برای کسب استقلال ایالت ظفار در عمان ، بر ضد سلطان عمان به مبارزه مسلحانه روی آورد.

فهرست مندرجات

۱ – سابقه تشکیل
۲ – هدف اساسی جبهه
۳ – علل جدایی خواهی و شورش
۴ – مبارزه مسلحانه
۵ – تهدید علیه سلطنت
۶ – کودتا
۷ – جبهه ملی برای آزادی عمان و خلیج
۸ – تقویت بنیه نظامی
۹ – انگیزه حمایت محمد رضا پهلوی
۱۰ – اعزام یگانهای نظامی ایران
۱۰.۱ – تحریک کشورهای منطقه خلیج فارس
۱۱ – آتش بس
۱۲ – مواضع و دیدگاههای جبهه
۱۳ – فهرست منابع
۱۴ – پانویس
۱۵ – منبع

سابقه تشکیل

سابقه تشکیل آن به پیکارهای مسلحانه در اواخر دهه ۱۳۳۰ ش /۱۹۵۰ در منطقه الجبل الاخضر، در شمال عمان، باز می‌گردد. در ۱۳۳۷ ش/ ۱۹۵۸، سعید بن تیمور، سلطان عمان و مسقط (حک :۱۳۱۱ـ۱۳۴۹ ش /۱۹۳۲ـ۱۹۷۰)، برای سرکوب قبایل شورشی هوادار امام غالب بن علی، رهبر مخالفان سلطنت، از انگلستان، که از دیرباز بر این سرزمین سیطره سیاسی و اقتصادی داشت، کمک نظامی خواست. با مداخله نظامی انگلستان، شورشیان تضعیف و پراکنده شدند. این مبارزات بر گروههای ناراضی و شورشی در منطقه ظفار تأثیر گذاشت.

[۱] انقلاب ظفار و تحولات خلیج، (بی جا) : اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان در اروپا، ج۱، ص۳۲، ۱۳۵۴ ش.

[۲] خاورمیانه و شمال افریقا ۱۹۸۴ـ ۱۹۸۵، ص ۵۸۲.

[۳] چمنکار، ۱۳۸۳ش، ص ۱۳۷.

هدف اساسی جبهه

در ۱۳۴۳ ش/ ۱۹۶۴، گروههای پراکنده شورشی و مخالف سلطنت، شامل شاخه ظفاری جنبش ملی گرای عربی و «انجمن خیریه ظفار» (اللَّجْنه الخیریه الظفاریه) و «سازمان نظامیان ظفاری» (منظمه الجنود الظفاریین) و «سازمان جوانان عرب ظفار» (منظمه الشباب العربی الظفاری) و هواداران جنبش انقلابی و پیروان مسلم بن نوفَل، رهبر قبیله آل باکثیر، با یکدیگر متحد شدند و «پاورپوینت جبهه آزادیبخش ظفار» را بنیان گذاشتند. جبهه در ۱۱ خرداد ۱۳۴۴/ اول ژوئن ۱۹۶۵، نخستین همایش خود را در وادی کبیر، ناحیه ای در بلندیهای مرکزی ظفار، برگزار کرد، سپس با انتشار اطلاعیه ای رسماً اعلام موجودیت نمود.
در این اطلاعیه، خطاب به مردم ظفار، هدف اساسی جبهه رهایی ظفار از «سلطه مستبدانه سلطان سعید»، که منافع وی با منافع انگلستان وابسته و همگون شده بود، ذکر شد.

[۴] محمدجعفر چمنکار، بحران ظفار و رژیم پهلوی، ج۱، ص۱۳۸ـ ۱۳۹، تهران ۱۳۸۳ ش.

[۵] انقلاب ظفار و تحولات خلیج، (بی جا) : اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان در اروپا، ج۱، ص۳۲ـ۳۳، ۱۳۵۴ ش.

