توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت انذارهای محمد (قرآن) دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت انذارهای محمد (قرآن)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت انذارهای محمد (قرآن) :

پاورپوینت انذارهای محمد (قرآن)

یکی از وظایف پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله انذار مردم بوده است. در این مقاله آیات مرتبط با انذار پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله معرفی می‌شوند.

فهرست مندرجات

۱ – وظیفه پیامبر در انذار مردم
۲ – انذار به وسیله قرآن
۳ – اعلام منذر بودن
۴ – انذار از عذاب استیصال
۵ – انذار توسط تمام انبیاء
۶ – یادآوری انذارهای حضرت هود
۷ – انذارشدگان حضرت محمّد
۷.۱ – اهل‌کتاب‌
۷.۲ – اهل مکّه‌
۷.۳ – بندگان خدا
۷.۴ – پیروان قرآن‌
۷.۵ – توطئه‌گران‌
۷.۶ – خائفان‌
۷.۶.۱ – تأثیرپذیری از انذار
۷.۷ – خویشاوندان‌
۷.۸ – دشمنان‌
۷.۹ – شقاوتمندان‌
۷.۱۰ – ظالمان‌
۷.۱۱ – عاقلان‌
۷.۱۲ – کافران‌
۷.۱۳ – گناهکاران‌
۷.۱۴ – متخلّفان از جهاد
۷.۱۵ – مشرکان‌
۷.۱۵.۱ – بیان سرگذشت قوم نوح
۷.۱۵.۲ – انذار مشرکان لجوج
۷.۱۵.۳ – انذار از عذاب روز بزرگ
۷.۱۵.۴ – انذار از انواع عذاب‌ها
۷.۱۵.۵ – بی‌اثر بودن انذار مشرکان
۷.۱۵.۶ – وسیله انذار مشرکان
۷.۱۶ – مکذّبان‌
۷.۱۷ – منافقان‌
۷.۱۸ – مؤمنان‌
۷.۱۹ – نمازگزاران‌
۷.۲۰ – یهودیان
۸ – عناوین مرتبط
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

وظیفه پیامبر در انذار مردم

انذار انسان‌ها، از وظایف و رسالتهاى پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله:
۱. «إِنَّا أَرْسَلْناکَ بِالْحَقِّ بَشِیراً وَ نَذِیراً وَ لا تُسْئَلُ عَنْ أَصْحابِ‌ الْجَحِیمِ؛

[۱] بقره/سوره۲، آیه۱۱۹.

ما تو را به حق برای بشارت و تهدید (مردم جهان) فرستادیم و تو مسئول گمراهی دوزخیان (پس از ابلاغ رسالت) نیستی.»
۲. «قُلْ أَیُّ شَیْ‌ءٍ أَکْبَرُ شَهادَهً قُلِ اللَّهُ شَهِیدٌ بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ وَ أُوحِیَ إِلَیَّ هذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَکُمْ بِهِ وَ مَنْ بَلَغَ أَ إِنَّکُمْ لَتَشْهَدُونَ أَنَّ مَعَ اللَّهِ آلِهَهً أُخْرى‌ قُلْ لا أَشْهَدُ قُلْ إِنَّما هُوَ إِلهٌ واحِدٌ وَ إِنَّنِی بَرِی‌ءٌ مِمَّا تُشْرِکُونَ؛

[۲] انعام/سوره۶، آیه۱۹.

بگو بالاترین گواهی، گواهی کیست؟ بگو خداوند گواه میان من و شما است و (بهترین دلیل آن این است که) این قرآن را بر من وحی کرده تا شما و تمام کسانی را که این قرآن به آنها میرسد انذار کنم (و از مخالفت فرمان خدا بترسانم) آیا براستی شما گواهی میدهید که خدایان دیگری با خدا است ؟ بگو من هرگز چنین گواهی نمیدهم او است خداوند یگانه یکتا و من از آنچه برای او شریک قرار دادهاید بیزارم.»
۳. «کِتابٌ أُنْزِلَ إِلَیْکَ فَلا یَکُنْ فِی صَدْرِکَ حَرَجٌ مِنْهُ لِتُنْذِرَ بِهِ وَ ذِکْرى‌ لِلْمُؤْمِنِینَ؛

[۳] اعراف/سوره۷، آیه۲.

این کتابی است که بر تو نازل شده و نباید از ناحیه آن ناراحتی در سینه داشته باشی، و هدف آن است که بوسیله آن (همگان را از عواقب بد عقاید و اعمال نادرستشان) بیم دهی و تذکری است برای مومنان.»
۴. «أَ وَ لَمْ یَتَفَکَّرُوا ما بِصاحِبِهِمْ مِنْ جِنَّهٍ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِیرٌ مُبِینٌ‌ قُلْ لا أَمْلِکُ لِنَفْسِی نَفْعاً وَ لا ضَرًّا إِلَّا ما شاءَ اللَّهُ وَ لَوْ کُنْتُ أَعْلَمُ الْغَیْبَ لَاسْتَکْثَرْتُ مِنَ الْخَیْرِ وَ ما مَسَّنِیَ السُّوءُ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِیرٌ وَ بَشِیرٌ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ؛

[۴] اعراف/سوره۷، آیه۱۸۴.

[۵] اعراف/سوره۷، آیه۱۸۸.

