توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت تنازع (ادبیات) دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت تنازع (ادبیات)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت تنازع (ادبیات) :

پاورپوینت تنازع (ادبیات)

تنازع، اصطلاحی است در علم نحو، که به دو یا چند عامل داشتن معمول گفته می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ – معنای لغوی و اصطلاحی
۲ – محل اختلاف
۳ – سایر اسامی
۴ – اختلاف بصری‌ها و کوفی‌ها
۵ – سایر مسائل
۶ – در زبان فارسی
۷ – فهرست منابع
۸ – پانویس
۹ – منبع

معنای لغوی و اصطلاحی

تنازع در لغت به معنای با یکدیگر اختلاف یافتن و مخاصمت کردن است

[۱] ابن منظور، لسان العرب، ج۸، ص۳۵۱.

و در اصطلاح علم نحو آن است که یک معمول (متنازَعٌ فیه)، دو یا چند عامل داشته باشد.

[۲] عباس حسن، النحوالوافی، ج۲، ص۱۷۶، قاهره ۱۹۶۶، چاپ افست تهران ۱۳۶۷ش.

محل اختلاف

نحویان مبحث تنازع را بر اساس شواهد شعری و برخی مثال‌های ساختگی مطرح کرده‌اند و اصطلاح «عامل» را در نحو به «مؤثر» در فلسفه تشبیه کرده و التزام به اصلِ «جایز نبودن اجتماع دو عامل برای یک معمول» را مطرح کرده‌اند؛ ازینرو، در احکام تنازع اختلاف نظر و تشتّت به وجود آمده است،

[۳] عباس حسن، النحوالوافی، ج۲، ص۱۹۱، قاهره ۱۹۶۶، چاپ افست تهران ۱۳۶۷ش.

برای مثال در جمله «قامَ و خرجَ فلانٌ» عاملِ رفعِ «فلان» فقط یکی از دو فعل است اما با قطعیت نمی‌توان یکی را انتخاب کرد، زیرا با انتخاب هر کدام، موقعیت فعل دیگر در ابهام قرار می‌گیرد، در جمله «دَخَلَتْ و رَأیتُ فلانه» نیز «فلانه» را یا باید منصوب خواند زیرا مفعولِ «رأیتُ» است، یا مرفوع زیرا فاعلِ «دخلتْ» است.

سایر اسامی

نحویان کوفه، به جای تنازع، اصطلاح «اِعمال عاملَین» و دیگر نحویان سده های دوم تا چهارم، لفظ «اعمال» را به کار برده‌اند

[۴] عمروبن عثمان سیبویه، کتاب سیبویه، ج۱، ص۷۳، چاپ عبدالسلام محمد هارون، قاهره (۱۳۸۵/ ۱۹۶۶)، چاپ افست بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۱.

[۵] محمدبن یزید مبرّد، المقتضب، ج۳، ص۱۱۲، چاپ محمد عبدالخالق عضیمه، بیروت (۱۳۸۲/ ۱۹۶۳).

[۶] عبدالرحمان بن اسحاق زجّاجی، کتاب الجمل فی النحو، ج۱، ص۱۱۱، چاپ علی توفیق الحمد، بیروت ۱۴۰۵/۱۹۸۵.

[۷] ابن جنّی، الخصائص، ج۲، ص۱۷۰، چاپ محمدعلی نجار، (قاهره ۱۳۷۲ـ۱۳۷۶/ ۱۹۵۲ـ۱۹۵۷)، چاپ افست بیروت.

زَمَخشَری (متوفی ۵۳۸) با تعبیر «اِضمار فاعل» به بیان قاعده آن پرداخته است.

[۸] محمودبن عمر زمخشری، کتاب المفصّل فی النّحو، ج۱، ص۱۱، اسلو ۱۸۷۹.

اختلاف بصری‌ها و کوفی‌ها

نحویان بصره، به اعتبار نزدیکی عامل دوم به معمول، معتقد به اِعمال عامل دوم‌اند

[۹] عمروبن عثمان سیبویه، کتاب سیبویه، ج۱، ص۷۴، چاپ عبدالسلام محمد هارون، قاهره (۱۳۸۵/ ۱۹۶۶)، چاپ افست بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۱.

