دنیای فایل |
یک سایت خوب برای یافتن مطالب مورد نیازتان پاورپوینت امام کاظم (دیدگاه اهل‌سنت)
در حال بارگذاری
توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد
پاورپوینت امام کاظم (دیدگاه اهل‌سنت) دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است
شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.
لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت امام کاظم (دیدگاه اهل‌سنت)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پاورپوینت امام کاظم (دیدگاه اهل‌سنت) :
پاورپوینت امام کاظم (دیدگاه اهل‌سنت)
وجود مقدس امام کاظم (علیه‌السلام) از حیث نسب و منزلت و کرامت و مناقب و اخلاق و تواضع و… به نحوی بودند که حتی علمای اهل سنت در کتب خود به نمونه‌هایی از آن اشاره کرده‌اند.
در این نوشتار به ۱ـ نظرات علمای اهل سنت پیرامون شخصیت امام کاظم (سلام‌الله‌علیه) ۲ـ توسل علمای اهل سنت به امام کاظم (علیه‌السلام) ۳ـ معجزات امام کاظم (علیه‌السلام) ۴ـ برخورد امام کاظم (علیه‌السلام) با دشمنان اشاره می‌شود.
فهرست مندرجات
۱ – معرفی اجمالی
۲ – نظر علمای اهل‌سنت پیرامون شخصیت امام کاظم
۲.۱ – ابن‌سمعون
۲.۲ – خطیب بغدادی
۲.۳ – ابن‌جوزی حنبلی
۲.۴ – فخر رازی
۲.۵ – محمد بن طلحه شافعی
۲.۶ – ابن ابی‌الحدید
۲.۷ – ابن‌خلکان
۲.۸ – نظام‌الدین النیسابوری
۲.۹ – ابن‌تیمیه حرانی
۲.۱۰ – ابوالفداء
۲.۱۱ – شمس‌الدین ذهبی
۲.۱۲ – ابن‌الوردی
۲.۱۳ – ابو‌محمد یافعی
۲.۱۴ – ابن‌صباغ مالکی
۲.۱۵ – ابن‌حجر هیثمی
۲.۱۶ – قرمانی
۲.۱۷ – نبهانی
۲.۱۸ – خیرالدین زرکلی
۲.۱۹ – محمد دیاب الاتلیدی
۳ – توسل علمای اهل سنت به موسی بن جعفر
۳.۱ – ابن‌سمعون
۳.۲ – دمیری
۳.۳ – ابن‌صباغ مالکی
۳.۴ – ابن‌حجر هیثمی
۳.۵ – توسل ابا‌علی خلال
۳.۶ – عبدالباقی
۳.۷ – قرمانی
۴ – معجزات امام کاظم در کتب اهل سنت
۴.۱ – قضیه شقیق بلخی و موسی بن جعفر
۴.۲ – نقل ابن‌حجر
۴.۳ – آزاد شدن امام از زندان
۴.۴ – آزاد شدن زندای از زندان
۵ – برخورد امام کاظم با دشمنان
۶ – نتیجه
۷ – پانویس
۸ – منبع
معرفی اجمالی
وجود مقدس امام هفتم، حضرت موسی بن جعفر (سلام‌الله‌علیها) در سال ۱۲۸ هجری قمری در منطقه ابواء بدنیا آمدند. پدر گرامی ایشان وجود مقدس امام صادق (سلام‌الله‌علیه) و مادر بزرگوار ایشان حمیده خاتون (سلام‌الله‌علیها) نام داشت. شهادت آن حضرت نیز ۲۵ رجب المرجب سال ۱۸۳ هجری قمری در بغداد واقع گردید.
نظر علمای اهل‌سنت پیرامون شخصیت امام کاظم
امام کاظم (علیه‌السّلام) در بین علمای اهل سنت جایگاه ویژه‌ای دارد و از حضرت به بزرگی یاد کرده‌اند. در این خصوص به نظرات علمای اهل سنت اشاره می‌کنیم:
ابن‌سمعون
ابن‌سمعون (متوفای ۳۸۷ هـ. ق) پیرامون امام هفتم می‌نویسد:
«وتوفی موسی الکاظم فی رجب سنه ثلاث وقیل سنه سبع وثمانین ومائه ببغداد مسموماً، وقیل انه توفی فی الحبسوکان الشافعی یقول قبر موسی الکاظم التریاق المجرب؛
[۱] ابن‌سمعون بغدادی، محمد بن احمد، امالی ابن‌سمعون، ج۱، ص۱۲۵.
