توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت امامت صبیان در نماز دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت امامت صبیان در نماز،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت امامت صبیان در نماز :

امامت کودک در نماز

طبق دیدگاه اکثر فقها تکلیف الزامی بر کودک چه ممیز و چه غیرممیز باشد، واجب نیست، اما تکالیف غیرالزامی بر کودک ممیز، مشروع و صحیح است و با انجام آن، اجر و ثواب می‌برد.
به اجماع فقها، امامت کودک غیرممیّز در نمازهای واجب، صحیح نیست، و امّا در مورد کودک ممیّز، دو دیدگاه مطرح است، برخی قائل به صحت امامت شده‌اندّ برخی دیگر امامت کودک را صحیح نمی‌دانند. در رابطه با امامت کودک در نمازهای مستحبّی که جماعت در آنها صحیح است، برای افراد بالغ و غیربالغ نیز اختلاف‌نظر وجود دارد، که در ادامه اجمالاً بیان می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ – مشروعیت عبادات کودک
۲ – قائلین به جواز امامت
۳ – قائلین به عدم جواز امامت
۴ – امامت در نماز مستحبی برای بالغین
۵ – امامت در نماز مستحبی برای غیربالغین
۶ – پانویس
۷ – منبع

مشروعیت عبادات کودک

فقها ‌اتفاق‌نظر دارند، تکالیف الزام‌آور مثل وجوب و حرمت، متوجه کودک هرچند ممیّز باشد، نیست، زیرا شرط تکلیف الزامی، رسیدن به سنّ بلوغ و رشد است.
امّا در این‌که، آیا احکام غیرالزامی متوجه کودک می‌شود یا خیر؟ اختلاف‌نظر وجود دارد. در حقیقت، بحث در این است که آیا عبادات کودک ممیّز، مشروعیت دارد و می‌تواند آن را به‌عنوان عمل مستحب به‌جا آورد، یا خیر؟ به این معنی که اگر با قصد امتثال و اطاعت خداوند متعال عبادت را انجام دهد، مستحق اجر و ثواب باشد و آثاری مثل صحّت نیابت از غیر خودش بر آن مترتّب گردد.

[۱] فاضل لنکرانی، محمد، القواعد الفقهیّه، ص۳۵۵.

[۲] بحرانی، شیخ‌یوسف، الحدائق الناضره، ج۱۳، ص۵۳.

در این‌باره بین فقها نظریّات مختلفی مطرح گردیده است:
الف: برخی معتقدند، عبادات نسبت به کودکان، صرفاً جنبه تمرینی دارد. البتّه اولیای کودکان به‌جهت این‌که آنها را به انجام عبادات عادت می‌دهند، اجر و ثواب دارند.

[۳] علامه حلی، حسن بن یوسف، مختلف الشیعه، ج۳، ص۴۸۶.

[۴] شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، مسالک الافهام، ج۲، ص۱۵.

ب‌: بعضی دیگر بر این باورند که: عبادات کودک صحیح است، ولی مشروع نیست.

[۵] شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، الروضه‌ البهیّه، ج۲، ص۱۰۱-۱۰۲.

ج‌: برخی دیگر نیز بین عبادات واجب و مستحب تفصیل قائل شده و معتقد است، عبادات مستحب برای کودک، مشروع است، ولی عبادات واجب، تمرینی است.

[۶] نراقی، ملااحمد، مستند الشیعه، ج۱۰، ص۳۳۷.

قائلین به نظریّات فوق برای اثبات مدّعای خود، ادلّه‌ای ذکر نموده‌اند که همگی قابل خدشه و اشکال است.

[۷] جمعی از نویسندگان، موسوعه احکام الاطفال و ادلّتها، ج۴، ص۴۳۳ و بعد از آن.

د‌: در مقابل این نظریّات، دیدگاهی است که اکثر فقها آن را پذیرفته‌اند، مبنی بر این‌که عبادات کودک ممیّز، مشروع و صحیح است و با انجام آن، اجر و ثواب می‌برد.

[۸] طوسی، محمد بن حسن، المبسوط، ج۱، ص۲۷۸.

