توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت امامت حضرت علی دارای ۱۰۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت امامت حضرت علی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت امامت حضرت علی :

امامت امام علی

امام علی بن ابوطالب (علیه‌السلام)، اولین امام شیعیان است.

فهرست مندرجات

۱ – ولادت
۲ – پدر و مادر
۳ – کنیه و القاب
۴ – پیامبر مربی امام علی از کودکی
۵ – امام علی سرباز فدارکار پیامبر
۵.۱ – در شعب ابی طالب
۵.۲ – در زمان هجرت پیامبر
۵.۳ – شرکت در تمام جنگ‌ها
۵.۴ – خواندن آیات اول سوره برائت بر مشرکان
۵.۵ – دعوت مردم یمن به اسلام
۶ – امام علی همراه پیامبر در حجه الوداع
۷ – ماجرای سقیفه و امام علی
۸ – جنگ جمل
۹ – جنگ صفین
۱۰ – شهادت امام علی
۱۱ – دلایل امامت امام علی
۱۱.۱ – عصمت
۱۱.۱.۱ – طرق اثبات عصمت امام علی
۱۱.۲ – افضلیت
۱۱.۳ – اعلمیت
۱۱.۴ – عدم صلاحیت دیگران برای امامت
۱۱.۵ – معجزات امام علی
۱۱.۶ – استخلاف بر مدینه
۱۱.۶.۱ – پاسخ به یک شبهه
۱۱.۷ – نصوص
۱۱.۸ – شواهد رفتاری و گفتاری پیامبر
۱۱.۸.۱ – جنگ خیبر
۱۱.۸.۲ – خواندن آیات سوره توبه
۱۱.۸.۳ – آزادی بردگان فراری
۱۱.۸.۴ – بستن درب‌هایی باز شونده به مسجد
۱۱.۸.۵ – مخالفت بنی ولیعه
۱۱.۸.۶ – محبت و ناسزا به امام علی
۱۱.۸.۷ – امام علی محبوب‌ترین اشخاص
۱۱.۸.۸ – دعا کردن پیامبر امام علی را در همه احوال
۱۱.۸.۹ – تاویل قرآن
۱۱.۸.۱۰ – جریانات دیگر
۱۲ – فهرست منابع
۱۳ – پانویس
۱۴ – منابع

ولادت

امام علی بن ابوطالب (علیه‌السلام) روز جمعه سیزدهم ماه رجب، سی سال پس از عام الفیل و بیست و سه سال قبل از هجرت در مکه و در داخل کعبه معظمه به دنیا آمد.

پدر و مادر

پدرش ابوطالب فرزند عبدالمطلب و مادرش فاطمه دختر اسد بود.

کنیه و القاب

ابوالحسن، ابوالحسنین، ابوالسبطین، ابوالریحانتین و ابوتراب، کنیه های وی و امیرالمؤمنین، المرتضی، یعسوب الدین، قسیم الجنه والنار، سیدالعرب، الصدیق الأکبر، الوصی، الفارق و الانزع البطین برخی از القاب مشهور وی می‌باشد.

پیامبر مربی امام علی از کودکی

علی (علیه‌السلام) از کودکی زیر نظر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) تربیت شد و راه و روش رشد و کمال را از او آموخت و آن گاه که رسول گرامی (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) به پیامبری برگزیده شد، نخستین فرد از مردان بود که به او ایمان آورد.

امام علی سرباز فدارکار پیامبر

وی به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) ارادت و انقیاد کامل داشت و سرباز فداکاری بود که هرگاه خطری اسلام را تهدید می‌کرد، به دفاع از آن بر می خاست.

در شعب ابی طالب

در شعب ابی طالب و در سفر پیامبر به طائف رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) را همراهی و یاری کرد و در شب هجرت در بستر او خوابید، تا به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) گزندی نرسد و آیه ۲۰۷بقره در شأن او نازل شد.

در زمان هجرت پیامبر

آن گاه که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) به مدینه رسید به حضرت علی (علیه‌السلام) دستور داد تا امانت های مردم مکه را، که به پیامبر سپرده بودند، به آنان بازگرداند، و همراه با مسلمانانی که در مکه باقی‌مانده بودند، به مدینه هجرت نماید. او پس از سه روز مکه را به قصد مدینه ترک کرد و پس از چند روز در قبا به پیامبر پیوست.

