توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت ‌تیمور گورکانی دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت ‌تیمور گورکانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت ‌تیمور گورکانی :

تیمور گورکان

تیمور گورکان، بنیانگذار سلسله تیموریان. وی در ۲۵ شعبان ۷۳۶ در شهر کِشدر نزدیکی سمرقند به دنیا آمد.

فهرست مندرجات

۱ – زندگی‌نامه
۲ – آموزش علم و ادب
۳ – ماوراءالنهر در دست تیمور
۴ – تیمور لنگ
۵ – چپاول تیمور
۶ – عاقبت اتحاد تیمور
۷ – لشکرکشی‌های تیمور
۸ – شیوه سرکوب تیمور
۹ – فتوحات تیمور
۱۰ – لشکرکشی به هند
۱۱ – حمله به روم
۱۲ – دستور قتل عام مردم بغداد
۱۳ – مرگ تیمور
۱۴ – ترکیب لشکر تیمور
۱۵ – خصوصیات اخلاقی
۱۶ – اعتقادات تیمور
۱۷ – علاقه تیمور به تاریخ
۱۸ – قدرت جغتایان
۱۹ – فهرست منابع
۲۰ – پانویس
۲۱ – منبع

زندگی‌نامه

برخی از مورخان عهد تیموری بر مصادف شدن ولادت او با سال درگذشت سلطان ابوسعید ایلخان (متوفی ۷۳۶) تأکید کرده‌اند.

[۱] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۸.

[۲] عبدالرزاق سمرقندی، مطلع سعدین و مجمع بحرین، ج۱، ص۱۰۱ـ۱۰۲.

در د. اسلام

[۳] د. اسلام، ذیل r Lang” ¦mu â¦T “.

به احتمالِ ساختگی بودن این تاریخ تولد اشاره شده است. پدر تیمور، امیرطُرَغای/ ترغای، از بزرگان قبیله بَرلاس بود. وی با این‌که در اولوس (قبیله، جماعت، طایفه) احترام خاصی داشت، از پیشوایی آن صرف نظر کرد. شرف الدین علی یزدی

[۴] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۲، ص۵۱۸ ـ۵۱۹.

و عبدالرزاق سمرقندی،

[۵] عبدالرزاق سمرقندی، مطلع سعدین و مجمع بحرین، ج۱، ص۱۲.

نسب وی را به تومنای خان، از خاندان چنگیز، رسانده‌اند، هرچند خود تیمور به چنین پیوندی اشاره نکرده است.

[۶] رومر، ج۱، ص۴۴.

آموزش علم و ادب

از زندگی تیمور تا سال ۷۶۲ اطلاعات پراکنده‌ای در دست است. به گفته حافظ ابرو (متوفی ۸۳۳) وی در نوجوانی علم و ادب آموخت و به تیراندازی و کمانداری سرگرم بود.

[۷] عبدالله بن لطف الله حافظ ابرو، زبده التواریخ، ج۱، ص۴۵.

در این زمان ماوراءالنهر جزو اولوس جغتای محسوب می‌شد که این اولوس دارای دو خان نشین بود: یکی مغولستان، در ساحل رود ایلی واقع در مشرق ترکستان و با سنّت مغولی و دیگری ماوراءالنهر که جمعیت آن را مغولانِ قراوناس /قروناس تشکیل می‌دادند و بیش‌تر آنان مسلمان بودند.

[۸] رومر، ج۱، ص۵۲ ـ۵۳.

[۹] عبدالله بن لطف الله حافظ ابرو، زبده التواریخ، ج۱، ص۱۸۴.

[۱۰] معین الدین نطنزی، منتخب التواریخ معینی، ج۱، ص۱۹۷.

ماوراءالنهر در دست تیمور

امیران ماوراءالنهر، همیشه بر سر قدرت در جنگ و کشمکش بودند تا این‌که در ۷۶۱ تُغلق تیمور، پادشاه مغولستان، به ماوراءالنهر لشکر کشید؛ حاجی برلاس، حاکم کشکه دریا و کش، از روی بیم گریخت، لیکن تیمور به استقبال پادشاه مغولستان شتافت. دیری نگذشت که تُغلُق تیمور ناگزیر شد به دشت قپچاق باز گردد، ازینرو ماوراءالنهر را به تیمور سپرد.

[۱۱] تیمورگورکان، ج۱، ص۱۴.