آیا آنها فکر نکردند که همنشینشان (پیامبر) هیچگونه آثاری از جنون ندارد (پس چگونه چنین نسبت ناروائی به او می‌دهند؟) او فقط بیم دهنده آشکاری است (که مردم را متوجه مسئولیتهایشان می‌سازد) بگو من مالک سود و زیان خویش نیستم مگر آنچه را خدا بخواهد (و از غیب و اسرار نهان نیز با خبر نیستم مگر آنچه خداوند اراده کند) و اگر از غیب با خبر بودم منافع فراوانی برای خود فراهم می‌ساختم و هیچ بدی (و زیانی) به من نمی‌رسید، من فقط بیم دهنده و بشارت دهنده‌ ام برای جمعیتی که ایمان می‌آورند (بیم از مجازات پروردگار و بشارت به پاداشهای گرانبهایش).»
۵. «أَ کانَ لِلنَّاسِ عَجَباً أَنْ أَوْحَیْنا إِلى‌ رَجُلٍ مِنْهُمْ أَنْ أَنْذِرِ النَّاسَ وَ بَشِّرِ الَّذِینَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ قالَ الْکافِرُونَ إِنَّ هذا لَساحِرٌ مُبِینٌ؛

[۶] یونس/سوره۱۰، آیه۲.

آیا این برای مردم موجب شگفتی است که به یکی از آنها وحی فرستادیم که مردم را انذار کن و به کسانی که ایمان آورده‌ اند بشارت ده که برای آنها پاداشهای مسلم نزد پروردگارشان (و سابقه نیک) است (اما) کافران گفتند این ساحر آشکاری است.»
۶. «فَلَعَلَّکَ تارِکٌ بَعْضَ ما یُوحى‌ إِلَیْکَ وَ ضائِقٌ بِهِ صَدْرُکَ أَنْ یَقُولُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ کَنْزٌ أَوْ جاءَ مَعَهُ مَلَکٌ إِنَّما أَنْتَ نَذِیرٌ وَ اللَّهُ عَلى‌ کُلِّ شَیْ‌ءٍ وَکِیلٌ؛

[۷] هود/سوره۱۱، آیه۱۲.

شاید ابلاغ بعض آیاتی را که به تو وحی می‌شود به تاخیر می‌اندازی و سینه‌ ات از این جهت تنگ (و ناراحت) می‌شود که می‌گویند چرا گنجی بر او نازل نشده و یا چرا فرشتهای همراه او نیامده است ؟ (ابلاغ کن و نگران و ناراحت مباش چرا که) تو فقط بیم دهنده (و بیانگر اعلام خطرهای الهی) هستی و خداوند نگاهبان و ناظر بر همه چیز است (و به حساب آنان می‌رسد).»
۷. «وَ یَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَهٌ مِنْ رَبِّهِ إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ؛

[۸] رعد/سوره۱۳، آیه۷.

و آنها که کافر شدند می‌گویند چرا آیت (و اعجازی) از پروردگارش بر او نازل نشده؟ تو تنها بیم دهنده‌ ای، و برای هر گروهی هدایت کننده‌ ای است (و اینها همه بهانه است نه جستجوی حقیقت).»
۸. «وَ أَنْذِرِ النَّاسَ یَوْمَ یَأْتِیهِمُ الْعَذابُ فَیَقُولُ الَّذِینَ ظَلَمُوا رَبَّنا أَخِّرْنا إِلى‌ أَجَلٍ قَرِیبٍ نُجِبْ دَعْوَتَکَ وَ نَتَّبِعِ الرُّسُلَ أَ وَ لَمْ تَکُونُوا أَقْسَمْتُمْ مِنْ قَبْلُ ما لَکُمْ مِنْ زَوالٍ؛

[۹] ابراهیم/سوره۱۴، آیه۴۴.

و مردم را از روزی که عذاب الهی به سراغشان می‌آید بترسان، آن روز که ظالمان می‌گویند پروردگارا مدت کوتاهی ما را مهلت ده، تا دعوت تو را بپذیریم، و از پیامبران پیروی کنیم (اما به زودی این پاسخ را می‌شنوند که) مگر قبلا شما سوگند یاد نکرده بودید که زوال و فنائی برای شما نیست؟!»
۹. «وَ قُلْ إِنِّی أَنَا النَّذِیرُ الْمُبِینُ؛

[۱۰] حجر/سوره۱۵، آیه۸۹.

و بگو من انذار کننده آشکارم.»
۱۰. «وَ بِالْحَقِّ أَنْزَلْناهُ وَ بِالْحَقِّ نَزَلَ وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلَّا مُبَشِّراً وَ نَذِیراً؛

[۱۱] اسراء/سوره۱۷، آیه۱۰۵.

ما قرآن را به حق نازل کردیم، و به حق نازل شد، و تو را جز برای بشارت و بیم دادن نفرستادیم.»
۱۱. «وَ أَنْذِرْهُمْ یَوْمَ الْحَسْرَهِ إِذْ قُضِیَ الْأَمْرُ وَ هُمْ فِی غَفْلَهٍ وَ هُمْ لا یُؤْمِنُونَ؛

[۱۲] مریم/سوره۱۹، آیه۳۹.

آنها را از روز حسرت (روز رستاخیز که برای همه مایه تاسف است) بترسان، روزی که همه چیز پایان مییابد در حالی که آنها در غفلتند و ایمان نمی‌آورند.»
۱۲. «قُلْ یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّما أَنَا لَکُمْ نَذِیرٌ مُبِینٌ؛

[۱۳] حج/سوره۲۲، آیه۴۹.

بگو ای مردم من برای شما بیم دهنده آشکاری هستم.»
۱۳. «وَ إِذا تُتْلى‌ عَلَیْهِمْ آیاتُنا بَیِّناتٍ تَعْرِفُ فِی وُجُوهِ الَّذِینَ کَفَرُوا الْمُنْکَرَ یَکادُونَ یَسْطُونَ بِالَّذِینَ یَتْلُونَ عَلَیْهِمْ آیاتِنا قُلْ أَ فَأُنَبِّئُکُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذلِکُمُ النَّارُ وَعَدَهَا اللَّهُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَ بِئْسَ الْمَصِیرُ؛

[۱۴] حجّ/سوره۲۲، آیه۷۲.