[حضرت] موسی کاظم در رجب سال صد و هفتاد و سه و یا صد و هفتاد و هشت هجری در بغداد مسموم شد و از دنیا رفت؛ و گفته شده است که او در حبس از دنیا رفت.»
شافعی می‌گفت: قبر موسی کاظم نوش‌داروی مجرب است.
خطیب بغدادی
خطیب بغدادی (متوفای ۴۶۳ هـ. ق)، ابن‌خلکان، مزی و دیگر علمای اهل سنت پیرامون آن حضرت نوشته‌اند:
«وکان سخیا کریما وکان یبلغه عن الرجل انه یؤذیه فیبعث الیه بصره فیها الف دینار وکان یصر الصرر ثلاثمائه دینار واربعمائه دینار ومائتی دینار ثم یقسمها بالمدینه وکان مثل صرر موسی بن جعفر اذا جاءت الانسان الصره فقد استغنی؛
[۲] خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۵، ص۱۴.
[۳] جمال الدین مزی، یوسف‌بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال فی اسماء الرجال، ج۲۹، ص۴۴، ناشر:مؤسسه الرساله – بیروت، الطبعه:الاولی، ۱۴۰۰ه – ۱۹۸۰م.
[۴] ابن‌خلکان، شمس‌الدین، وفیات الاعیان و انباء ابناء الزمان، ج۵، ص۳۰۸.
او سخاوت‌مند و بزرگوار بود و کسی که به او بدی می‌کرد، کسیه‌ای هزار دیناری برای او می‌فرستاد و کیسه‌های پول را به ۳۰۰ دینار و ۴۰۰ دینار و ۲۰۰ دینار بسته‌بندی می‌نمود و میان فقرای مدینه تقسیم می‌کرد؛ کیسه‌های پول ایشان بین مردم ضرب‌المثل بود و اگر کیسه‌ای از موسی بن جعفر (علیهماالسلام) به فردی می‌رسید، بی‌نیاز می‌شد.»
ابن‌جوزی حنبلی
عبدالرحمن بن علی بن محمد ابو‌الفرج ابن‌الجوزی الحنبلی (متوفای ۵۹۷ هـ ق) چنین می‌نویسد:
«موسی بن جعفر بن محمد بن علی ابن الحسین بن علی ابو الحسن الهاشمی علیهم السلام. کان یدعی العبد الصالح لاجل عبادته واجتهاده وقیامه باللیل وکان کریما حلیما اذا بلغه عن رجل انه یؤذیه بعث الیه بمال؛
[۵] ابن‌جوزی حنبلی، عبد الرحمن بن علی، صفه الصفوه، ج۲ ص۱۸۴.
موسی بن جعفر بن محمد بن علی ابن الحسین بن علی ابوالحسن الهاشمی (علیهم‌السّلام) به خاطر عبادت و کوشش و شب‌زنده‌داری به عبد صالح نامیده شد. او فردی کریم و حلیم بود و هنگامی که با خبر می‌شد که فردی ایشان را اذیت کرده است، برای وی مالی را می‌فرستاد.»
فخر رازی
فخر رازی (متوفای ۶۰۴ هـ. ق) در تفسیرش به اقوال مختلف پیرامون معنای کوثر در سوره کوثر، اشاره می‌کند که امام کاظم (علیه‌السّلام) یکی از مصادیق کوثر است چنانچه می‌گوید:
«والقول الثالث: الکوثر اولاده…. الاکابر من العلماء کالباقر والصادق والکاظم والرضا (علیهم‌السّلام).
[۶] فخر رازی، محمد بن عمر، تفسیر کبیر، ج۳۲، ص۱۱۷.
نظر سوم آن است که مراد از کوثر، فرزندان رسول خدا هستند؛ بزرگانی از علما؛ مانند باقر و صادق و کاظم و رضا (علیهم‌السّلام) از آنان هستند.»
محمد بن طلحه شافعی
محمد بن طلحه (متوفای۶۵۲ هـ ق): از علمای شافعی مذهب پیرامون آن حضرت می‌نویسد:
«ابی الحسن موسی بن جعفر الکاظم (علیهما‌السّلام) الامام موسی الکاظم (علیه‌السّلام). .. هو الامام الکبیر القدر، العظیم الشان، الکبیر المجتهد، الجاد فی الاجتهاد، المشهور بالعباده، المواظب علی الطاعات، المشهود له بالکرامات، یبیت اللیل ساجدا وقائما، ویقطع النهار متصدقا وصائما، ولفرط حلمه وتجاوزه عن المعتدین علیه دعی کاظما، کان یجازی المسئ باحسانه الیه ویقابل الجانی بعفوه عنه، ولکثره عبادته کان یسمی بالعبد الصالح، ویعرف بالعراق باب الحوائج الی الله لنجح مطالب المتوسلین الی الله تعالی به، کرامته تحار منها العقول.»
