توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت تیاذق دارای ۲۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت تیاذق،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت تیاذق :

پاورپوینت تیاذق

تیاذُق/ تیاذوق، پزشک مخصوص حَجّاج بن یوسف ثقفی (حک:۴۵-۹۵) حاکم اموی عراق، زبان مادریاو یونانی بود.

[۱] سزگین، ج۳، ص۲۰۷-۲۰۸.

فهرست مندرجات

۱ – هویت پزشک
۲ – پزشک مبرِّز
۳ – اثار تیاذوق
۴ – دستورات بهداشتی و درمانی
۵ – فهرست منابع
۶ – پانویس
۷ – منبع

هویت پزشک

تشخیص هویت او به سبب اشتباهاتی که در املای نام او روی داده دشوار است. ظاهرا شکلهای مختلفی برای نام وی ضبط کرده اند، از جمله، «تیادوق» ابن ندیم، (متوفی ۳۸۵)

[۲] ابن ندیم، ج۱، ص۳۶۵.

«ثیاذوق»

[۳] الگود، ج۱، ص۶۸.

و «تَیاذُق»،

[۴] سزگین، ج۳، ص۲۰۷-۲۰۸.

صورتهایی معرّبِ از تئودوکوس است. اولمان

[۵] اولمان، ج۱، ص۲۲ـ۲۳.

تیاذوق را صورتی احتمالی از تئودوخوس دانسته است. قِفْطی (متوفی ۶۴۶)

[۶] علی بن یوسف قفطی، تاریخ الحکماء، ج۱، ص۱۰۵، ش ۳.

[۷] علی بن یوسف قفطی، تاریخ الحکماء، ج۱، ص۱۰۸، ش ۱۵.

دو پزشک به نامهای «تیاذوق» و «ثاذون» را ذکر کرده که در خدمت حجّاج بن یوسف بودند و در‌باره ثاذون نوشته که روزی حجّاج از او سؤال کرد که داروی ترک گِل خواری چیست، او پاسخ داد: «اراده ای چون اراده تو، ای امیر» و حجّاج گِلی را که در دست داشت به زمین انداخت و دیگر هرگز گِل نخورد. ابن ابی اصَیْبِعه (متوفی ۶۶۸)

[۸] ابن ابی اصیبعه، عیون الانباء فی طبقات الاطباء، ج۱، ص۱۸۰.

همین حکایت را عیناً برای تیاذوق نقل کرده است. ابن عِبْری (۶۲۳ـ ۶۸۵)

[۹] ابن عبری، تاریخ مختصرالدول، ج۱، ص۱۱۳.

نیز، احتمالاً به تأسی از قفطی، از دو تن به نام «تیاذوق» و «ثاودون» یاد کرده که هر دو پزشک حجّاج بودند اما لوکلر

[۱۰] لوکلر، ج۱، ص۸۲ ـ۸۳.

آوردن چند شرح حال مشابه تحت نامهای مختلف را در تاریخ الحکماء قفطی مسبوق به سابقه دانسته (در این مورد اریباسیوس را شاهد آورده) و نتیجه گرفته که ما تنها با یک پزشک و آن هم تئودوکوس مواجهیم.

پزشک مبرِّز

بیشتر مؤلفان دوره اسلامی

[۱۱] علی بن یوسف قفطی، تاریخ الحکماء، ج۱، ص۱۰۵.

[۱۲] ابن عبری، تاریخ مختصرالدول، ج۱، ص۱۱۳.

تیاذوق را از پزشکان مبرِّز و مشهور دوره اموی ذکر کرده‌اند که شاگردان بزرگی مانند فُرات بن شَحْناثا، طبیب عیسی بن موسی عباسی (متوفی ۱۶۷)، ولیعهد در دوران حکومت منصور (۱۳۶ـ ۱۵۸)، تربیت کرد.

اثار تیاذوق

سزگین

[۱۳] سزگین، ج۳، ص۲۰۷ـ ۲۰۸.

چهار اثر را که معلوم نیست در اصل به یونانی بوده یا عربی، برای تیاذوق ذکر کرده: ۱) الکُنّاش، که سزگین منقولات رازی در الحاوی را از این کتاب می‌داند؛ ۲) قصیده فی حفظ الصحه که اولمان

[۱۴] اولمان، ج۱، ص۲۲ـ۲۳.

انتساب آن را به تیاذوق نادرست دانسته؛ ۳) کتاب أبدال الادویه و کیفیه دَقِّها و ایقاعها و إذابتها و شی ء من تفسیر اسماء الادویه (در باره تهیه داروها و بَدَلهای داروها)؛ ۴) الفصول فی الطبّ، که ظاهراً خلاصه ای از الکنّاش وی بوده است. از این آثار چیزی باقی نمانده، اما برخی از حکیمان دوره اسلامی در آثار خود از تیاذوق نقل قول کرده اند. قدیمترین مؤلفی که او را یاد کرده، عبداللّه بن مُسلم بن قُتَیبَه دینوری (متوفی ۲۷۶) است که بی ذکر نام کتاب، چند توصیه بهداشتی او به حجّاج بن یوسف را در کتاب عُیون الاخبار

[۱۵] ابن قتیبه، کتاب عیون الاخبار، ج۳، جزء ۹، ص۲۷۰.

آورده است، مانند اینکه «فقط گوشت حیوانات جوان را که خوب پخته شده باشد، بخور»؛ «پس از ناهار بخواب و پس از شام راه برو، حتی صد قدم».

دستورات بهداشتی و درمانی

تیاذوق علاوه بر تو