دنیای فایل |
یک سایت خوب برای یافتن مطالب مورد نیازتان پاورپوینت ابوالعباس ابن عقده
در حال بارگذاری
توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد
پاورپوینت ابوالعباس ابن عقده دارای ۱۰۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است
شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.
لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت ابوالعباس ابن عقده،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پاورپوینت ابوالعباس ابن عقده :
ابن‌عقده ابوالعباس احمد بن محمد همدانی
اِبْن‌ِ عُقْده، ابوالعباس احمد بن محمد بن سعید همدانی (۱۵ محرم ۲۴۹-۷ ذیقعده ۳۳۲ق/ ۱۰ فوریه ۸۶۳ – اول ژوئیه ۹۴۴م)، محدث بزرگ شیعی است.
فهرست مندرجات
۱ – لقب پدر
۲ – محل زندگی
۳ – سه سفر به بغداد
۴ – مذهب
۵ – زبانزد در حفظ
۶ – مقبولیت عام
۷ – رجال امامی
۸ – مشایخ حدیث
۹ – راویان حدیث
۱۰ – آثار
۱۰.۱ – چاپی
۱۰.۲ – خطی
۱۰.۳ – یافت نشده
۱۱ – فهرست منابع
۱۲ – پانویس
۱۳ – منبع
لقب پدر
عقده لقب پدر وی می‌باشد که از وراقان و معلمان کوفه بود. خاندان او از طریق ولاء عتق با بنی هاشم (ظاهراً شاخه عباسی آن) و نیز با قبیله همْدان (شاخه سبیع) خویشاوند بوده‌اند
[۱] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۴- ۱۵، قاهره، ۱۳۴۹ق.
[۲] محمد ابن بابویه، التوحید، ج۱، ص۲۲۹، به کوشش هاشم تهرانی، تهران، ۱۳۸۷ق.
[۳] عبدالکریم سمعانی، الانساب، ج۷، ص۶۸، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۶ق/ ۱۹۷۶م.
و شهرت ابن عقده به همدانی به همین جهت بوده است.
محل زندگی
ابن عقده بیشتر عمر خود را در کوفه گذرانده و بنا به تصریح شاگردش ابن جعابی تنها ۳ سفر به بغداد داشته است.
[۴] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۸، قاهره، ۱۳۴۹ق.
[۵] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۹، قاهره، ۱۳۴۹ق.
[۶] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۴، قاهره، ۱۳۴۹ق.
سه سفر به بغداد
نظر به اینکه ابن عقده در سفر خود به بغداد از علی بن داوود قنطری استماع حدیث کرده است (د ۲۷۲ق/ ۸۸۶م)،
[۷] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۱۱، ص۴۲۵، قاهره، ۱۳۴۹ق.
[۸] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۴، قاهره، ۱۳۴۹ق.
سفر وی به این شهر باید پیش از ۲۷۲ق بوده باشد. تعیین دقیق‌تر تاریخ این سفر تنها بر اساس حدس ممکن است. نعمانی
[۹] محمد نعمانی، الغیبه، بیروت، ۱۴۰۳ق/ ۱۹۸۳م.
[۱۰] محمد نعمانی، الغیبه، بیروت، ۱۴۰۳ق/ ۱۹۸۳م.
اسنادی ارائه کرده که نشان می‌دهد ابن عقده در فاصله سالهای ۲۶۲-۲۶۶ق/ ۸۷۶ -۸۸۰م و ۲۷۱-۲۷۷ق/ ۸۸۴ -۸۹۰م استماعاتی داشته که بنابر قراین خارجی احتمالاً در کوفه صورت گرفته است. بنابراین نخستین سفر وی به بغداد احتمالاً در فاصله ۲۶۶-۲۷۱ق بوده است. سفر دوم وی به بغداد که در آن از احمد بن یحیی صوفی (د ۳۰۶ق)
[۱۱] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۲۱۳- ۲۱۵، قاهره، ۱۳۴۹ق.