[۷] کمال‌الدین شافعی، محمد بن طلحه، مطالب السؤول فی مناقب آل الرسول (علیه‌السّلام)، ص۴۴۷.
«ابی الحسن، موسی بن جعفر الکاظم، امام کاظم (سلام‌الله‌علیها) ا… او امامی بزرگ قدر، عظیم الشأن، بسیار متهجّد، اهل جدیت در کوشش، کسی که کرامات او آشکار و به عبادت مشهور، و به طاعت مواظب بود. شبها را در حال سجود و قیام سپری می‌کرد و روزها را با صدقه و روزه می‌گذرانید وبه خاطر شدت حلم و گذشتی که نسبت به جسارت‌کنندگان به خود داشت، کاظم خوانده می‌شد. کسی را که به او بدی می‌کرد با نیکی و احسان پاداش می‌داد. با جنایت‌کننده نسبت به خویش، با عفو و بخشش مقابله می‌کرد. و به خاطر کثرت عباداتش عبد صالح نام گرفت، و در عراق به باب الحوائج الی الله مشهور است. چراکه کسانی که بوسیله او به خدای توانا متوسل می‌شوند، از توسل خویش نتیجه می‌گیرند. کراماتش عقل‌ها را حیران می‌کند.»
ابن ابی‌الحدید
ابن‌ابی الحدید معتزلی (متوفای۶۵۵ هـ ق) از علمای اهل سنت و شارح کتاب نهج البلاغه پیرامون آن حضرت می‌نویسد:
«موسی بن جعفر بن محمد (و هو العبد الصالح) جمع من الفقه والدین والنسک والحلم والصبر؛
[۸] ابن‌ابی‌الحدید، عبد‌الحمید، شرح نهج البلاغه، شرح نهج البلاغه، ج۱۵، ص۲۹۱.
موسی بن جعفر بن محمد او همان عبد صالح است. [او] بین فقه و دین و پرهیزگاری و حلم و صبر جمع کرده بود.
ابن‌خلکان
ابن‌خلکان (متوفای ۶۸۱ هـ. ق) در کتاب «وفیات الاعیان» پیرامون شخصیت حضرت چنین می‌نویسد:
«موسی الکاظم. ابو الحسن موسی الکاظم بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین ابن الحسین بن علی بن ابی طالب رضی الله عنهم احد الائمه الاثنی عشر رضی الله عنهم اجمعین. انه یؤذیه فیبعث الیه بصره فیها الف دینار وکان یصر الصرر ثلثمائه دینار واربعمائه دینار ومائتی دینار ثم یقسمها بالمدینه.»
[۹] ابن‌خلکان، شمس الدین، وفیات الاعیان و انباء ابناء الزمان، ج۵، ص۳۰۸.
«ابوالحسن موسی کاظم فرزند جعفر صادق فرزند محمد باقر فرزند علی زین العابدین فرزند حسین فرزند علی بن ابی‌طالب (خداوند از او راضی باشد) یکی از امامان دوازده‌گانه [شیعیان] است که خدا از همه ایشان راضی باد.
ایشان بسیار بخشنده و کریم بود و گاهی به او خبر می‌رسید که کسی او را آزار می‌دهد؛ اما به نزد وی کیسه‌ای که در آن هزار دینار بود می‌فرستاد؛ کیسه‌های پول را به ۳۰۰ دینار و ۴۰۰ دینار و ۲۰۰ دینار بسته بندی می‌نمود و میان فقرای مدینه تقسیم می‌کرد.»
نظام‌الدین النیسابوری
نظام‌الدین نیسابوری (متوفای ۷۲۸ هـ. ق) نیز همانند فخر رازی در تفسیر سوره کوثر، بنابر قول سوم امام کاظم (علیه‌السّلام) را به عنوان یکی از مصادیق کوثر بیان می‌کند:
«والقول الثالث ان الکوثر اولاده… ثم العالم مملوء منهم… والعلماء الاکابر منهم لا حد ولا حصر لهم. منهم الباقر والصادق والکاظم والرضی والتقی والنقی والزکی وغیرهم؛
[۱۰] نیشابوری، حسن بن محمد، تفسیر غرائب القرآن، ج۶، ص۵۷۶، دار النشر:دار الکتب العلمیه – بیروت/ لبنان – ۱۴۱۶ه – ۱۹۹۶م، الطبعه:الاولی.
