توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت بکر بن عبدالله مزنی‌بصری دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت بکر بن عبدالله مزنی‌بصری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت بکر بن عبدالله مزنی‌بصری :

بکر بن عبدالله مزنی بصری

بَکر بن عبدالله مُزَنی بصری، مکنّی به ابوعبدالله، محدث و فقیه قرن اول و دوم است.

فهرست مندرجات

۱ – زمان و محل تولد
۲ – نسب و قبیله
۳ – اساتید
۴ – شاگردان
۵ – توثیق مورخان
۵.۱ – جوان بصره
۵.۲ – مستجاب الدعوه
۶ – مکتب قدریه
۷ – ویژگی‌های شخصی
۷.۱ – حالات عارفانه
۷.۲ – هم‌نشینی با فقراء
۸ – زمان وفات
۹ – فهرست منابع
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

زمان و محل تولد

از نسبت او (بصری) چنین برمی آید که در بصره متولد شده ولی زمان تولدش دانسته نیست.

[۱] محمد بن احمد ذهبی، سیر اعلام النّبلاء، ج۴، ص۵۳۲، چاپ شعیب ارنووط و مأمون صاغرجی، بیروت ۱۴۰۲/۱۹۸۲.

نسب و قبیله

ابونعیم

[۲] احمد بن عبدالله ابونعیم، حلیه الاولیاء و طبقات الا صفیاء، ج۲، ص۲۲۴، بیروت ۱۳۸۷/۱۹۶۷.

به نقل از ابوبکر آجری، وی را از قبیله بنی ثَقیف دانسته است، در صورتی که سایر منابع در این باره نظری نداده‌اند، تنها ابن سعد

[۳] ابن سعد، کتاب طبقات الکبیر، ج۷، قسم ۱، ص۱۵۲، چاپ ادوارد سخو، لیدن ۱۳۲۱ـ۱۳۴۷/۱۹۰۴ـ۱۹۴۰، چاپ افست تهران.

گزارش کرده است که وی از جانب مادرش برادری داشته به نام خطّاب بن جبیر ثقفی.
ابوالحجاج مزّی

[۴] یوسف بن عبدالرحمان مزّی، تهذیب الکامل فی اسماء الرّجال، ج۴، ص۲۱۸، بیروت ۱۴۰۳ ـ ۱۴۰۵/ ۱۹۸۳ ـ ۱۹۸۵.

نیز خطّاب بن جبیر ثقفی را از مشایخ بکر بن عبدالله شمرده است.
شاید انتساب وی به قبیله بنی ثقیف بر همین اساس بوده باشد.

اساتید

وی از کسانی مثل مغیره بن شعبه ، ابن عباس ، ابن عمر ، انس بن مالک ، ابورافع صائغ و بسیاری دیگر از اتباع تابعان حدیث شنید

[۵] احمد بن عبدالله ابونعیم، حلیه الاولیاء و طبقات الا صفیاء، ج۲، ص۲۳۰، بیروت ۱۳۸۷/۱۹۶۷.

[۶] محمد بن احمد ذهبی، سیر اعلام النّبلاء، ج۴، ص۵۳۲، چاپ شعیب ارنووط و مأمون صاغرجی، بیروت ۱۴۰۲/۱۹۸۲.

[۷] یوسف بن عبدالرحمان مزّی، تهذیب الکامل فی اسماء الرّجال، ج۴، ص۲۱۷، بیروت ۱۴۰۳ ـ ۱۴۰۵/ ۱۹۸۳ ـ ۱۹۸۵.

[۸] ابن عماد، شذرات الذّهب فی اخبار من ذهب، ج۱، ص۱۳۵، بیروت ۱۳۹۹/۱۹۷۹.

سپس به عنوان محدّثی که جمعی از مشایخ بزرگ از گروه اتباع را درک کرده بود، به نشر شنیده‌های خود پرداخت.

شاگردان

محدثان بسیاری از وی حدیث شنیده و روایت کرده‌اند.
از جمله راویان او عاصم ، قتاده ، ابن فضاله ودیگران، که خود از محدثان بزرگ بوده‌اند، قابل ذکرند.

[۹] ابن سعد، کتاب طبقات الکبیر، ج۷، قسم ۱، ص۱۵۳، چاپ ادوارد سخو، لیدن ۱۳۲۱ـ۱۳۴۷/۱۹۰۴ـ۱۹۴۰، چاپ افست تهران.

[۱۰] یوسف بن عبدالرحمان مزّی، تهذیب الکامل فی اسماء الرّجال، ج۴، ص۲۱۷ـ ۲۱۸، بیروت ۱۴۰۳ ـ ۱۴۰۵/ ۱۹۸۳ ـ ۱۹۸۵.