استماع حدیث کرده،
[۱۲] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۴، قاهره، ۱۳۴۹ق.
طبعاً پیش از ۳۰۶ق/ ۹۱۸م صورت گرفته است و این امر با اطلاعاتی که ابن‌ِ جِعابی در مورد سفر دوم به دست داده است سازگاری دارد.
[۱۳] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۸-۱۹، قاهره، ۱۳۴۹ق.
این سفر پیش از ۳۱۸ق یعنی سال وفات یحیی بن صاعد
[۱۴] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۱۴، ص۲۳۴، قاهره، ۱۳۴۹ق.
پایان یافته، زیرا در این تاریخ ابن عقده به کوفه بازگشته بوده است.
[۱۵] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۹، قاهره، ۱۳۴۹ق.
درباره سفر سوم وی به بغداد تنها می‌دانیم که وی در ۳۳۰ق/ ۹۴۲م در جامع رصافه و مسجد براثا حدیث گفته است.
[۱۶] محمد طوسی، الامالی، ج۱، ص۲۷۶، بغداد، ۱۳۸۴ق/ ۱۹۶۴م.
خطیب
[۱۷] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۴، قاهره، ۱۳۴۹ق.
نیز تصریح کرده که این سفر در اواخر عمر وی صورت گرفته و وی چندی پس از بازگشت به کوفه درگذشته است.
[۱۸] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۲۲-۲۳، قاهره، ۱۳۴۹ق.
[۱۹] محمد طوسی، الرجال، ج۱، ص۴۴۲، به کوشش محمد صادق آل بحرالعلوم، نجف، المکتبه المرتضویه.
مذهب
ابن عقده مذهب زیدی جارودی داشت و تا پایان عمر بر آن پایدار بود.
[۲۰] احمد نجاشی، الرجال، ج۱، ص۹۴، قم، ۱۴۰۷ق.
پدر وی نیز زیدی مذهب بوده است.
[۲۱] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۵، قاهره، ۱۳۴۹ق.
ابن عقده در مسجد براثا در ملا عام احادیثی در طعن شیخین روایت می‌کرده که موافق تعالیم جارودیه است، با اینهمه حتی روایت حدیثی در فضیلت عثمان به وی نسبت داده شده است.
[۲۲] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۵، قاهره، ۱۳۴۹ق.
[۲۳] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۲۲، قاهره، ۱۳۴۹ق.
زبانزد در حفظ
ابن عقده در حفظ حدیث زبانزد بود و به روایتی حافظ ۱۰۰ هزار حدیث بوده و بر سند و متن تنها ۳۰۰ هزار حدیث، از احادیث اهل بیت وقوف داشته است.
[۲۴] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۶-۱۷، قاهره، ۱۳۴۹ق.
[۲۵] محمد طوسی، الرجال، ج۱، ص۴۴۲، به کوشش محمد صادق آل بحرالعلوم، نجف، المکتبه المرتضویه.
احاطه وی بر حدیث به اندازه‌ای بود که آنگاه که یحیی بن صاعد از محدثان بغداد در سند روایتی در مورد شیخی که حدیث از او شنیده بود دچار خطا گشت، ابن عقده لغزش او را آشکار ساخت.
[۲۶] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۸-۱۹، قاهره، ۱۳۴۹ق.
البته خود وی نیز نمی‌توانسته عالی از لغزش باشد. یکی از این لغزش‌ها که در پرسشهای حاکم نیشابوری از دار قطنی به آن اشاره شده، حدیث ابن عمر در غسل جمعه است که ابن عقده آن را از طریق ثوری از ابواسحاق از نافع نقل کرده، ولی دار قطنی و حاکم نیشابوری معتقد بودند که وی اشتباهاً یحیی بن وثاب را به نافع بدل کرده است.
[۲۷] حاکم نیشابوری، سؤالات الحاکم النیسابوری للدار القطنی، ج۱، ص۹۷، به کوشش موفق بن عبدالله، ریاض، ۱۴۰۴ق.