[۱۰] عمروبن عثمان سیبویه، کتاب سیبویه، ج۱، ص۷۷، چاپ عبدالسلام محمد هارون، قاهره (۱۳۸۵/ ۱۹۶۶)، چاپ افست بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۱.

[۱۱] محمدبن یزید مبرّد، المقتضب، ج۳، ص۱۱۲، چاپ محمد عبدالخالق عضیمه، بیروت (۱۳۸۲/ ۱۹۶۳).

[۱۲] عبدالرحمان بن اسحاق زجّاجی، کتاب الجمل فی النحو، ج۱، ص۱۱۱، چاپ علی توفیق الحمد، بیروت ۱۴۰۵/۱۹۸۵.

و کوفیان با توجه به این‌که کلام با عاملِ اول شروع می‌شود، برای اِعمال عامل اول اتفاق نظر دارند،

[۱۳] ابن انباری، الانصاف فی مسائل الخلاف بین النحویین: البصریین، و الکوفیین، و معه کتاب الانتصاف، من الانصاف تألیف محمد محی الدین عبدالحمید، قاهره ۱۳۸۰/۱۹۶۱.

و هر دو گروه برای رفع نزاع در کلام، متنازعٌ فیه را، غیر از حالت رفع، معمول یکی از دو عامل در نظر گرفته‌اند و عامل دیگر را از معمول بی نیاز می‌دانند ولی در مورد معمولِ مرفوع، استغنا جایز نیست زیرا اگر متنازعٌ فیه، معمولِ عاملِ اول باشد، عاملِ دوم با ضمیر ذکر می‌شود، مانند «قام و خرج التلمیذان» که برای رفع نزاع به شکل «قام و خرجا التلمیذان» در می‌آید و چنانچه معمولِ عامل دوم باشد، عامل اول با ضمیر مطابق با معمول می‌آید، مانند «قاما و خرج التلمیذان»، که از موارد جوازِ «عود ضمیر بر متأخّر» است.

[۱۴] عباس حسن، النحوالوافی، ج۲، ص۱۸۱ـ ۱۸۸، قاهره ۱۹۶۶، چاپ افست تهران ۱۳۶۷ش.

سایر مسائل

در تنازع مسائل دیگری نیز مطرح است، از جمله آن‌که متنازعٌ فیه می‌تواند به صورت مرفوع یا منصوب برای هر دو عامل یا مرفوع برای یکی و منصوب برای دیگری یا مجرور برای هر دو عامل ظاهر شود و دو عامل، اعم از فعل و شبه فعل بجز فعل تعجب، می توانند متصرف باشند.
همچنین معمول می‌تواند پس از دو عامل واقع شود.

[۱۵] عباس حسن، النحوالوافی، ج۲، ص۱۷۵ـ۱۹۲، قاهره ۱۹۶۶، چاپ افست تهران ۱۳۶۷ش.

برخی پیشینیان در بحث تنازع، از شاعران معروف عرب، از جمله امرؤالقیس (متوفی سده ششم میلادی) و فَرَزْدَق (متوفی ۱۱۰)، مثال آورده و به بررسی موضوع پرداخته‌اند.

[۱۶] عمروبن عثمان سیبویه، کتاب سیبویه، ج۱، ص۷۷، چاپ عبدالسلام محمد هارون، قاهره (۱۳۸۵/ ۱۹۶۶)، چاپ افست بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۱.

[۱۷] عمروبن عثمان سیبویه، کتاب سیبویه، ج۱، ص۷۹، چاپ عبدالسلام محمد هارون، قاهره (۱۳۸۵/ ۱۹۶۶)، چاپ افست بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۱.

[۱۸] عبدالرحمان بن اسحاق زجّاجی، کتاب الجمل فی النحو، ج۱، ص۱۱۵، چاپ علی توفیق الحمد، بیروت ۱۴۰۵/۱۹۸۵.

[۱۹] محمودبن عمر زمخشری، کتاب المفصّل فی النّحو، ج۱، ص۱۲، اسلو ۱۸۷۹.

[۲۰] ابن انباری، الانصاف فی مسائل الخلاف بین النحویین: البصریین، و الکوفیین، و معه کت