توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت تکبیره الإحرام دارای ۱۰۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت تکبیره الإحرام،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت تکبیره الإحرام :

تکبیره‌الاحرام

نخستین جزء واجب از افعال نماز را تکبیره‌الإحرام گویند که به نام‌های تکبیره‌الافتتاح و تکبیره‌الاستفتاح هم نامیده می‌شود و از عنوان یاد شده در باب صلات سخن رفته است.

فهرست مندرجات

۱ – وجه تسمیه تکبیره‌الاحرام
۲ – عنوان تکبیره‌الاحرام در احادیث
۳ – حکم تکبیرهالإحرام
۳.۱ – زیادی سهوی تکبیره‌الاحرام
۳.۲ – استحباب تکبیر‌ه‌الاحرام
۳.۳ – جزء یا شرط بودن تکبیره‌الاحرام
۳.۴ – رکن بودن تکبیره‌الاحرام
۳.۵ – تکرار تکبیر‌هالاحرام
۳.۵.۱ – نظر مشهور
۳.۵.۲ – نظر غیرمشهور
۴ – شروط صحت تکبیره‌الاحرام
۴.۱ – تقارن با نیت
۴.۲ – قیام
۴.۳ – گفتن الله‌ اکبر
۴.۳.۱ – نظر ابوحنیفه
۴.۴ – خلاصه شروط
۵ – ادای تکبیره‌الاحرام به غیر زبان عربی
۵.۱ – نظر ابوحنیفه
۵.۲ – نظر مشهور
۵.۳ – شافعیان و حنبلیان
۶ – کیفیت تکبیرهالإحرام
۷ – حکم فراگیری تلفظ الله اکبر
۸ – مستحبات تکبیره‌الاحرام
۸.۱ – بالابردن دست‌ها تا مقابل گوش
۸.۲ – ذکر هفت تکبیر
۹ – احکام دیگر تکبیره‌الاحرام
۱۰ – فهرست منابع
۱۱ – پانویس
۱۲ – منابع

وجه تسمیه تکبیره‌الاحرام

سبب این نام‌گذاری آن است که با این تکبیر در ابتدای نماز ، همه کارهای منافی با آن (از قبیل سخن گفتن یا با صدای بلند خندیدن ) بر نمازگزار حرام می‌شود

[۱] ا بن ادریس حلّی، کتاب السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، ج۱، ص۲۱۶، قم ۱۴۱۰ـ۱۴۱۱.

[۲] علی بن محمدعلی طباطبائی، ریاض المسائل فی تحقیق الاحکام بالدلائل، ج۳، ص۱۱۶ـ۱۱۷، قم ۱۴۱۸ـ۱۴۲۱.

[۳] عبدالرحمان جزیری، کتاب الفقه علی المذهب الاربعه، ج۱، ص۲۱۹، استانبول ۱۴۰۴/ ۱۹۸۴.

و ازاین‌رو آن را «تحریمه» هم نامیده‌اند.

[۴] ا بن فهد حلّی، المهذب البارع فی شرح المختصر النافع، ج۱، ص۳۵۹، چاپ مجتبی عراقی، قم ۱۴۰۷ـ۱۴۱۳.

[۵] وهبه مصطفی زحیلی، الفقه الاسلامی و ادلّته، ج۲، ص۸۱۵، دمشق ۱۴۱۸/۱۹۹۷.

به عبارت دیگر نماز با تکبیره‌الإحرام آغاز می‌شود و از این جهت که با گفتن آن، امور منافی نماز ممنوع می‌شود به آن «تکبیره‌الإحرام» و به سبب آغاز شدن نماز با آن « تکبیره‌الافتتاح » گفته می‌شود.
البتّه اوّلین جزء بودن آن بنابر قول به شرط بودن نیّت ـ و نه جزء بودن آن ـ و نیز تقدّم رُتبی تکبیر بر قیام است.

[۶] العروه الوثقی، ج۱، ص۶۲۶.