اگر چه این حدیث از طریق ابواسحاق از نافع نیز روایت شده،
[۲۸] محمد ابن ماجه، سنن، ج۱، ص۲۴۶، به کوشش محمد فؤاد عبدالباقی، قاهره، ۱۹۵۲م.
[۲۹] یوسف مزی، تحفه الاشراف، ج۶، ص۱۹۱-۱۹۲، بمبئی، ۱۳۹۵ق/ ۱۹۷۵م.
لیکن آنچه از طریق ثوری از ابواسحاق شناخته شده، حدیث یحیی بن وثاب است نه نافع.
[۳۰] یوسف مزی، تحفه الاشراف، ج۶، ص۲۶۱-۲۶۲، بمبئی، ۱۳۹۵ق/ ۱۹۷۵م.
مقبولیت عام
از نظر رجالی، ابن عقده بین امامیه مقبولیت عام داشته و بخش عمده‌ای از اصول شیعه توسط او روایت شده
[۳۱] محمد طوسی، الرجال، ج۱، ص۴۴۲، به کوشش محمد صادق آل بحرالعلوم، نجف، المکتبه المرتضویه.
[۳۲] احمد نجاشی، الرجال، ج۱، ص۴، قم، ۱۴۰۷ق.
[۳۳] احمد نجاشی، الرجال، ج۱، ص۶، قم، ۱۴۰۷ق.
و حدیث او به وفور در کتب اربعه وارد شده است. از قدمای امامیه، نعمانی،
[۳۴] محمد نعمانی، الغیبه، ج۱، ص۱۴، بیروت، ۱۴۰۳ق/ ۱۹۸۳م.
طوسی و نجاشی
[۳۵] احمد نجاشی، الرجال، ج۱، ص۹۴، قم، ۱۴۰۷ق.
بر وثوق وی تأکید داشته‌اند، ولی در قرون بعد علامه حلی
[۳۶] حسن علامه حلی، الرجال، ج۱، ص۲۰۳، نجف، ۱۳۸۱ق/ ۱۹۶۱م.
و ابن داوود حلی
[۳۷] حسن ابن داوود حلی، الرجال، ج۱، ص۴۲۲، به کوشش جلال‌الدین محدث، تهران، ۱۳۴۲ش.
ظاهراً تنها به جهت امامی نبودن، وی را در عداد ضعفا آورده‌اند. در میان علمای رجال اهل سنت ابوعلی حافظ او را مدح کرده است،
[۳۸] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۹، قاهره، ۱۳۴۹ق.
لیکن برخی نیز وی را مورد طعن قرار داده‌اند. با دقت در عبارات می‌توان احتمال داد که عامل طعن و جرح او بیشتر اعتماد وی بروجادات
[۳۹] عبدالله ابن عدی، الکامل فی ضعفاء الرجال، ج۱، ص۲۰۸-۲۰۹، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.
[۴۰] حاکم نیشابوری، سؤالات الحاکم النیسابوری للدار القطنی، به کوشش موفق بن عبدالله، ریاض، ۱۴۰۴ق.
و گاه استغراب احادیث یا حتی تشیع او بوده است.
[۴۱] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۹-۲۲، قاهره، ۱۳۴۹ق.
اما در مورد صحت نسبتهایی چون تدلیس، حیله و کذب به وی،
[۴۲] عبدالله ابن عدی، الکامل فی ضعفاء الرجال، ج۱، ص۲۰۸-۲۰۹، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.
[۴۳] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۹-۲۲، قاهره، ۱۳۴۹ق.
[۴۴] احمد ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ج۱، ص۲۶۶، حیدرآباد دکن، ۱۳۲۹-۱۳۳۱ق.
باید تردید کرد.
رجال امامی
ابن عقده، خود به عنوان یک رجالی بین امامیه مطرح بوده و جرح و تعدیل‌ِ او در کتب رجالی ایشان مورد توجه بوده است.