نظر سوم آن است که مراد از کوثر، فرزندان رسول خدا هستند؛ عالم مملو از فرزندان رسول خداست؛ به قدری عالمان بزرگ از اهل‌بیت هستند که به شمارش نمی‌آیند حضرت باقر و صادق و کاظم و رضا و جواد و هادی و حسن عسکری (علیهم‌السّلام) از آن علما هستند.»
ابن‌تیمیه حرانی
ابن‌تیمیه حرانی (متوفای ۷۲۸ هـ. ق) نیز پیرامون شخصیت آن حضرت می‌نویسد:
«وموسی بن جعفر مشهور بالعباده والنسک؛
[۱۱] ابن‌تیمیه حرانی، احمد بن عبد‌الحلیم، منهاج السنه النبویه، ج۴، ص۵۷.
و موسی بن جعفر (علیهماالسلام) مشهور به عبادت و پرهیزگاری بود.»
ابوالفداء
ابوالفداء (متوفای۷۳۲هـ ق) پیرامون شخصیت امام کاظم (علیه‌السّلام) می‌نویسد:
«ثم دخلت سنه ثلاث وثمانین ومائه فیها توفی موسی الکاظم بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین بن علی بن ابی طالب ببغداد فی حبس الرشید، وحبسه عند السندی بن شاهک، وتولی خدمته فی الحبس اخت السندی، وحکت عن موسی المذکور انه کان اِذا صلی العتمه، حمد الله ومجده ودعاه اِلی ان یزول اللیل، ثم یقوم یصلی حتی یطلع الصبح، فیصلی الصلح ثم یذکر الله تعالی حتی تطلع الشمس، ثم یقعد اِلی ارتفاع الضحی، ثم یرقد ویستیقظ قبل الزوال، ثم یتوضا ویصلی حتی یصلی العصر، ثم یذکر الله تعالی حتی یصلی المغرب، ثم یصلی ما بین المغرب والعتمه، فکان هذا دابه اِلی ان مات (رحمه‌الله‌علیه)، وکان یلقب الکاظم: لانه کان یحسن اِلی من یسیء اِلیه، … وقبره مشهور هناک، وعلیه مشهد عظیم فی الجانب الغربی من بغداد.»
[۱۲] ابوالفداء، اسماعیل بن علی، المختصر فی اخبار البشر، ج۲، ص۱۵.
«در سال ۱۸۳ موسی الکاظم فرزند جعفر صادق فرزند محمد باقر فرزند علی زین العابدین فرزند حسین بن علی بن ابی‌طالب در بغداد در زندان هارون از دنیا رفت.
ایشان نزد سندی بن شاهک زندان بود و در زندان خواهر سندی خدمت به حضرت را به عهده گرفت.
در مورد ایشان نقل شده است که وقتی نماز عشاء را می‌خواند حمد الهی را به جای آورده و او را ستایش گفته دعا می‌کرد تا اینکه صبح می‌شد؛ سپس نماز صبح را می‌خواند و خدا را تا طلوع خورشید یاد می‌کرد. سپس تا بالا آمدن روز می‌نشست و کمی استراحت می‌کرد و قبل از ظهر بیدار می‌شد، سپس وضو گرفته و نماز می‌خواند تا اینکه نماز عصر را به جای آورد. سپس یاد خدا می‌گفت تا نماز مغرب را به جا می‌آورد. سپس بین نماز مغرب و عشاء نماز می‌خواند.
این روش ایشان بود تا زمانی که از دنیا رفت.
و ملقب به کاظم شد بدین سبب که به کسانی که به او بدی می‌کردند نیکی می‌کرد… و قبر او در آنجا مشهور و معروف است در قسمت غرب بغداد مکانی بزرگ بر روی قبرش قرار دارد.»
شمس‌الدین ذهبی
شمس‌الدین ذهبی(متوفای ۷۴۸ هـ. ق) یکی از علمای بزرگ اهل سنت پیرامون شخصیت آن حضرت می‌نویسد:
«وقد کان موسی من اجواد الحکماء ومن العباد الاتقیاء وله مشهد معروف ببغداد؛
[۱۳] ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال فی نقد الرجال، ج۴، ص۲۰۲.
و موسی بن جعفر از سخاوت‌مند‌ترین حکماء و از عبادت‌کنندگان پرهیزگار بود و محل شهادت او در بغداد معروف است.»
