توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت جان جانان دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت جان جانان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت جان جانان :

پاورپوینت جان جانان

جانِ جانان، یا مظهر، شمس‌الدین حبیب‌الله میرزا پاورپوینت جان جانان، متخلص به مظهر، محدث، صوفیِ نقشبندی و شاعرِ پارسی‌گوی سد ۱۲ق/ ۱۸م در شبه قار هند است.

فهرست مندرجات

۱ – زندگی
۲ – تحصیلات و اساتید
۳ – شاگردان
۴ – آثار
۵ – فهرست منابع
۶ – پانویس
۷ – منبع

زندگی

تاریخ ولادت او را میان سال‌های ۱۱۰۹-۱۱۱۳ق/ ۱۶۹۷-۱۷۰۱م دانسته‌اند

[۱] غلام سرور لاهوری، خزینه الاصفیا، ج۱، ص۶۸۷، کانپور، ۱۸۹۴م.

[۲] عبدالحی، نزهه الخواطر، ج۶، ص۵۳، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۸ق/ ۱۹۷۸م.

[۳] اردو، دائره‌المعارف اسلامیه، ج۲۱، ص۲۷۳، پنجاب/ لاهور، ۱۹۸۷م.

و خود وی نیز در ترجم احوالش که برای آزاد بلگرامی فرستاده، آن را در ده نخست سده ۱۲ق یاد کرده است.

[۴] آزاد بلگرامی، میر غلامعلی، فهرست تراجم مآثر الکرام، دفتر ثانی موسوم به سرو آزاد، ج۱، ص۲۳۲، حیدرآباد دکن، ۱۹۱۳م.

نسب او با ۲۸ واسطه از طریق محمد بن حنفیه ، به علی‌ (ع) می‌رسد.

[۵] آزاد بلگرامی، میر غلامعلی، فهرست تراجم مآثر الکرام، دفتر ثانی موسوم به سرو آزاد، ج۱، ص۲۳۲، حیدرآباد دکن، ۱۹۱۳م.

نیای بزرگ مظهر، امیر کمال‌الدین در اوایل سده ۹ق/ ۱۵م از شهر طائف عربستان به ترکستان مهاجرت کرد و حکومت برخی از نواحی آن دیار را در دست گرفت. در سد بعد دو تن از اعقاب کمال‌الدین به نام‌های امیر مجنون و امیر بابا در زمان همایون (سل‌ ۹۱۳-۹۶۳ق/ ۱۵۰۷-۱۵۵۶م) به هندوستان رفتند و پس از آن، افراد این خانواده به تدریج به دربار پادشاهان بابری هند راه یافتند. میرزا جان (د ۱۱۲۷ق/ ۱۷۱۵م) پدرِ پاورپوینت جان جانان نیز از نوادگان آنان، و منصب‌دار اورنگ زیب تیموری (سل‌ ۱۰۶۸-۱۱۱۸ق/ ۱۶۵۸-۱۷۰۶م) بود، اما از کار دولتی کناره‌گیری کرد و ناگزیر دکن را به مقصد اکبرآباد (آگره) ترک گفت. حبیب‌الله در راه آگره در جایی به نام کالا باغ، در ناحی مالوه به دنیا آمد و در اکبرآباد پرورش یافت.

[۶] آزاد بلگرامی، میر غلامعلی، فهرست تراجم مآثر الکرام، دفتر ثانی موسوم به سرو آزاد، ج۱، ص۲۳۲، حیدرآباد دکن، ۱۹۱۳م.

[۷] گوپاموی، محمد قدرت الله، نتایج الافکار، به کوشش اردشیر بنشاهی خاضع، ج۱، ص۶۷۳-۶۷۴، بمبئی، ۱۳۳۶ش.

[۸] عظیم‌آبادی، حسینقلی، نشتر عشق، ج۱، ص۱۴۴۵، به کوشش اصغر جانفدا، دوشنبه، ۱۹۸۳م.

[۹] احمد جان، صغیر، تاریخ زبان و ادب اردو، ج۱، ص۸۶، کراچی، ۱۹۸۷م.

[۱۰] عبدالحی، گل رعنا، ج۱، ص۱۰۹، لاهور، ۱۹۶۳م.

گویند: چون خبر تولد این پسر به اورنگ زیب رسید، با این استدلال که پسر جانِ پدر است، دستور داد که او را «جانِ جان» نام نهند و این نام بعدها به «پاورپوینت جان جانان» تبدیل شد.

[۱۱] احمد علی هاشمی سندیلوی، مخزن الغرائب، به کوشش محمد باقر، ج۵، ص۳۰۳، لاهور، ۱۹۶۸م.