[۷] مستمسک العروه، ج۶، ص۵۲.

عنوان تکبیره‌الاحرام در احادیث

عنوان تکبیره‌الاحرام در احادیث نیز به کار رفته

[۸] ا بن حنبل، مسندالامام احمد بن حنبل، ج۱، ص۱۲۳، بیروت: دارصادر، (بی تا).

[۹] حرّعاملی، وسائل الشیعه، ج۶، ص۹ـ۱۲.

و گاه «تکبیره‌الافتتاح»

[۱۰] حرّعاملی، وسائل الشیعه، ج۶، ص۱۶.

یا « أَنْف‌الصلاه »

[۱۱] حرّعاملی، وسائل الشیعه، ج۶، ص۱۰.

خوانده شده است.

حکم تکبیرهالإحرام

تکبیره‌الإحرام، جزء واجب رکنی نماز است؛ از این‌رو، ترک آن ـ چه عمدی و چه سهوی

[۱۲] جواهر الکلام، ج۹، ص۲۰۱.

ـ و نیز بنابر مشهور، زیادی عمدی و سهوی آن ـ به معنای گفتن تکبیری دیگر به نیّت افتتاح نماز با آن ـ موجب بطلان نماز است.

[۱۳] مستمسک العروه، ج۶، ص۵۴-۵۲.

[۱۴] جواهر الکلام، ج۹، ص۲۰۱.

[۱۵] جواهر الکلام، ج۹، ص۲۲۰.

زیادی سهوی تکبیره‌الاحرام

بسیاری از معاصران، زیادی سهوی آن را مبطل ندانسته‌اند.

[۱۶] العروه الوثقی (و حواشی)، ج۱، ص۶۲۶.

[۱۷] العروه الوثقی، ج۲، ص۴۶۲.

بنابر قول به بطلان نماز به زیادی تکبیر، برای شروع نماز باید تکبیر سومی گفته شود و گفتن تکبیر دوم که موجب بطلان نماز شده کافی نیست.

[۱۸] العروه الوثقی، ج۱، ص۶۲۶.

[۱۹] جواهر الکلام، ج۹، ص۲۲۲.

استحباب تکبیر‌ه‌الاحرام

هر چند در بعضی منابع فقهی اهل‌سنت ، از برخی تابعین مانند اوزاعی ، زُهْری و سعید بن مُسَیِّب ، استحباب تکبیره‌الاحرام نقل شده،

[۲۰] محمد بن احمد قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ج۱، ص۱۷۵، بیروت ۱۴۰۵/۱۹۸۵.

[۲۱] محمود بن احمد عینی، البنایه فی شرح الهدایه، ج۲، ص۱۸۶، بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۰.

در فقه امامی و اهل‌سنت بر وجوب آن اتفاق نظر وجود دارد.

[۲۲] احمد بن محمد مقدس اردبیلی، مجمع الفائده والبرهان فی شرح ارشادالاذهان، ج۲، ص۱۹۳، چاپ مجتبی عراقی، علی پناه اشتهاردی، و حسین یزدی اصفهانی، ج ۲، قم ۱۳۶۲ ش.

[۲۳] عبدالرحمان جزیری، کتاب الفقه علی المذهب الاربعه، ج۱، ص۲۱۹، استانبول ۱۴۰۴/ ۱۹۸۴.

جزء یا شرط بودن تکبیره‌الاحرام

در باره این‌که آیا تکبیره‌الاحرام جزو نماز است یا شرط آن، اختلاف نظر وجود دارد.
فقهای بیش‌تر مذاهب فقهی آن را اولین جزء نماز دانسته‌اند

[۲۴] ا بن قدامه، المغنی، ج۱، ص۴۶۴، بیروت: عالم الکتب، (بی تا).

[۲۵] محمدحسن بن باقر نجفی، جواهرالکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۹، ص۲۰۱، ج ۹، چاپ عباس قوچانی، بیروت ۱۹۸۱.

