توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت توسل علما به اهل بیت دارای ۷۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت توسل علما به اهل بیت،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت توسل علما به اهل بیت :

پاورپوینت توسل علما به اهل بیت

توسل و عشق وافر علما به پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و اهل‌بیت ایشان (علیهم‌السّلام) از امتیازات خاص فرهنگ تشیع به شمار می‌رود که ریشه در آیات نورانی وحی و فرمایشات معصومین (علیهم‌السّلام) دارد. از نظر شیعه تمسّک و توسل به این انوار پاک در دنیا باعث وساطت این بزرگواران نزد پروردگار و حل شدن مشکلات با افاضه الهی و موجب شفاعت آنها در قیامت می‌گردد و کسی که قدم در راه اطاعت از دستورات آنها بنهد رستگار خواهد شد.

فهرست مندرجات

۱ – توسل به اهل بیت در معارف دین
۱.۱ – آیات قرآن
۱.۲ – روایات
۲ – توسل به اهل بیت در کلام بزرگان
۲.۱ – امام خمینی
۲.۲ – محمّد بهاری همدانی
۲.۳ – آیهالله قاضی
۲.۴ – آیهالله بهاء الدینی
۲.۵ – حضرت آیهالله بهجت
۳ – توسل به اهل بیت در سیره عملی بزرگان
۳.۱ – امام خمینی
۳.۲ – علامه امینی
۳.۳ – آیهالله حائری یزدی
۳.۴ – علامه طباطبائی
۳.۵ – ملاصدرا
۳.۶ – آیهالله بروجردی
۳.۷ – مرحوم محدث قمی
۳.۸ – آیهالله مرعشی نجفی
۳.۹ – آیهالله مرتضی کشمیری
۳.۱۰ – آیهالله بهاءالدینی
۳.۱۱ – آیهالله گلپایگانی
۳.۱۲ – آیهالله انصاری همدانی
۴ – پانویس
۵ – منبع

توسل به اهل بیت در معارف دین

در نظر شیعه نبی مکرّم اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و اهل بیت ایشان وسائط فیض الهی هستند که خداوند از طریق ایشان برکات خویش را بر بشر می‌فرستد و این وساطت هم در زمینه تکوین و هم در زمینه تشریع و هدایت بشر است و از طرف دیگر حیات و ممات ایشان یکسان است؛ از این رو در زیارت جامعه که از لسان مبارک امام‌ هادی (علیه‌السّلام) صادر گردیده، اینگونه می‌خوانیم: «مَن اتاکم نجی و من لم یاتکم هلک… من والاکم فقد والی الله و من عاداکم فقد عادی الله… بکم فتح الله و یکم یختم و بکم ینزل الغیث و بکم یمسک السماء ان تقع علی الارض… من اراد الله بدابکم…؛

[۱] قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، زیارت جامعه کبیره، ص۵۴۶-۵۴۹،، انتشارات اسوه.

هر کس نزد شما آمد، نجات خواهد یافت و کسی که از شما فاصله گرفت هلاک می‌شود… هر کس شما را دوست بدارد خدا را دوست داشته و هر کس با شما دشمنی کند با خدا دشمنی کرده است… به شما خداوند آغاز می‌کند و به شما پایان می‌دهد و به وسیله شما باران می‌فرستد و به وسیله شما آسمان را نگه می‌دارد… هر که خدا را خواهد باید از طریق شما آغاز کند و به خدا تقرّب جوید…»

آیات قرآن

آیات نورانی قرآن نیز مؤیّد این سیره رائج در بین شیعه است، «یا ایها الذین امنوا اتقوا الله وابتغوا الیه الوسیله؛

[۲] مائده/سوره۵، آیه۳۵.

