توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت بزرگ مهر بختگان دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت بزرگ مهر بختگان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت بزرگ مهر بختگان :

بزرگمهر بختگان

بزرگمهر بُختَگان، در متون و روایات افسانه‌ای، وزیرِ خسرو اول انوشیروان بوده است، او را به برخورداری از خرد استثنایی و تدبیرهای حکیمانه وصف کرده‌اند؛ و حکایت‌هایی از او در کتب شاهنامه فردوسی و شاهنامه منثور ابومنصور ذکر شده است.

فهرست مندرجات

۱ – بیوگرافی
۲ – نام‌های او در کتب فارسی و عربی
۳ – شرح حال بزرگمهر
۴ – اختلاف در بزرگمهر یا برزمهر
۴.۱ – استدلال کریستن سن
۴.۲ – رد استدلال کریستن
۴.۳ – اقتباس فردوسی از ابومنصور
۴.۴ – تالیفات بزرگمهر و اختلاف در آن
۵ – فهرست منابع
۶ – پانویس
۷ – منبع

بیوگرافی

بزرگمهر بُختَگان، در متون و روایات افسانه‌ای، وزیرِ خسرو اول انوشیروان (حکومت:۵۳۱ ـ ۵۷۸ میلادی) بوده است.
مسعودی

[۱] علی بن حسین مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۱، ص۳۱۸ به بعد، چاپ شارل پلا، بیروت ۱۹۶۵ـ۱۹۷۹.

به اشتباه، بزرگمهر را وزیر خسرو پرویز (خسرو دوم حکومت:۵۹۰ ـ ۶۲۸ میلادی) دانسته

[۲] ابوالقاسم فردوسی، شاهنامه فردوسی، ج۹، ص۱۳۶، بیت ۲۱۴۵، متن انتقادی، مسکو ۱۹۶۳ـ۱۹۷۱.

(به صورت برزمهر)) و سبب مرگ او را به هواداریش از مانویت نسبت داده است.
منابع فارسی و عربی او را به برخورداری از خرد استثنایی و تدبیرهای حکیمانه وصف کرده‌اند.

نام‌های او در کتب فارسی و عربی

نام او در پهلوی وُزُرگمِهر بُختَگان بوده که در عربی، ابوزَرجْمِهر، بُزُرجْمهر یا بوزُرجمهر شده، و فردوسی به صورت بوزُرجمهر (در برخی چاپ‌ها: بوذرجمهر) به کار برده که ظاهراً با وزن شاهنامه تناسب بیشتری دارد.
در اَیادگاری ـ وُزُرگمهر، از بزرگمهر به عنوان اَرْگْبِد (فرمانده قلعه یا رئیس گردآورندگان مالیات در ایران عهد اشکانی و ساسانی) و رئیس خواجگان محله انطاکیه در تیسفون یاد شده است.

[۳] The Cambridge history of Iran، vol3، ج۳، ص۷۱۰، Cambridge 1983.

روایات افسانه‌واری از وزارت او در شاهنامه،

[۴] ابوالقاسم فردوسی، شاهنامه فردوسی، ج۸، ص۱۱۰ به بعد، متن انتقادی، مسکو ۱۹۶۳ـ۱۹۷۱.

غُرَر ثعالبی

[۵] عبدالملک بن محمد ثعالبی، تاریخ غرر السیر المعروف بکتاب غرر اخبار ملوک الفرس و سیرهم، ج۱، ص۶۱۹ به بعد، چاپ زتنبرگ، پاریس ۱۹۰۰، چاپ افست تهران ۱۹۶۳.

و مروج الذهب مسعودی

[۶] علی بن حسین مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۱، ص۳۱۸ به بعد، چاپ شارل پلا، بیروت ۱۹۶۵ـ۱۹۷۹.

آمده است.

شرح حال بزرگمهر

به گفته فردوسی

[۷] ابوالقاسم فردوسی، شاهنامه فردوسی، ج۸، ص۱۱۶ـ۱۴۶، متن انتقادی، مسکو ۱۹۶۳ـ۱۹۷۱.