[۱۲] رحمان علی، محمد عبدالشکور، تذکر علمای هند، ج۱، ص۲۲۷، لکهنو، ۱۹۱۴م.

[۱۳] مصحفی همدانی، غلام، عقد ثریا، به کوشش مولوی عبدالحق و دیگران، ص۵۵، دهلی، ۱۹۲۳م.

[۱۴] حاکم عبدالحکیم، مردمِ دیده، به کوشش سید عبدالله، ج۱، ص۸۶، لاهور، ۱۹۶۱م.

پاورپوینت جان جانان سرانجام در ۷ محرم ۱۱۹۵ق/ ۳ ژانوی ۱۷۸۱م مورد حمل عده‌ای ناشناس قرار گرفت و با تیر تپانچه‌ای از پای درآمد. وی چند روز بعد درگذشت و در جهان‌آباد دهلی به خاک سپرده شد.

[۱۵] گوپاموی، محمد قدرت الله، نتایج الافکار، به کوشش اردشیر بنشاهی خاضع، ج۱، ص۶۷۵، بمبئی، ۱۳۳۶ش.

[۱۶] غلام سرور لاهوری، خزینه الاصفیا، ج۱، ص۶۸۶-۶۸۷، کانپور، ۱۸۹۴م.

[۱۷] رحمان علی، محمد عبدالشکور، تذکر علمای هند، ص۲۲۷، لکهنو، ۱۹۱۴م

[۱۸] عبدالحی، نزهه الخواطر، ج۶، ‌ص۵۶، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۸ق/ ۱۹۷۸م.

از آن‌جا که وی ظاهراً اندکی پیش از درگذشت خود با انتقاد از مراسم عزاداری شیعیان در ماه محرم ، خشم آنان را برانگیخته بود، پاره‌ای از منابع قتل او را به شیعیان نسبت داده‌اند.

[۱۹] رحمان علی، محمد عبدالشکور، تذکر علمای هند، ج۱، ص۲۲۷، لکهنو، ۱۹۱۴م.

[۲۰] مصحفی همدانی، غلام، عقد ثریا، به کوشش مولوی عبدالحق و دیگران، ص۵۵-۵۶، دهلی، ۱۹۲۳م.

تحصیلات و اساتید

پاورپوینت جان جانان در آگره فارسی را نزد پدر خود، و قرآن را نزد حافظ عبدالرسول دهلوی ، از شاگردان شیخ عبدالقادر مصری فراگرفت.

[۲۱] عبدالحی، نزهه الخواطر، ج۶، ص۵۳، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۸ق/ ۱۹۷۸م.

وی در ۱۶ یا ۱۸ سالگی پدرش را از دست داد و پس از آن، مدتی به مشاغل دولتی پرداخت. اما اندکی بعد آن را ترک گفت و دست ارادت به شیخ نور محمد بدائونی (د ۱۱۳۵ق/۱۷۲۳م)، خلیف شیخ سیف‌الدین بن محمد معصوم سرهندی، از مشایخ مجددی نقشبندیه داد و ۴ سال در مصاحبت او به سر برد و از او اجاز ارشاد گرفت. وی پس از درگذشت پسر خود به مدت ۶ سال مجاور آرامگاه او ماند. مظهر پس از آن، نزد شیخ محمد افضل سیالکوتی (د ۱۱۴۶ق/ ۱۷۳۳م) به تحصیل مطولات و حدیث پرداخت و مدتی هم به تدریس روی آورد. اما چندی بعد، تدریس را به یک سو نهاد و دست ارادت به شیخ حافظ سعدالله دهلوی (د ۱۱۵۷ق/۱۷۴۴م)، از خلفای محمد صدیق بن محمد معصوم سرهندی داد و ۱۲ سال هم در ملازمت او به سر برد و در شعر و ادب نیز از وی تأثیر پذیرفت. وی پس از درگذشت حافظ سعدالله، به شیخ محمد عابد سنامی، از خلفای شیخ عبدالاحد سرهندی پیوست و ۱۱ سال نیز نزد او ماند و به این ترتیب بیش از ۲۵ سال از عمر خود را در خدمت مشایخ مختلف به سر برد. وی سرانجام در دهلی بر مسند ارشاد نشست و به دستگیری مریدان در طریق مجددی نقشبندیه پرداخت.

[۲۲] عبدالحی، نزهه الخواطر، ج۶، ص۵۳، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۸ق/ ۱۹۷۸م.