[۴۵] حسن علامه حلی، الرجال، ج۱، ص۲۰۹، نجف، ۱۳۸۱ق/ ۱۹۶۱م.
[۴۶] حسن ابن داوود حلی، الرجال، ج۱، ص۷۵، به کوشش جلال‌الدین محدث، تهران، ۱۳۴۲ش.
وی بجز نقل حدیث، به روایات تاریخی نیز پرداخته و وجود عناوینی چون کتاب الشوری و کتاب یحیی بن الحسین بن زید و اخباره، در میان آثار مفقود او دال بر این مدعاست. بخش قابل توجهی از روایات تاریخی منقول در مقاتل الطالبیین ابوالفرج اصفهانی نیز برگرفته از مرویات ابن عقده است.
مشایخ حدیث
ابن عقده از مشایخ بسیاری در کوفه و بغداد استماع کرد که از میان ایشان می‌توان از ابراهیم بن ابی بکر بن ابی شیبه، احمد بن ابی خیثمه، حمید بن زیاد و علی بن حسن بن فضّال نام برد.
[۴۷] محمد ابن بابویه، التوحید، ج۱، ص۱۶۲، به کوشش هاشم تهرانی، تهران، ۱۳۸۷ق.
[۴۸] محمد ابن بابویه، التوحید، ج۱، ص۳۷۷، به کوشش هاشم تهرانی، تهران، ۱۳۸۷ق.
[۴۹] محمد نعمانی، الغیبه، ج۱، ص۶۷، بیروت، ۱۴۰۳ق/ ۱۹۸۳م.
[۵۰] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۴، قاهره، ۱۳۴۹ق.
خطیب،
[۵۱] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۴، قاهره، ۱۳۴۹ق.
ذهبی،
[۵۲] محمد ذهبی، سیراعلام النبلاء، ج۱۵، ص۳۴۱-۳۴۲، به کوشش شعیب ارنؤوط و دیگران، بیروت، ۱۴۰۴ق/ ۱۹۸۴م.
و خوئی
[۵۳] ابوالقاسم خوئی، معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۲۷۷- ۲۸۰، نجف، ۱۳۹۸ق/۱۹۷۸م.
فهرستی شامل برخی مشایخ ابن عقده را آورده‌اند.
[۵۴] محمد ابن شاذان، مائه منقبه، ج۱، ص۴۰-۴۱، قم، ۱۴۰۷ق.
[۵۵] محمد ابن شاذان، مائه منقبه، ج۱، ص۱۴۸، قم، ۱۴۰۷ق.
[۵۶] محمد ابن بابویه، التوحید، ج۱، ص۳۷۴، به کوشش هاشم تهرانی، تهران، ۱۳۸۷ق.
[۵۷] علی خزاز، کفایه الاثر، ج۱، ص۲۵۵، قم، ۱۴۰۱ق.
[۵۸] محمد مفید، الامالی، ج۱، ص۲۱-۳۰، به کوشش استاد ولی و غفاری، قم، ۱۴۰۳ق.
[۵۹] محمد مفید، الامالی، ج۱، ص۳۳۴، به کوشش استاد ولی و غفاری، قم، ۱۴۰۳ق.
[۶۰] علی منتجب‌الدین، الاربعون حدیثاً، ج۱، ص۵۳، قم، ۱۴۰۷ق.
[۶۱] شرف‌الدین علی استرابادی، تأویل الایات الظاهره، ج۱، ص۲۹۷، قم، ۱۴۰۷ق.
راویان حدیث
در میان راویان ابن عقده محدثان مشهوری چون محمد بن یعقوب کلینی، ابوالحسن دارقطنی، ابوالقاسم طبرانی، ابوالفرج اصفهانی، ابوغالب زراری، ابن ابی زینب نعمانی، ابن عدی جرجانی، ابوحفص بن شاهین، ابن جعابی و هارون بن موسی تَلْعُکبری دیده می‌شوند.
