توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت بیعت‌النساء دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت بیعت‌النساء،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت بیعت‌النساء :

بیعت عقبه

بیعت عقبه (یا بیعه‌العقبه)، نام دو بیعت مردم یثرب با رسول‌خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – معنای عقبه
۲ – محل وقوع بیعت عقبه
۳ – تاریخچه بیعت عقبه
۳.۱ – علل وقوع بیعت
۳.۲ – ملاقات پیامبر (ص) با مردم یثرب
۳.۳ – محل ملاقات
۳.۴ – سؤال پیامبر (ص) از هویت آنان
۳.۵ – عرضه اسلام توسط پیامبر (ص)
۳.۶ – روشن شدن نور امید در دل یثربیان
۳.۷ – دیدار دوم یثربیان با پیامبر (ص)
۴ – مضمون بیعت عقبه
۵ – نام دیگر بیعت عقبه
۵.۱ – وجه تسمیه
۵.۱.۱ – وجود عفراء بین بایعین
۵.۱.۲ – جزء خانواده خود شمردن پیامبر
۵.۱.۳ – قطع جنگ بین آنان
۶ – فرستادن مبلغ توسط پیامبر (ص) به یثرب
۷ – بیعه‌الحرب
۷.۱ – تاریخچه بیعه‌الحرب
۷.۲ – مقدمه هجرت پیامبر (ص)
۸ – منابع مقاله
۹ – پانویس
۱۰ – منابع

معنای عقبه

عقبه به معنای گریوه یا گردنه، راهی است که از آن به بالای کوه می‌روند.

محل وقوع بیعت عقبه

محل وقوع دو بیعت، گریوه‌ای است میان منی و مکه، نزدیک منی و پس از واقصه که در آن‌جا آبی از آنِ بنی‌عکرمه وجود داشته است.
فاصله آن با مکه حدود پنج کیلومتر است.

[۱] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج ۳، ص ۶۹۲ـ۶۹۳، چاپ فردیناند ووستنفلد، لایپزیگ ۱۸۶۶ـ۱۸۷۳، چاپ افست تهران ۱۹۶۵.

تاریخچه بیعت عقبه

بین پیامبر و مردم یثرب دو بیعت اتفاق افتاد که اولی به بیعت عقبه یا بیعه‌النساء و دومی به بیعت عقبه دوم یا بیعه‌الحرب مشهور گشت.

علل وقوع بیعت

چون ابوطالب و خدیجه (در سال دهم بعثت) از دنیا رفتند، رسول‌خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم از یک سو کسی را که از او حمایت کند نداشت و از سوی دیگر سخت‌گیری مشرکان بر او بیشتر شده بود.

[۲] محمد بن جریر طبری، تاریخ الطبری، تاریخ الامم والملوک، ج ۲، ص ۸۰-۸۱، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت (۱۳۸۲۱۳۸۷/ ۱۹۶۲۱۹۶۷).

[۳] ابن هشام، السیره النبویه، ج ۲، ص ۲۸۴، چاپ سهیل زکار، بیروت ۱۴۱۲/۱۹۹۲.

[۴] حسن ابراهیم حسن، تاریخ الاسلام: السیاسی والدینی والثقافی والاجتماعی، ج ۱، ص ۹۱، قاهره ۱۹۶۴، چاپ افست بیروت.

ملاقات پیامبر (ص) با مردم یثرب

در سال یازدهم بعثت، آن حضرت با شش تن از مردم یثرب (مدینه) روبرو شد.

محل ملاقات

محل این ملاقات را بعضی نزدیک آن عقبه

[۵] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج ۳، ص ۶۹۳، چاپ فردیناند ووستنفلد، لایپزیگ ۱۸۶۶ـ۱۸۷۳، چاپ افست تهران ۱۹۶۵.

[۶] محمد بن جریر طبری، تاریخ الطبری، تاریخ الامم والملوک، ج ۲، ص ۸۶، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت (۱۳۸۲۱۳۸۷/ ۱۹۶۲۱۹۶۷).

[۷] حسن ابراهیم حسن، ج ۱، ص ۹۴، حسن ابراهیم حسن، تاریخ الاسلام : السیاسی والدینی والثقافی والاجتماعی، ج ۱، قاهره ۱۹۶۴، چاپ افست بیروت.

[۸] ابن سعد، الطبقات الکبری، ج ۱، ص ۲۱۸، بیروت ۱۴۰۵/۱۹۸۵.

[۹] ابن هشام، السیره النبویه، ج ۲، ص ۲۹۴، چاپ سهیل زکار، بیروت ۱۴۱۲/۱۹۹۲.

[۱۰] احمد بن یحیی بلاذری، کتاب جمل من انساب الاشراف، ج ۱، ص ۲۷۵، چاپ سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت ۱۴۱۷/۱۹۹۶.

و بعضی در منی نوشته‌اند.

[۱۱] ابن سعد، الطبقات الکبری، ج ۱، ص ۲۱۸، بیروت ۱۴۰۵/۱۹۸۵.

این شش تن از قبیله خزرج بودند.

[۱۲] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج ۳، ص ۶۹۳، چاپ فردیناند ووستنفلد، لایپزیگ ۱۸۶۶ـ۱۸۷۳، چاپ افست تهران ۱۹۶۵.