[۲۶] محمدکاظم بن عبدالعظیم طباطبائی یزدی، العروه الوثقی، ج۱، ص۶۲۶، بیروت ۱۴۰۴/۱۹۸۴.

[۲۷] عبدالرحمان جزیری، کتاب الفقه علی المذهب الاربعه، ج۱، ص۲۱۸، استانبول ۱۴۰۴/ ۱۹۸۴.

و بر این اساس تمام شرایط لازم برای اجزای نماز را، مانند رو به قبله بودن و پوشش داشتن نمازگزار، در تکبیره‌الاحرام واجب شمرده‌اند

[۲۸] یوسف بن احمد بحرانی، الحدائق الناضره فی احکام العتره الطاهره، ج۸، ص۳۲، قم ۱۳۶۳ـ۱۳۶۷ ش.

[۲۹] علی بن محمدعلی طباطبائی، ریاض المسائل فی تحقیق الاحکام بالدلائل، ج۳، ص۱۲۰، قم ۱۴۱۸ـ۱۴۲۱.

[۳۰] الموسوعه الفقهیه، کویت: وزارت الاوقاف و الشئون الاسلامیه، ج۱۳، ص۲۱۸، ج ۱۳، ۱۴۰۸/ ۱۹۸۸، ج ۲۳، ۱۴۱۰/ ۱۹۹۰.

اما در برابر، فقیهان حنفی تکبیره‌الاحرام را، مانند طهارت لباس و مکان ، شرط صحت نماز دانسته‌اند نه جزو آن.

[۳۱] عبدالرحمان جزیری، کتاب الفقه علی المذهب الاربعه، ج۱، ص۲۱۹، استانبول ۱۴۰۴/ ۱۹۸۴.

[۳۲] وهبه مصطفی زحیلی، الفقه الاسلامی و ادلّته، ج۲، ص۸۱۷، دمشق ۱۴۱۸/۱۹۹۷.

[۳۳] محمود بن احمد عینی، البنایه فی شرح الهدایه، ج۲، ص۱۸۹، بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۰.

رکن بودن تکبیره‌الاحرام

بسیاری از فقها علاوه بر واجب شمردن تکبیره‌الاحرام، آن را از ارکان نماز ن یز به شمار آورده‌اند؛ ازین‌رو، بر پایه نظر مشهور در باره رکن ، اگر نمازگزار عمداً یا سهواً آن را ترک نماید یا خللی در آن ایجاد کند، نمازش باطل می‌شود و ملزم به اعاده آن می‌گردد.

[۳۴] یحیی بن شرف نووی، المجموع: شرح المهذب، ج۳، ص۲۸۹ـ۲۹۱، بیروت: دارالفکر، (بی تا).

[۳۵] حسن بن یوسف علامه حلّی، قواعدالاحکام، ج۱، ص۲۷۱، قم ۱۴۱۳ـ۱۴۱۹.

[۳۶] یوسف بن احمد بحرانی، الحدائق الناضره فی احکام العتره الطاهره، ج۸، ص۳۲، قم ۱۳۶۳ـ۱۳۶۷ ش.

[۳۷] وهبه مصطفی زحیلی، الفقه الاسلامی و ادلّته، ج۲، ص۸۱۵، دمشق ۱۴۱۸/۱۹۹۷.

[۳۸] حرّعاملی، وسائل الشیعه، ج۶، ص۱۳ـ۱۴.

تکرار تکبیر‌هالاحرام

در باره این‌که آیا تکرار تکبیره‌الاحرام موجب بطلان نماز می‌شود یا نه، فقهای امامی اختلاف نظر دارند.
این امر به تفسیر آنان از واژه رکن باز می‌گردد.

نظر مشهور

بنا بر نظرِ مشهور فقهای امامی در باره رکن، چنان‌چه نمازگزار برای شروع نماز « اللّه اکبر » بگوید و سپس آن را به قصد تکبیره‌الاحرام تکرار کند، نماز باطل می‌شود و برای شروع نماز باید تکبیر سوم را بگوید.
به همین ترتیب تکبیر چهارم آن را باطل می‌کند و به تکبیر پنجم نیاز است.