و هنگامی که آیات روشن ما بر آنها خوانده می‌شود در چهره کافران آثار انکار مشاهده می‌کنی، آن چنان که نزدیک است برخیزند و با مشت به کسانی که آیات ما را بر آنها می‌خوانند حمله کنند! بگو: آیا شما را به بدتر از این خبر دهم ؟ همان آتش سوزنده (دوزخ) است که خدا به کافران وعده داده، و بدترین جایگاه است!»
۱۴. «تَبارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلى‌ عَبْدِهِ لِیَکُونَ لِلْعالَمِینَ نَذِیراً؛

[۱۵] فرقان/سوره۲۵، آیه۱.

زوال ناپذیر است و پر برکت است کسی که قرآن را بر بنده‌ اش نازل کرد تا جهانیان را انذار کند (و از عذاب و کیفر الهی بترساند). »
۱۵. «وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلَّا مُبَشِّراً وَ نَذِیراً؛

[۱۶] فرقان/سوره۲۵، آیه۵۶.

ما تو را جز به عنوان بشارت دهنده و انذار کننده نفرستادیم.»
۱۶. «وَ أَنْ أَتْلُوَا الْقُرْآنَ فَمَنِ اهْتَدى‌ فَإِنَّما یَهْتَدِی لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَقُلْ إِنَّما أَنَا مِنَ الْمُنْذِرِینَ؛

[۱۷] نمل/سوره۲۷، آیه۹۲.

و اینکه قرآن را تلاوت کنم هر کس هدایت شود برای خود هدایت شده و هر کس گمراه گردد (گناهش به گردن خود اوست) بگو من فقط از انذار کنندگانم.»
۱۷. «وَ ما کُنْتَ بِجانِبِ الطُّورِ إِذْ نادَیْنا وَ لکِنْ رَحْمَهً مِنْ رَبِّکَ لِتُنْذِرَ قَوْماً ما أَتاهُمْ مِنْ نَذِیرٍ مِنْ قَبْلِکَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ؛

[۱۸] قصص/سوره۲۸، آیه۴۶.

تو در طرف طور نبودی زمانی که ما ندا دادیم، ولی این رحمتی از سوی پروردگار تو بود (که این اخبار را در اختیارت نهاد) تا به وسیله آن قومی را انذار کنی که قبل از تو هیچ انذار کننده‌ ای برای آنها نیامده، شاید متذکر گردند.»
۱۸. «وَ قالُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیاتٌ مِنْ رَبِّهِ قُلْ إِنَّمَا الْآیاتُ عِنْدَ اللَّهِ وَ إِنَّما أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ؛

[۱۹] عنکبوت/سوره۲۹، آیه۵۰.

گفتند: چرا معجزاتی از سوی پروردگارش بر او نازل نشده ؟ بگو معجزات همه نزد خداست (و به فرمان او نازل می‌شود، نه به میل من و شما) من تنها انذار کننده آشکاری هستم.»
۱۹. «یا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَرْسَلْناکَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِیراً؛

[۲۰] احزاب/سوره۳۳، آیه۴۵.

ای پیامبر! ما تو را به عنوان گواه فرستادیم و بشارت دهنده و انذار کننده.»
۲۰. «وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلَّا کَافَّهً لِلنَّاسِ بَشِیراً وَ نَذِیراً وَ لکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ؛

[۲۱] سبأ/سوره۳۴، آیه۲۸.

ما تو را جز برای همه مردم نفرستادیم تا (آنها را به پاداشهای الهی) بشارت دهی و (از عذاب او) بترسانی، ولی اکثر مردم نمیدانند.»
۲۱. «إِنْ أَنْتَ إِلَّا نَذِیرٌ إِنَّا أَرْسَلْناکَ بِالْحَقِّ بَشِیراً وَ نَذِیراً وَ إِنْ مِنْ أُمَّهٍ إِلَّا خَلا فِیها نَذِیرٌ؛

[۲۲] فاطر/سوره۳۵، آیه۲۳.

[۲۳] فاطر/سوره۳۵، آیه۲۴.

تو فقط انذار کننده‌ ای (و اگر ایمان نیاورند نگران نباش وظیفه‌ ات را انجام ده). ما تو را به حق برای بشارت و انذار فرستادیم، و هر امتی در گذشته انذار کننده‌ ای داشته است.»
۲۲. «قُلْ إِنَّما أَنَا مُنْذِرٌ وَ ما مِنْ إِلهٍ إِلَّا اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ إِنْ یُوحى‌ إِلَیَّ إِلَّا أَنَّما أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ؛

[۲۴] ص/سوره۳۸، آیه۶۵.

[۲۵] ص/سوره۳۸، آیه۷۰.

بگو من فقط یک انذارکننده‌ ام و هیچ معبودی جز خداوند یگانه قهار نیست. تنها چیزی که به من وحی می‌شود این است که من انذارکننده آشکاری هستم.»
۲۳. «وَ أَنْذِرْهُمْ یَوْمَ الْآزِفَهِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَناجِرِ کاظِمِینَ ما لِلظَّالِمِینَ مِنْ حَمِیمٍ وَ لا شَفِیعٍ یُطاعُ؛

[۲۶] غافر/سوره۴۰، آیه۱۸.