[۱۲] تیمورگورکان، ج۱، ص۱۸.

[۱۳] تیمورگورکان، ج۱، ص۲۲.

تیمور در این زمان حدود ۲۵ سال داشت. حکومت تیمور در ماوراءالنهر بیش از یک سال نپایید. در ۷۶۲، تغلق تیمور دوباره به ماوراءالنهر لشکر کشید و آن‌جا را به پسرش، الیاس خواجه اوغلان، داد و تیمور را سپهسالار و ملازم وی کرد

[۱۴] تیمورگورکان، ج۱، ص۲۴.

[۱۵] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۴۶.

اما الیاس خواجه نتوانست بر اوضاع ماوراءالنهر مسلط شود، و اهالی از کارهای او در عذاب بودند؛ ازینرو، تیمور تصمیم گرفت با او مقابله کند، اما چون از طرف سمرقندیان حمایت نشد، با عده‌ای کم شمار به بدخشان رفت.
در راه گرفتار لشکریان الیاس خواجه شد و با این‌که توانست آنان را شکست دهد، همان نیروی اندک را نیز از دست داد.

[۱۶] تیمورگورکان، ج۱، ص۲۶۶.

تیمور لنگ

تیمور چندی نیز زندانی علی بیک بود، تا این‌که توانست به ترفندی خود را آزاد سازد.

[۱۷] تیمورگورکان، ج۱، ص۲۶۶.

از این زمان وی سرگردان بود تا این‌که والی سیستان، ملک فخرالدین، از او و امیرحسین، نوه امیرقَزْغَن، درخواست کمک کرد. تیمور و امیرحسین دشمنان ملک فخرالدین را سرکوب کردند، اما والی سیستان خلف وعده نمود و از پرداخت مالی که قرار بود به آن‌ها بدهد، خودداری کرد. افزون بر آن، سیستانیها به آن‌ها حمله کردند و تیمور که بسختی مجروح شده بود، توانست از مهلکه بگریزد.

[۱۸] نظام الدین شامی، ظفرنامه، ج۱، ص۲۱ـ۲۲.

ظاهراً از همین تاریخ، به سبب شدت جراحات در دست و پایش، «تیمور لنگ‌» نامیده شد.

[۱۹] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۵۶ـ۵۷.

[۲۰] معین الدین نطنزی، منتخب التواریخ معینی، ج۱، ص۲۱۵.

[۲۱] رومر، ج۱، ص۵۴.

این اقدامات تیمور برای ارضای جاه طلبی یا نوعی چپاول بود.

[۲۲] رومر، ج۱، ص۵۵.

چپاول تیمور

بعد از چندی، تیمور و امیرحسین، با جلب حمایت بزرگان برلاس، از قبیل تغلق خواجه برلاس و امیرسیف الدین، بر لشکریان الیاس خواجه پیروز شدند و بر ماوراءالنهر و ترکستان استیلا یافتند. سپس با همسایگان و مدعیان جنگیدند و اقتدارشان را در منطقه تثبیت کردند. تیمور تا ۷۶۵ ادعای حکومت نکرد و با صلاحدید امیرحسین، کابلشاه اُغلان (یکی از افراد خاندان جغتای) را اسماً بر تخت نشاندند اما قدرت در دست تیمور و امیرحسین باقی ماند

[۲۳] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۵۷ ـ۷۳.

تا این‌که کابلشاه به دست امیران سُلدوز و ظاهراً برای خوش آمد تیمور کشته شد.

[۲۴] تیمورگورکان، ج۱، ص۳۲۴.

عاقبت اتحاد تیمور

پس از این رویداد، تیمور و امیرحسین به شراکت، در ماوراءالنهر حکومت کردند و کامیابیهای آنان موجب شهرتشان گردید، اما اتحاد آنان پس از ده سال از بین رفت

[۲۵] تیمورگورکان، ص ۸۴ـ۹۴.

تیمور، به گفته خودش

[۲۶] تیمورگورکان، ص ۶۶ـ ۸۸.

تا حد امکان از درگیری با امیرحسین اجتناب می‌کرد، زیرا همسرش، اولجای ترکان آغا، خواهر امیرحسین بود، اما عاقبت دشمنی آن دو آشکار شد و در جنگی که روی داد، امیرحسین متواری و کشته شد. تیمور نیز با سرای ملک خاتون، از خاتونهای حرمسرای امیرحسین که از دختران قزان سلطان، خان جغتای بود، ازدواج کرد

[۲۷] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۱۵۵.