[۶۲] محمد کلینی، الکافی، ج۵، ص۴، به کوشش علی‌اکبر غفاری، تهران، ۱۳۸۸ق.
[۶۳] محمد نعمانی، الغیبه، ج۱، ص۲۱، بیروت، ۱۴۰۳ق/ ۱۹۸۳م.
[۶۴] ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ج۱، ص۳، نجف، ۱۳۸۵ق/۱۹۶۵م.
[۶۵] ابوغالب زراری، رساله فی آل اعین، ج۱، ص۸۴، به کوشش محمد علی موحد ابطحی، اصفهان، ۱۳۹۹ق.
[۶۶] محمد مفید، الامالی، ج۱، ص۲۱، به کوشش استاد ولی و غفاری، قم، ۱۴۰۳ق.
[۶۷] محمد طوسی، الرجال، ج۱، ص۴۴۲، به کوشش محمد صادق آل بحرالعلوم، نجف، المکتبه المرتضویه.
[۶۸] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۴، قاهره، ۱۳۴۹ق.
محدثانی از فرق مختلف از زیدی و امامی و سنی از ابن عقده روایت کرده‌اند.
[۶۹] احمد نجاشی، الرجال، ج۱، ص۹۵، قم، ۱۴۰۷ق.
فهرستی از راویان وی را خطیب،
[۷۰] احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۴، قاهره، ۱۳۴۹ق.
ذهبی
[۷۱] محمد ذهبی، سیراعلام النبلاء، ج۱۵، ص۳۴۲، به کوشش شعیب ارنؤوط و دیگران، بیروت، ۱۴۰۴ق/ ۱۹۸۴م.
و اردبیلی
[۷۲] محمد اردبیلی، جامع الرواه، ج۱، ص۶۶، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
آورده‌اند.
[۷۳] محمد ابن بابویه، التوحید، ج۱، ص۳۷۴، به کوشش هاشم تهرانی، تهران، ۱۳۸۷ق.
[۷۴] محمد ابن بابویه، عیون اخبار الرضا (علیه‌السلام)، ج۱، ص۲۳۰، نجف، ۱۳۹۰ق/ ۱۹۷۰م.
[۷۵] محمد ابن شاذان، مائه منقبه، ج۱، ص۴۰، قم، ۱۴۰۷ق.
[۷۶] احمد ابن عیاش، مقتضب الاثر، ج۱، ص۴، قم، مکتبه الطباطبائی.
[۷۷] ابوغالب زراری، رساله فی آل اعین، ج۱، ص۲۹، به کوشش محمد علی موحد ابطحی، اصفهان، ۱۳۹۹ق.
[۷۸] محمد مفید، الامالی، ج۱، ص۳۹، به کوشش استاد ولی و غفاری، قم، ۱۴۰۳ق.
[۷۹] محمد مفید، الاختصاص، ج۱، ص۸۵، به کوشش علی‌اکبر غفاری، قم، جماعه المدرسین فی الحوزه العلمیه.
[۸۰] محمد طوسی، الامالی، ج۱، ص۲۵۲، بغداد، ۱۳۸۴ق/ ۱۹۶۴م.
[۸۱] محمد طوسی، الامالی، ج۲، ص۷۵، بغداد، ۱۳۸۴ق/ ۱۹۶۴م.
[۸۲] شرف‌الدین علی استرابادی، تأویل الایات الظاهره، ج۱، ص۲۹۷، قم، ۱۴۰۷ق.
آثار
چاپی
اثری با عنوان ذکر النبی (صلی الله علیه و اله وسلم) منسوب به ابن عقده با ترجمه انگلیسی نبیه عبود در ۱۹۵۷م در «پاپیروسهای ادبیات عرب» در شیکاگو به چاپ رسیده است، این اثر احتمالاً همان است که طوسی از آن به عنوان ذکر النبی (صلی الله علیه و اله وسلم) و الصخره و الراهب و طرق ذلک، یاد کرده است.
