توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت بحرقلزم دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت بحرقلزم،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت بحرقلزم :

بحر احمر

‌بحراحمر (دریای سرخ)، دریایی میان سواحل شمال شرقی قاره افریقا و شبه جزیره عربستان است.

فهرست مندرجات

۱ – موقعیت جغرافیایی
۲ – وجه تسمیه
۳ – نوع منطقه بحراحمر
۴ – ابعاد بحراحمر
۵ – افسانه‌هایی در مورد بحراحمر
۶ – اهمیت منطقه
۷ – پیشینه
۷.۱ – در صدر اسلام
۷.۲ – در زمان حکومت بنی زیاد
۷.۳ – لایروبی آبراهه
۷.۴ – در زمان المهدی
۷.۵ – در قرن ششم
۷.۶ – در قرن هشتم
۷.۷ – در قرن نهم
۷.۸ – در قرن دهم
۷.۹ – در قرن یازدهم
۷.۱۰ – بعد از حفر کانال سوئز
۷.۱۱ – در جنگ جهانی دوم
۷.۱۲ – پس از پیروزی انقلاب اسلامی
۸ – فهرست منابع
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

موقعیت جغرافیایی

در شمال از طریق آبراهه سوئز به دریای روم (مدیترانه) و در جنوب از طریق باب المندب به خلیج عَدَن متصل است.

وجه تسمیه

این دریا احتمالاً به این دلیل دریای سرخ نامیده شده که در آن نوعی گیاه آبزی وجود دارد که در اوقات معینی از سال، سرخ رنگ می‌شود.
بحرقُلزُم، معروفترین نام این دریا در گذشته، از نام شهر قلزم یا کلوسما ی قدیم در نزدیکی سوئز گرفته شده است.
این دریا «بحرحجاز» و «خلیج عربی» و به ترکی «شاب (شاپ) دِنیزی» به معنای دریای مرجان نیز خوانده شده است.
نامهای «خلیج اَیْلَه»، که همان خلیج عقبه است، و «بحر یمن»، که فقط باید به قسمتهای جنوبی دریای سرخ اطلاق شود، گاهی بر تمام دریا اطلاق شده است.
برخی انتهای دریای سرخ را باب المندب و برخی دیگر، از جمله یاقوت حموی،

[۱] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۵۰۳، چاپ ووستنفلد، لایپزیگ ۱۸۶۶ ـ۱۸۷۳.

خلیج عدن را نیز، که به خلیج بَرْبَرا یا بَرْبَری شهرت داشته، جزو آن دانسته اند.
اما امروز، به تقلید از اروپاییان، تقریباً همیشه بحر احمر (یامعادل آن: قِزِل دِنْیز و غیره) خوانده می‌شود.

نوع منطقه بحراحمر

بحر احمر، به سبب بادهای مخالف و جریانهای تند و صخره های زیرآبی، همواره دریانوردان را با مشکلاتی مواجه ساخته است.
قسمت شمالی را خطرناکتر از جنوب می‌دانستند، بویژه حوالی رأس محمد (انتهای جنوبی شبه جزیره سینا که محل تلاقی بادهای خلیج عقبه و سوئز است) وحشت فراوان ایجاد می‌کرد.
دریانوردان محلی معمولاً نزدیک ساحل حرکت می‌کردند و شبها لنگر می‌انداختند.
کشتیهای هندی، به دلیل همین مشکلات و از بیم این‌که فصل بادهای موسمی را که می‌بایست با کمک آن به هندوستان برگردند از دست بدهند، بندرت جرأت می‌کردند در سمت شمال تاحدود سوئز حرکت کنند و معمولاً کالاهای خود را در عدن و جدّه، یا در قرن یازدهم، در مخا تخلیه می‌کردند.
در قرن نهم، همین تجارت کاروانی میان جدّه و مکه سبب اعتبار بازرگانی مکه شد.
با اینهمه، کالاهای بسیاری را هم به کشتیهای کوچکتر منتقل می‌کردند.
به گفته ابوزید، کشتیهای محلی که بدین منظور در جده به کار می‌رفت به کشتیهای قلزم معروف بود.
بنابراین، دریانوردان عرب تجارب وسیعی درباره بحراحمر داشتند و رسالات آن‌ها درباره دریانوردی از معلومات عملی پرمایه ای حکایت می‌کند.
فِران معتقد است که دستورالعملهای کشتیرانی مندرج در کتاب الفوائد ابن ماجِد، صرفنظر از اشتباهاتش درباره عرض جغرافیایی، از همه راهنماهای کشتیرانی که اروپاییان برای منطقه تنظیم کرده‌اند برتر است.