و عنوان گورکان (داماد) یافت. در ۷۷۱ حاکم ماوراءالنهر شد و سمرقند را تختگاه خود قرار داد.

[۲۸] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۱۵۷ـ ۱۵۸.

تیمور، طی سه جنگ، قلمرو وسیعی (از چین تا مدیترانه) را تسخیر کرد؛ نخستین جنگ برای استقرار حکومتش در ماوراءالنهر، دیگری برای جلوگیری از حمله مغولان و جنگ سوم برای غارت و دستیابی به کشورهای آباد آسیا، مانند ایران، ماورای قفقاز، آسیای صغیر و هند.

[۲۹] هولکم، «تیمور: امیربزرگ‌»، ج۱، ص۹۲۸، ترجمه علی محمد عامری.

لشکرکشی‌های تیمور

تیمور در ۷۷۱ مجمع قوریلتایرا تشکیل داد تا برای مطیع کردن ماوراءالنهر آماده شود؛ ازینرو، امرای تومانات و هزارجات به فرمان او در بارگاهش گرد آمدند. نخستین اقدام او لشکرکشی به شبورغان (شِبَرغان) و تصرف آن بود، سپس به تِرْمِذ و بلخ دست یافت.

[۳۰] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۱۶۳.

[۳۱] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۱۶۶ـ ۱۶۸.

در ۷۷۲ از سیحون عبور کرد و به مغولستان تاخت و آن‌جا را تسخیر کرد و کپِکْ تیمور را به ضبط آن‌جا برگماشت. چون کپک خان تمرد آغاز کرد، تیمور بار دیگر به آن‌جا لشکر کشید و مغولان را مغلوب ساخت.

[۳۲] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۱۶۹ـ۱۷۱.

تیمور در ۷۷۳ با لشکر اولوس جغتای به خوارزم لشکر کشید. تصرف خوارزم در چهار نوبت صورت گرفت که آخرین آن در ۷۸۰ بود. وی پس از تصرف خوارزم، دانشمندان و پیشه وران آن‌جا را به شهر کش فرستاد.

[۳۳] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۲۱۶.

[۳۴] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۲۲۰.

در اثنای این دهه که تیمور مشغول لشکرکشی به خوارزم و مغولستان بود، در ۷۷۷ به حمایت از توقتمشبر آمد و در ۷۷۸ او را در رسیدن به قدرت یاری کرد.

[۳۵] نظام الدین شامی، ظفرنامه، ج۱، ص۷۴ـ ۷۸.

[۳۶] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۲۰۴.

سپس تصمیم گرفت به شرق ایران حمله کند. در آن زمان سه قدرت در آن‌جا بر سر کار بودند: آل کَرْت (۶۴۳ـ۷۹۱) به رهبری ملک غیاث الدین پیرعلی در هرات، سربدارانبه رهبری خواجه علی مؤید در سبزوار و بخشی از خراسان، و جانی قربانیها به رهبری علی بیک در طوس و کلات.

[۳۷] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۲۲۵.

تیمور در پاییز ۷۸۲، میرانشاه، فرزند چهارده ساله‌اش، را به حکومت خراسان نامزد کرد و عده‌ای از امیران و لشکریان خویش را ملازم او نمود. چندی بعد خود نیز به آن‌ها پیوست و در نیشابور بر لشکریان ملک غیاث الدین پیرعلی کرت چیره شد و سپس هرات را گرفت.

[۳۸] عبدالله بن لطف الله حافظ ابرو، پنج رساله تاریخی در باره حوادث دوران امیر تیمورکورکان، ج۱، ص۶۲ـ۶۵.

[۳۹] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۲۲۵.

[۴۰] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۲۲۹.

در خراسان، امیرعلی مؤید سربدار و امیرولی، که صاحب متصرفات تغا تیمورخان در گرگان و استرآباد شده بودند، به اطاعت تیمور در آمدند. تیمور در ۷۸۴ علی بیک جانی قربانی را هم مغلوب کرد.

[۴۱] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۲۳۲ـ۲۳۵.

[۴۲] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۲۴۹.