وی همچنین در کتاب دیگرش می‌نویسد:
«کان موسی بن جعفر یدعی العبد الصالح من عبادته واجتهاده؛
[۱۴] شمس‌الدین ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۶ ص۲۷۱، ناشر:مؤسسه الرساله – بیروت.
موسی بن جعفر به خاطر کثرت عبادت و مجاهدت در راه خدا به «عبد صالح» ملقب شد.»
ذهبی همچنین در تاریخ الاسلام چنین می‌نویسد:
«موسی الکاظم… وکان صالحاً، عالماً، عابداً، متالهاً؛
[۱۵] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر، ج۱۲ ص۴۱۷، تحقیق د. عمر عبد السلام تدمری، ناشر: دار الکتاب العربی – لبنان/ بیروت، الطبعه: الاولی، ۱۴۰۷هـ – ۱۹۸۷م.
موسی کاظم فردی صالح و عالم و عابد و در مسیر خدا بود.»
ابن‌الوردی
ابن‌الوردی (متوفای۷۴۹هـ ق) از علمای اهل سنت پیرامون آن حضرت می‌نویسد:
«سمی الکاظم: لاحسانه الی من یسیء الیه… وقبره علیه مشهد عظیم بالجانب الغربی من بغداد؛
[۱۶] ابن‌وردی، عمر بن مظفر، تاریخ ابن الوردی، ج۱ ص۱۹۸.
کاظم نامیده شد چرا کسی که به او بدی می‌کرد، به او احسان می‌کرد و روی قبرش مکانی بزرگ در قسمت غربی بغداد قرار دارد.»
ابو‌محمد یافعی
یافعی (متوفای ۷۶۸ هـ. ق) نیز پیرامون آن حضرت می‌نویسد:
«وفیها توفی السید ابو الحسن موسی الکاظم ولد جعفر الصادق کان صالحا عابدا جوادا حلیما کبیر القدر وهو احد الائمه الاثنی عشر المعصومین فی اعتقاد الامامیه وکان یدعی بالعبد الصالح من عبادته واجتهاده وکان سخیا کریما؛
[۱۷] یافعی، عبدالله بن اسعد، مرآه الجنان وعبره الیقظان، ج۱، ص۳۹۴.
در این سال ابوالحسن موسی کاظم فرزند جعفر صادق از دنیا رفت؛ او فردی صالح و عابد و بخشنده و صبور و دارای جایگاهی بزرگ بود؛ ایشان یکی از امامان دوازده‌گانه است که به اعتقاد شیعیان معصوم هستند؛ ایشان را به خاطر عبادت و تلاشش در راه خدا، عبد صالح می‌خواندند، و بسیار بخشنده و کریم بود.»
ابن‌صباغ مالکی
ابن‌صباغ (متوفای۸۵۵ هـ ق) در کتاب الفصول المهمه می‌نویسد:
«وهو المعروف عند اهل العراق بباب الحوائج الی اللَّه، وذلک لنجح قضاء حوائج المسلمین ونیل مطالبهم وبلوغ مآربهم وحصول مقاصدهم؛
[۱۸] ابن‌صباغ مالکی مکی، علی بن محمد، الفصول المهمه فی معرفه الائمه، ج۲ ص۹۳۲، تحقیق:سامی الغریری، ناشر:دار الحدیث للطباعه والنشر قم.
و او [موسی بن جعفر (علیه‌السلام)] نزد اهالی عراق به باب حوائج الی الله معروف بود چرا که در بر آورده شدن حاجات مسلمانان و رسیدن به مطلوب آنان و بر آورده شدن نیازمندی آنان و رسیدن به مقاصد آنان نتیجه حاصل می‌شد.»
ابن‌حجر هیثمی
ابن‌حجر هیثمی (متوفای ۹۷۳ هـ. ق) نیز در کتاب الصواعق المحرقه خود که رد بر مذهب و مکتب شیعه می‌باشد، پیرامون شخصیت موسی بن جعفر (سلام‌الله‌علیها) ا می‌نویسد:
«موسی الکاظم وهو وارثه علما ومعرفه وکمالا وفضلا سمی الکاظم لکثره تجاوزه وحلمه وکان معروفا عند اهل العراق بباب قضاء الحوائج عند الله وکان اعبد اهل زمانه واعلمهم واسخاهم؛
[۱۹] ابن‌حجر هیتمی، احمد بن محمد، الصواعق المحرقه علی اهل الرفض والضلال والزندقه، ج۲ ص۵۹۰، تحقیق عبد الرحمن بن عبدالله الترکی – کامل محمد الخراط، ناشر:مؤسسه الرساله – لبنان، الطبعه:الاولی، ۱۴۱۷ه – ۱۹۹۷م.