ای کسانی که ایمان آورده‌اید از خدا بترسید و برای نزدیک شدن به او وسیله بجوئید» وسیله، در این آیه شریفه معنای وسیعی دارد و هر چیزی را که به کمک آن تقرّب به حضرت حقّ حاصل شود، شامل می‌گردد، اعم از ایمان به خدا، عبادت او، جهاد در راه خدا و یا شفاعت پیامبر، امامان و بندگان صالح خدا. چنانچه امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) در موردی در ذیل این آیه فرمودند: «انا وسیلَتُه؛

[۳] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۳۳۳، اسماعیلیان.

من وسیله تقرّب به خدا هستم»
و در مورد دیگر مصادیق «وسیله تقرّب به خدا» را ایمان، نماز، روزه و جهاد معرفی کردند، «ان افضل ما توسل به المتوسلون الی الله سبحانه الایمان به و برسوله…»

[۴] امام علی (علیه‌السّلام)، نهج‌البلاغه، ص۱۶۳، محقق:صبحی صالح، دار الکتاب اللبنانی.

سیره عملی مسلمین در زمان پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بر همین منوال بوده که از پیامبر می‌خواستند نزد خداوند شفاعت آنها را بنماید و قرآن

[۵] نساء/سوره۴، آیه۶۴.

نیز بر آن صحّه گذاشته است.

[۶] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه ج۴، ص۳۶۳، ذیل آیه شریفه ۳۵، مائده، دارالکتب الاسلامیه طهران، ۱۳۶۳، چاپ هشتم، برای مطاله بیشتر به این تفسیر مراجعه شود.

روایات

روایات نیز در این زمینه بسیار است که به ذکر یک روایت از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) اکتفاء می‌کنیم. سلمان فارسی می‌گوید: از رسول خدا شنیدم که می‌فرمود: خداوند می‌فرماید‌ ای بندگان من آیا چنین است که کسی حاجات بزرگی از شما می‌خواهد و شما حوائج او را بر نمی‌آورید مگر اینکه کسی را نزد شما شفیع قرار دهد که محبوبترین مردم به نزد شماست، آنگاه حاجت او را به احترام آن شفیع بر می‌آورید حال آگاه باشید و بدانید که گرامی‌ترین خلق و افضل آنان نزد من محمّد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ‌است و برادر وی علی و امامان پس از وی همانان که وسیله‌های مردم به سوی من هستند، اینک بدانید که هر کس حاجتی دارد و نفعی را طالب است یا آنکه دچار حادثه‌ای بس صعب و زیانبار گشته و رفعِ آنرا خواهان است، باید مرا به محمّد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و آل طاهرینش بخواند تا به نیکو‌ترین وجه آن را بر‌آورم.

[۷] مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۱، ص۲۲، داراحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ سوّم، ۱۴۰۱ ه. ق.

حال از همین روست که زندگی عالمان راستین سرشار از ابراز عشق و علاقه به انوار مقدّس معصومین (علیهم‌السلام) و توجّه و توسّل به آنهاست و خود نیز اذعان داشته و دارند که از مهمترین اسباب توفیق ایشان در رسیدن به مدارج علمی و معنوی توسّل به اهل بیت و عنایات ایشان بوده است.

توسل به اهل بیت در کلام بزرگان

در کلام بزرگان توسل و توجه به اهل بیت (علیهم‌السّلام) نمود و ظهور داشته است که در ادامه به برخی از آنها اشاره می‌شود:

امام خمینی

«حق تعالی شانه، چنانچه محمّد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و دودمان او را وسایط هدایت، راهنماهای ما مقرّر فرموده و به برکات آنها امّت را از ضلالت و جهل، نجات مرحمت فرموده به وسیله شفاعت آنها، قصور ما را ترمیم و نقص ما را تتمیم فرماید و اطاعت و عبادت نا قابل ما را قبول فرماید.»

[۸] خمینی، سید روح‌الله، آداب الصلوه، ص۳۷۹ـ ۳۸۰، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام (رحمه‌الله‌علیه)، چاپ اوّل ۱۳۷۰ هـ ش.