شرکت در تمام جنگ‌ها

در مدینه در جنگ های سختی چون بدر، احد، احزاب و خیبر با شجاعت و فداکاری تمام پیامبر را یاری و دشمنان اسلام را سرکوب و مأیوس کرد.

خواندن آیات اول سوره برائت بر مشرکان

در سال نهم هجری از سوی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) مأموریت یافت تا آیات اول سوره برائت را در مکه بر مشرکان فرا خواند.

این مأموریت قبلاً به ابوبکر سپرده شده بود، ولی مطابق فرمان خداوند علی (علیه‌السلام) برای انجام این مأموریت برگزیده شد. وی در ذی الحلیفه (مسجد شجره) آیات را از ابوبکر گرفت و در مکه بر مشرکان فرو خواند.

دعوت مردم یمن به اسلام

پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) در سال دهم هجری علی (علیه‌السلام) را به یمن فرستاد تا مردم را به آیین اسلام دعوت کند. این مأموریت پس از آن بود که خالد بن ولید و جمعی از مسلمانان را برای این هدف به یمن فرستاده بود و آنان شش ماه در آن‌جا اقامت گزیده بودند، اما به توفیقی در این باره دست نیافته بودند.

علی (علیه‌السلام) در مأموریت خود کامیاب شد و همه قبیله همدان آیین اسلام را پذیرفتند.

امام علی همراه پیامبر در حجه الوداع

پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) با مسلمانان برای انجام مناسک حج (حجه الوداع) رهسپار مکه گردید و علی (علیه‌السلام) نیز به دستور پیامبر از یمن به مکه رفت و در مراسم شکوهمند حج شرکت کرد و پس از انجام مناسک حج به هنگام بازگشت در سرزمین جحفه و در کنار غدیر خم در جمع انبوه مسلمانان علی (علیه‌السلام) را به جانشینی خود منصوب کرد.

پس از مدت کوتاهی از این جریان، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) در حالی که سرش بر دامان علی (علیه‌السلام) بود، به ملکوت اعلی پیوست و بدین ترتیب فصل جدیدی در زندگی علی (علیه‌السلام) گشوده شد.

ماجرای سقیفه و امام علی

با ماجرای سقیفه، رهبری امت اسلامی که حق او بود از وی باز ستانده شد و این جریان تا ۲۵سال ادامه یافت. رعایت مصلحت اسلام و مسلمانان مانع آن شد که امام (علیه‌السلام) برای اعمال حق خود به عمل قهرآمیز توسل جوید، اما در موارد مناسب حقیقت را آشکار می‌ساخت و در حدّ ضرورت با خلفا همکاری می‌کرد.

جنگ جمل

با کشته شدن عثمان به دست عده ای از مسلمانان، مردم با حضرت علی (علیه‌السلام) بیعت کردند و بدین ترتیب شرایط برای اعمال حق امامت او فراهم گردید، اما طولی نکشید که عده ای پیمان شکستند و آتش جنگ جمل را برافروختند.

جنگ صفین

معاویه و هوادارانش جبهه قاسطین را در برابر امام گشودند و جنگ صفین را پدید آوردند که در جریان آن با نقشه شیطنت آمیز عمرو بن عاص و معاویه از یک سو و ساده لوحی و سطحی نگری گروهی از سپاه امام (علیه‌السلام) از سوی دیگر، ماجرای تلخ حکمیت پدید آمد و به ظهور خوارج و جنگ نهروان انجامید.

شهادت امام علی

سرانجام در سحرگاه شب نوزدهم ماه رمضان سال ۴۰هجری هنگامی که امام (علیه‌السلام) در حال نماز بود ابن ملجم مرادی با شمشیر زهرآلود فرق مبارک پیشوای بزرگ فضیلت و عدالت را نشانه گرفت و در پی آن در شب ۲۱ همان ماه به شهادت رسید.

دلایل امامت امام علی

به اعتقاد شیعه، علی بن ابی طالب (علیه‌السلام) جانشین بلافصل پیامبر گرامی (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) و نخستین امام امت اسلامی پس از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) است.

اهل سنت و دیگر مذاهب غیر شیعی علی (علیه‌السلام) را چهارمین خلیفه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) می دانند.