شیوه سرکوب تیمور

شیوه تیمور در سرکوبی حاکمان مناطق بر تسلیم و ابقا استوار بود. حاکمی که تسلیم می‌شد، به عنوان حاکم دست نشانده در منصب خویش ابقا می‌گردید و اگر سرکشی می‌کرد، بشدت سرکوب و تنبیه می‌شد؛ مثلاً، امیرولی، که بر حکومت گرگان و استرآباد ابقا شده بود، هنگامی که سرکشی کرد تیمور به آن نواحی لشکر کشید و او را سرکوب کرد.

[۴۳] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۲۵۷.

تیمور در طول سه سال (۷۸۷ـ۷۹۰)، که به یورش سه ساله معروف است، آذربایجان، گرجستان، شروان و ارمنستان تا ارزنجان را تسخیر کرد، اصفهان را غارت نمود و بسیاری از اهالی آن‌جا را کشت.

[۴۴] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۳۱۳ـ۳۱۴.

[۴۵] ابن عربشاه، زندگانی شگفت آور تیمور، ج۱، ص۴۸ـ۴۹، ترجمه کتاب عجایب المقدور فی اخبار تیمور، ترجمه محمدعلی نجاتی.

سپس عازم شیراز شد. زین العابدین، از امرای آل مظفر (ح ۷۱۳ـ۷۹۵)، از ترس به شوشتر پناه برد. تیمور در اواخر ۷۸۹ وارد شیراز شد و چندی بعد، با شنیدن خبر عصیان توقتمش خان، به سمرقند بازگشت.

[۴۶] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۳۱۵ـ۳۱۶.

در ۷۹۳ به دنبال توقتمش خان به دشت قپچاق لشکر کشید و وی را شکست داد

[۴۷] نظام الدین شامی، ظفرنامه، ج۱، ص۱۲۰ـ۱۲۵.

سپس به سمرقند بازگشت و آماده دومین یورش به ایران شد، که به یورش پنج ساله معروف است (۷۹۴ـ۷۹۹).

فتوحات تیمور

تیمور پیش از یورش پنج ساله، حکومت خراسان را به پسرش میرانشاه، و کابل را به نواده خود پیرمحمدِ جهانگیر، واگذار کرد و در رمضان ۷۹۴ برای خواباندن شورشها عازم ایران شد. او نخست به مازندران ، قلمرو سلسله مرعشیان، حمله کرد

[۴۸] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۴۰۹.

[۴۹] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۴۱۳ـ۴۱۴.

[۵۰] ظهیرالدین بن نصیرالدین مرعشی، تاریخ طبرستان و رویان و مازندران، ج۱، ص۲۳۷.

و پس از غلبه بر آن‌جا به شوشتر رفت. سپس در پی شاه منصور مظفری عازم شیراز شد و در جنگی سخت در نزدیکی شیراز، حکومت آل مظفر (مظفریان) را بر انداخت و تمامی افراد خاندان آن‌ها را کشت و فارس را در اختیار فرزندش، عمرشیخ، قرار داد.

[۵۱] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۴۴۱ـ۴۴۲.

سپس در ۷۹۵ به قصد جنگ با سلطان احمد جلایر و قراقوینلوها راهی آذربایجان و عراق شد. قرامحمد قراقوینلو سرکوب گردید و سلطان احمد جلایر به مصر گریخت. تیمور بغداد و قلعه تکریت و واسط و بصره را گرفت و در ۷۹۶ برای فتح ارمنستان و گرجستان به آن نواحی رفت

[۵۲] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۴۴۹.

[۵۳] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۴۵۸.

[۵۴] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۴۶۹.

[۵۵] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۵۰۰ـ۵۰۲.

و از آن‌جا برای سرکوبی توقتمش خان به دشت قپچاق اردو کشید و بار دیگر توقتمش را در کنار نهر تِرِکدر قفقاز شکست داد و تا روسیه نفوذ کرد و مسکو را نیز گرفت. تیمور، پس از گرفتن ممالک دشت خزر و مطیع کردن اولوس جوجی، در ۷۹۸ به دربند و آذربایجان رفت، آنجا را به میرانشاه سپرد و خود در شوال ۷۹۸ به سمرقند بازگشت.

[۵۶] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۵۲۹ ـ۵۳۱.

[۵۷] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۵۴۱ ـ۵۴۲.

[۵۸] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۵۵۳.

[۵۹] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۱، ص۵۶۴.