و ثعالبی

[۸] عبدالملک بن محمد ثعالبی، تاریخ غرر السیر المعروف بکتاب غرر اخبار ملوک الفرس و سیرهم، ج۱، ص۶۱۹ به بعد، چاپ زتنبرگ، پاریس ۱۹۰۰، چاپ افست تهران ۱۹۶۳.

بزرگمهر دانش آموزی جوان بود که از مرو به دربار خسرو اول خوانده شد تا خواب شاه را تعبیر کند. تعبیر او درست در آمد و از آن پس بخت به او رو کرد؛ مشاور شاه شد و به وزارت رسید و در شورای هفتگی سلطنتی در کنار او بر مسند افتخار می‌نشست. هنگامی که حکیمان هندوستان، برای آزمودن هوش حکیمان ایران، شطرنج را با خود آوردند، بزرگمهر رمزِ بازی آن را کشف، و خود بازی نرد را نیز اختراع کرد که شگفتی حکیمان هندوستان را برانگیخت.

[۹] The Pahlavi texts contained in the codex MK، ed J M Jamasp-Asana، Bombay 1897-1913.

[۱۰] ابوالقاسم فردوسی، شاهنامه فردوسی، ج۸، ص۲۰۶ـ۲۱۶، متن انتقادی، مسکو ۱۹۶۳ـ۱۹۷۱.

[۱۱] عبدالملک بن محمد ثعالبی، تاریخ غرر السیر المعروف بکتاب غرر اخبار ملوک الفرس و سیرهم، ج۱، ص۶۲۲ـ ۶۲۵، چاپ زتنبرگ، پاریس ۱۹۰۰، چاپ افست تهران ۱۹۶۳.

مع ذلک روزی خسرو گمان برد که بزرگمهر می‌خواسته در خواب به او جواهری بخوراند. بنا به خرافه پزشکی آن زمان، بلعیدن جواهر سبب تنقیه بدن می‌شد. شاه وزیر را زندانی کرد و او در زندان بینایی خود را از دست داد. با این حال، هنگامی که فرمانروای روم حکیمان ایران را به گشودن راز دُرج جواهر در بسته‌ای فراخواند، بزرگمهر بود که راز را کشف کرد و بار دیگر مشمول بخشش و توجه شاه شد.

[۱۲] ابوالقاسم فردوسی، شاهنامه فردوسی، ج۸، ص۲۵۵ـ۲۶۶، متن انتقادی، مسکو ۱۹۶۳ـ۱۹۷۱.

[۱۳] عبدالملک بن محمد ثعالبی، تاریخ غرر السیر المعروف بکتاب غرر اخبار ملوک الفرس و سیرهم، ج۱، ص۶۳۳ـ۶۳۶، چاپ زتنبرگ، پاریس ۱۹۰۰، چاپ افست تهران ۱۹۶۳.

فردوسی و ثعالبی به مرگ بزرگمهر اشاره نکرده‌اند.

اختلاف در بزرگمهر یا برزمهر

فردیناند یوستی

[۱۴] Ferdinand Justi، Iranischen Namenbuch، ذیل مدخل، Marburg 1895.

بزرگمهر را همان بُرْزمهر می‌داند که دبیر خسرو اول بود و بعدها به دستور هرمز چهارم (حکومت: ۵۷۸ ـ۵۹۰ میلادی) محکوم به مرگ شد. یوستی بر آن بود که ممکن است نام برزویه طبیب کوتاه شده بزرگمهر باشد، اما مدعی نبود که برزویه با بزرگمهر و برزمهر یکی بوده است.