«ذکر خیر اصحاب ولایت و معرفت موجب صحبت و تواصل و تناسب می‌شود و این تناسب باعث تجاذب شود و این تجاذب باعث تشافع شود که ظاهرش اخراج از ظلمت‌های جهل به انوار هدایت وعلم است و باطنش ظهور به شفاعت است در عالم آخرت»

[۹] خمینی، سید روح‌الله، آداب الصلوه، ص۲۲۳، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام (رحمه‌الله‌علیه)، چاپ اوّل ۱۳۷۰ هـ ش.

محمّد بهاری همدانی

«باری چون قصد زیارت اولیاء حقیقی (سلام‌الله‌علیها) را بنماید اولاً باید بداند که نفوس مقدّسه طیّبه طاهره چون از ابدان جسمانیّه مفارقت نمود و متصل به عالم قدس و مجردات گردید غلبه و احاطه ایشان به این عالم اقوی گردد و تصرفاتشان دراین نشات بیش از سابق می‌شود و اطلاعاتشان به زائرین اتمّ و اکمل گردد… پس نسیم الطافشان و رشحات انوار آن بزرگواران بر زواّر و قاصدین ایشان و به جهت خواری دشمنانشان… و به امید استشفاع از برای بخشش گناهان و رجاء وصول بر فیوضات عظمیه رو به آن بزرگواران کند با مراعات آن آدابی که در کتب مزار ثبت است»

[۱۰] محمّد، بهاری همدانی، تذکره المتقین ص۶۷-۷۷، انتشارات نهاوندی، چاپ دوّم، ۱۳۷۶.

آیهالله قاضی

ایشان در ضمن توصیه به زیارات مختلف و توسّل به اهل بیت (علیهم‌السّلام)، اینگونه به شاگردان خویش توصیه می‌کنند: «قرائت زیارت جامعه در هر روز جمعه، مقصودم همان زیارت جامعه معروفه است.»

[۱۱] حسن زاده، صادق، اسوه عارفان: گفته‌ها و نا گفته‌ها درباره‌ آیهالله قاضی، ص۱۳۸، محمود طیّار مراغی، انتشارات مؤمنین، اوّل، ۱۳۷۸.

آیهالله بهاء الدینی

ایشان سفارش مؤکّدی نسبت به توسّل به معصومین (علیهم‌السّلام) و بالاخص حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) داشتند و می‌فرمودند: «ما می‌دانیم هر چه را که حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) امضا کند از نظر پیامبر و ائمه امضا شده است که هیچ حرفی روی آن نیست.»

[۱۲] حیدری کاشانی، حسین سیری در آفاق (زندگینامه آیهالله بهاء الدینی)، ص۲۴۴، انتشارات تهذیب اوّل ۱۳۸۱.

حضرت آیهالله بهجت

«امام عین الله ناظره است… امام زنده است، ناضر است قادر و مقتدر است. ائمه (علیهم‌السّلام) حاضرند، می‌بینند، جواب می‌دهند… التفات ما کم است… زیارت شما قلبی باشد. در موقع ورود اذن دخول بخواهید. اگر حال داشتید به حرم بروید… اگر حالتان مساعد نیست به کار مستجی دیگری بپردازید. سه روز روزه بگیرید و غسل کنید و به حرم بروید و دوباره از حضرت اجازه ورود بخواهید… همه زیارت نامه‌ها مورد تأیید هستند. زیارت جامعه کبیره را بخوانید. زیارت امین الله مهّم است. قلب شما بخواند، با زبان قلب بخوانید…».

[۱۳] بهجت، محمدتقی، فریادگر توحید، ص۲۱۳ـ۲۱۴، تهیه، مؤسسه فرهنگی اهل بیت قم، انتشارات انصاری، چاپ دوّم ۷۸.