متکلمان شیعه از طریق عقل و نقل بر اثبات عقیده خود استدلال کرده اند، که به نقل و تبیین برخی از مهم ‌ترین آن‌ها بسنده می‌کنیم:

عصمت

یکی از دلایل شیعه بر امامت علی (علیه‌السلام) این است که امام باید معصوم باشد (عصمت امام و اغراض امامت) کسانی که غیر از علی (علیه‌السلام) ـ مدعی امامت بودند یا دیگران مدعی امامت آنان بودند (ابوبکر و عباس و سعد بن عباده) معصوم نبودند زیرا قبل از اسلام، بت پرست و مشرک بودند، و پس از اسلام آوردن نیز کسی مدعی این‌که از مقام عصمت علمی و عملی برخوردار باشند، نبوده است.

بنابراین، در میان اصحاب پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)، غیر از علی (علیه‌السلام) کسی از ویژگی عصمت برخوردار نبوده است. بر این اساس امامت او اثبات می‌گردد.

طرق اثبات عصمت امام علی

عصمت آن حضرت یکی از این طریق اثبات می‌شود که اگر او هم دارای مقام عصمت نباشد، هیچ کس در امت اسلامی شایستگی امامت را نخواهد داشت، با این‌که وجود امام واجب است، در این فرض لازم می‌آید که این فریضه اسلامی هرگز تحقق نیابد و این، بر خلاف اجماع امت اسلامی است، زیرا حق از امت اسلامی بیرون نخواهد بود.

[۱] الذخیره فی علم الکلام، سید مرتضی، ج۱، ص۴۳۷، علی بن الحسین، مؤسسه النشر الاسلامی، قم، ۱۴۱۱هـ.

[۲] الاقتصاد فیما یتعلق بالاعتقاد، طوسی، ج۱، ص۳۱۷ـ ۳۱۸، محمد بن الحسن، مطبعه خیام، قم، ۱۴۰۰ق.

[۳] المنقذ من التقلید، حمصی، ج۲، ص۳۰۰، رازی، سدیدالدین محمود، مؤسسه النشر الاسلامی، قم، ۱۴۱۲ق.

[۴] ارشاد الطالبین، الفاضل المقداد، ج۱، ص۳۳۹، جمال الدین مقداد بن عبدالله، مکتبه المرعشی، قم، ۱۴۱۵هـ.

[۵] قواعد المرام فی علم الکلام، بحرانی، ج۱، ص۱۸۶ـ ۱۸۷، ابن میثم، مکتبه آیت الله مرعشی، قم، ۱۴۰۶ق.

راه دیگر برای اثبات عصمت امیرمؤمنان (علیه‌السلام) نصوص قرآنی و روایی است، مانند آیه مباهله (آل‌عمران:۶۱) که با توجه به روایات شأن نزول، علی (علیه‌السلام) به منزله نفس پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) به شمار آمده است.

بنابراین، از ویژگی عصمت برخوردار خواهد بود (فضیلت علی (علیه‌السلام))، آیه تطهیر (احزاب:۳۳) که مطابق روایات در شأن پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)، علی، فاطمه، حسن و حسین نازل گردیده است، از آن‌جا که اراده در آیه اراده تکوینی است، هرگونه رجس و پلیدی از آنان زدوده شده که نتیجه آن عصمت است (آیه تطهیر)، حدیث ثقلین که بر عصمت عترت و اهل بیت پیامبر دلالت دارد و علی نخستین آنان است (حدیث ثقلین) و حدیث «علی مع الحقّ والحقّ مع علی لن یفترقا حتّی یردا علیّ الحوض»

[۶] الغدیر، امینی، ج۳، ص۲۵۱ـ ۲۵۴، عبدالحسین، مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیه، قم، ۱۴۲۱هـ.

زیرا محور و مدار حق بودن جز با عصمت امکان پذیر نیست. به نقل ابن ابوالحدید، ابومحمد بن متّویه از متکلمان معتزلی در کتاب «الکفایه» بر عصمت علی (علیه‌السلام) تصریح کرده و گفته است اگر چه ما به وجوب عصمت آن حضرت به عنوان امام اعتقاد نداریم، ولی او را معصوم می‌دانیم و این، از ویژگی های او در میان اصحاب پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) بود (شرح‌نهج‌البلاغه، ج۶، ص۲۹۸).