استدلال کریستن سن

آرتور کریستن سن

[۱۵] Christensen، L”Iran sous les Sassanides، ص ۵۷ ـ ۵۸، Copenhagen 1944

استدلال می‌کند که چون در منابع روم شرقی و ارمنی هم عصر و نیز در آثار طبری، ابن قتیبه و حمزه اصفهانی (که همه از خداینامگ پهلوی استفاده کرده‌اند) از بزرگمهر سخن نرفته است، باید گفت که در واقع، این شخص همان برزویه طبیب بوده است. به استدلال او، احتمالاً برزویه مخفف بُرزمهر بوده و بدخوانده شدن نسخه پهلوی سبب شده است تا برزمهر در عربی بزرجمهر نوشته شود.
اساس استدلال کریستن سن بر دو رساله پهلوی قرن سوم: ایادگار وزرگمهر‌ (ی) بختگان و وزارشن (ی) چترنگ استوار است که گاهی به بزرگمهر نسبت داده می‌شود. نام وزرگمهر در این دو رساله دیده می‌شود و به عقیده کریستن سن، این نام حرف نگاشته پهلوی بزرجمهر عربی است. او بر این گمان است که بعدها، این رساله‌ها به فارسی برگردانده شده و فردوسی در سرودن شاهنامه از آن‌ها بهره برده است، و در آن مآخذ، وزرگمهر به بزرگمهر تبدیل شده است.

رد استدلال کریستن

قراینی وجود دارد که این رساله‌ها، در عین تألیف شدن در دوره اسلامی، برپایه آثار ساسانی (و نه عربی) نوشته شده‌اند. وانگهی از نظر زبانشناسی کاملاً بعید است که وُزرگمهر شکل بازساخته صورتی عربی از این کلمه باشد. اینکه طبری، حمزه اصفهانی و دیگر مورخان به بزرگمهر اشاره نکرده‌اند نمی‌تواند دلیل آن باشد که در منابع پهلوی، مانند خداینامگ نیز ذکری از او نباشد؛ زیرا این مورخان از منابع یاد شده نسبتاً کم استفاده کرده‌اند. فردوسی و ثعالبی در جاهایی از آثارشان نام بزرگمهر را آورده‌اند که نمی‌تواند برگرفته از آن دو رساله باشد؛ بعلاوه در آثار ابن ندیم، مسعودی و دیگران نیز این نام دیده می‌شود.

اقتباس فردوسی از ابومنصور

وجود حکایت‌هایی درباره بزرگمهر در شاهنامه و غرر حاکی از آن است که فردوسی و ثعالبی آن‌ها را از شاهنامه منثور ابومنصور (که در اصل ترجمه فارسی خداینامگ بوده) برگرفته‌اند. گرچه بسیاری از شباهت‌های میان شاهنامه فردوسی و دو رساله پهلوی، بخصوص داستان‌هایی درباره شطرنج و برخی اندرزهای خردمندانه بزرگمهر، از احتمال وجود منشأ مشترکی نشان دارد. لیکن وجود اختلاف‌های اساسی را می‌توان گواه آن دانست که حماسه فردوسی از ترجمه فارسی آن رساله‌ها گرفته نشده است. شاید این اختلاف‌ها نماینده آن باشد که بسیاری از داستان‌ها و حکایت‌های رایج، برای مقاصد ادبی، از خداینامگ اقتباس شده و از آن طریق در شاهنامه راه یافته است؛ و حال آن‌که مواد خام آن، به صورت دقیق‌تر، در رساله‌ها نقل شده است. از مقایسه سایر متن‌های پهلوی موجود، مانند ایادگار زریران و کارنامگ ارتخشیر پاپکان با شاهنامه و ترجمه عربی خسرو اُد ریدَگ از پهلوی در غرر

[۱۶] عبدالملک بن محمد ثعالبی، تاریخ غرر السیر المعروف بکتاب غرر اخبار ملوک الفرس و سیرهم، ج۱، ص۷۰۵ـ۷۱۱، چاپ زتنبرگ، پاریس ۱۹۰۰، چاپ افست تهران ۱۹۶۳.

این فرضیه تقویت می‌شود.
شواهد موجود ظاهراً گویای آن است که بزرگمهر وزیر، برزویه طبیب نبوده بلکه احتمالاً همان بُرزمهر دبیر بوده است که به فرمان هرمز چهارم، پسر و جانشین خسرو اول، به مرگ محکوم شده است.

[۱۷] بیت ۶۷، ابوالقاسم فردوسی، ج۸، ص۳۱۹، شاهنامه فردوسی، متن انتقادی، مسکو ۱۹۶۳ـ۱۹۷۱.

احتمالاً اعدام او منشأ پیدایی حکایتی درب