آنها را از روز نزدیک بترسان، روزی که از شدت وحشت دلها به گلوگاه می‌رسد، و تمامی وجود آنها مملو از اندوه می‌گردد، برای ستمکاران دوستی وجود ندارد و نه شفاعت کننده‌ ای که شفاعتش ‌پذیرفته شود.»
۲۴. «وَ کَذلِکَ أَوْحَیْنا إِلَیْکَ قُرْآناً عَرَبِیًّا لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرى‌ وَ مَنْ حَوْلَها وَ تُنْذِرَ یَوْمَ الْجَمْعِ لا رَیْبَ فِیهِ فَرِیقٌ فِی الْجَنَّهِ وَ فَرِیقٌ فِی السَّعِیرِ؛

[۲۷] شوری/سوره۴۲، آیه۷.

و اینگونه قرآنی عربی (فصیح و گویا) بر تو وحی کردیم، تا ام القری و کسانی را که اطراف آن هستند انذار کنی، و آنها را از روزی که همه خلائق دور آن روز جمع می‌شوند و شک و تردید در آن نیست بترسانی همان روز که گروهی در بهشتند و گروهی در آتش!»
۲۵. «قُلْ ما کُنْتُ بِدْعاً مِنَ الرُّسُلِ وَ ما أَدْرِی ما یُفْعَلُ بِی وَ لا بِکُمْ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا ما یُوحى‌ إِلَیَّ وَ ما أَنَا إِلَّا نَذِیرٌ مُبِینٌ؛

[۲۸] احقاف/سوره۴۶، آیه۹.

بگو: من پیامبر نوظهوری نیستم، و نمی‌دانم خداوند با من و با شما چه خواهد کرد؟ من تنها از چیزی پیروی می‌کنم که بر من وحی می‌شود، و جز بیم دهنده آشکاری نیستم.»
۲۶. «إِنَّا أَرْسَلْناکَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِیراً؛

[۲۹] فتح/سوره۴۸، آیه۸.

ما تو را به عنوان گواه و بشارت دهنده و بیم دهنده فرستادیم.»
۲۷. «قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَ إِنَّما أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ؛

[۳۰] ملک/سوره۶۷، آیه۲۶.

بگو علم آن مخصوص خدا است و من فقط بیم دهنده آشکار هستم.»
۲۸. «یا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ قُمْ فَأَنْذِرْ؛

[۳۱] مدّثر/سوره۷۴، آیه۱.

[۳۲] مدّثر/سوره۷۴، آیه۲.

ای در بستر خواب آرمیده! برخیز و انذار کن (و عالمیان را بیم ده).»

انذار به وسیله قرآن

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله انذاردهنده مردم به وسیله قرآن:
۱. «قُلْ أَیُّ شَیْ‌ءٍ أَکْبَرُ شَهادَهً قُلِ اللَّهُ شَهِیدٌ بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ وَ أُوحِیَ إِلَیَّ هذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَکُمْ بِهِ وَ مَنْ بَلَغَ أَ إِنَّکُمْ لَتَشْهَدُونَ أَنَّ مَعَ اللَّهِ آلِهَهً أُخْرى‌ قُلْ لا أَشْهَدُ قُلْ إِنَّما هُوَ إِلهٌ واحِدٌ وَ إِنَّنِی بَرِی‌ءٌ مِمَّا تُشْرِکُونَ؛

[۳۳] انعام/سوره۶، آیه۱۹.

بگو بالاترین گواهی، گواهی کیست؟ بگو خداوند گواه میان من و شما است و (بهترین دلیل آن این است که) این قرآن را بر من وحی کرده تا شما و تمام کسانی را که این قرآن به آنها میرسد انذار کنم (و از مخالفت فرمان خدا بترسانم) آیا براستی شما گواهی میدهید که خدایان دیگری با خدا است ؟ بگو من هرگز چنین گواهی نمیدهم او است خداوند یگانه یکتا و من از آنچه برای او شریک قرار دادهاید بیزارم.»
۲. «وَ هذا کِتابٌ أَنْزَلْناهُ مُبارَکٌ مُصَدِّقُ الَّذِی بَیْنَ یَدَیْهِ وَ لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرى‌ وَ مَنْ حَوْلَها وَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَهِ یُؤْمِنُونَ بِهِ وَ هُمْ عَلى‌ صَلاتِهِمْ یُحافِظُونَ؛

[۳۴] انعام/سوره۶، آیه۹۲.

و این کتابی است که آنرا نازل کردیم، کتابی است پر برکت که آنچه را پیش از آن آمده تصدیق میکند، (آنرا فرستادیم تا مردم را به پاداشهای الهی بشارت دهی) و برای اینکه (مردم) ا م القری (مکه) و آنها که گرد آن هستند بترسانی، آنها که به آخرت ایمان دارند به آن ایمان می‌آورند و مراقب نمازهای خویش می‌باشند.»
۳. «الر کِتابٌ أُحْکِمَتْ آیاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ خَبِیرٍ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ إِنَّنِی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ وَ بَشِیرٌ؛

[۳۵] هود/سوره۱۱، آیه۱.

[۳۶] هود/سوره۱۱، آیه۲.

الر – این کتابی است که آیاتش استحکام یافته سپس تشریح شده، از نزد خداوند حکیم و آگاه (نازل گردیده است). (دعوت من این است) که جز الله را نپرستید، من از سوی او برای شما بیم دهنده و بشارت دهنده‌ ام.»
۴. «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَنْزَلَ عَلى‌ عَبْدِهِ الْکِتابَ وَ لَمْ یَجْعَلْ لَهُ عِوَجاً قَیِّماً لِیُنْذِرَ بَأْساً شَدِیداً مِنْ لَدُنْهُ وَ یُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِینَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ الصَّالِحاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً حَسَناً وَ یُنْذِرَ الَّذِینَ قالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَداً؛

[۳۷] کهف/سوره۱۸، آیه۱.

