توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت بریربن خضیر همدانی دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت بریربن خضیر همدانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت بریربن خضیر همدانی :

بریر بن خضیر همدانی

بُرَیر بن خُضَیر همدانی مشرقی، منسوب به مِشرَق و شاخه‌ای از قبیله هَمْدانِ یمن است. وی از خاندان بنی مشرق از قبیله هَمْدان و ساکن کوفه بوده است.

فهرست مندرجات

۱ – اسامی دیگر بریر
۲ – پدر بریر
۳ – خصوصیات بریر
۴ – لقب بریر
۵ – کتاب القضایا و الاحکام بریر
۶ – حضور بریر در کربلا
۶.۱ – گفتگوی بریر با امام حسین
۶.۲ – گفتگوی بریر با سپاه ابن‌سعد
۶.۳ – گفتگوی بریر با ابن‌سعد
۶.۴ – جنگیدن بریر در روز عاشورا
۶.۴.۱ – مباهله بریر با یزید
۶.۴.۲ – جنگیدن با یسار
۶.۴.۳ – رجز بریر
۶.۴.۴ – شهادت بریر
۶.۴.۵ – قاتل بریر
۷ – نام بریر در زیارت‌نامه‌ها
۸ – منابع جهت مطالعه
۹ – پانویس
۱۰ – منابع

اسامی دیگر بریر

سیره نویسان و مقتل ‌نگاران از او با عنوان‌های گوناگون، بریر بن خضیر،

[۱] ابن الأثیر، ابوالحسن، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۶۵.

[۲] خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین علیه‌السلام، ج۲، ص۱۴.

[۳] کاشف ‌الغطاء، مقتل الحسین علیه‌السلام، ص۴۱.

بریر بن حضیر،

[۴] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۴، ص۳۲۱.

[۵] کوفی، ابن أَعْثَم، الفتوح، ج۵، ص۱۰۰.

بدیر بن حفیر،

[۶] مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۲۰.

بریر بن حصین،

[۷] شمس‌ الدین، محمدمهدی، انصار الحسین علیه‌السلام، ص۷۷.

[۸] خوئی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۲۰۳.

یاد کرده‌اند.

پدر بریر

در برخی کتاب‌ها نام پدرش را حُصَین ثبت کرده‌اند که اشتباه است، زیرا در رَجَزی که بریر خوانده

[۹] صدوق، محمد بن علی، الامالی، ص۲۲۴.

خُضَیْر آمده که با خَیْر قافیه شده است.
در پاره‌ای دیگر از کتاب‌ها، مطالب راجع به او درباره کسی به نام یزید یا زید بن حصین آمده است.

[۱۰] طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفه الرجال (رجال الکشی)، ص۱۷۶.

[۱۱] ابن صباغ، الفصول المهمه فی معرفه احوال الائمه علیهم السلام، ص۴۹۹.

[۱۲] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۷۵.

[۱۳] ابن اثیر، ابوالحسن، الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۳۳۶.

خصوصیات بریر

بریر مردی زاهد، عابد و از بندگان صالح خدا بود.

[۱۴] محلاتی، ذبیح الله، فرسان الهیجاء، ج۱، ص۳۹.

[۱۵] امین، محسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۵۶۱.

[۱۶] خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین علیه‌السلام، ج۲، ص۱۴.

بریر در روزگار امامت علی علیه السلام از اصحاب

[۱۷] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۱۲، ص۱۵۶.

[۱۸] سماوی، محمد بن طاهر، ابصار العین، ص۱۲۱.

آن حضرت به شمار می‌رفت، و از یاران نزدیک آن حضرت

[۱۹] محلاتی، ذبیح الله، فرسان الهیجاء، ج۱، ص۳۹.

و از بزرگان کوفه به شمار می‌رفت.

[۲۰] امین، محسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۵۶۱.

[۲۱] شمس الدین، محمدمهدی، انصارالحسین علیه‌السلام، ص۷۶.

وی سرآمد قاریان روزگار خویش بود و در مسجد جامع کوفه به تدریس و تعلیم قرآن اشتغال داشت.

[۲۲] موسوی مقرم، عبدالرزاق، مقتل الحسین علیه‌السلام، ص۲۳۲.

[۲۳] امین، محسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۵۶۱.

[۲۴] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۴، ص۳۲۹.

[۲۵] سماوی، محمد بن طاهر، ابصار العین، ص۱۲۱.