دلیل عصمت به گونه ای دیگر نیز تقریر شده است و آن این‌که امت اسلامی درباره امام پس از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) دو گروهند: گروهی گفته‌اند امام باید معصوم باشد، و گروهی دیگر عصمت امام را لازم ندانسته‌اند گروه اول، علی (علیه‌السلام) را امام دانسته اند، و گروه دوم نیز اگر عصمت را شرط امامت می‌دانستند، امامت را مخصوص او می‌دانستند. حاصل آن‌که امت اجماع دارند که اگر عصمت، شرط امامت باشد امامت مخصوص علی (علیه‌السلام) است.

[۷] الذخیره فی علم الکلام، سید مرتضی، ج۱، ص۴۳۷، علی بن الحسین، مؤسسه النشر الاسلامی، قم، ۱۴۱۱هـ.

[۸] کشف المراد، حلّی، ج۱، ص۴۹۷، حسن بن یوسف، مؤسسه النشر الاسلامی، قم، ۱۴۱۹ق.

[۹] الاقتصاد فیما یتعلق بالاعتقاد، طوسی، ج۱، ص۳۱۷، محمد بن الحسن، مطبعه خیام، قم، ۱۴۰۰ق.

[۱۰] المنقذ من التقلید، حمصی، ج۲، ص۳۰۰، رازی، سدیدالدین محمود، مؤسسه النشر الاسلامی، قم، ۱۴۱۲ق.

[۱۱] ارشاد الطالبین، الفاضل المقداد، ج۱، ص۳۳۹، جمال الدین مقداد بن عبدالله، مکتبه المرعشی، قم، ۱۴۱۵هـ.

افضلیت

یکی از شرایط امامت، افضلیت است (افضلیت امام) و از طرفی، علی (علیه‌السلام) افضل صحابه و بلکه افضل افراد بشر پس از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) است (افضلیت علی (علیه‌السلام)) بنابراین، امامت در وی تعین یافته است.

[۱۲] الذخیره فی علم الکلام، سید مرتضی، ج۱، ص۴۳۷، علی بن الحسین، مؤسسه النشر الاسلامی، قم، ۱۴۱۱هـ.

[۱۳] کشف المراد، حلّی، ج۱، ص۴۹۷، حسن بن یوسف، مؤسسه النشر الاسلامی، قم، ۱۴۱۹ق.

[۱۴] الاقتصاد فیما یتعلق بالاعتقاد، طوسی، ج۱، ص۳۱۷، محمد بن الحسن، مطبعه خیام، قم، ۱۴۰۰ق.

[۱۵] المنقذ من التقلید، حمصی، ج۲، ص۳۰۰، رازی، سدیدالدین محمود، مؤسسه النشر الاسلامی، قم، ۱۴۱۲ق.

[۱۶] ارشاد الطالبین، الفاضل المقداد، ج۱، ص۳۳۹، جمال الدین مقداد بن عبدالله، مکتبه المرعشی، قم، ۱۴۱۵هـ.

اعلمیت

امام باید به عموم احکام شریعت علم بالفعل و مصون از خطا داشته باشد (امامت، صفات امام ) هیچ یک از مدعیان امامت به جز علی (علیه‌السلام) از چنین علم گسترده و کاملی برخوردار نبودند.

آنچه اهل سنت درباره ابوبکر و عباسیه درباره عباس عموی پیامبر معتقدند، علم اجتهادی است که هم محدود است وهم خطاپذیر. بنابراین، امامت به علی (علیه‌السلام) اختصاص داشته است.

[۱۷] الذخیره فی علم الکلام، سید مرتضی، ج۱، ص۴۳۷، علی بن الحسین، مؤسسه النشر الاسلامی، قم، ۱۴۱۱هـ.

[۱۸] کشف المراد، حلّی، ج۱، ص۴۹۷، حسن بن یوسف، مؤسسه النشر الاسلامی، قم، ۱۴۱۹ق.

[۱۹] الاقتصاد فیما یتعلق بالاعتقاد، طوسی، ج۱، ص۳۱۷، محمد بن الحسن، مطبعه خیام، قم، ۱۴۰۰ق.