[۹] طوسی، محمد بن حسن، النهایه، ص۱۴۹.

[۱۰] محقق حلی، جعفر بن حسن، شرائع الاسلام، ج۱، ص۱۴۰.

[۱۱] شهید اول، محمد بن جمال‌الدین، ذکری الشیعه، ج۲، ص۱۱۷.

[۱۲] شهید اول، محمد بن جمال‌الدین، الدروس الشرعیّه، ج۱، ص۲۶۸.

محقّق بحرانی در این‌باره می‌نویسد: «نظریّه مشهور بین فقهای امامیّه (رضوان‌الله‌علیهم) این است که نیّت عبادت از کودک ممیّز صحیح است و انجام روزه توسط وی شرعی است و هم‌چنین دیگر عبادات او مشروع است».

[۱۳] بحرانی، شیخ‌یوسف، الحدائق الناضره، ج۱۳، ص۵۳.

و در عروه الوثقی هم آمده است: «روزه و دیگر عبادات کودک ممیّز، بنابر اقوی، با عنایت به این‌که عبادتش مشروع می‌باشد، صحیح است.

[۱۴] طباطبایی یزدی، سیدمحمدکاظم، العروه الوثقی مع تعلیقات عده من الفقهاء، ج۳، ص۶۱۷.

قائلین به جواز امامت

به اجماع فقها، امامت کودک غیرممیّز در نماز جماعت، صحیح نیست، و امّا در مورد کودک ممیّز، دو دیدگاه مطرح است:
برخی قائل به جواز آن می‌باشند.

[۱۵] طوسی، محمد بن حسن، المبسوط، ج۱، ص۱۵۴.

[۱۶] طوسی، محمد بن حسن، الخلاف، ج۱، ص۵۵۳، مساله ۲۹۵.

[۱۷] مقدس اردبیلی، احمد بن محمد، مجمع الفائده و البرهان، ج۳، ص۲۹۵.

مستند این قول بعضی از اخبار است. مانند آن‌که، در روایت معتبر، ‌غیاث بن ابراهیم، از امام صادق (علیه‌السّلام) نقل نموده که فرموده است: جایز است کودکی که به سنّ بلوغ نرسیده، امامت نماز گروهی را به‌عهده بگیرد و برای آنها اذان بگوید: «قالَ لابَاْسَ بِالْغُلامِ الَّذی لمَْ یَبْلُغِ الْحُلُمَ اَنْ یَؤُمَّ الْقَوْمَ وَ اَنْ یُؤَذَّنَ».

[۱۸] حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۸، ص۳۲۱، باب ۱۴ من ابواب صلاه الجماعه، ح۳.

در روایت دیگری، آن حضرت همین مضمون را از جدّش امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) نقل می‌کند که فرموده است: «لابَاْسَ اَنْ یُؤَذَّنَ الْغُلامُ الَّذِی لَمْ یَحْتَلِمْ وَ اَنْ یَؤُمَّ».

[۱۹] حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۸، ص۳۲۳، باب ۱۴ من ابواب صلاه الجماعه، ح۸.

از این روایات جواب داده شده به این که به قرینه جمله «لَمْ یبْلُغَ الْحُلُمَ» و «لَمْ یحْتَلِمْ» باید حمل شوند به موردی که کودک از حیث احتلام بالغ نشده، ولی از جهت سن به حد بلوغ رسیده است، به‌علاوه چون فقها از این روایات اعراض نموده و بر طبق آن فتوی نداده‌اند، بر امامت کودک در نماز مستحب حمل می‌شود.

[۲۰] جمعی از نویسندگان، موسوعه احکام الاطفال و ادلّتها۴، ص۵۳۴.

قائلین به عدم جواز امامت

دیدگاه دوّم که در بین فقها شهرت دارد و اکثر آنان اعمّ از متقدّمین

[۲۱] محقق حلی، جعفر بن حسن، شرائع الاسلام، ج۱، ص۹۴.

[۲۲] علامه حلی، حسن بن یوسف، تذکره‌ الفقهاء، ج۴، ص۲۷۶.