[۳۸] کهف/سوره۱۸، آیه۲.

[۳۹] کهف/سوره۱۸، آیه۴.

حمد مخصوص خدائی است که این کتاب (آسمانی) را بر بنده (برگزیده‌ اش) نازل کرد و هیچگونه کژی در آن قرار ندارد. کتابی که ثابت و مستقیم و نگاهبان کتب دیگر است، تا (بدکاران را) از عذاب شدید او بترساند، و مؤ منان را که عمل صالح انجام می‌دهند بشارت دهد که پاداش نیکوئی برای آنهاست. و (نیز) آنها را که گفتند خداوند فرزندی (برای خود) انتخاب کرده انذار کند.»
۵. «نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِینُ‌ عَلى‌ قَلْبِکَ لِتَکُونَ مِنَ الْمُنْذِرِینَ؛

[۴۰] شعراء/سوره۲۶، آیه۱۹۳.

[۴۱] شعراء/سوره۲۶، آیه۱۹۴.

روح الامین آنرا نازل کرده است بر قلب (پاک) تو، تا (مردم را) انذار کنی.»
۶. «وَ کَذلِکَ أَوْحَیْنا إِلَیْکَ قُرْآناً عَرَبِیًّا لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرى‌ وَ مَنْ حَوْلَها وَ تُنْذِرَ یَوْمَ الْجَمْعِ لا رَیْبَ فِیهِ فَرِیقٌ فِی الْجَنَّهِ وَ فَرِیقٌ فِی السَّعِیرِ؛

[۴۲] شوری/سوره۴۲، آیه۷.

و اینگونه قرآنی عربی (فصیح و گویا) بر تو وحی کردیم، تا ام القری و کسانی را که اطراف آن هستند انذار کنی، و آنها را از روزی که همه خلائق دور آن روز جمع می‌شوند و شک و تردید در آن نیست بترسانی همان روز که گروهی در بهشتند و گروهی در آتش! »

اعلام منذر بودن

پیامبر صلى‌الله‌علیه‌وآله موظف به اعلام انذار خود، نسبت به گمراهان:
«… وَ مَنْ ضَلَّ فَقُلْ إِنَّما أَنَا مِنَ الْمُنْذِرِینَ؛

[۴۳] نمل/سوره۲۷، آیه۹۲.

… و هر کس گمراه گردد (گناهش به گردن خود اوست) بگو من فقط از انذار کنندگانم.»

انذار از عذاب استیصال

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، مأمور انذار مردم، از عذاب استیصال:
«وَ أَنْذِرِ النَّاسَ یَوْمَ یَأْتِیهِمُ الْعَذابُ فَیَقُولُ الَّذِینَ ظَلَمُوا رَبَّنا أَخِّرْنا إِلى‌ أَجَلٍ قَرِیبٍ نُجِبْ دَعْوَتَکَ وَ نَتَّبِعِ الرُّسُلَ أَ وَ لَمْ تَکُونُوا أَقْسَمْتُمْ مِنْ قَبْلُ ما لَکُمْ مِنْ زَوالٍ‌ وَ سَکَنْتُمْ فِی مَساکِنِ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ وَ تَبَیَّنَ لَکُمْ کَیْفَ فَعَلْنا بِهِمْ وَ ضَرَبْنا لَکُمُ الْأَمْثالَ‌؛

[۴۴] ابراهیم/سوره۱۴، آیه۴۴.

[۴۵] ابراهیم/سوره۱۴، آیه۴۵.

و مردم را از روزی که عذاب الهی به سراغشان می‌آید بترسان، آن روز که ظالمان می‌گویند پروردگارا مدت کوتاهی ما را مهلت ده، تا دعوت تو را بپذیریم، و از پیامبران پیروی کنیم (اما به زودی این پاسخ را می‌شنوند که) مگر قبلا شما سوگند یاد نکرده بودید که زوال و فنائی برای شما نیست؟! (شماها نبودید که) در منازل (و کاخهای) کسانی که به خویشتن ستم کردند سکنی گزیدید؟ و برای شما آشکار شد چگونه با آنها رفتار کردیم، و برای شما مثلها (از سرگذشت پیشینیان) زدیم (باز هم بیدار نشدید).»
به قرینه «… اخّرنا الى‌ اجل قریب …» مقصود از «العذاب»، عذاب استیصال است.

[۴۶] طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۱۲، ص ۸۲.

انذار توسط تمام انبیاء

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله و انبیاى پیش از او، انذاردهندگان مردم:
«هذا نَذِیرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولى‌؛

[۴۷] نجم/سوره۵۳، آیه۵۶.

این (پیامبر) بیم دهنده‌ ای از بیم دهنده گان پیشین است.»

یادآوری انذارهای حضرت هود

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، موظّف به یادآورى انذارهاى هود علیه‌السلام براى قوم عاد، در سرزمین احقاف:
«وَ اذْکُرْ أَخا عادٍ إِذْ أَنْذَرَ قَوْمَهُ بِالْأَحْقافِ وَ قَدْ خَلَتِ النُّذُرُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ إِنِّی أَخافُ عَلَیْکُمْ عَذابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ؛

[۴۸] احقاف/سوره۴۶، آیه۲۱.