[۲۰] المنقذ من التقلید، حمصی، ج۲، ص۳۰۰، رازی، سدیدالدین محمود، مؤسسه النشر الاسلامی، قم، ۱۴۱۲ق.

[۲۱] ارشاد الطالبین، الفاضل المقداد، ج۱، ص۳۳۹، جمال الدین مقداد بن عبدالله، مکتبه المرعشی، قم، ۱۴۱۵هـ.

عدم صلاحیت دیگران برای امامت

کسانی که مدعی امامت بودند علاوه بر این‌که فاقد صفات عصمت، افضلیت و اعلمیت بودند، دست به کارهایی زدند که نشان دهنده عدم صلاحیت آنان برای احراز مقام امامت است. متکلمان شیعه این بحث را ذیل عنوان « مطاعن خلفا » مطرح کرده و موارد بسیاری از مطاعن خلفای سه ‌ ‌گانه را نقل کرده اند

[۲۲] کشف المراد، حلّی، ج۱، ص۵۰۴ـ ۵۱۷، حسن بن یوسف، مؤسسه النشر الاسلامی، قم، ۱۴۱۹ق.

با اثبات عدم شایستگی مدعیان امامت، امامت در علی (علیه‌السلام) تعین خواهد یافت، زیرا در غیر این صورت، حق از امت اسلامی بیرون خواهد بود که بر خلاف اجماع است.

معجزات امام علی

معجزه ، همان گونه که اثبات کننده صدق مدعی نبوت است، راستگویی مدعی امامت را نیز اثبات می‌کند (طریق تعیین امام). علی (علیه‌السلام) خود را شایسته ‌ترین فرد برای امامت می‌دانست: «أنا أحقّ بهذا الأمر منکم، لا أبایعکم وأنتم اولی بالبیعه لی»

[۲۳] الامامه والسیاسه، دینوری، ج۱، ص۱۸، ابن قتیبه، دارالمعرفه، بیروت، بی تا.

[۲۴] نهج البلاغه، خطبه۷۴

از سوی دیگر معجزات بسیاری به دست او آشکار گردید. این معجزات دلیل روشن امامت او می‌باشد.

[۲۵] کشف المراد، حلّی، ج۱، ص۵۰۲ـ ۵۰۳، حسن بن یوسف، مؤسسه النشر الاسلامی، قم، ۱۴۱۹ق.

[۲۶] تقریب المعارف، حلبی، ج۱، ص۱۱۹ـ ۱۲۰، ابوالصلاح، تقی بن نجم، مؤسسه النشر الاسلامی، قم، ۱۴۰۴ق.

[۲۷] اللوامع الالهیه، الفاضل المقداد، ج۱، ص۳۴۳، جمال الدین مقداد بن عبدالله، مکتبه المرعشی، قم، ۱۴۰۵هـ.

استخلاف بر مدینه

پیامبر گرامی (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) هنگامی که عازم تبوک بود علی (علیه‌السلام) را جانشین خود در مدینه ساخت و پس از بازگشت، او را از این مقام عزل نکرد، بنابراین اگر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) بار دیگر نیز به سفر می‌رفت علی (علیه‌السلام) جانشین او در مدینه بود. بر این اساس رهبری او پس از رحلت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) نیز در مورد مدینه ادامه یافته است، زیرا ملاک رهبری علی (علیه‌السلام) به عنوان جانشینی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) به مدینه، نیازمندی مردم به رهبر و فقدان رهبری پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) بود.

این ملاک پس از رحلت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) به گونه ای قوی تر وجود داشت. هرگاه رهبری مسلمانان در مدینه به علی (علیه‌السلام) اختصاص داشته باشد، رهبری دیگر شهرهای اسلامی نیز مخصوص او است، زیرا به اجماع مسلمانان، میان مدینه و شهرهای دیگر در این باره تفاوتی وجود ندارد.

[۲۸] کشف المراد، حلّی، ج۱، ص۵۰۱، حسن بن یوسف، مؤسسه النشر الاسلامی، قم، ۱۴۱۹ق.

پاسخ به یک شبهه

بر این استدلال اشکال شده که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) افراد دیگری را نیز در مدینه و شهرهای دیگر جانشین خود ساخت، ولی شما به امامت آنان اعتقاد ندارید. پاسخ آن است که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) برخی از آنان را