توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت ابوعلی دینوری دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت ابوعلی دینوری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت ابوعلی دینوری :

ابوعلی احمد بن جعفر دینوری نحوی بغدادی

ابوعلی احمد بن جعفر دینوری نحوی بغدادی (م ۲۸۹ هـ)، از علمای علم نحو در قرن سوم هجری قمری بوده است.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – تاریخ وفات
۳ – آثار
۴ – مطالعه بیشتر
۵ – پانویس
۶ – منبع

معرفی اجمالی

ابوعلی احمد بن جعفر دینوری نحوی بغدادی، اهل دینور، از توابع کرمانشاه بود.

[۱] زرکلی، خیرالدین بن محمود، الاعلام، ج۱، ص۱۰۷.

برای تحصیل علم به بصره و بغداد رفت و نزد مازِنی و مبرد علم نحو را فرا گرفت و در شمار بزرگان علم نحو درآمد.
دینوری راهی مصر شد و اهالی آنجا از او بهره علمی فراوانی بردند و در آنجا کتاب المهذّب را در علم نحو نوشت و در آن به آرای کوفیین و بصریین اشاره کرده و بر اخفش نحوی اشکال و خرده گرفت، لذا زمانی که اخفش به مصر وارد شد، او مصر را ترک کرد و به بغداد رفت و تا زمانی که اخفش از مصر بیرون رفت، وی در بغداد بود. سپس راهی مصر شد و تا زمان مرگش در مصر بود.

تاریخ وفات

دینوری تا زمان مرگش به سال ۲۸۹ هـ در مصر بود.

[۲] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۱، ص۲۰۶.

ذهبی سال وفاتش را ۲۸۷ هـ ذکر کرده است.

[۳] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۱، ص۵۴.

آثار

دینوری، کتاب المهذّب و کتاب‌های اصلاح المنطق و مختصر فی ضمائر القرآن را نوشته است.

[۴] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۶، ص۱۷۷.

مطالعه بیشتر

برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.

[۵] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیه الوعاه، ج۱، ص۳۰۱.

[۶] موسوی خوانساری، محمد باقر، روضات الجنات، ج۱، ص۲۰۵.

[۷] بابانی، اسماعیل بن محمد، هدیه العارفین، ج۱، ص۵۳.

[۸] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۲، ص۵۴۵.

[۹] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، ج۲، ص۲۵۱