توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت امامزاده اسماعیل بن موسی (مزار) دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت امامزاده اسماعیل بن موسی (مزار)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت امامزاده اسماعیل بن موسی (مزار) :

امامزاده اسماعیل بن موسی

امامزاده اسماعیل بن موسی

عنوان عکس

مزار منسوب به امامزاده اسماعیل در کربلا

مشخصات فردی

نام

اسماعیل بن موسی کاظم

پدر

امام موسی کاظم (علیه‌السّلام)

مادر

ام ولد

فرزندان

ابوالحسن موسی بن اسماعیل، علی بن موسی بن اسماعیل، احمد بصری، محمد بن اسماعیل بن موسی

نقش‌ها و فعالیت‌ها

نقش‌های برجسته

صحابه امام رضا (علیه‌السّلام) و امام جواد (علیه‌السّلام)، متولی موقوفات پدرش امام موسی کاظم (علیه‌السّلام)

مشخصات بقعه

مکان

بغداد، شهریار، قم، ساوه، کاشان، فیروزکوه‌، تویسرکان و همدان

وضعیت

فعال

امامزادگان مشهور
حضرت عباس، حضرت زینب، حضرت علی‌اکبر، حضرت معصومه، حضرت شاهچراغ، حضرت عبدالعظیم حسنی، سایر امامزادگان.

امامزاده اسماعیل بن موسی (علیه‌السّلام)، سیدی جلیل، شریف و عالی‌مقام و از دانشمندان و فقهای محدث شیعه‌ می‌باشد. وی از اصحاب امام رضا (علیه‌السّلام) و امام جواد (علیه‌السّلام) به شمار می‌آید و متولی موقوفات پدرش امام موسی کاظم (علیه‌السّلام) بوده است.
امامزاده اسماعیل با وجود اینکه در مصر زندگی می‌کرده و در همان‌جا وفات یافته، اما زیارتگاه‌های متعددی در بغداد و شهریار، قم، ساوه و کاشان، فیروزکوه‌، تویسرکان و همدان به وی منسوب است.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – دیدگاه علما
۲.۱ – ابن‌شدقم
۲.۲ – ابن‌طقطقی
۲.۳ – کلینی
۳ – آثار
۴ – فرزندان
۵ – مزار منسوب در بغداد
۶ – مزار منسوب در کربلا
۶.۱ – موقعیت جغرافیایی
۶.۲ – ساختمان بقعه
۶.۳ – درباره امامزاده
۷ – مزارهای منسوب
۸ – پانویس
۹ – منبع

معرفی اجمالی

اسماعیل بن موسی (علیه‌السّلام) از فقهای محدث شیعه‌،

[۱] حسینی مدنی، ضامن بن شدقم، تحفه الازهار، ج۳، ص۳۹۴.

[۲] ابن‌طقطقى، محمد بن على، الاصیلی، ص۱۸۸.

از اصحاب امام رضا و امام جواد (علیهما‌السّلام)،

[۳] خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۰۰.

[۴] ابن‌داوود حلی، حسن بن علی، رجال ابن داوود، ص۵۱.

[۵] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۱۰، ص۳۸۹.

و متولی اوقاف اموال پدرش، از سوی امام جواد (علیه‌السّلام) بود.

[۶] قزوینی، سیدمحمدکاظم، الامام الجواد (علیه‌السّلام)، ص۱۳۶.

[۷] قریشى، باقر شریف، حیاه الامام موسی بن جعفر (علیهما‌السّلام)، ج۲، ص۴۱۹.

[۸] نمازى شاهرودى، على، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، صص۶۷۲ – ۶۷۳.

او مدتی از طرف ابوالسریا (سری بن منصور شیبانی) فرماندار فارس و سپس استاندار مصر بود

[۹] قاضی مروزی، عزالدین، الفخری فی انساب الطالبیّین، ص۱۵.

[۱۰] بحرالعلوم، سیدجعفر، تحفه العالم، ج۲، ص۳۴.

[۱۱] حسینى تفرشى، مهدى بن مصطفى، بدایع الانساب، ص۱۱.

و تا آخر عمر، در آنجا می‌زیست. وی دارای فرزندان عالم و دانشمندی شد و سرانجام در مصر، وفات یافت و در همان‌جا، به خاک سپرده شد.

[۱۲] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۶.

[۱۳] کمونه حسینى، سیدعبدالرزاق، آرامگاه‌های خاندان پاک پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، ص۳۰۵.

مادر اسماعیل بن موسی (علیه‌السّلام) ‌ام ولد بود.

[۱۴] ابونصر البخارى، سهل بن عبدالله، سر السلسله العلویه، ص۴۳.

[۱۵] اعرجی، سیدجعفر، مناهل الضرب، ص۸۹.

[۱۶] علوی، علی بن محمد، المجدی، ص۱۲۲.