لقب بریر

از او با لقب سیّد القّراء، و ابن بابویه

[۲۶] صدوق، محمد بن علی، الامالی، ص۱۳۷.

[۲۷] فتال نیشابوری، محمد بن حسن، روضه الواعظین، ج۱، ص۱۸۷.

با عنوان سرآمد قاریان مردم روزگار خویش یاد کرده‌اند.

کتاب القضایا و الاحکام بریر

شماری از رجال ‌نویسان کتاب «القضایا و الاحکام» را به وی نسبت داده‌اند.

[۲۸] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۱۲، ص۱۵۶.

[۲۹] امین، محسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۵۶۱.

به نوشته مامقانی

[۳۰] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال فی علم الرجال، ج۱۲، ص۱۵۶.

بریر دارای کتابی به نام القضایا و الاحکام است که مطالب آن را از قول امیرالمؤمنین علی و امام حسن علیهماالسلام نقل کرده است.
مامقانی این کتاب را از اصول معتبر شیعه دانسته، لکن سیّد محسن امین

[۳۱] امین، محسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۵۶۱.

و تستری

[۳۲] تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۲، ص۱۷۶.

این قول را رد کرده و گفته‌اند که در جای دیگری از این کتاب نام برده نشده است.

حضور بریر در کربلا

بریر از حماسه ‌سازان کربلا و یاران باوفای امام حسین علیه السلام است.
بریر چون از حرکت امام حسین علیه السلام از مدینه به مکه آگاه شد، از کوفه به جانب مکّه حرکت کرد و به امام پیوست.

[۳۳] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال فی علم الرجال، ج۱۲، ص۱۵۷.

[۳۴] امین، محسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۵۶۱.

[۳۵] سماوی، محمد بن طاهر، ابصار العین، ص۱۲۱.

چون امام حسین علیه السّلام مجبور شد در کربلا فرود آید، بریر گفت: ای پسر رسول خدا، خداوند بر ما منت نهاده است که بتوانیم پیش روی تو جنگ کنیم و کشته شویم، و چه سعادتی است که جدّ تو در قیامت شفیع ما خواهد بود.

[۳۶] امین، محسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۵۶۱.

در گزارشی آمده است: پس از آن‌ که حر و یارانش از حرکت امام حسین به سوی کوفه جلوگیری کردند، آن حضرت یاران خود را گردآورد و با آنان از تصمیم نهایی خود سخن گفت؛ و آن‌ها را آزاد گذاشت تا درباره ماندن و کشته شدن، یا رفتن و رهایی از مرگ تصمیم بگیرند.

گفتگوی بریر با امام حسین

در آن گفت‌ وگو هر یک از یاران امام علیه السلام پاسخ‌هایی دادند و از آن جمله بریر خطاب به آن حضرت گفت: «به خدا قسم ای فرزند رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم، پروردگار به برکت وجود شما بر ما منّت نهاد تا برای یاری شما کشته شویم و پیکر ما قطعه قطعه گردد، تا در قیامت از شفاعت جدّت برخوردار شویم، گروهی که فرزند پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را تباه گرداند روی رستگاری را نخواهد دید. وای بر آن‌ها! هنگام رستاخیز خدای را چگونه دیدار می ‌کنند؟ آنان در آتش جهنم فریاد هلاکت و مرگ سر می‌ دهند»!.

[۳۷] محلاتی، ذبیح الله، فرسان الهیجاء، ج۱، ۳۹.

[۳۸] امین، محسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۵۶۱.

[۳۹] مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۸۳.

گفتگوی بریر با سپاه ابن‌سعد

از آن‌جا که بریر برای کوفیان آشنا و شناخته شده بود و امید می‌رفت که گفت‌وگوی او با مردم کوفه موجب هدایت و بیداری آنان شود، امام علیه السلام به او فرمود تا با سپاه ابن سعد سخن گوید.
وی نیز در برابر سپاه دشمن قرار گرفت و خطاب به آنان چنین گفت:
«ای مردم از خدا بترسید، اکنون فرزندان و عترت پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم در مقابل شما قرار دارند، بگویید که می‌خواهید با آنان چه بکنید؟»
به دنبال آن شماری از سربازان فریاد برآوردند: می‌خواهیم آن‌ها را نزد عبیدالله ببریم تا درباره‌ شان حکم کند.
بریر گفت: «آیا نمی‌پذیرید که به مکه باز گردند؟ آیا نامه‌ها و عهد و پیمان‌های خود را فراموش کرده‌اید؟ وای بر شما، اهل بیت پیامبرتان را دعوت کردید تا جانتان را در راهشان فدا کنید، ولی اینک که نزد شما آمده‌اند، آن‌ها را به عبیدالله بن زیاد تسلیم می‌کنید و آب را بر آنان می‌بندید و موهبتی را که یهود، نصاری و مجوس از آن برخوردارند و پرندگان و چرندگان در آن رفت و آمد می‌کنند از آنان دریغ می‌ ورزید؟ درباره فرزندان پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم چه بد عمل کردید، خداوند شما را در قیامت سیراب نکند، وای بر شما، این همان حسین علیه السلام رور بهشتیان است.»