ابعاد بحراحمر

جغرافیدانان مسلمان طول بحر احمر را سی روز کشتیرانی یا ۴۰۰، ۱ـ۵۰۰، ۱ میل می‌دانستند که رقم نسبتاً صحیحی است، ولی برآورد آنان از بیشترین عرض دریا، که آن را هفتصد میل فرض می‌کردند، بیش از سه برابر مسافت واقعی است.

افسانه‌هایی در مورد بحراحمر

چنین تصور می‌شد که تمام منطقه داخل باب المندب زمانی سرزمینی حاصلخیز بوده تا این‌که پادشاهی آبراهه ای در آن حفر می‌کند تا آب اقیانوس در آن جریان یابد و سرزمین دشمنش را ویران کند.
از افسانه های دیگری که در باره بحراحمر گفته‌اند این است که در جنوب آن کوه آهنربایی وجود دارد، و به همین سبب در ساختن کشتیهای محلی از آهن استفاده نمی‌کرده اند.
شاید این توجیه خیالی ناشی از این امر باشد که کشتیهای محلی بحراحمر و قسمت غربی اقیانوس هند را از الوارهایی می‌ساختند که به جای استفاده از میخ آن‌ها را به هم می‌بستند، و این روش هم اکنون نیز در ساخت قایقهای کوچک در جاهای دورافتاده متداول است.
همچنین تصور می‌شد که در بحر احمر جزیره ای است که «جَسَّاسَه» (جاسوس)، خبرچینِ دجّال، در آن‌جا زندگی می‌کرده است.
دریایی نیز که فرعون و لشکریانش در آن غرق شدند قسمتی از بحر احمر تصوّر می‌شد.
به گفته یاقوت حموی،

[۲] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۱۵۸، چاپ ووستنفلد، لایپزیگ ۱۸۶۶ ـ۱۸۷۳.

این واقعه در این بحر اتفاق افتاده، حال آن‌که دیگران، از جمله قَلْقَشَندی، وقوع آن را در برکه الغَرَنْدَل، بخشی از ساحل میان احمر و طُور که نزد زایران مسیحی تا قرن دهم به سرندله یا ارندره معروف بوده است، دانسته اند.

اهمیت منطقه

با وجود مشکلات دریانوردی و فقدان بندرگاه مناسب و خشکی سواحل، موضع جغرافیایی بحراحمر اعتبار بازرگانیش را تضمین می‌کرد.
در جنوب مهاجمان سامی نژاد برای تصرف شمال حبشه از آن عبور کردند و، باز در چند قرن بعد، حبشیان برای تصرف جنوب غربی عربستان در جهت مخالف از آن گذشتند.

پیشینه

در صدر اسلام

در صدر اسلام دریازنی در این ناحیه بسیار بود.

در زمان حکومت بنی زیاد

به گفته مسعودی

[۳] علی بن حسین مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۳، ص۳۴ـ۳۵، چاپ باربیه دمینارو پاوه دکورتل، پاریس ۱۸۶۱ـ۱۸۷۷، ج۱، ص۲۳۷.

در زمان حکومت بنی زیاد زَبیدی مناسبات تجاری مستمری میان سواحل عربی و افریقایی برقرار بود و افریقا مناطق مسلمان نشینی داشت که به حکام محلی خراج می‌دادند.

لایروبی آبراهه

اتصال میان بحراحمر و دره نیل و دریای روم، زمانی از طریق آبراهه ای صورت می‌گرفت که گاه آبراهه فرعون و گاه آبراهه ترایانوس نامیده می‌شد، و نزد عربها به خلیج امیرالمؤمنین معروف بود، و در قلزم به دریا می‌ریخت.
قسمتی از این آبراهه، یعنی وادی طومیلات، زمانی شاخه ای طبیعی از رود نیل بود که تا دریاچه تمساح امتداد داشت، ولی با بالاآمدن سطح زمین، دیگر برای کشتیرانی مناسب نبود.
این آبراهه در قدیم چندین بار لایروبی شد و در زمان عمر بن خطاب نیز، لایروبی آن بوسیله عمروعاص صورت گرفت و از آن برای ارسال کشتیهای غله به جار، که در آن وقت بندرِشهر مدینه بود، استفاده کرد.
ولی گویا خلیفه، از بیم راه یافتن کشتیهای روم شرقی به بحراحمر، به عمروعاص اجازه نداد تا از دریاچه تمساح به مدیترانه آبراهه بکشد.
آبراهه عَمرو فقط هنگام بالا آمدن آب