توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت جایگاه امام حسین نزد معاصران امام دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت جایگاه امام حسین نزد معاصران امام،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت جایگاه امام حسین نزد معاصران امام :

پاورپوینت جایگاه امام حسین نزد معاصران امام

حسین بن علی (علیه‌السلام) از چنان مقام و منزلتی در میان مسلمانان هم عصر خویش برخوردار بود که نظیرش را نمی‌توان در هیچ یک از معاصران و همتایان وی یافت. حسن بصری در توصیف شخصیت حضرت گفته است: کان الحسین بن علی سیدا زاهدا ورعا صالحا ناصحا حسن الخلق :

[۱] خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، تحقیق محمد سماوی، ج۱، ص۱۵۳.

«حسین بن علی (علیه‌السلام) آقا و مهتر، پرهیزکار، پارسا، شایسته، اندرزگوی و دارای خلق و خوی نیکو بود».

فهرست مندرجات

۱ – جایگاه امام نزد مسلمانان
۱.۱ – عبدالله بن عباس
۱.۲ – عبدالله بن عمر
۱.۳ – عبدالله بن مطیع
۱.۴ – فرزدق
۲ – جایگاه امام نزد اشراف بصره
۳ – جایگاه امام نزد معاویه
۴ – پانویس
۵ – منبع

جایگاه امام نزد مسلمانان

در اینجا به سخنان برخی از افراد در باره امام حسین (علیه‌السلام) اشاره می شود.

عبدالله بن عباس

عبدالله بن عباس در ملاقاتش با امام در مکه با تعابیری چون: انک سید اهل الحجاز

[۲] طبری، محمدبن جریر، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۴، ص۲۸۸.

[۳] بلاذری، احمدبن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق سهیل زکار و ریاض زرکلی، ج۳، ص۱۶۱.

[۴] دینوری، ابوحنیفه، الاخبار الطوال، تحقیق عصام محمد الحاج علی، ص۲۴۳.

«تو آقای اهل حجاز هستی»، یا انک راس الفخار برسول الله وابن نظیره البتول؛

[۵] کوفی، ابن اعثم، کتاب الفتوح تحقیق علی شیری، ج۵، ص۲۴.

[۶] خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، تحقیق محمد سماوی، ج۱، ص۱۹۱.

(تـو سرآمد افتخار به رسول خدا و پسر همانند مریم بتول (حضرت زهرا) هستی»، از اباعبدالله (علیه‌السلام) خواست که به عراق نرود.

عبدالله بن عمر

عبدالله بن عمر در دیدارش با حضرت، او را در بالاترین مرحله طهارت نفسی و در نزدیکترین جایگاه به رسول خدا معرفی کرد و اظهار داشت:
… ولیس مثلک فی طهارته و موضعه من الرسول، ان یسلم علی یزید بن معاویه باسم الخلافه، ولکن اخشی ان یضرب وجهک هذا الحسن الجمیل بالسیوف وتری من هذه الامه ما لا تحب، فارجع معنا الی المدینه وان شئت ان لاتبایع فلاتبایع ابدا، واقعد فی منزلک:

[۷] خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، ج۱، ص۱۹۲.

«هرجند می‌دانم شخصیتی مانند تو که از لحاظ طهارت نفس و جایگاه، نزدیک به رسول خداست، هرگز با خلافت یزید بن معاویه راضی نشده و بیعت نمی‌کند، ترس من از آن است که این صورت زیبای تو با ضربات شمشیرها آزرده گردد و از این امت چیزهایی ببینی که خوشایند تو نباشد. پس همراه ما به مدینه برگرد؛ آنگاه اگر خواستی تا ابد بیعت نکن و در خانه خود بنشین».

عبدالله بن مطیع

عبدالله بن مطیع (عبدالله بن مطیع بن اسود کعبی قرشی علوی در زمان پیامبر متولد شد. وی در شجاعت و استقامت، از بزرگان قریش شمرده شده است. او در جریان قیام امام حسین، دو بار حضرت را ملاقات کرد: یکی، چنان که گفته شد، در راه مدینه به مکه

[۸] دینوری، ابوحنیفه، الاخبار الطوال، تحقیق عصام محمد الحاج علی، ص۲۲۸.

و دیگری در مسیر مکه به کربلا

[۹] دینوری، ابوحنیفه، الاخبار الطوال، تحقیق عصام محمد الحاج علی، ص۲۴۶.