[۴۰] کوفی، ابن أَعْثَم، الفتوح، ج۵، ص۱۰۰.

[۴۱] ابن شهر آشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابى‌طالب، ج۴، ص۱۰۸.

در روایتی دیگر آمده است: بریر از امام علیه السلام تقاضا کرد تا با مردم کوفه سخن گوید.
سپس آنان را مخاطب ساخت و گفت: «ای مردم خداوند محمد صلی الله علیه وآله وسلم را فرستاد تا مؤمنان را به بهشت بشارت دهد و کافران را از عذاب الهی بیمناک سازد و مردم را به سوی خدا دعوت کند. شما این آب فرات را که حیوانات از آن برخوردارند، بر فرزند پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بسته‌اید، آیا این است پاداش محمد رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم؟ سپاس خدای را که این مردم را به من شناساند. خدایا -تو گواه باش‌- من از کردار زشت این گروه بیزارم، خدایا آن‌ها را تا هنگام مرگ گرفتار ساز و بر آنان خشم گیر.»
در این هنگام کوفیان به سوی او تیر افکندند و او به سپاه خود بازگشت.

[۴۲] مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۵، ص۵.

[۴۳] موسوی مقرم، عبدالرزاق، مقتل الحسین علیه‌السلام، ص۲۳۲.

گفتگوی بریر با ابن‌سعد

بریر در یک وهله دیگر از امام علیه السلام درخواست کرد تا نزد ابن ‌سعد، فرمانده لشکر دشمن رود و او را نصیحت کند، شاید از گمراهی نجات یابند.
امام علیه السلام به وی فرمود: هر چه صلاح می‌دانی انجام بده. بریر خود را به خیمه ابن ‌سعد رساند و بی‌ آن‌که سلام کند نشست.
ابن ‌سعد در خشم شد و گفت: من مسلمانم و خدا و رسول را می‌شناسم، چرا سلام نکردی؟
بریر گفت: «اگر مسلمان بودی و به خدا و رسولش ایمان داشتی با فرزندان و خاندانش جنگ نمی ‌کردی و آب را به روی آنان نمی‌ بستی. ای عمر، تو ادّعای مسلمانی می ‌کنی، ولی در حقیقت با محمد مصطفی صلی الله علیه وآله وسلم دشمنی. این چه دینی است که تو داری، آب فرات در برابر حسین و فرزندان و اهل بیت او می‌ درخشد و آنان صفای آب را می ‌بینند ولی بچه‌هایشان از تشنگی هلاک می‌شوند! در حالی که لشکر تو و حیوانات بیابان از آن می‌ نوشند، انصاف بده چگونه تو را مسلمان بدانم، زهی بی‌تقوایی و سنگدلی و جفاکاری.»
ابن ‌سعد که تا آن هنگام خاموش مانده بود با بیانی که نشان دلبستگی شدید وی به مقام‌های دنیوی است گفت: می‌گویی از حکومت ری دست بکشم تا دیگری آن را تصاحب کند، هرگز نمی‌توانم خود را بر این کار راضی کنم!.

[۴۴] کوفی، ابن أَعْثَم، الفتوح، ج۵، ص۱۰۰.

جنگیدن بریر در روز عاشورا

در آغاز جنگ، یزید بن معقل از سربازان ابن‌ سعد در برابر بریر قرار گرفت و گفت: ای بریر فکر می‌ کنی که خدا با تو چگونه رفتار کرد؟ گفت: خداوند سرنوشت مرا نیک و سرنوشت تو را بد رقم زد.
یزید گفت: ای بریر تو پیش از این دروغگو نبودی، ولی اکنون دروغ گفتی. آیا به یاد می‌ آوری ک