توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت جابلص دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت جابلص،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت جابلص :

جابلقا

جابُلْقا و جابُلْسا (یا جابُلق و جابُرس/ جابُرسا/ جابُلص/ جابُلصا)، نام دو شهر تمثیلی در جغرافیای قدیم به ترتیب در سرحد مشرق و مغرب عالم می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – اسامی دیگر
۲ – در روایات اهل سنت
۳ – اوصاف
۴ – مشاهده جابلقا و جابلسا
۵ – تأویل‌ بردن نام جابلقا و جابلسا
۶ – در روایات شیعه
۷ – در شعر فارسی
۸ – کتاب درباره جابلقا و جابلسا
۹ – فهرست منابع
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

اسامی دیگر

خلیل بن احمد فَراهیدی

[۱] خلیل بن احمد، کتاب العین، ج۵، ص۲۴۳، ذیل «جبلق»، چاپ مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، قم ۱۴۰۵.

نام این دو شهر را جابَلَق و جابَلَص ضبط کرده و طبری

[۲] طبری، تاریخ (لیدن)، ج۱، ص۶۷ـ ۶۸.

صورت سریانی آن‌ها را مِرْقیسیا و بِرْجیسیا دانسته است، به نوشته مرتضی زَبیدی

[۳] محمدبن محمدمرتضی زبیدی، تاج العروس من جواهرالقاموس، ذیل «پاورپوینت جابلص»، چاپ سنگی (قاهره) ۱۳۰۶ـ۱۳۰۷.

[۴] محمدبن محمدمرتضی زبیدی، تاج العروس من جواهرالقاموس، چاپ سنگی (قاهره) ۱۳۰۶ـ۱۳۰۷.

این دو نام عربی نیستند، زیرا در عربی دو حرف «ج» و «ق» و نیز «ج» و «ص» در یک کلمه جمع نمی‌شوند، در کتاب مجمل التواریخ و القصص

[۵] مجمل التواریخ و القصص، چاپ محمدتقی بهار، ج۱، ص۴۹۸ـ۵۰۰، تهران: کلاله خاور، ۱۳۱۸ ش.

در ذکر «شارستان زرین و شارستان رویین» از جابلقا و جابلسا سخن رفته است.

در روایات اهل سنت

به روایت طبری

[۶] طبری، تاریخ (لیدن)، ج۱، ص۶۷ـ ۶۸.

رسول اکرم فرموده اند: خداوند دو شهر خلق کرده که یکی در مشرق و دیگری در مغرب است، مردمان شهر مشرق از قوم عاد و از مؤمنان‌اند و مردمان شهر مغرب، از قوم ثمود و از ایمان آوردگان به صالح پیامبرند، به گفته قزوینی

[۷] زکریا بن محمد قزوینی، کتاب آثار البلاد و اخبارالعباد، ج۱، ص۱۷ـ ۱۸، چاپ فردیناند ووستنفلد، گوتینگن ۱۸۴۸، چاپ افست ویسبادن ۱۹۶۷.

پیامبر اکرم در شب معراج به جابلسا رفت و مردم آن‌جا دین اسلام را پذیرفتند.

[۸] محمدبن محمد بلعمی، تاریخ بلعمی: تکمله و ترجمه تاریخ طبری، ج۱، ص۳۶، به تصحیح محمدتقی بهار، چاپ محمد پروین گنابادی، تهران ۱۳۸۰ ش.

جغرافی نویسان مسلمان درباره این دو شهر اطلاع دیگری، جز نقل این قبیل اقوال، نیاورده‌اند.

[۹] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۹۰.

اوصاف

در وصف این دو شهر عبارات مشابهی در منابع آمده که از آن جمله است: هریک هزار یا ده هزار در دارد، مخلوقات آن‌ها غیرقابل شمارش اند، ساکنان آن‌ها از ابلیس و حضرت آدم علیه‌السلام بی اطلاع‌اند و هریک هفت هزار سال عمر می‌کنند، خورشید و ماه را نمی‌بینند و از نور دیگری استفاده می‌کنند.

[۱۰] محمدبن محمد بلعمی، تاریخ بلعمی: تکمله و ترجمه تاریخ طبری، ج۱، ص۳۵، به تصحیح محمدتقی بهار، چاپ محمد پروین گنابادی، تهران ۱۳۸۰ ش.

[۱۱] محمدبن محمود طوسی، عجایب المخلوقات، ج۱، ص۲۰۴، چاپ منوچهر ستوده، تهران ۱۳۴۵ ش.

مشاهده جابلقا و جابلسا

معصوم علیشاه

[۱۲] محمدمعصوم بن زین العابدین معصوم علیشاه، طرائق الحقائق، ج۳، ص۳۵۱، چاپ محمدجعفر محجوب، تهران ۱۳۳۹ـ ۱۳۴۵ ش.

نوشته است از جغرافی دانان و سیاحان کسی این شهرها را ندیده اما امام علی علیه‌السلام آن‌ها را به چند تن از خواص خود نموده است.