و در هر دو بار حضرت را از رفتن به کوفه، منع کرد و حضرت را همراهی نکرد. در سال ۶۳ هجری که شورش اهل مدینه بر ضد حکومت یزید رخ داد و منجر به خلع یزید و اخراج امویان از مدینه شد، در میان شورشیان، فرماندهی قریشیان با او، و فرماندهی انصار با عبدالله بن حنظله غسیل الملائکه بود. پس از آنکه سپاه اعزامی یزید بر مدینه مسلط شد و فاجعه مشهور «حره» رخ داد، او به مکه متواری شد و چون از هواداران عبدالله بن زبیر بود، به وی پیوست. پسر مطیع در محاصره اول خانه خدا توسط سپاه یزید، در کنار ابن زبیر بود. او پس از مرگ یزید، از طرف ابن زبیر حاکم کوفه شد؛ اما با قیام مختار و تسلط وی بر کوفه، از آن شهر بیرون رانده شد و به مکه بازگشته، در کنار ابن زبیر ماند. ابن مطیع تا زمان عبدالملک، یعنی تا محاصره دوم خانه کعبه توسط حجاج، همراه ابن زبیر بود و با وی کشته شد.)

[۱۰] ابن اثیر، ابوالحسن، اسدالغابه فی معرفه الصحابه، ج۳، ص۲۹۰.

در راه مدینه به مکه، با این سخن که: أین ترید أبا عبدالله جعلنی الله فداک… أنت سید العرب فی دهرک هذا..

[۱۱] کوفی، ابن اعثم، کتاب الفتوح، تحقیق علی شیری، ج۵، ص۲۲-۲۳.

[۱۲] طبری، محمدبن جریر، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۴، ص۲۶۱.

ولان یعدل اهل الحجاز بک احدا،

[۱۳] بلاذری احمدبن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق سهیل زکار و ریاضی زرکلی، ج۳، ص۱۵۶.

[۱۴] دینوری، ابوحنیفه، الاخبار الطوال، ص۲۲۹.

[۱۵] طبری، محمدبن جریر، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۴، ص۲۶۱.

«کجا می‌روی‌ای اباعبدالله؟ خدا مرا فدایت کند…. تو آقا و سرور همه عرب در این روزگار هستی و هیچ کس از اهل حجاز (در صفات و ویژگیهای برجسته) با تو برابری نمی‌کند»، پایگاه اجتماعی بسیار بالای امام خانه را بازگو کرد.
از دیدگاه پسر مطیع، موقعیت و منزلت اجتماعی امام در جامعه اسلامی تا آنجا بود که خطاب به امام گفت: … لئن قتلوک لایهابون بعدک احدا ابدا. . ؛

[۱۶] طبری، محمدبن جریر، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۴، ص۲۹۸.

«اگر بنی امیه تو را بکشند، دیگر در کشتن هیچ کس، هراسی نخواهند داشت». همچنین گفت: … فوالله لئن هلکت لنسترقن بعدک… ؛

[۱۷] طبری، محمدبن جریر، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۴، ص۲۶۱.

[۱۸] بلاذری، احمدبن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق سهیل زکار و ریاض زرکلی، ج۳، ص۱۵۶.

«اگر تو کشته شوی، ما مسلمانان به بندگی و بردگی (یزید) درخواهیم آمد»؛ چرا که شخصیت حسین بن علی مانع و خط قرمزی بود که کشتن وی، راه جسارت، گردنکشی و تجاوز امویان را به حقوق امت اسلامی باز می‌کرد و مسیر را برای هر جنایتی از سوی آنان، هموار می‌کرد تا آنجا که فریاد هرگونه اعتراض به وضع حاکم، در نطفه خفه می‌شد.

فرزدق

فرزدق شاعر نیز در ملاقاتی که هنگام حرکت امام حسین (علیه‌السلام) به سوی کوفه با ایشان داشت، با تعبیر بابی انت و امی یا بن رسول الله

[۱۹] طبری، محمدبن جریر، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۴، ص۲۰۹.

[۲۰] شیخ مفید، الارشاد، تحقیق مؤسسه آل البیت، ج۲، ص۶۷.

و در منزل «صفاح» با جمله انت احب الناس الی الناس؛

[۲۱] ابن سعد، «ترجمه الحسین علیه‌السّلام ومقتله»، فصلنامه تراثنا، سال سوم، ش۱۰، ص۶۲.

«تو محبوبترین شخص در میان مردم هستی»، عشق و علاقه خود را نسبت به حضرت، ابراز نمود. بالاخره قیس بن مسهر صیداوی (قیس بن مسهر اسدی از شجاعان کوفه و از چهره‌های سرشناس و برجسته قبیله بنی‌اسد بود.

[۲۲] سیدشرف الدین