علل جدایی خواهی و شورش

برخی از علل اصلی بروز تمایلات جدایی خواهانه و شورش در منطقه ظفار، عبارت بود از: ۱) ویژگیهای منحصر به فرد و متمایز اقلیمی و سرزمینی و قومی و اجتماعی این منطقه نسبت به دیگر مناطق عمان، که زمینه مناسبی برای تکوین گرایشهای جدایی خواهانه فراهم می‌آورد؛ ۲) تاریخ مستقل منطقه ظفار، که تا پیش از ۱۲۴۴/۱۸۲۹ به کلی از سرزمین عمان کنونی مجزا بود و هویت سیاسی متفاوتی به مردمان این منطقه می‌بخشید؛ ۳) بی توجهی سلطان سعید به آبادانی این منطقه و بروز فقر و تبعیض در زندگی مردم ظفار در مقایسه با دیگر بخشهای عمان؛ ۴) در این میان، پس از جنگ جهانی دوم گروههایی از مردم ظفار که برای یافتن کار به کشورهای نفت خیز عربی خلیج فارس مهاجرت می‌کردند، در آن‌جا با گروههای فلسطینی مبارز و انقلابیون یمن جنوبی و یمن شمالی و ایدئولوژی مبارزه جویانه مارکسیستی و سوسیالیستی آشنا شدند و از آن‌ها روش مبارزه را آموختند. این مهاجران پس از بازگشت به ظفار، به پیکار با نظام سلطنتی اقدام کردند. پس از شعله ور شدن قیام در ظفار، بسیاری از هواداران امام غالب نیز که با اصول و روشهای حرکتهای نظامی آشنا بودند، به پاورپوینت جبهه آزادیبخش ظفار پیوستند.

[۶] محمدجعفر چمنکار، بحران ظفار و رژیم پهلوی، ج۱، ص۱۲۱ـ ۱۲۸، تهران ۱۳۸۳ ش.

[۷] محمدجعفر چمنکار، بحران ظفار و رژیم پهلوی، ج۱، ص۱۳۳ـ۱۳۴، تهران ۱۳۸۳ ش.

[۸] هیرو، ص ۱۷۴.

[۹] کیلانی، ص ۵۷۷.

[۱۰] خاورمیانه و شمال افریقا ۱۹۸۴ـ ۱۹۸۵، ص ۵۸۲.

[۱۱] پیروز مجتهدزاده، خلیج فارس: کشورها و مرزها، ج۱، ص۳۸۵، تهران ۱۳۷۹ ش.

مبارزه مسلحانه

شورش جدایی خواهانه ای که در دهه ۱۳۳۰ ش /۱۹۵۰ تا اواسط دهه ۱۳۴۰ ش /۱۹۶۰ بر ضد سلطان سعید صورت گرفت، خصلت قبیله ای و قومی (ملی گرایی عربی) داشت و عمدتاً از حمایت مصر برخوردار بود و از ۱۳۴۳ـ۱۳۴۶ ش/ ۱۹۶۴ـ۱۹۶۷، به ویژه پس از شکست جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل در ۱۳۴۶ ش/ ۱۹۶۷، متشکل و سازمان یافته شد و متأثر از جریان مارکسیستی منطقه شبه جزیره عربستان ، به ویژه حاکمیت این جریان در یمن جنوبی که همجوار با منطقه ظفار بود، مبارزه مسلحانه و چپگرا را در پیش گرفت. بنابراین، در دومین همایش جبهه ــ که از ۱۰ تا ۲۹ شهریور ۱۳۴۷/ اول ـ ۲۰ سپتامبر ۱۹۶۸، در وادی حَمرین با حضور کمونیستهای ظفار و گروهی از چپگرایان شیخ نشینهای خلیج فارس تشکیل شد ــ نام جبهه آزادی بخش ظفار به «جبهه خلق برای آزادی عمان و خلیج اشغال شده عربی» (الجبهه الشعبیه لتحریر عمان و الخلیج العربی المحتلّ) تغییر یافت، زیرا هدف، آزادی سراسر عمان و امارات خلیج فارس شده بود. در این همایش، در باره بهبود شیوه مبارزه مسلحانه از طریق افزایش نقش گروههای مقاومت مردمی در کنار ارتش آزادیبخش (شاخه نظامی جبهه) تصمیماتی گرفته شد. سپس این جبهه ، با اتکا به کمکهای مستمر مادّی و نظامیِ جمهوری دموکراتیک خلق یمن (یمن جنوبی) و اتحاد جماهیر شوروی و جمهوری خلق چین و دولتهای متمایل به بلوک شرق، و بسیاری از سازمانها و تشکلهای چپگرا، بر مبارزه مسلحانه با سلطان سعید شدت بخشید.