(سرگذشت هود) برادر قوم عاد را به آنها یادآوری کن، آن زمان که قومش را در سرزمین احقاف انذار کرد، در حالی که پیامبران زیادی قبل از او در گذشته‌ های دور و نزدیک آمده بودند که جز خداوند یگانه را نپرستید، من بر شما از عذاب روز بزرگی می‌ترسم. »

انذارشدگان حضرت محمّد

انذارشدگان توسط حضرت محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله عبارتند از:

اهل‌کتاب‌

انذار اهل کتاب، از مسئولیّتهاى پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله:
۱. «یا أَهْلَ الْکِتابِ قَدْ جاءَکُمْ رَسُولُنا یُبَیِّنُ لَکُمْ عَلى‌ فَتْرَهٍ مِنَ الرُّسُلِ أَنْ تَقُولُوا ما جاءَنا مِنْ بَشِیرٍ وَ لا نَذِیرٍ …؛

[۴۹] مائده/سوره۵، آیه۱۹.

ای اهل کتاب! رسول ما به سوی شما آمد در حالی که بدنبال فترت میان پیامبران، حقایق را برای شما بیان می‌کند مبادا (روز قیامت بگوئید نه بشارت دهنده‌ ای به سوی ما آمد، و نه بیم دهنده‌ ای، (هم اکنون پیامبر) بشارت دهنده و بیم دهنده به سوی شما آمد ….»
۲. «ذلِکَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِی فِیهِ یَمْتَرُونَ‌ فَاخْتَلَفَ الْأَحْزابُ مِنْ بَیْنِهِمْ‌ …وَ أَنْذِرْهُمْ یَوْمَ الْحَسْرَهِ إِذْ قُضِیَ الْأَمْرُ وَ هُمْ فِی غَفْلَهٍ وَ هُمْ لا یُؤْمِنُونَ؛

[۵۰] مریم/سوره۱۹، آیه۳۴.

[۵۱] مریم/سوره۱۹، آیه۳۷.

[۵۲] مریم/سوره۱۹، آیه۳۹.

اینست عیسی بن مریم، گفتار حقی که در آن تردید می‌کنند. ولی (بعد از او) گروهها از میان پیروان او اختلاف کردند، وای به حال کافران از مشاهده روز بزرگ (رستاخیز). آنها را از روز حسرت (روز رستاخیز که برای همه مایه تاسف است) بترسان، روزی که همه چیز پایان مییابد در حالی که آنها در غفلتند و ایمان نمی‌آورند.»

اهل مکّه‌

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، مأمور انذار مردم مکّه و اطراف آن، از عذاب قیامت:
۱. «وَ هذا کِتابٌ أَنْزَلْناهُ مُبارَکٌ مُصَدِّقُ الَّذِی بَیْنَ یَدَیْهِ وَ لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرى‌ وَ مَنْ حَوْلَها …؛

[۵۳] انعام/سوره۶، آیه۹۲.

و این کتابی است که آنرا نازل کردیم، کتابی است پر برکت که آنچه را پیش از آن آمده تصدیق میکند، (آنرا فرستادیم تا مردم را به پاداشهای الهی بشارت دهی) و برای اینکه (مردم) ام القری (مکه) و آنها که گرد آن هستند بترسانی….»
۲. «… لِتُنْذِرَ قَوْماً ما أَتاهُمْ مِنْ نَذِیرٍ مِنْ قَبْلِکَ‌ …؛

[۵۴] سجده/سوره۳۲، آیه۳.

… تا گروهی را انذار کنی که قبل از تو هیچ انذار کننده‌ ای برای آنها نیامده است ….»
۳. «وَ کَذلِکَ أَوْحَیْنا إِلَیْکَ قُرْآناً عَرَبِیًّا لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرى‌ وَ مَنْ حَوْلَها وَ تُنْذِرَ یَوْمَ الْجَمْعِ لا رَیْبَ فِیهِ فَرِیقٌ فِی الْجَنَّهِ وَ فَرِیقٌ فِی السَّعِیرِ؛

[۵۵] شوری/سوره۴۲، آیه۷.

و اینگونه قرآنی عربی (فصیح و گویا) بر تو وحی کردیم، تا ام القری و کسانی را که اطراف آن هستند انذار کنی، و آنها را از روزی که همه خلائق دور آن روز جمع می‌شوند و شک و تردید در آن نیست بترسانی همان روز که گروهی در بهشتند و گروهی در آتش! »

بندگان خدا

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، موظّف به انذار بندگان خدا، از عذاب الهى:
«نَبِّئْ عِبادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ‌ وَ أَنَّ عَذابِی هُوَ الْعَذابُ الْأَلِیمُ؛

[۵۶] حجر/سوره۱۵، آیه۴۹.

[۵۷] حجر/سوره۱۵، آیه۵۰.

بندگانم را آگاه کن که من غفور و رحیمم. (و نیز آنها را آگاه کن که) عذاب و کیفر من عذاب دردناکی است.»

پیروان قرآن‌

انذار پیروان قرآن، از مسئولیّتهاى پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله:
«إِنَّما تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکْرَ …؛

[۵۸] یس/سوره۳۶، آیه۱۱.

تو تنها کسی را انذار میکنی که از این یادآوری الهی پیروی کند، ….»
مقصود از «الذّکر»، قرآن است.

[۵۹] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ۸، ص ۶۵۳.

[۶۰] کشف الاسرار، ج ۸، ص ۲۰۳.

توطئه‌گران‌

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، موظّف به انذار توطئه‌گران بر ضدّ آیات الهی، از آتش دوزخ:
«قُلْ یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّما أَنَا لَکُمْ نَذِیرٌ مُبِینٌ‌ وَ الَّذِینَ سَعَوْا فِی آیاتِنا مُعاجِزِینَ أُولئِکَ أَصْحابُ الْجَحِیمِ؛

[۶۱] حجّ/سوره۲۲، آیه۴۹.