خطی
جزئی از احادیث ابن عقده در ۶ برگ ضمن یک مجموعه در کتابخانه ظاهریه
[۸۳] ظاهریه، خطی (المنتخب من مخطوطات الحدیث)، ج۱، ص۸۷.
موجود است.
یافت نشده
۱. تفسیر القرآن، نجاشی
[۸۴] احمد نجاشی، الرجال، ج۱، ص۹۴- ۹۵، قم، ۱۴۰۷ق.
نسخه‌ای از آن را دیده است. ابن طاووس نیز نسخه‌ای از آن را در اختیار داشته و در سعد السعود
[۸۵] ، علی ابن طاووس، سعد السعود، ج۱، ص۷۱، نجف، ۱۳۶۹ق/۱۹۵۰م.
[۸۶] علی ابن طاووس، سعد السعود، ج۱، ص۱۱۷-۱۲۰، نجف، ۱۳۶۹ق/۱۹۵۰م.
و محاسبه النفس
[۸۷] علی ابن طاووس، محاسبه النفس، ج۱، ص۱۷، تهران، مرتضوی.
از آن نقل کرده است؛
۲. الرجال. این کتاب که در مورد راویان امام جعفر صادق (علیه‌السلام) تألیف شده بود. به گفته طوسی در تألیف الرجال کلاً مورد استفاده وی قرار گرفته است.
[۸۸] محمد طوسی، الرجال، ج۲، ص۱۴۲-۳۴۲، به کوشش محمد صادق آل بحرالعلوم، نجف، المکتبه المرتضویه.
در مورد اطلاعاتی که به نقل از ابن عقده در رجال علامه حلی
[۸۹] حسن علامه حلی، الرجال، ج۱، ص۸، نجف، ۱۳۸۱ق/ ۱۹۶۱م.
و ابن داوود،
[۹۰] حسن ابن داوود حلی، الرجال، ج۱، ص۷۵، به کوشش جلال‌الدین محدث، تهران، ۱۳۴۲ش.
گاه در مورد اصحاب امام صادق (علیه‌السلام) و گاه در مورد اصحاب دیگر ائمه (علیه‌السلام)
[۹۱] حسن علامه حلی، الرجال، ج۱، ص۳۵، نجف، ۱۳۸۱ق/ ۱۹۶۱م.
[۹۲] حسن علامه حلی، الرجال، ج۱، ص۵۱، نجف، ۱۳۸۱ق/ ۱۹۶۱م.
[۹۳] حسن ابن داوود حلی، الرجال، ج۱، ص۲۸۶، به کوشش جلال‌الدین محدث، تهران، ۱۳۴۲ش.
آمده، باید گفت از نسخ یا نسخه‌هایی اتخاذ شده که در قرن ۷ق موجود بوده‌اند، زیرا این اطلاعات در هیچ یک از منابع دیگر آن دو دیده نمی‌شود. ولی آن نسخه یا نسخه‌ها به همراه کتاب الرجال، احتمالاً برخی دیگر از آثار رجالی ابن عقده را نیز شامل می‌شده است؛
۳. الولایه. در این کتاب مؤلف حدیث غدیر را از ۱۰۵ طریق گردآورده بوده است.
[۹۴] محمد ابن شهر آشوب، معالم العلماء، ج۳، ص۲۵، نجف، ۱۳۸۰ق/۱۹۶۱م.
کتاب مذکور یکی از منابع مورد استفاده ابوموسی مدینی (د ۵۸۱ق) در تدوین مستدرک معرفه الصحابه ابن منده بوده است.
[۹۵] ابن اثیر، اسدالغایه، ج۱، ص۳۶۸، قاهره، ۱۲۸۶ق.
[۹۶] احمد ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۱، ص۴، قاهره، ۱۳۲۸ق.
[۹۷] احمد ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۱، ص۸۰، قاهره، ۱۳۲۸ق.
[۹۸] اب
- لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
- همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
- ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