[۱۲] کیلانی، ص ۵۷۷ ـ ۵۷۸.

[۱۳] پیروز مجتهدزاده، خلیج فارس: کشورها و مرزها، ج۱، ص۳۸۴، تهران ۱۳۷۹ ش.

[۱۴] پیروز مجتهدزاده، خلیج فارس: کشورها و مرزها، ج۱، ص۳۸۹، تهران ۱۳۷۹ ش.

[۱۵] پیروز مجتهدزاده، خلیج فارس: کشورها و مرزها، ج۱، ص۳۹۶، تهران ۱۳۷۹ ش.

[۱۶] انقلاب ظفار و تحولات خلیج، (بی جا) : اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان در اروپا، ج۱، ص۳۴ـ ۳۵، ۱۳۵۴ ش.

[۱۷] محمدجعفر چمنکار، بحران ظفار و رژیم پهلوی، ج۱، ص۳۱۹ـ ۳۳۶، تهران ۱۳۸۳ ش.

جبهه، با جلب پشتیبانی گسترده خارجی و بهره گرفتن از ناتوانی نظامی سلطان سعید، به پیشروی نظامی در منطقه ظفار سرعت بخشید و اداره قسمت عمده منطقه را در دست گرفت. ارتش آزادیبخش در مناطق تحت تصرفش، با تشکیل حکومت ملی، مواضع خود را در منطقه تحکیم نمود.

[۱۸] انقلاب ظفار و تحولات خلیج، (بی جا) : اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان در اروپا، ج۱، ص۳۴، ۱۳۵۴ ش.

[۱۹] دایره المعارف خاورمیانه معاصر، ذیل “Dhufar Rebellion”.

تهدید علیه سلطنت

در آغاز دهه ۱۳۵۰ ش/ دهه ۱۹۷۰، قدرت سیاسی و نظامی جبهه در منطقه و دامنه تهدید آن علیه سلطنت سلطان سعید و منافع بریتانیا ــ که در حال خروج نظامی از منطقه خلیج فارس بود ــ به اوج رسید. از نظر امریکا و بریتانیا و حکومتهای محافظه کار هوادار غرب در منطقه خلیج فارس، مانند ایران و عربستان سعودی ، پیروزی قریب الوقوع پاورپوینت جبهه آزادیبخش ظفار به منزله سیطره کمونیسم بر سرزمینی بود که از منابع نفت ، ۷۰۰، ۱ کیلومتر خط کرانه ای با خلیج فارس و تنگه هرمز (شاهراه حیاتی نفت منطقه) و دریای عمان، و همچنین از موقعیت بسیار ممتاز راهبردی (استراتژیک) برخوردار بود و در صورت تحقق این امر، جهان غرب ، به ویژه امریکا و بریتانیا، برای تأمین انرژی و نفت از این منطقه، منافع زیادی را از دست می‌داد و در برابرِ بلوک شرق، شکست بزرگی می‌خورد؛ از این رو، امریکا و بریتانیا به اقدامات سیاسی و نظامی پرداختند.

[۲۰] پیروز مجتهدزاده، خلیج فارس: کشورها و مرزها، ج۱، ص۳۹۰ـ۳۹۴، تهران ۱۳۷۹ ش.