لشکرکشی به هند

او که ابتدا قصد داشت به چین حمله کند، حمله به هند را مقدّم شمرد و در ذیحجه ۸۰۰ به بهانه جهاد با کفار به کابل رفت

[۶۰] غیاث الدین علی یزدی، سعادت نامه، ج۱، ص۵۹.

[۶۱] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۲، ص۲۹ـ۳۲.

و پس از سرکوب کردن افغانان، از تنگه خیبر گذشت و در ۸۰۱ پس از بستن پل بر روی سند، از آن عبور کرد. در این ایام سلاطین تُغْلُقیه (۷۲۰ـ۸۱۵) در هند حکومت می‌کردند و سلطان محمود دوم در دهلی مستقر بود. تیمور، پس از گذشتن از سند و پنجاب و گرفتن بعضی از قلعه‌ها، سرانجام قلعه بطنیر را در ۲۷ صفر ۸۰۱ تصرف کرد و بسیاری از هندوان را کشت.

[۶۲] غیاث الدین علی یزدی، سعادت نامه، ج۱، ص۹۰.

[۶۳] غیاث الدین علی یزدی، سعادت نامه، ج۱، ص۹۵.

[۶۴] نظام الدین شامی، ظفرنامه، ج۱، ص۱۸۲ـ۱۸۷.

لشکریان تیمور در ۷ ربیع الثانی ۸۰۱ در پانی پتدر نزدیکی دهلی با هندیان جنگیدند که در این جنگ چندین هزار هندو کشته شدند. لشکریان تیمور، پس از پیروزی، وارد دهلی شدند و آن‌جا را غارت کردند. سلطان محمود دوم نیز گریخت.

[۶۵] غیاث الدین علی یزدی، سعادت نامه، ج۱، ص۱۲۰ـ۱۲۲.

[۶۶] نظام الدین شامی، ظفرنامه، ج۱، ص۱۹۱.

تیمور قلعه میرُت را هم ــ که از قلاع معتبر هند بود ــ گشود

[۶۷] نظام الدین شامی، ظفرنامه، ج۱، ص۱۹۴ـ۱۹۵.

و پس از تاخت وتازهای مکرر در هند و غارت و چپاول اموال هندوان، در ۲۲ شعبان همان سال به سمرقند بازگشت و در آن‌جا فرمان بنیان مسجدجامع را، که به مسجد بی بی خانم شهرت یافت، صادر کرد.

[۶۸] نظام الدین شامی، ظفرنامه، ج۱، ص۲۱۱ـ۲۱۲.

حمله به روم

وی سپس آماده یورش هفت ساله به ایران شد (۸۰۲ ـ۸۰۷) و هم زمان خبر طغیان گرجستان و آذربایجان و اختلال دماغ پسرش میرانشاه، حاکم آذربایجان، بر اثر سقوط از اسب، به او رسید. تیمور در این یورش، گرجیان را سرکوب نمود، میرانشاه را بر کنار کرد و طرفداران او را کشت و حکومت آن‌جا را به امیرزاده عمر، فرزند میرانشاه، داد.

[۶۹] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۲، ص۱۴۷.

[۷۰] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۲، ص۱۴۹ـ۱۵۲.

[۷۱] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۲، ص۱۶۳ـ۱۶۴.

سپس برای سرکوبی سلطان بایزید اول، سلطان عثمانی، به روم لشکر کشید. نخست شهر سیواس را در ۸۰۳ گشود، سپس در صفر همان سال حَلَب و مَلَطیه را گرفت و پس از غارت حلب، به دمشق رفت.

[۷۲] نظام الدین شامی، ظفرنامه، ج۱، ص۲۳۱.

[۷۳] نظام الدین شامی، ظفرنامه، ج۱، ص۲۳۷.

[۷۴] ابن عربشاه، زندگانی شگفت آور تیمور، ج۱، ص۱۲۲، ترجمه کتاب عجایب المقدور فی اخبار تیمور، ترجمه محمدعلی نجاتی.

[۷۵] ابن عربشاه، زندگانی شگفت آور تیمور، ج۱، ص۱۲۴ـ۱۲۵، ترجمه کتاب عجایب المقدور فی اخبار تیمور، ترجمه محمدعلی نجاتی.

[۷۶] ابن عربشاه، زندگانی شگفت آور تیمور، ج۱، ص۱۳۸، ترجمه کتاب عجایب المقدور فی اخبار تیمور، ترجمه محمدعلی نجاتی.