تأویل‌ بردن نام جابلقا و جابلسا

برخی از جابلقا و جابلسا تأویل‌هایی کرده و آن‌ها را در عالم مثال یا کنایه از منازل اول و آخر سالک دانسته‌اند.

[۱۳] محمودبن مسعود قطب الدین شیرازی، شرح حکمه الاشراق سهروردی، ج۱، ص۵۱۴، چاپ عبداللّه نورانی و مهدی محقق، تهران ۱۳۸۰ ش.

[۱۴] محمودبن مسعود قطب الدین شیرازی، شرح حکمه الاشراق سهروردی، ج۱، ص۵۳۱، چاپ عبداللّه نورانی و مهدی محقق، تهران ۱۳۸۰ ش.

[۱۵] داوود بن محمود قیصری، شرح فصوص الحکم، ج۱، ص۱۰۳، چاپ جلال الدین آشتیانی، تهران ۱۳۷۵ ش.

[۱۶] علی بن محمد ترکه اصفهانی، شرح گلشن راز، ج۱، ص۸۹، چاپ کاظم دزفولیان، تهران ۱۳۷۵ ش.

[۱۷] محمدمعصوم بن زین العابدین معصوم علیشاه، طرائق الحقائق، ج۳، ص۳۵۱، چاپ محمدجعفر محجوب، تهران ۱۳۳۹ـ ۱۳۴۵ ش.

[۱۸] منوچهر دانش پژوه، فرهنگ اصطلاحات عرفانی، ذیل «جابلسا» و «جابلقا»، تهران ۱۳۷۹ ش.

[۱۹] محمدجعفر یاحقی، فرهنگ اساطیر و اشارات داستانی در ادبیات فارسی، ذیل «جابلقا و جابلسا»، تهران ۱۳۷۵ ش.

شمس الدین لاهیجی

[۲۰] محمدبن یحیی لاهیجی، مفاتیح الاعجاز فی شرح گلشن راز، ص۱۱۶ـ۱۱۷، چاپ محمدرضا برزگر خالقی و عفت کرباسی، تهران ۱۳۷۱ ش.

در این باره دو تعبیر را راجح دانسته است:
اول این‌که جابلقا عالم مثال و در جانب مشرقِ ارواح قرار دارد و برزخِ میان غیب و شهادت و مشتمل بر صور عالم است و جابلسا نیز عالم مثال و برزخی است در مغرب اجسام، که ارواح پس از مفارقت از بدن‌ها به آن‌جا می‌روند و صُوَر همه مکتسباتِ آنان در دنیا، در آن‌جا خواهد بود.
به عقیده او ساکنان جابلقا «اَلْطَف و اَصْفا» هستند، در حالی که ساکنان جابلسا به سبب اعمال و اخلاق ناپسندشان، بیشتر «مُصوَّر به صُوَرِ مظلمه»اند.
تعبیر دوم این است که جابلقا مرتبه الاهیت و مجمع وجوب و امکان است که صُوَرِ اعیانِ همه اشیا در آن است و جابلسا نشئه انسانی و محل تجلی همه حقایق اسمای الاهیه و حقایق کونیه است.

در روایات شیعه

در احادیث شیعه نیز به جابلقا و جابلسا اشاره شده است، محمدبن حسن صفّار قمی (متوفی ۲۹۰)، در بصائرالدرجات

[۲۱] محمدبن حسن صفّار قمی، بصائرالدرجات فی فضائل آل محمد «ص»، ص۴۹۰ـ۴۹۴، چاپ محسن کوچه باغی تبریزی، قم ۱۴۰۴.

بابی گشوده و در آن روایاتی را آورده است، در باره آفریدگانی ماورای مغرب و مشرق که از پیروان اهل بیت‌اند .
در برخی از این روایات، نام جابلقا و جابرسا نیز آمده است، قطب راوندی

[۲۲] سعیدبن هبه اللّه قطب راوندی، قصص الانبیاء، ج۱، ص۳۵۴۰، چاپ غلامرضا عرفانیان یزدی، مشهد.

نیز حدیث بلندی را از جابربن یزید جعفی از امام باقر علیه‌السلام با استناد به امام علی روایت کرده که موضوع آن همین جابلقا و جابرسا و مشتمل است بر مطالب غریب و نامأنوس.
محمدباقر مجلسی

[۲۳] مجلسی، بحارالانوار، ج۵۴، ص۳۱۶ ۳۵۴.

نیز روایات متضمن نام و وصف این دو شهر را ذیل عنوان «العوالم» گرد آورده و دو شهرِ مورد اشاره را بر پایه مطالب روایات، خارج از عوالم چهارگانه دانسته است که ساکنان آن دو همه موحدند، از جمله این روایات، همان روایت جابر جعفی است.
مجلسی با اذعان به احتوای آن بر غرائب و مطالب ضعیف، به مروری تفصیلی بر آرای متکلمان و فیلسوفان در این باره پرداخته و تأویلات آنان را نپسندیده و آنها را مبتنی بر تخمین و حدس خوانده است، چرا که علم این گونه مطالب را تنها پیامبران و امامان می دانند.

در شعر فارسی

جابلقا و جابلسا در شعر فارسی نیز به کار