توسل به اهل بیت در سیره عملی بزرگان

در سیره عملی بزرگان، توسل و عشق به اهل بیت مظاهر متعددی دارد که در ادامه به برخی از آنها اشاره می‌شود:

امام خمینی

عشق و علاقه و توسّل ایشان به اهل بیت (علیهم‌السّلام) زبانزد همه کسانی است که با ایشان ارتباط داشته‌اند. از جمله برنامه‌های ایشان در مدّت ۱۵ سالی که در نجف بوده‌اند، رفتن به زیارت امیرمؤمنان (علیهم‌السّلام) سه ساعت از غروب گذشته در هر شب و خواندن زیارت جامعه و توسّل به ایشان بوده است. ایشان در تمام زیارات مخصوص امام حسین (علیه‌السّلام) در این مدّت از نجف به کربلا می‌رفتند و در تهران هم که بودند این زیارات از راه دور انجام می‌شد.

[۱۴] مختاری، رضا، سیمای فرزانگان، ص۱۸۰، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۴، چاپ هشتم.

یکی از نزدیکان امام (رحمه‌الله‌علیه) ‌می‌گوید: «علاقه امام به اهل بیت (علیهم‌السّلام) در حدّ و‌صف ناشدنی است. امام عاشق آنهاست. عاشقی که تا صدای یا حسین بلند می‌شود بی‌اختیار اشک می‌ریزد. ایشان که در شهادت فرزندشان حاج آقا مصطفی (رحمه‌الله‌علیه) یک قطره اشک نریختند».

[۱۵] مختاری، رضا، سیمای فرزانگان، ص۱۸۱، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۴، چاپ هشتم.

علامه امینی

«از ویژگیهای ایشان، عشق و ولای کامل او بود نسبت به آل محمد (علیهم‌السّلام) عشقی وصف ناشدنی که می‌توان گفت «الغدیر» نیز در اثر همین عشق نوشته شد. در مجالس با صدای بلند بر مصائب آل محمّد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ‌می‌گریست به طوری که دیگران و به خصوص اهل منبر و نوحه‌خوانان تحت تأثیر گریه ایشان منقلب می‌شدند، گویا یکی از آل محمّد در مجلس است و اگر گوینده مصیبت نام حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) را می‌برد آنگاه خون در رگهایش متراکم شده و چونان کسی که ظلم بر ناموس او رفته فریاد می‌زد و همراه اشک بی‌امان، از چشمانش شعله آتش بیرون می‌زد».

[۱۶] مختاری، رضا، سیمای فرزانگان، ص۱۸۳، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۴، چاپ هشتم.

ایشان بارها به محضر امیر مؤمنان متوسل شده بودند و حاجت گرفته بودند،آیه‌الله بهاء الدینی نقل کرده‌اند؛ مرحوم علامه موقعی به کتابی جهت نوشتن الغدیر نیاز پیدا کرده و به محضر امیر مؤمنان متوسل می‌شوند ولی مدتی می‌گذرد خبری نمی‌شود در آن حین روزی در حرم بوده‌اند یک عرب بیابانی می‌آید رو به ضریح کرده و با جسارت می‌گوید: یا علی، اگر مردی کار مرا انجام بده؛ و هفته بعد موقعی که علامه در حرم بوده در همان نقطه برمی‌گردد و می‌گوید: یا علی، مردی، کارم انجام شد. علامه ناراحت می‌شوند که چطور حاجت ایشان روا نمی‌شود. شب در عالم رؤیا حضرت را زیارت کرده به ایشان می‌گویند: آخر آنها بدوی هستند و طبق طفولیتشان با ایشان بر خود می‌کنیم. نباید آنها را معطل کرد؛ اما شما که با ما آشنائی دارید، معطل هم بشوید از ارادت شما کاسته نمی‌شود. صبح فردا، پیر زنی کتابی را در دستمالی بسته محضر علامه می‌آورد. علامه مشاهده می‌کند که همان کتابی است که از حضرت خواسته بودند.

[۱۷] حیدری کاشانی، حسین سیری در