با این‌که اردوی ملک ناصر در دمشق مستقر بود، پس از اندکی زدوخورد، ملک ناصر از شام به مصر گریخت و مردم دمشق ناگزیر تسلیم تیمور شدند، اما تیمور به بهانه‌هایی شهر را غارت کرد و آتش زد.

[۷۷] نظام الدین شامی، ظفرنامه، ج۱، ص۲۳۰ـ۲۳۶.

[۷۸] ابن عربشاه، زندگانی شگفت آور تیمور، ج۱، ص۱۴۷، ترجمه کتاب عجایب المقدور فی اخبار تیمور، ترجمه محمدعلی نجاتی.

[۷۹] ابن عربشاه، زندگانی شگفت آور تیمور، ج۱، ص۱۶۰ـ۱۶۲، ترجمه کتاب عجایب المقدور فی اخبار تیمور، ترجمه محمدعلی نجاتی.

دستور قتل عام مردم بغداد

او پس از فتح شام به عراق بازگشت تا کار سلطان احمد جلایر و همدست او، قرایوسف قراقوینلو، را یکسره کند. در ۲۷ ذیقعده ۸۰۳ بغداد را گرفت و فرمان قتل عام مردم آن‌جا را صادر و شهر را ویران کرد.

[۸۰] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۲، ص۲۶۴ـ۲۶۶.

سپس برای گذراندن زمستان، به قراباغ رفت و آماده جنگ با بایزیداول شد. جنگ او با سلطان عثمانی در ۱۹ ذیحجه ۸۰۴ در نزدیکی شهر انگوریه/ آنقره (آنکارای کنونی) در گرفت. سپاه تیمور پیروز شد، بایزید تا هنگام مرگ (شعبان ۸۰۵) در اسارت تیمور بود.

[۸۱] نظام الدین شامی، ظفرنامه، ج۱، ص۱۷۱.

[۸۲] نظام الدین شامی، ظفرنامه، ج۱، ص۲۵۶ـ۲۶۰.

[۸۳] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۲، ص۳۱۴.

مرگ تیمور

تیمور، پس از فتح آناطولی، تا کناره‌های مدیترانه پیش رفت و ملک ناصر ناگزیر به نام تیمور خطبه خواند و سکه زد. تیمور پس از این فتوحات به قراباغ بازگشت و پس از گذراندن زمستان به مازندران رفت و شورشهای آن‌جا را بار دیگر سرکوب کرد و در محرّم ۸۰۷، پس از هفت سال، به سمرقند برگشت.

[۸۴] نظام الدین شامی، ظفرنامه، ج۱، ص۲۷۴.

[۸۵] نظام الدین شامی، ظفرنامه، ج۱، ص۲۹۲ـ۲۹۵.

در اواخر پاییز ۸۰۷، او با لشکریان بسیار آماده حمله به چین شد. زمستان را در اُتْرار گذراند، اما بشدت بیمار شد و در ۱۷ شعبان همان سال در آن‌جا درگذشت. جسد او را در سمرقند به خاک سپردند، گور وی به نام گور امیر شهرت دارد.

[۸۶] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۲، ص۴۶۹.

[۸۷] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۲، ص۴۷۴.

تیمور در اواخر عمر، پیرمحمدِ جهانگیر را به جانشینی انتخاب کرده بود.

ترکیب لشکر تیمور

تیمور، هسته اصلی لشکریانش را از ترکان جغتایی برگزیده بود. وی در تزوکات

[۸۸] تزوکات، ص ۲۶۸.

از ۳۱۳ تن از خواصش یاد کرده است که در جنگاوری، صداقت، شجاعت و وفاداری سرآمد بودند. او از میان آنان به صد نفر منصب اون باشی (فرمانده ده تن) و به صد نفر منصب یوزباشی (فرمانده صد تن) و به صد نفر دیگر منصب مین باشی (فرمانده هزار تن) داد

[۸۹] تزوکات، ص ۲۷۲.

که هر دسته عَلَم و پوششی به رنگِ خاص خود داشت.

[۹۰] شرف الدین علی یزدی، ظفرنامه: تاریخ عمومی مفصّل ایران در دوره تیموریان، ج۲، ص۲۹۵.

ترکیب لشکریان تیمور بر اساس نیاز و ضرورت منطقه فرق می‌کرد؛ از مناطق فتح شده سرباز می‌گرفت و از