[۲۳] شهید اول، محمد بن جمال‌الدین، ذکری الشیعه، ج۴، ص۳۸۵.

[۲۴] شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، روض الجنان، ج۲، ص۵۰۶.

[۲۵] صیمری بحرانی، شیخ مفلح، غایه المرام، ج۱، ص۲۱۶.

تا معاصرین،

[۲۶] امام خمینی، سیدروح‌الله، تحریر الوسیله، ج۱، ص۲۸۸.

[۲۷] فاضل لنکرانی، محمد، العروه‌ الوثقی مع تعلیقات الفاضل اللنکرانی، ج۱، ص۶۰۰.

آن را پذیرفته‌اند، این است که امامت کودک در نمازهای واجب صحیح نیست.
مستند این دیدگاه، اصل است، به این معنی که به مقتضای اصل اوّلی قرائت حمد و سوره در نماز جماعت از نمازگزار ساقط نمی‌شود، مگر این‌که علم به سقوط آن پیدا کند و با فرض این‌که امام جماعت کودک باشد، این علم پیدا نمی‌شود.

[۲۸] موسوی عاملی، سیدمحمد، مدارک الاحکام، ج۴، ص۳۴۸.

به‌عبارت دیگر، اطلاقاتی که بر صحّت نماز جماعت دلالت دارد، منصرف است به موردی که امام جماعت بالغ شد و چنان‌چه غیربالغ، امام جماعت شود، اصالت عدم ضمان جاری است،

[۲۹] شیخ انصاری، مرتضی، کتاب الصلاه، ج۲، ص۲۴۴-۲۴۵.

یعنی با امامت او بعضی از اجزای نماز مثل حمد و سوره از ماموم ساقط نمی‌شود.

مستند دیگر هم خبر اسحاق بن عمّار است. وی از امام صادق (علیه‌السّلام) و او از جدّش امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) روایت نموده که فرموده است: منعی ندارد که کودک قبل از بلوغ، اذان بگوید، ولی نباید امامت نماز را به‌عهده بگیرد، اگر چنین شد نماز خودش صحیح و نماز کسانی که با او جماعت خوانده‌اند، باطل است. «اَنَّ عَلِیّاً (علیه‌السّلام) کانَ یَقُولُ: لا بَاْسَ اَنْ یُؤَذِّنَ الْغُلامُ قَبْلَ اَنْ یَحْتَلِمَ وَلا یَؤُمُّ حَتّی یَحْتَلِمَ فَاِنْ اَمَّ جازَتْ صَلاتُهُ وَفَسَدَتْ صَلاهُ مِنْ خَلْفَهُ».

[۳۰] حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۸، ص۳۲۲، باب ۱۴ مِن ابواب صلاه الجماعه، ح۷.

این روایت به صراحت بر مدّعا دلالت دارد و ضعف سند آن به دلیل این‌که مشهور فقها به مضمون آن فتوی داده‌اند، جبران می‌گردد.

[۳۱] همدانی، آقارضا، مصباح الفقیه، ج۲، ص۶۷۶.

بنابراین بین این روایت و روایاتی که دلالت بر صحّت امامت کودک در نماز دلالت داشت، تعارض واقع نمی‌شود، زیرا آن دسته از روایات به دلیل این‌که مشهور فقها از آنها اعراض نموده و به مضمون آنها فتوی نداده بودند، از حجیّت ساقط می‌شود.

[۳۲] جمعی از نویسندگان، موسوعه احکام الاطفال و ادلّتها، ج۴، ص۵۳۸-۵۳۹.

از این‌رو یکی از شرایط در امامت نماز واجب، بلوغ است.

امامت در نماز مستحبی برای بالغین

پرسش دیگر این است که آیا امامت کودک در نمازهای مستحبّی که جماعت در آنها صحیح است، مانند نماز استسقاء (طلب باران) برای افراد بالغ جایز است؟ در این مساله نیز دو دیدگاه مطرح شده است.
برخی قائل به جواز می‌باشند؛

[۳۳] طوسی، محمد بن حسن، الخلاف، ج۱، ص۵۵۳، مساله