[۲۱] کیلانی، ص ۵۷۷ ـ ۵۷۸.

کودتا

در ۳ تیر ۱۳۴۹/ ۲۳ ژوئیه ۱۹۷۰، قابوس فرزند ۲۹ ساله سلطان سعید با کمک و تأیید بریتانیا برضد پدر خود کودتا کرد و قدرت را در دست گرفت. طرز فکر سلطان قابوس با پدرش متفاوت بود. در عرصه سیاست خارجی با جلب حمایتهای سیاسی و نظامی، و در بُعد داخلی با پیشبرد برنامه های عمرانی و رفاهی، موقعیت ضعیف عمان در منطقه و اوضاع مخاطره آمیز داخلی را بهبود بخشید. وی برای حل بحران رو به گسترش ظفار، افزون بر ادامه مقابله نظامی با شورشیان، با صدور فرمان عفو عمومی برای آن دسته از هواداران جبهه که خود را تسلیم کنند، شماری از قبایل شورشی و اشخاص ملی گرا را به خود جلب کرد. با وجود این، مارکسیستها و وفاداران به آن‌ها در جبهه، که بخش عمده ظفار را در تصرف داشتند، و متحدان آنان در «جبهه دموکراتیک ملی برای آزادی عمان و خلیج عربی» (الجبهه الشعبیه الدیمقراطیه لتحریر عمان و الخلیج العربی) ــ که در ۱۳۴۹ ش/ ۱۹۷۰، در شمال عمان اعلام موجودیت کرده بودند ــ بی اعتنا به فرمان عفو سلطان، با شدت بیشتری به نبرد با حکومت ادامه دادند. علاوه بر این، قابوس برای اجرای کامل برنامه های عمرانی در کشور، به ویژه در مناطق محروم، به نوسازی سازمان اداری کشور مبادرت نمود. هدف وی از اجرای برنامه های عمرانی (از قبیل خدمات درمانی و آموزشی و ارتباطی)، رفع تبعیض و فقر، به مثابه علل اصلی بی ثباتی سیاسی و شورش و گرایش به مارکسیسم ، بود.

[۲۲] کیلانی، ص ۵۷۸.

[۲۳] هیرو، ص ۱۷۴.

[۲۴] خاورمیانه و شمال افریقا ۱۹۸۴ـ ۱۹۸۵، ص ۵۸۲.

[۲۵] پیروز مجتهدزاده، خلیج فارس: کشورها و مرزها، ج۱، ص۳۸۹ـ۳۹۰، تهران ۱۳۷۹ ش.

[۲۶] سعد ابودیّه، السیاسه الخارجیه العمانیه فی عهد جلاله السلطان قابوس: ۱۹۷۰ـ ۱۹۹۸ م، ج۱، ص۴۲ـ۴۳، عمان ۱۴۱۹/۱۹۹۸.

در اواسط ۱۳۵۰ ش /۱۹۷۱، شورشیان آخرین مواضع نیروهای حکومتی را در جاده ثَمَریت تصرف کردند. این شکست، به واکنش تند حکومت انجامید، به طوری که ارتش عمان به پاکسازی منطقه اقدام نمود.

[۲۷] پیروز مجتهدزاده، خلیج فارس: کشورها و مرزها، ج۱، ص۳۹۰، تهران ۱۳۷۹ ش.

جبهه ملی برای آزادی عمان و خلیج

در ۱۳۵۰ ش/ ژوئن ۱۹۷۱، جبهه، سومین همایش خود را با شرکت نیروهای مارکسیست عمان و منطقه خلیج فارس، در رَخیوت برگزار کرد. در این همایش برای اداره مناطق اشغال شده در ظفار تصمیماتی گرفته شد و بر ضرورت ایجاد جبهه ای یکپارچه و متشکل، برای مبارزه با امپریالیسم و صهیونیسم و حکومتهای محافظه کار، تأکید گردید. در ۱۳۵۱ ش/ دسامبر ۱۹۷۲، در همایش «اهلیش» تصمیم گرفته شد که جبهه دموکراتیک ملی برای آزادی عمان و خلیج عربی نیز به جبهه بپیوندد و جبهه تازه ای با عنوان «جبهه ملی برای آزادی عمان و خلیج» (الجبهه الشعبیه لتحریر عمان و الخلیج)، تحت فرماندهیِ رهبری مشترک، تشکیل شود.