[۳۹] علی بن حسین محقق کرکی، جامع المقاصد فی شرح القواعد، ج۱، ص۴۳۳، قم ۱۴۰۸ـ۱۴۱۱.

[۴۰] زین الدین بن علی شهیدثانی، روض الجنان فی شرح ارشاد الاذهان، ج۱، ص۲۵۸، چاپ سنگی تهران ۱۳۰۳، قم ۱۴۰۴.

[۴۱] محمدکاظم بن عبدالعظیم طباطبائی یزدی، العروه الوثقی، ج۱، ص۶۲۶، بیروت ۱۴۰۴/۱۹۸۴.

[۴۲] روح اللّه خمینی، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، ج۱، ص۱۴۶، تحریرالوسیله، بیروت ۱۴۰۷/ ۱۹۸۷.

[۴۳] ا بن فهد حلّی، المهذب البارع فی شرح المختصر النافع، ج۱، ص۳۵۶ـ۳۵۷، چاپ مجتبی عراقی، قم ۱۴۰۷ـ۱۴۱۳.

[۴۴] ج ۲۳، ص ۱۰۹ـ۱۲۰، ج۱، ص۷۸۴ـ۷۸۹ و در فقه اهل سنّت رجوع کنید به الموسوعه الفقهیّه، احمد بن محمدمهدی نراقی، عوائد الایام، قم ۱۳۷۵ ش.

نظر غیرمشهور

بر پایه نظری دیگر، افزودن تکبیر موجب بطلان و اعاده نماز نمی‌شود.
مستند این نظر فقهی، فقدان دلیل شرعی بر بطلان نماز در این مورد و نیز مفهومِ رکن بودن تکبیره‌الاحرام است، زیرا واژه رکن اصطلاحی است که فقها آن را به کار برده‌اند و در قرآن و احادیث به کار نرفته است؛ ازینرو، رکن را باید به معنای لغوی آن ( پایه و ستون ) دانست.

[۴۵] احمد بن محمد مقدس اردبیلی، مجمع الفائده والبرهان فی شرح ارشادالاذهان، ج۲، ص۱۹۵، چاپ مجتبی عراقی، علی پناه اشتهاردی، و حسین یزدی اصفهانی، ج ۲، قم ۱۳۶۲ ش.

[۴۶] احمد بن محمدمهدی نراقی، عوائد الایام، ج۱، ص۷۸۸ـ۷۸۹، قم ۱۳۷۵ ش.

[۴۷] مرتضی بروجردی، مستندالعروه الوثقی، ج۳، ص۱۰۴، تقریرات آیه اللّه خوئی، ج ۳، قم ۱۴۱۳.

شروط صحت تکبیره‌الاحرام

صحت تکبیره‌الاحرام شروطی دارد که اهمّ آنها عبارت است از:

تقارن با نیت

تقارن آن با « نیتِ » نماز.

[۴۸] احمد بن محمدمهدی نراقی، مستندالشیعه فی احکام الشریعه، ج۱۱، ص۲۵۶، ج ۱۱، قم ۱۴۱۷.

[۴۹] محمدحسن بن باقر نجفی، جواهرالکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۹، ص۱۷۴، ج ۹، چاپ عباس قوچانی، بیروت ۱۹۸۱.

[۵۰] الموسوعه الفقهیه، کویت: وزارت الاوقاف و الشئون الاسلامیه، ج۱۳، ص۲۱۹، ج ۱۳، ۱۴۰۸/ ۱۹۸۸، ج ۲۳، ۱۴۱۰/ ۱۹۹۰.

قیام

ایستادن ( قیام ) در هنگام ادای تکبیره‌الاحرام.

[۵۱] ا بن قدامه، المغنی، ج۱، ص۴۶۳، بیروت: عالم الکتب، (بی تا).