[۲۳] غلام سرور لاهوری، خزینه الاصفیا، ج۱، ص۶۸۴-۶۸۵، کانپور، ۱۸۹۴م.

شاگردان

مظهر در این طریقه مریدان بسیاری تربیت کرد که برخی از آنان عبارت‌اند از: قاضی محمد ثناء‌الله سنبهلی پانی‌پتی (د ۱۲۲۵ق/ ۱۸۱۰م)، مولوی نعیم الله بهرایچی (د ۱۲۱۸ق/ ۱۸۰۳م)، که تعلیمات پیر خود را در کتاب معمولات مظهریه ، و فضایل مشایخ طریق مجددی نقشبندیه را در کتاب بشارات گرد آورده است،

[۲۴] منزوی، خطی مشترک، ج۱۱، ص۹۹۱.

دیگر شاه غلام‌علی ملقب به شاه عبدالله مجددی دهلوی (د ۱۲۴۰ق) که در ۱۲۱۱ق/ ۱۷۹۶م شرح احوال و مقامات مظهر را در کتابی با عنوان مقامات مظهری نوشته است.

[۲۵] منزوی، خطی مشترک، ج۱۱، ص۱۰۰۲-۱۰۰۳.

[۲۶] منزوی، خطی مشترک، ج۱۲، ص۲۳۳۴.

[۲۷] منزوی، فهرست نسخه‌های خطی کتابخان گنج‌بخش، ج۴، ص۲۱۴۴، اسلام‌آباد، ۱۹۷۸م.

[۲۸] مشار، خان بابا، فهرست کتاب‌های چاپی فارسی، ج۴، ص۴۸۷۷، تهران، ۱۳۵۱-۱۳۵۳ش.

آثار

مظهر در آغاز، شعر ریخته

[۲۹] دائره‌المعارف اسلامیه، پنجاب/ لاهور، ۱۹۸۷م.

ــ که آمیزه‌ای از کلام فارسی و هندی است ــ می‌سرود، اما اندکی بعد آن را رها کرد و به فارسی شعر گفت.

[۳۰] خلیل علی ابراهیم، صحف ابراهیم، به کوشش عابد رضا بیدار، ج۱، ص۱۲۴، پتنه، ۱۹۷۸م.

[۳۱] حاکم عبدالحکیم، مردمِ دیده، به کوشش سید عبدالله، ج۱، ص۸۶، لاهور، ۱۹۶۱م.

[۳۲] شیفته، محمد مصطفی خان، تذکر گلشن بی‌خار، ج۱، ص۵۰۲، لاهور، ۱۹۷۳م.

[۳۳] مصحفی همدانی، غلام، تذکر هندی، ص۲۱۱، لکهنو، ۱۹۸۵م.

به‌جز اشعاری که در تذکره‌ها به زبان اردو از وی نقل شده،

[۳۴] شیفته، محمد مصطفی خان، تذکر گلشن بی‌خار، ج۱، ص۵۰۲، لاهور، ۱۹۷۳م.

[۳۵] جمیل جالبی، محمد جمیل، تاریخ ادب اردو، ج۲، ص۳۶۷، لاهور، ۱۹۸۷م.

[۳۶] احمد جان صغیر، تاریخ زبان و ادب اردو، ج۱، ص۸۹، کراچی، ۱۹۸۷م.

[۳۷] شوق، قدرت الله، تذکر طبقات الشعرا، به کوشش نثار احمد فاروقی، ج۱، ص۶۲-۶۴، لاهور، ۱۹۶۸م.

بیشتر آثار وی به فارسی است که عبارت‌اند از:
۱. دیوان ، شامل غزلیات به ترتیب الفبایی، رباعیات، مخمس ، قطعه ، مسدس و مثنوی که خود وی در ۱۱۷۰ق/ ۱۷۵۷م آن‌ها را جمع‌آوری کرده است. آن‌گونه که خود اشاره می‌کند، چون در جوانی به دنبال نگاهداری اشعار خود نبوده، بیشتر آن‌ها به باد رفته، چنان‌که پس از جست‌و‌جوی بسیار، از میان نزدیک به ۲۰ هزار بیت ، تنها حدود هزار بیت به دست آمده است.

[۳۸] اردو، دائره‌المعارف اسلامیه، ج۳۱، ص۲۷۳، پنجاب/ لاهور، ۱۹۸۷م.

[۳۹] عبدالحی، نزهه الخواطر، ج۶، ص۵۵، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۸ق/ ۱۹۷۸م.

[۴۰] منزوی، خطی مشترک، ج۸، ص۱۱۴۳.

دیوان مظهر چندین بار به چاپ رسیده است.