[۶۲] حجّ/سوره۲۲، آیه۵۱.

بگو ای مردم من برای شما بیم دهنده آشکاری هستم. و آنها که (برای تخریب و محو) آیات ما تلاش کردند و چنین می‌پنداشتند که می‌توانند بر اراده حتمی ما غالب شوند اصحاب دوزخند.»

خائفان‌

انذار خائفان قیامت، از وظایف پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله:
«وَ أَنْذِرْ بِهِ الَّذِینَ یَخافُونَ أَنْ یُحْشَرُوا إِلى‌ رَبِّهِمْ‌ …؛

[۶۳] انعام/سوره۶، آیه۵۱.

به وسیله آن (قرآن) کسانی را که از روز حشر و رستاخیز می‌ترسند، بیم ده، ….»

تأثیرپذیری از انذار

تأثیرپذیرى خداترسان در نهان، از انذارهاى پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله:
۱. «… إِنَّما تُنْذِرُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ‌ …؛

[۶۴] فاطر/سوره۳۵، آیه۱۸.

… تو فقط کسانی را انذار میکنی که از پروردگار خود در پنهانی می‌ترسند….»
۲. «إِنَّما تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکْرَ وَ خَشِیَ الرَّحْمنَ بِالْغَیْبِ‌ …؛

[۶۵] یس/سوره۳۶، آیه۱۱.

تو تنها کسی را انذار میکنی که از این یادآوری الهی پیروی کند، و از خداوند رحمان در پنهان بترسد،….»
۳. «یَسْئَلُونَکَ عَنِ السَّاعَهِ أَیَّانَ مُرْساها إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَخْشاها؛

[۶۶] نازعات/سوره۷۹، آیه۴۲.

[۶۷] نازعات/سوره۷۹، آیه۴۵.

از تو درباره قیامت سؤ ال می‌کنند که در چه زمانی واقع می‌شود؟ کار تو فقط انذار کردن کسانی است که از آن می‌ترسند.»

خویشاوندان‌

انذار خویشاوندان، از وظایف پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله:
«وَ أَنْذِرْ عَشِیرَتَکَ الْأَقْرَبِینَ؛

[۶۸] شعراء/سوره۲۶، آیه۲۱۴.

خویشاوندان نزدیکت را انذار کن.»

دشمنان‌

انذار دشمنان ستیزه‌جو و لجوج، از اهداف رسالت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله:
«فَإِنَّما یَسَّرْناهُ بِلِسانِکَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِینَ وَ تُنْذِرَ بِهِ قَوْماً لُدًّا؛

[۶۹] مریم/سوره۱۹، آیه۹۷.

ما قرآن را بر زبان تو آسان ساختیم تا پرهیزکاران را بوسیله آن بشارت دهی و دشمنان سرسخت را انذار کنی.»

شقاوتمندان‌

هشدار پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله به شقاوتمندان، از زبانه‌هاى آتش دوزخ:
«فَأَنْذَرْتُکُمْ ناراً تَلَظَّى‌ لا یَصْلاها إِلَّا الْأَشْقَى؛

[۷۰] لیل/سوره۹۲، آیه۱۴.

[۷۱] لیل/سوره۹۲، آیه۱۵.

و من شما را از آتشی که زبانه می‌کشد بیم می‌دهم. کسی جز بدبخت ترین مردم وارد آن نمی‌شود.»

ظالمان‌

انذار ستمگران، از وظایف و مسئولیّتهاى محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله:
۱. «وَ أَنْذِرِ النَّاسَ یَوْمَ یَأْتِیهِمُ الْعَذابُ فَیَقُولُ الَّذِینَ ظَلَمُوا رَبَّنا أَخِّرْنا إِلى‌ أَجَلٍ قَرِیبٍ‌ …؛

[۷۲] ابراهیم/سوره۱۴، آیه۴۴.

و مردم را از روزی که عذاب الهی به سراغشان می‌آید بترسان، آن روز که ظالمان می‌گویند پروردگارا مدت کوتاهی ما را مهلت ده ….»
۲. «… لکِنِ الظَّالِمُونَ الْیَوْمَ فِی ضَلالٍ مُبِینٍ‌ وَ أَنْذِرْهُمْ یَوْمَ الْحَسْرَهِ …؛

[۷۳] مریم/سوره۱۹، آیه۳۸.

[۷۴] مریم/سوره۱۹، آیه۳۹.

… ولی این ستمگران امروز در گمراهی آشکارند. آنها را از روز حسرت (روز رستاخیز که برای همه مایه تاسف است) بترسان ….»
۳. «… لَهُمْ نارُ جَهَنَّمَ‌ … وَ هُمْ یَصْطَرِخُونَ فِیها … وَ جاءَکُمُ النَّذِیرُ فَذُوقُوا فَما لِلظَّالِمِینَ مِنْ نَصِیرٍ؛

[۷۵] فاطر/سوره۳۵، آیه۳۶.

[۷۶] فاطر/سوره۳۵، آیه۳۷.

… آتش دوزخ برای آنها است … آنها در دوزخ فریاد می‌زنند … و انذار کننده (الهی) به سراغ شما نیامد؟ سپس بچشید که برای ظالمان هیچ یاوری نیست!»
۴. «… وَ هذا کِتابٌ مُصَدِّقٌ لِساناً عَرَبِیًّا لِیُنْذِرَ الَّذِینَ ظَلَمُوا …؛

[۷۷] احقاف/سوره۴۶، آیه۱۲.