سؤال پیامبر (ص) از هویت آنان

رسول‌خدا از هویّت آنان سؤال کرد و آن‌ها خود را از مردم خزرج معرفی کردند؛ پیامبر پرسید که شما از هم‌پیمانان و دوستان [یهود|یهودید]] و پاسخ مثبت شنید.

عرضه اسلام توسط پیامبر (ص)

سپس پیامبر با ایشان به گفتگو نشست، اسلام را بر آنان عرضه داشت و برایشان قرآن خواند.

روشن شدن نور امید در دل یثربیان

اطلاعات پراکنده‌ای که مردم یثرب از یهودیان درباره ظهور پیامبری در مکّه به دست آورده بودند موجب توجه آنان به حضرت محمّد شد و این امید را ایجاد کرد که با حضور ایشان در یثرب بتوانند از ادامه دشمنی و جنگ بین دو قبیله اوس و خزرج پیشگیری کنند.

دیدار دوم یثربیان با پیامبر (ص)

اینان چون به مدینه بازگشتند، داستان ظهور پیغمبر را با مردم گفتند.
در سال دوازدهم بعثت، در موسم حجّ، دوازده تن از هفت خانواده از دو قبیله اوس و خزرج در عقبه با پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم دیدار کردند، اسلام آوردند و با رسول‌خدا بیعت نمودند.

مضمون بیعت عقبه

مضمون بیعت این بود که در پرستش خدا شریکی برای او نگیرند، دزدی و زنا نکنند، فرزندان خود را نکشند، بهتان نزنند و رسول‌خدا را در آن‌چه به خیر و صلاح است نافرمانی نکنند.
اگر بدین بیعت وفا کردند، بهشت از آن آنان خواهد بود و اگر خلاف نمودند، با خداست که آنان را ببخشد یا عذاب کند.

نام دیگر بیعت عقبه

این بیعت را بیعه‌النساء گفته‌اند.

[۱۳] حسن ابراهیم حسن، تاریخ الاسلام: السیاسی والدینی والثقافی والاجتماعی، ج ۱، ص ۹۴ـ۹۵، قاهره ۱۹۶۴، چاپ افست بیروت.

[۱۴] احمد بن یحیی بلاذری، کتاب جمل من انساب الاشراف، ج ۱، ص ۲۷۵ـ۲۷۶، چاپ سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت ۱۴۱۷/۱۹۹۶.

[۱۵] ابن هشام، السیره النبویه، ج ۲، ص ۲۹۴، چاپ سهیل زکار، بیروت ۱۴۱۲/۱۹۹۲.

[۱۶] ابن هشام، السیره النبویه، ج ۲، ص ۲۹۵، چاپ سهیل زکار، بیروت ۱۴۱۲/۱۹۹۲.

[۱۷] ابن سعد، الطبقات الکبری، ج ۱، ص ۲۲۰، بیروت ۱۴۰۵/۱۹۸۵.

[۱۸] محمد بن جریر طبری، تاریخ الطبری، تاریخ الامم والملوک، ج ۲، ص ۸۷، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت (۱۳۸۲۱۳۸۷/ ۱۹۶۲۱۹۶۷).

وجه تسمیه

چند وجه تسمیه برای بیعه‌النساء عنوان کرده‌اند.

وجود عفراء بین بایعین

به قولی، از این‌رو آن را بیعه‌النساء نامیدند که عفراء، دختر عبید بن ثعلبه، جزو بیعت کنندگان بود و او اولین زنی بود که با پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم بیعت کرد.

[۱۹] حسن ابراهیم حسن، تاریخ الاسلام: السیاسی والدینی والثقافی والاجتماعی، ج ۱، ص ۹۵، قاهره ۱۹۶۴، چاپ افست بیروت.

ولی ظاهراً این وجه تسمیه بی‌اساس است؛ زیرا در آن جمع زنی حاضر نبوده است.

جزء خانواده خود شمردن پیامبر

وجه تسمیه دیگر این‌که چون مضمون بیعت آنان این بود که پیغمبر را مانند یکی از افراد خانواده خود بدانند آن را بیعهالنساء نامیدند.

قطع جنگ بین آنان

آنچه درست تر به نظر می‌رسد آن است که چون قرار بود بین مسلمانان و کفّار جنگی صورت نگیرد و جنگ از شئون مردان است، آن را بیعه‌النّساء نامیدند.

[۲۰] عبدالرحمان بن عبدالله سهیلی، الروض الانف فی شرح السیره النبویه لابن هشام، ج ۴، ص ۷۰، چاپ عبدالرحمان وکیل، قاهره ۱۳۸۹/۱۹۶۹.

فرستادن مبلغ توسط پیامبر (ص) به یثرب

پس از این بیعت بود که رسول‌خدا مُصعب، پسر عُمیر، را همراه آنان فرستاد تا قرآن تعلیم‌شان دهد.

[۲۱] محمد بن جریر طبری، تاریخ الطبری، تاریخ الامم والملوک، ج ۲، ص ۸۸، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت (۱۳۸۲۱۳۸۷/ ۱۹۶۲۱۹۶۷).

[۲۲] ابن سعد، ا