توثیق مورخان

وی از محدثانی است که مورخان او را ستوده و توثیق کرده‌اند؛ ابن سعد

[۱۱] ابن سعد، کتاب طبقات الکبیر، ج۷، قسم ۱، ص۱۵۲، چاپ ادوارد سخو، لیدن ۱۳۲۱ـ۱۳۴۷/۱۹۰۴ـ۱۹۴۰، چاپ افست تهران.

[۱۲] یوسف بن عبدالرحمان مزّی، تهذیب الکامل فی اسماء الرّجال، ج۴، ص۲۱۷ـ ۲۱۸، بیروت ۱۴۰۳ ـ ۱۴۰۵/ ۱۹۸۳ ـ ۱۹۸۵.

ضمن توثیق او می‌گوید: مزنی کثیرالحدیث بود.

جوان بصره

مزنی را با حسن بصری و ابن سیرین یاد می‌کنند؛ سلیمان تَیمی، که خود از راویان مزنی است، حسن بصری را پیر بصره، و بکر مزنی را جوان بصره خوانده است.

[۱۳] ابن سعد، کتاب طبقات الکبیر، ج۷، قسم ۱، ص۱۵۲، چاپ ادوارد سخو، لیدن ۱۳۲۱ـ۱۳۴۷/۱۹۰۴ـ۱۹۴۰، چاپ افست تهران.

[۱۴] محمد بن احمد ذهبی، سیر اعلام النّبلاء، ج۴، ص۵۳۲، چاپ شعیب ارنووط و مأمون صاغرجی، بیروت ۱۴۰۲/۱۹۸۲.

مستجاب الدعوه

ذهبی

[۱۵] محمد بن احمد ذهبی، سیر اعلام النّبلاء، ج۴، ص۵۳۵، چاپ شعیب ارنووط و مأمون صاغرجی، بیروت ۱۴۰۲/۱۹۸۲.

به نقل از حمیدالطَویل، شاگرد مزنی، وی را مستجاب الدعوه دانسته است.

مکتب قدریه

عبدالله بن بکر مزنی، فرزند مزنی، از خواهرش نقل می‌کند که گفته است: پدر تصمیم گرفته بود که هر گاه دو نفر درباره «قَدَر» نزاع کنند، فوراً دو رکعت نماز بخواند و این سخن دلالت بر این دارد که در آن روز مکتب قدریّه بر بصره حاکم بوده است.

[۱۶] محمد بن احمد ذهبی، سیر اعلام النّبلاء، ج۴، ص۵۳۳، چاپ شعیب ارنووط و مأمون صاغرجی، بیروت ۱۴۰۲/۱۹۸۲.

[۱۷] احمد بن عبدالله ابونعیم، حلیه الاولیاء و طبقات الا صفیاء، ج۲، ص۲۲۵، بیروت ۱۳۸۷/۱۹۶۷.

ویژگی‌های شخصی

وی شخصی زاهد و پارسا بوده است.

حالات عارفانه

بعضی از مطالب و بیانات عارفانه و زاهدانه او در منابع ثبت شده است.

[۱۸] ابن سعد، کتاب طبقات الکبیر، ج۷، قسم ۱، ص۱۵۳، چاپ ادوارد سخو، لیدن ۱۳۲۱ـ۱۳۴۷/۱۹۰۴ـ۱۹۴۰، چاپ افست تهران.

[۱۹] محمد بن احمد ذهبی، سیر اعلام النّبلاء، ج۴، ص۵۳۳، چاپ شعیب ارنووط و مأمون صاغرجی، بیروت ۱۴۰۲/۱۹۸۲.

[۲۰] احمد بن عبدالله ابونعیم، حلیه الاولیاء و طبقات الا صفیاء، ج۲، ص۲۲۵، بیروت ۱۳۸۷/۱۹۶۷.

زمانی وی را برای تَصَدّی مقام قضا دعوت کردند، ولی او آن را نپذیرفت.

[۲۱] ابن سعد، کتاب طبقات الکبیر، ج۷، قسم ۱، ص۱۵۳، چاپ ادوارد سخو، لیدن ۱۳۲۱ـ۱۳۴۷/۱۹۰۴ـ۱۹۴۰، چاپ افست تهران.

[۲۲] محمد بن احمد ذهبی، سیر اعلام النّبلاء، ج۴، ص۵۳۴ ـ ۵۳۵، چاپ شعیب ارنووط و مأمون صاغرجی، بیروت ۱۴۰۲/۱۹۸۲.

هم‌نشینی با فقراء

مزنی با این‌که از اغنیای عصر خود بود، بیشتر در مجمع فقرا و مساکین می‌نشست و برای آنان حدیث می‌گفت و از این عمل اظهار رضایت می‌کرد.

[۲۳] محمد بن احمد ذهبی، سیر اعلام