او سیدی جلیل، شریف و عالی‌مقام و از دانشمندان به نام شیعه و از اصحاب امام جواد (علیه‌السّلام) به شمار می‌آید.

[۱۷] قزوینی، سیدمحمدکاظم، الامام الجواد (علیه‌السّلام)، ص۱۳۶.

او از برادرش امام رضا (علیه‌السّلام) نیز روایت نقل نموده است.

[۱۸] نجف، محمدمهدی، الجامع لرواه واصحاب الامام الرضا (علیه‌السّلام)، ج۱، ص۱۳۰.

[۱۹] عطاردی، عزیزالله، راویان امام رضا (علیه‌السّلام)، ص۸۹.

برخی او را متولی وقف اموال پدرش، امام موسی کاظم (علیه‌السّلام) از سوی امام جواد (علیه‌السّلام)

[۲۰] نمازى شاهرودى، على، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۶۷۳.

و عده‌ای دیگر از سوی امام موسی کاظم (علیه‌السّلام) می‌دانند.

[۲۱] طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ص۱۰.

[۲۲] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۱۹.

[۲۳] خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۰۲.

[۲۴] نجف، محمدمهدی، الجامع لرواه واصحاب الامام الرضا (علیه‌السّلام)، ج۱، صص۱۳۰ – ۱۳۱.

[۲۵] قریشى، باقر شریف، حیاه الامام موسی بن جعفر (علیه‌السّلام)، ج۲، ص۴۱۹.

دیدگاه علما

بیشتر علمای رجال، از او به شایستگی نام برده‌اند.

ابن‌شدقم

علامه ضامن بن شدقم درباره وی می‌نویسد:
کان عالما عاملًا فاضلًا کاملًا، روی عن ابیه عن آبائه و له مصنفات عدیده.

[۲۶] حسینی مدنی، ضامن بن شدقم، تحفه الازهار، ج۳، ص۳۹۴.

او دانشمندی عامل و فاضلی کامل بود، از پدرش و از اجداد خود، روایت نقل می‌کرد و صاحب تالیفات زیادی است.

ابن‌طقطقی

ابن‌طقطقی نیز می‌نویسد: «کان من الاجلاء الفقهاء و المحدثین، له کتب کثیره ذکره النجاشی فی رجاله»

[۲۷] ابن‌طقطقى، محمد بن على، الاصیلی، ص۱۸۸.

وی از بزرگان فقیهان و محدثان است که صاحب تالیفات زیادی بود که نجاشی آن را در کتاب رجالش، ذکر نموده است.
ابوالسرایا (سری بن منصور شیبانی)، او را به هنگام قیام، فرماندار و حاکم فارس کرد. برخی نیز معتقدند که او استاندار مصر بود، پس از شکست و ناکامی آن قیام، اسماعیل به مصر مهاجرت کرد و تا آخر عمر، در آنجا می‌زیست و دارای فرزندان دانشمندی گردید و سرانجام در مصر، وفات یافت و در همان‌جا، به خاک سپرده شد.

[۲۸] قاضی مروزی، عزالدین، الفخری فی انساب الطالبیّین، ص۱۵.

[۲۹] بحرالعلوم، سیدجعفر، تحفه العالم، ج۲، ص۳۴.

[۳۰] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۶.

[۳۱] ابن‌شهرآشوب، محمدعلی، معالم العلما، ص۴۳.

[۳۲] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۱۰، ص۳۸۹.

[۳۳] کمونه حسینى، سیدعبدالرزاق، آرامگاه‌های خاندان پاک پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، ص۳۰۵.

[۳۴] حسینى تفرشى، مهدى بن مصطفى، بدایع الانساب، ص۱۱.

کلینی

مرحوم کلینی می‌نویسد:
هنگامی که عالم جلیل‌القدر، صفوان بن یحیی در سال ۲۱۰ ه. ق، در مدینه از دنیا رحلت کرد، حضرت امام محمد تقی (علیه‌السّلام)، کفن و حنوط برای او فرستاد و به عموی خود، اسماعیل بن موسی (علیه‌السّلام)، امر کرد که بر او نماز بگزارد.
نجاشی و دیگران پس از ذکر این مطلب، می‌نویسند: «او ساکن مصر بود و فرزندان او نیز در آنجا می‌زیستند. اسماعیل، کتاب‌هایی تالیف نموده که در آنها از پدر و اجداد بزرگوار خود، روایاتی نقل کرده است» شیخ طوسی نیز پس از ذکر جمله بالا، اضافه می‌کند کتب او را ابوعلی محمد بن محمد بن اشعث کوفی از وی، روایت می‌کند. از این‌رو کتاب مذکور به «اشعثیات» هم شهرت یافته است، چنان‌که به دلیل نقل مطالب و روایات آن از اسماعیل بن موسی (علیه‌السّلام) از امام جعفر صادق (علیه‌السّلام)، «جعفریات» نامیده شده‌ است.

[۳۵] ابن‌داوود حلی، حسن بن علی، رجال ابن داوود، ص۳۶.