[۲۸] انقلاب ظفار و تحولات خلیج، (بی جا) : اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان در اروپا، ج۱، ص۳۶ـ ۳۸، ۱۳۵۴ ش.

[۲۹] خاورمیانه و شمال افریقا ۱۹۸۴ـ ۱۹۸۵، ص ۵۸۳.

[۳۰] پیروز مجتهدزاده، خلیج فارس: کشورها و مرزها، ج۱، ص۳۹۱، تهران ۱۳۷۹ ش.

تقویت بنیه نظامی

در ۱۳۵۱ـ۱۳۵۲ ش /۱۹۷۲ـ۱۹۷۳، شورشیان با دریافت کمکهای مالی و نظامی از جمهوری دموکراتیک خلق یمن جنوبی، جمهوری خلق چین، اتحاد جماهیر شوروی، کوبا ، عراق ، لیبی و برخی کشورهای اروپای شرقی ، بنیه نظامی خود را تقویت کردند و ضمن در دست گرفتن مراکز عمده و حساس منطقه ظفار، مانند ثَمَریت و رخیوت و مناطق باختری ظفار، بر عملیات نظامی خود در مناطق مجاور افزودند. با افزایش تهدیدِ جبهه نسبت به تمامیت ارضی عمان و نظام سلطنتی، و ناتوانی ارتش سلطان قابوس در دفع آن، سلطان قابوس ناگزیر از دولتهای عربی همسایه و دوست، از جمله عربستان سعودی، کویت ، امارات متحده عربی و اردن و نیز از دولت ایران، رسماً کمک خواست ولی فقط اردن و ایران، به تشویق انگلستان و امریکا ، به یاری قابوس شتافتند. سایر دولتها اعلام بی طرفی کردند.

[۳۱] پیروز مجتهدزاده، خلیج فارس: کشورها و مرزها، ج۱، ص۳۹۱ـ۳۹۶، تهران ۱۳۷۹ ش.

[۳۲] سعد ابودیّه، السیاسه الخارجیه العمانیه فی عهد جلاله السلطان قابوس: ۱۹۷۰ـ ۱۹۹۸ م، ج۱، ص۴۶، عمان ۱۴۱۹/۱۹۹۸.

[۳۳] محمدجعفر چمنکار، بحران ظفار و رژیم پهلوی، ج۱، ص۱۷۹، تهران ۱۳۸۳ ش.

[۳۴] محمدجعفر چمنکار، بحران ظفار و رژیم پهلوی، ج۱، ص۳۴۹، تهران ۱۳۸۳ ش.

انگیزه حمایت محمد رضا پهلوی

در باره انگیزه‌ها و سبب حمایت سیاسی و نظامی بی سابقه محمدرضا پهلوی (پهلوی، سلسله) از سلطان قابوس در سرکوب شورشیان ظفار، اجمالاً این دلایل مطرح بود: ۱) التزام شاه ایران به اجرای «آموزه سیاسیِ (دکترین) دو رکنی نیکسون» در منطقه خلیج فارس با هدف دفاع از منافع جهان غرب؛ ۲) انگیزه قوی و اشتیاق وافر او به اثبات برتری نظامی و امنیتی ایران در منطقه خلیج فارس و اقیانوس هند؛ ۳) افزایش تصاعدی درآمد ایران بر اثر افزایش ناگهانی قیمت نفت پس از دومین جنگ اعراب و اسرائیل در ۱۳۵۲ش/ ۱۹۷۳، که موجب تقویت نظامیگری حکومت پهلوی بود و محمدرضا