… و این کتاب هماهنگ با نشانه‌ های تورات است، در حالی که به زبان عربی و فصیح و گویاست تا ظالمان را انذار کند ….»

عاقلان‌

انذار صاحبان عقل و خرد، از رسالتهاى پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله:
«لِیُنْذِرَ مَنْ کانَ حَیًّا وَ یَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى‌ الْکافِرِینَ؛

[۷۸] یس/سوره۳۶، آیه۷۰.

هدف این است که افرادی را که زنده‌ اند انذار کند و بر کافران اتمام حجت شود و فرمان عذاب بر آنها مسلم گردد.»
«من کان حیّاً» یعنى عاقل و صاحب خرد باشد.

[۷۹] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ۸، ص ۶۷۵.

[۸۰] زمخشری، محمود بن عمر، الکشاف، ج ۴، ص ۲۷.

کافران‌

انذارهاى پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله، به کافران صدر اسلام:
۱. «إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا سَواءٌ عَلَیْهِمْ أَ أَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لا یُؤْمِنُونَ؛

[۸۱] بقره/سوره۲، آیه۶.

کسانی که کافر شدند برای آنها تفاوت نمی‌کند که آنان را (از عذاب خداوند) بترسانی یا نترسانی، ایمان نخواهند آورد.»
۲. «قُلْ أَیُّ شَیْ‌ءٍ أَکْبَرُ شَهادَهً قُلِ اللَّهُ شَهِیدٌ بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ وَ أُوحِیَ إِلَیَّ هذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَکُمْ بِهِ وَ مَنْ بَلَغَ‌ …؛

[۸۲] انعام/سوره۶، آیه۱۹.

بگو بالاترین گواهی، گواهی کیست؟ بگو خداوند گواه میان من و شما است و (بهترین دلیل آن این است که) این قرآن را بر من وحی کرده تا شما و تمام کسانی را که این قرآن به آنها میرسد انذار کنم (و از مخالفت فرمان خدا بترسانم) ….»
۳. «أَ وَ لَمْ یَتَفَکَّرُوا ما بِصاحِبِهِمْ مِنْ جِنَّهٍ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِیرٌ مُبِینٌ؛

[۸۳] اعراف/سوره۷، آیه۱۸۴.

آیا آنها فکر نکردند که همنشینشان (پیامبر) هیچگونه آثاری از جنون ندارد (پس چگونه چنین نسبت ناروائی به او می‌دهند؟) او فقط بیم دهنده آشکاری است (که مردم را متوجه مسئولیتهایشان می‌سازد)»
۴. «أَ کانَ لِلنَّاسِ عَجَباً أَنْ أَوْحَیْنا إِلى‌ رَجُلٍ مِنْهُمْ أَنْ أَنْذِرِ النَّاسَ‌ … قالَ الْکافِرُونَ إِنَّ هذا لَساحِرٌ مُبِینٌ؛

[۸۴] یونس/سوره۱۰، آیه۲.

آیا این برای مردم موجب شگفتی است که به یکی از آنها وحی فرستادیم که مردم را انذار کن … (اما) کافران گفتند این ساحر آشکاری است.»
۵. «وَ اتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ نُوحٍ إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ یا قَوْمِ إِنْ کانَ کَبُرَ عَلَیْکُمْ مَقامِی وَ تَذْکِیرِی بِآیاتِ اللَّهِ فَعَلَى اللَّهِ تَوَکَّلْتُ فَأَجْمِعُوا أَمْرَکُمْ وَ شُرَکاءَکُمْ ثُمَّ لا یَکُنْ أَمْرُکُمْ عَلَیْکُمْ غُمَّهً ثُمَّ اقْضُوا إِلَیَّ وَ لا تُنْظِرُونِ‌ فَکَذَّبُوهُ فَنَجَّیْناهُ وَ مَنْ مَعَهُ فِی الْفُلْکِ وَ جَعَلْناهُمْ خَلائِفَ وَ أَغْرَقْنَا الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا فَانْظُرْ کَیْفَ کانَ عاقِبَهُ الْمُنْذَرِینَ‌ فَهَلْ یَنْتَظِرُونَ إِلَّا مِثْلَ أَیَّامِ الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِهِمْ قُلْ فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِینَ؛

[۸۵] یونس/سوره۱۰، آیه۷۱.

[۸۶] یونس/سوره۱۰، آیه۷۳.

[۸۷] یونس/سوره۱۰، آیه۱۰۲.

بخوان بر آنها سرگذشت نوح را، آن هنگام که به قوم خود گفت ای قوم من اگر موقعیت و یادآوری من نسبت به آیات الهی بر شما سنگین (و غیر قابل تحمل) است (هر کار از دستتان ساخته است بکنید) من بر خدا توکل کرده‌ ام فکر خود و قدرت معبودهایتان را جمع کنید و هیچ چیز بر شما مستور نماند سپس به حیات من پایان دهید (و لحظه‌ ای) مهلتم ندهید! (اما توانائی ندارید). اما آنها او را تکذیب کردند و ما او و کسانی را که با او در کشتی بودند نجات دادیم، آنها را جانشین (و وارث کافران) قرار دادیم و کسانی را که آیات ما را تکذیب کردند غرق نمودیم پس ببین عاقبت کار آنها که انذار شدند (و به انذار الهی اهمیت ندادند) چگونه بود؟! آیا آنها همانند روزهای پیشینیان را انتظار می‌کشند (و همانند بلاها و مجازاتهایشان را) بگو شما انتظار بکشید من نیز با شما انتظار می‌کشم!»
۶. «وَ قُلْ لِلَّذِینَ لا یُؤْمِن