[۵۲] یحیی بن شرف نووی، المجموع: شرح المهذب، ج۳، ص۲۹۶، بیروت: دارالفکر، (بی تا).

[۵۳] محمد بن علی موسوی عاملی، مدارک الاحکام فی شرح شرائع الاسلام، ج۳، ص۳۲۲، قم ۱۴۱۰.

[۵۴] محمدکاظم بن عبدالعظیم طباطبائی یزدی، العروه الوثقی، ج۱، ص۶۲۸، بیروت ۱۴۰۴/۱۹۸۴.

گفتن الله‌ اکبر

گفتن اللّه اکبر به همین صورت؛ ازین‌رو، الفاظ دیگر ــ هر چند با آن هم معنا باشند ــ کفایت نمی‌کند و چه بسا که موجب بطلان نماز می‌شود.

[۵۵] مالک بن انس، المدونه الکبری، ج۱، ص۶۲ـ۶۳، قاهره ۱۳۲۳، چاپ افست بیروت (بی تا).

[۵۶] محمد بن حسن طوسی، المبسوط فی فقه الامامیه، ج۱، ص۱۰۲، ج ۱، چاپ محمدتقی کشفی، تهران ۱۳۸۷.

[۵۷] محمدحسن بن باقر نجفی، جواهرالکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۹، ص۲۰۵ـ ۲۰۶، ج ۹، چاپ عباس قوچانی، بیروت ۱۹۸۱.

[۵۸] عبدالرحمان جزیری، کتاب الفقه علی المذهب الاربعه، ج۱، ص۲۲۶، استانبول ۱۴۰۴/ ۱۹۸۴.

[۵۹] محمد بن ادریس شافعی، الاُمّ، ج۱، ص۱۰۰، چاپ محمد زهری نجار، بیروت (بی تا).

نظر ابوحنیفه

ابوحنیفه ذکر هر تعبیر حاکی از تعظیم و تجلیل خداوند

[۶۰] رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، تحریرالوسیله، بیروت ۱۴۰۷/ ۱۹۸۷.

را به جای «اللّه اکبر» جایز دانسته است.

[۶۱] محمود بن احمد عینی، البنایه فی شرح الهدایه، ج۲، ص۱۹۷، بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۰.

[۶۲] عبدالرحمان جزیری، کتاب الفقه علی المذهب الاربعه، ج۱، ص۲۲۰، استانبول ۱۴۰۴/ ۱۹۸۴.

[۶۳] وهبه مصطفی زحیلی، الفقه الاسلامی و ادلّته، ج۲، ص۸۱۵ ـ ۸۱۸، دمشق ۱۴۱۸/۱۹۹۷.

[۶۴] ا بن ادریس حلّی، کتاب السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، ج۱، ص۱۱۶، قم ۱۴۱۰ـ۱۴۱۱.

[۶۵] ا بن قدامه، المغنی، ج۱، ص۴۶۱، بیروت: عالم الکتب، (بی تا).

[۶۶] علی بن محمدعلی طباطبائی، ریاض المسائل فی تحقیق الاحکام بالدلائل، ج۳، ص۱۱۷، قم ۱۴۱۸ـ۱۴۲۱.

[۶۷] محمدحسن بن باقر نجفی، جواهرالکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۹، ص۲۱۳، ج ۹، چاپ عباس قوچانی، بیروت ۱۹۸۱.

[۶۸] محمدکاظم بن عبدالعظیم طباطبائی یزدی، العروه الوثقی، ج۱، ص۶۲۷، بیروت ۱۴۰۴/۱۹۸۴.

خلاصه شروط

آنچه در نماز شرط است ـ مانند طهارت، پوشش، قیام، استقرار، استقبال، ترتیب (گفتن”أَکْبَر”بعد از”اللّه ) و موالات بین حروف و کلمات ـ در تکبیره‌الإحرام نیز همانند سایر اجزای نماز، شرط است.