[۳۶] تفرشی، سیدمصطفی بن حسین، نقد الرجال، ص۲۳۳.

[۳۷] طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ص۱۰.

[۳۸] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۶.

[۳۹] خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۴۳، ص۱۰۱.

[۴۰] ابن‌شهرآشوب، محمدعلی، معالم العلما، ص۴۳.

[۴۱] اردبیلی، محمد علی، جامع الرواه، ج۱، ص۱۰۳.

[۴۲] صدوق، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا (علیه‌السّلام)، ج۱، ص۲۸۲.

[۴۳] صدوق، محمد بن علی، علل الشرائع، ج۲، ص۳۶۵.

آثار

برخی از کتاب‌های وی عبارت‌اند از: «کتاب طهاره»، «کتاب صلاه»، «کتاب صوم»، «کتاب زکاه»، «کتاب حج»، «کتاب جنائز»، «کتاب نکاح»، «کتاب طلاق»، «کتاب حمود»، «کتاب دیات»، «کتاب دعا»، «کتاب سنن و آداب» و «کتاب رؤیا».

[۴۴] محدث نوری، حسین، مستدرک الوسائل، ج۳، ص۲۹۲.

[۴۵] نمازى شاهرودى، على، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، صص۶۷۲ – ۹۷۳.

[۴۶] محلاتى، ذبیح‌الله، اختران تابناک، ج۱، ص۹۳.

مرحوم شیخ عباس قمی نیز درباره تالیفات اسماعیل می‌نویسد:
از مهم‌ترین تالیفات وی، کتاب «جعفریات» است که به «اشعثیات» نیز معروف می‌باشد، این کتاب مورد توجه دانشمندان بزرگ شیعه، قرار گرفته است. بهبهانی در تعلیقه خود، از بسیاری کتاب‌های اسماعیل، سخن گفته است و «جعفریات» وی را مشتمل بر کتب فقه و احادیث می‌داند که تمام آن را از پدران بزرگوار خود (علیهم‌السّلام) و از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نقل کرده است. محدث نوری نیز در خاتمه «مستدرک»، آن کتاب را در نهایت اعتبار قلمداد کرده است.

[۴۷] قمی، عباس، منتهی الآمال، ج۲، ص۳۵۵.

فرزندان

از فرزندان اسماعیل بن موسی، ابوالحسن موسی است که از عالمان، محققان و نویسندگان عصر خود بود. مادرش کلثوم، دختر علی العریض و مادر او نیز فاطمه، دختر محمد الارقط ابن عبدالله الباهر بن امام زین العابدین (علیه‌السّلام) بود.

[۴۸] قاضی مروزی، عزالدین، الفخری فی انساب الطالبیّین، ص۱۵.

او فرزندی به نام علی بن موسی ابن اسماعیل داشته که در ایام مهتدی عبدالله بن عزیز کارگزار طاهر در ری، او را با محمد بن حسین بن محمد بن عبدالله بن قاسم بن حسن بن زید بن امام حسن (علیه‌السّلام) به سامرا برد و در آنجا، او را حبس کردند و در همان‌جا، وفات یافت. او در آذربایجان از دو فرزند خود، به نام حمزه و عباس، نسل دارد.

[۴۹] ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، مقاتل الطالبیین، ص۴۳۹.

[۵۰] یمانی موسوی، محمدکاظم، النفحه‌ العنبریه، ص۸۹.

[۵۱] قمی، عباس، منتهی الآمال، ج۲، صص۳۵۵ – ۳۵۶.

[۵۲] محلاتى، ذبیح‌الله، اختران تابناک، ج۱، ص۹۴.

جمال‌الدین بن عنبه، در کتاب خود می‌گوید:
فرزندان اسماعیل بن موسی (علیه‌السّلام) که‌ اندک‌اند، از تنها فرزندش موسی بن اسماعیل می‌باشند، یکی از اولاد او، جعفر بن موسی بن اسماعیل است که به ابن‌کلثوم معروف می‌باشد و به اولاد او «کلثمیون» می‌گویند، زیرا ام‌کلثوم، دختر امام موسی کاظم (علیه‌السّلام)، ربیبه او بود. از این‌رو، او و فرزندانش به ابن‌کلثوم مشهور شدند و آنها در مصر زندگی می‌کردند. بنو ابوالعساف، بنو نسیب الدوله و بنوالوراق در مصر و شام از آنها می‌باشند.

[۵۳] ابن‌عنبه، احمد بن علی، عمده الطالب، ص۲۳۲.

[۵۴] یمانی موسوی، محمدکاظم، النفحه العنبریه، ص۹۰.

[۵۵] ابن‌طقطقى، محمد بن على، الاصیلی، ص۱۸۸.

[۵۶] علوی، علی بن محمد، المجدی، ص۱۲۲.

[۵۷] نمازى شاهرودى، على، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۶۷۳.

امام فخر رازی، فرزند دیگری