موسی کاظم علم و معرفت و فضل و کمال را از پدرش به ارث برد و در اثر عفو و گذشت و بردباری که از خود نشان می‌داد، ملقب به «کاظم» شد؛ نزد عراقی‌ها به «باب الحوائج نزد خدا» معروف بود و در زمان خودش عابدترین، عالم‌ترین و بخشنده‌ترین فرد بود.»
قرمانی
احمد بن یوسف قرمانی (متوفی ۱۰۱۹هـ ق) نیز می‌نویسد:
«هو الامام الکبیر القدر، الاوحد، الحجه، الساهر لیله قائما، القاطع نهاره صائما، المسمی لفرط حلمه وتجاوزه عن المعتدین کاظما. هوالمعروف عند اهل العراق بباب الحوائج، لانه ما خاب المتوسل به فی قضاء حجاه قط؛
[۲۰] قرمانی، احمد بن یوسف، اخبار الدول و آثار الاول فی التاریخ، ج۱ ص۳۳۷، (المتوفی: ۱۰۱۹هـ)، المحقق، الدکتور فهمی سعد، الدکتور احمد حطیط، عالم الکتاب.
او امامی بلند مرتبه و یگانه و حجت بود. در شبهایش ایستاده بود (کنایه از عبادت) و در روزها قاطع و روزه‌دار بود. به خاطر کثرت حلمش و گذشت از کسانی که به او تعدی کرده‌اند کاظم نامیده شد. و او نزد مردم عراق به باب الحوائج مشهور بود چرا که هر کسی در بر آورده شدن حاجاتش به او متوسل می‌شد به دست می‌آورد.»
نبهانی
یوسف بن اسماعیل نبهانی (متوفای ۱۳۵۰ ه ق) از علمای اهل سنت پیرامون آن حضرت می‌نویسد:
«موسی الکاظم احد اعیان اکابر الائمه من ساداتنا آل البیت الکرام هداه الاسلام رضی الله عنهم اجمعین ونفعنا ببرکاتهم و اماتنا علی حبهم وحب جدهم الاعظم صلی الله علیه وسلم؛
[۲۱] نبهانی، یوسف بن اسماعیل، جامع کرامات الاولیاء، ج۲ ص۴۹۵، مرکز اهلسنه برکات رضا فور بندر غجرات، هند، الطبعه الاولی، ۲۰۰۱ م.
موسای کاظم یکی از اعیان بزرگان امامان از سادات ما، آل بیت کرام و هادیان اسلام (رضی‌الله‌عنهم) بود. خداوند ما را به برکات آنان نفع دهد و ما را بر محبّت آنان و محبّت جدّ بزرگشان بمیراند.»
خیرالدین زرکلی
خیرالدین زرکلی (متوفای ۱۴۱۰هـ) وی پیرامون شخصیت حضرت چنین می‌نویسد:
«موسی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر، ابو الحسن: سابع الائمه الاثنی عشر، عند الامامیه. کان من سادات بنی‌هاشم، ومن اعبد اهل زمانه، واحد کبار العلماء الاجواد؛
[۲۲] زرکلی، خیرالدین، الاعلام قاموس تراجم لاشهر الرجال والنساء، ج۷ ص۳۲۱، ناشر: دار العلم للملایین ـ بیروت، الطبعه: الخامسه، ۱۹۸۰م.
موسی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر، ابو الحسن: هفتمین امام از ائمه دوزاده‌گانه نزد شیعه. وی از سادات بنی‌هاشم و عابدترین مردم زمان خویش بود و یکی از بزرگان علمای بخشنده بود.»
محمد دیاب الاتلیدی
محمد دیاب اتلیدی (متوفای۱۴۲۵هـ ق) وی نیز پیرامون آن حضرت می‌نویسد:
«وکان یتزیا بزی اعرابی زهداً فی الدنیا وتباعداً عنها؛
[۲۳] اتلیدی، محمد دیاب، اعلام الناس بما وقع للبرامکه مع بنی العباس، ص۱۱۸.
و او [موسی بن جعفر (علیهماالسلام)] از لحاظ زهد در دنیا و دوری گزیدن از آن، به سبک عرب‌های ساده، بیابان‌نشین لباس می‌پوشید.»