[۶۹] العروه الوثقی، ج۱، ص۶۲۸.

[۷۰] جواهر الکلام، ج۹، ص۲۱۳.

[۷۱] جواهر الکلام، ج۹، ص۲۲۲.

ادای تکبیره‌الاحرام به غیر زبان عربی

نظر ابوحنیفه

ابوحنیفه ادای تکبیره‌الاحرام را به فارسی ، حتی در صورت توانایی شخص بر تکلم به زبان عربی ، جایز دانسته است.

[۷۲] محمود بن احمد عینی، البنایه فی شرح الهدایه، ج۲، ص۲۰۲، بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۰.

[۷۳] ا بن عابدین، حاشیه ردّالمحتار علی الدّر المختار: شرح تنویر الابصار، ج۱، ص۴۵۲ـ۴۵۳، چاپ افست بیروت ۱۳۹۹/۱۹۷۹.

[۷۴] وهبه مصطفی زحیلی، الفقه الاسلامی و ادلّته، ج۲، ص۸۱۸، دمشق ۱۴۱۸/۱۹۹۷.

نظر مشهور

بیش‌تر فقیهان بر لزوم ذکر تکبیره‌الاحرام به زبان عربی، فتوا داده‌اند.

[۷۵] محمد بن حسن طوسی، المبسوط فی فقه الامامیه، ج۱، ص۱۰۲، ج ۱، چاپ محمدتقی کشفی، تهران ۱۳۸۷.

[۷۶] ا بن قدامه، المغنی، ج۱، ص۴۶۲، بیروت: عالم الکتب، (بی تا).

[۷۷] یحیی بن شرف نووی، المجموع: شرح المهذب، ج۳، ص۳۰۱، بیروت: دارالفکر، (بی تا).

[۷۸] محمدکاظم بن عبدالعظیم طباطبائی یزدی، العروه الوثقی، ج۱، ص۶۲۷، بیروت ۱۴۰۴/۱۹۸۴.

شافعیان و حنبلیان

شافعیان و حنبلیان ذکر آن را به زبان دیگر تنها در صورتی جایز دانسته‌اند که شخص قادر به ادای الفاظ تکبیره‌الاحرام به عربی نباشد.

[۷۹] الموسوعه الفقهیه، کویت: وزارت الاوقاف و الشئون الاسلامیه، ج۱۳، ص۲۲۰ـ۲۲۱، ج ۱۳، ۱۴۰۸/ ۱۹۸۸، ج ۲۳، ۱۴۱۰/ ۱۹۹۰.

کیفیت تکبیرهالإحرام

صورت تکبیره‌الإحرام عبارت است از گفتن”اَللّهُ أَکْبَر” به طور صحیح. گفتن هم معنای آن به عربی یا ترجمه آن به هر زبانی کفایت نمی‌کند.

[۸۰] العروه الوثقی، ج۱، ص۶۲۷.

[۸۱] جواهر الکلام، ج۹، ص۲۰۶-۲۰۵.

بنابر قول اکثر ، تلفظ «اکبر» با الف و لام (الاکبر) موجب بطلان نماز می‌شود؛ بلکه بر بطلان، حکایت اجماع شده است.

[۸۲] جواهر الکلام، ج۹، ص۲۰۷.

چنان‌که بسیاری از فقها افزودن هر نوع پسوندی به «اکبر» که کبریایی و عظمت خداوند را بیان می‌کند، ـ مانند”اللّهُ أَکْبَرُ مِنْ کُلِّ شَی‌ء “یا”مِنْ أَنْ یُوصَف “ـ را مبطل نماز دانسته‌اند.

[۸۳] جواهر الکلام، ج۹، ص۲۰۷.

در بطلان نماز به اِشباع فتحه «با» به‌گونه‌ای که تولید حرف الف گردد(اللّهُ أَکْبار) اختلاف است.

[۸۴] مستمسک العروه، ج۶، ص۶۱-۶۰.