توسل علمای اهل سنت به موسی بن جعفر
بزرگان اهل سنت معتقد بودند که امام موسی بن جعفر (علیه‌السّلام) دارای مقام باب الحوائج بوده و هر کس به ایشان متوسل بشود حاجتش برآورده می‌شود. برخی از علمای اهل سنت نیز هنگام گرفتاری به حضرت متوسل می‌شدند و حاجت می‌گرفتند که در اینجا به چند مورد اشاره می‌کنیم:
ابن‌سمعون
ابن‌سمعون (متوفای ۳۸۷ هـ. ق) پیرامون امام هفتم به نقل از شافعی می‌نویسد:
«کان الشافعی یقول قبر موسی الکاظم التریاق المجرب؛
[۲۴] ابن‌سمعون بغدادی، محمد بن احمد، امالی ابن‌سمعون، ج۱، ص۱۲۵.
شافعی همیشه می‌گفت: قبر موسی کاظم نوش‌داروی مجرب است.»
دمیری
دمیری (متوفای ۸۰۸ هـ. ق) نیز همانند ابن‌سمعون نقل می‌کند که امام شافعی قبر آن حضرت را نوش‌دارویی مجرب می‌دانست.
«کان الشافعی یقول قبر موسی الکاظم التریاق المجرب؛
[۲۵] دمیری، محمد بن موسی، حیاه الحیوان الکبری، ج۱، ص۱۸۹، ناشر:دار الکتب العلمیه – بیروت/ لبنان – ۱۴۲۴ ه – ۲۰۰۳م، الطبعه:الثانیه، تحقیق:احمد حسن بسج.
شافعی همیشه می‌گفت: قبر موسی کاظم نوش‌داروی مجرب است.»
ابن‌صباغ مالکی
ابن‌صباغ (متوفای۸۵۵ هـ) در کتاب الفصول المهمه می‌نویسد:
«وهو المعروف عند اهل العراق بباب الحوائج الی اللَّه، وذلک لنجح قضاء حوائج المسلمین ونیل مطالبهم وبلوغ مآربهم وحصول مقاصدهم؛
[۲۶] ابن‌صباغ مالکی مکی، علی بن محمد، الفصول المهمه فی معرفه الائمه، ج۲ ص۹۳۲، تحقیق:سامی الغریری، ناشر:دار الحدیث للطباعه والنشر قم، الطبعه:الاولی، ۱۴۲۲ه.
و او [موسی بن جعفر (علیهماالسلام)] نزد اهالی عراق به باب حوائج الی الله معروف بود چرا که در بر آورده شدن حاجات مسلمانان و رسیدن به مطلوب آنان و بر آورده شدن نیازمندی آنان و رسیدن به مقاصد آنان نتیجه حاصل می‌شد.»
ابن‌حجر هیثمی
ابن‌حجر هیثمی (متوفای ۹۷۳ هـ. ق) نیز در کتاب الصواعق المحرقه خود که رد بر مذهب و مکتب شیعه می‌باشد، پیرامون شخصیت موسی بن جعفر (سلام‌الله‌علیها) ا می‌نویسد:
«وکان معروفا عند اهل العراق بباب قضاء الحوائج عند الله؛
[۲۷] ابن‌حجر هیثمی، احمد بن محمد، الصواعق المحرقه علی اهل الرفض والضلال والزندقه، ج۲ ص۵۹۰، تحقیق عبد الرحمن بن عبدالله الترکی – کامل محمد الخراط، ناشر:مؤسسه الرساله – لبنان، الطبعه:الاولی، ۱۴۱۷ه – ۱۹۹۷م.
موسی کاظم علم و معرفت و فضل و کمال را از پدرش به ارث برد و در اثر عفو و گذشت و بردباری که از خود نشان می‌داد، ملقب به «کاظم» شد؛ نزد عراقی‌ها به «باب الحوائج نزد خدا» معروف بود و در زمان خودش عابدترین، عالم‌ترین و بخشنده‌ترین فرد بود.»
توسل ابا‌علی خلال
ابا‌علی خلال، از علمای بزرگ اهل سنت از جمله کسانی است که به قبر موسی بن جعفر (علیهماالسلام) توسل جسته است چنانچه خطیب بغدادی و ابن‌جوزی با سند صحیح می‌نویسند:
«اخبرنا احمد بن جعفر بن حمدان القطیعی قال: سمعت الحسن بن ابراهیم الخلاّل یقول: ما اهمّنی امر، فقصدت قبر موسی بن جعفر (علیه‌السّلام). فتوسلت به الا سهل الله لی ما احب؛
[۲۸] بغدادی، ابوبکر احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱ ص۱۲۰، ناشر:دار الکتب العلمیه – بیروت.