[۸۵] جواهر الکلام، ج۹، ص۲۲۸-۲۲۷.

حکم فراگیری تلفظ الله اکبر

فقهای امامی فراگرفتن زبان عربی را برای شخص ناتوان از تلفظ « اللّه اکبر » واجب شمرده و نماز چنین فردی را، در صورت وسعت وقت و امید داشتن به یادگیری، بدون تکبیره‌الاحرام باطل دانسته‌اند.
از نظر آنان، اگر فراگیری آن به دلیل کمبود وقت یا مأیوس بودن از یادگیری ، برای شخص ممکن نباشد، وی باید تکبیره‌الاحرام را با تلقین فردی دیگر، حرف به حرف بیان کند و اگر این کار هم ممکن نباشد، ادای آن به صورت نادرست ــ به گونه‌ای که عرفاً به آن تکبیر گفته شود ــ بر ترجمه کردن رجحان دارد.

[۸۶] مرتضی بن محمد امین انصاری، کتاب الصلاه، ج۱، ص۲۸۸ـ۲۸۹، ج ۱، قم ۱۴۱۵.

[۸۷] محمدکاظم بن عبدالعظیم طباطبائی یزدی، العروه الوثقی، ج۱، ص۶۲۸، بیروت ۱۴۰۴/۱۹۸۴.

[۸۸] مرتضی بن محمد امین انصاری، کتاب الصلاه، ج۱، ص۲۹۰ـ۲۹۳، ج ۱، قم ۱۴۱۵.

[۸۹] وهبه مصطفی زحیلی، الفقه الاسلامی و ادلّته، ج۲، ص۸۱۶، دمشق ۱۴۱۸/۱۹۹۷.

[۹۰] مستمسک العروه، ج۶، ص۶۷-۶۵.

[۹۱] جواهر الکلام، ج۹، ص۲۰۹-۲۰۸.

[۹۲] مستمسک العروه، ج۶، ص۶۷.

شخص لال در حدّ امکان باید تکبیره‌الإحرام را بگوید و اگر هیچ توانی بر ادای آن ندارد، به قصد تکبیر اشاره کند. برخی، در این فرض حرکت دادن زبان را نیز واجب دانسته‌اند.

[۹۳] توضیح المسائل مراجع، ج۱، ص۵۵۷، م۹۵۳.

[۹۴] جواهر الکلام، ج۹، ص۲۱۳-۲۱۱.

مستحبات تکبیره‌الاحرام

در منابع فقهی برای تکبیره‌الاحرام برخی امور مستحب ذکر شده است، از جمله :

بالابردن دست‌ها تا مقابل گوش

بالابردن دست‌ها تا مقابل گوش هنگام گفتن آن

[۹۵] یحیی بن شرف نووی، المجموع: شرح المهذب، ج۳، ص۳۰۴ـ ۳۰۵، بیروت: دارالفکر، (بی تا).

[۹۶] محمود بن احمد عینی، البنایه فی شرح الهدایه، ج۲، ص۱۹۳، بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۰.

[۹۷] محمد بن علی موسوی عاملی، مدارک الاحکام فی شرح شرائع الاسلام، ج۳، ص۳۲۴، قم ۱۴۱۰.

[۹۸] محمدحسن بن باقر نجفی، جواهرالکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۹، ص۲۲۹، ج ۹، چاپ عباس قوچانی، بیروت ۱۹۸۱.

اما سیدمرتضی ملقب به علم الهدی

[۹۹] علی بن حسین علم الهدی، الانتصار، ج۱، ص۱۴۷ـ ۱۴۸، قم ۱۴۱۵.

[۱۰۰] العروه الوثقی، ج۱، ص۶۳۱-۶۳۰.

این کار را واجب دانسته است.

ذکر هفت تکبیر

ذکر هفت تکبیر ، که تکبیره‌الاحرام یکی از آن‌هاست و با نیت به جا آوردن نماز واجب از تکبیرهای دیگر متمایز می‌شود.

[۱۰