[۲۹] ابن‌جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم فی تاریخ الملوک والامم، ج۹ ص۸۸.
احمد بن جعفر بن حمدان القطیعی خبر داد که شنیدم حسن بن ابراهیم خلال می‌گفت: هیچ مشکلی پیش نیامد مگر این که به موسی بن جعفر (علیه‌السّلام) توسل کردم و خداوند همانی را که دوست داشتم به من داد.»
عبدالباقی
عبدالباقی عمری فاروقی (متوفای۱۲۷۹ هـ ق) صاحب کتاب «التریاق الفاروقی فی منشات الفاروقی» که از نوادگان خلیفه دوم نیز می‌باشد، در قضیه توسل و گره‌گشایی با توسل به موسی بن جعفر (علیهماالسلام) می‌نویسد:
لذو استجر متوسلا ان ضاق امرک او تعسر •••• بابی الرضا جدالجواد محمد موسی بن جعفر.
«اگر کارت تنگ یا مشکل شد، به پدر امام رضا و جد محمد جواد، موسی بن جعفر علیه‌السلام توسل کن.»
و در جایی دیگر نوشته است:
ایا ابن النبی المصطفی و ابن صفوه •••• علی و یا ابن الطهر سیده النساء
لا کان موسی قد تقدس فی طوی •••• فانت الذی و ادیه فی تقدسا
خلعنا نفوسا قبل خلع نعالنا •••• غداه حللنا مرقدا منک مانوسا
و لیس علینا من جناح بخلعها •••• لانک بالوادی المقدس یا موسی
نحن اذا عم خطب او دحی •••• کرب و خفنا نکته من حاسد
لذنا بموسی الکاظم بن جعفر •••• الصادق بن الباقر بن الساجد
ابن الحسین بن علی بن ابی •••• طالب بن شیبه المحامد
[۳۰] عمری فاروقی، عبدالباقی بن سلیمان، التریاق الفاروقی فی منشات الفاروقی، ص۹۸-۹۹.
«هان‌ای فرزند رسول برگزیده خدا و‌ای فرزند برادر رسول خدا علی و ای فرزند سرور زنان عالم فاطمه طاهره. اگر موسای پیامبر به جهت رفتنش به طور سینا تقدس پیدا کرد، توئی که طور سینا به جهت تو لباس قداست به خود پوشید. صبح‌گاهان هنگامی که پا به مرقد شما می‌گذاریم پیش از آن‌که کفش‌های خود از پا درآوریم روح‌های‌مان به دلیل کثرت انسی که با تو داریم، نزدیک است از بدنها خارج شود. اگر روحمان در هوای تو از بدنها خارج شود، باکی نیست برای اینکه تو‌ای موسی یکه‌تاز وادی مقدس هستی. هنگامی که حادثه‌ای ما را دامن‌گیر می‌شود یا اندوهی روزگار را بر ما تاریک می‌کند و یا از نکبت حاسدی در خوف و هراس افتادیم. به موسی کاظم فرزند جعفر صادق فرزند باقر بن سجاد فرزند حسین بن علی بن ابی‌طالب فرزند شیبه الحمد پناه می‌بریم.»
قرمانی
احمد بن یوسف قرمانی (المتوفی: ۱۰۱۹هـ ق) نیز می‌نویسد:
«هوالمعروف عند اهل العراق بباب الحوائج، لانه ما خاب المتوسل به فی قضاء حجاه قط؛
[۳۱] قرمانی، احمد بن یوسف، اخبار الدول و آثار الاول فی التاریخ، ج۱ ص۳۳۷، (المتوفی: ۱۰۱۹هـ)، المحقق، الدکتور فهمی سعد، الدکتور احمد حطیط، عالم الکتاب.
او نزد مردم عراق به باب الحوائج مشهور بود چرا که هر کسی در بر آورده شدن حاجاتش به او متوسل می‌شد به دست می‌آورد.»
معجزات امام کاظم در کتب اهل سنت
در منابع اهل سنت روایات و حکایات فراوانی نقل شده است که ثابت می‌کند غیر انبیاء یعنی اولیاء الهی نیز دارای معجزه و کرامات هستند.
ابن‌حبان در ذیل «باب المعجزات» عناوینی را ذکر کرده و در ذیل آن روایاتی را نقل می‌کند که ثابت می‌کند غیر از انبیاء نیز دارای معجزه هستند، وی به این مسئله چنین اعتراف می‌کند:
«ذکر الخبر الدال علی اثبات کون المعجزات فی الاولیاء دون الانبیاء؛
[۳۲]
- لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
- همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
- ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
