مقاله الگوی مقاومت دارویی کلستریدیوم دیفیسیل توکسیژنیک جداشده از مبتلایان به اسهال مزمن ناشی از داروهای رایج درمانی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله الگوی مقاومت دارویی کلستریدیوم دیفیسیل توکسیژنیک جداشده از مبتلایان به اسهال مزمن ناشی از داروهای رایج درمانی دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله الگوی مقاومت دارویی کلستریدیوم دیفیسیل توکسیژنیک جداشده از مبتلایان به اسهال مزمن ناشی از داروهای رایج درمانی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله الگوی مقاومت دارویی کلستریدیوم دیفیسیل توکسیژنیک جداشده از مبتلایان به اسهال مزمن ناشی از داروهای رایج درمانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله الگوی مقاومت دارویی کلستریدیوم دیفیسیل توکسیژنیک جداشده از مبتلایان به اسهال مزمن ناشی از داروهای رایج درمانی :

زمینه و هدف: کلستریدیوم دیفیسیل یک باسیل گرم مثبت، بی‌هوازی و اجباری است. تشخیص دقیق و سریع باکتری و نیز بررسی الگوی مقاومت دارویی آن یکی از مسائل مهم در کنترل عفونت حاصل از این باکتری می‌باشد. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف تشخیص کلستریدیوم دیفیسیل توکسین‌زا و نیز بررسی مقاومت دارویی این سویه‌ها به داروهای روتین درمانی انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه ۶۸ نمونه از بیماران بستری در بیمارستان‌های قم جمع‌آوری گردید. نمونه‌ها به سرعت روی محیط CCFA (Cefoxitin Cycloserine Fructose Agar) کشت داده شده و در شرایط بی‌هوازی گرماگذاری گردیدند. پس از این اقدامات، باکتری‌های مورد نظر جهت استخراج DNA و انجام PCR (Polymerase Chain Reaction) در مورد ژن cdd3 جهت تشخیص قطعی باکتری به کار گرفته شدند. در انتها، حضور ژن توکسین‌های A و B به روش PCR ارزیابی گردید و مقاومت ایزوله‌ها به داروهای مترونیدازول، ونکومایسین و کلیندامایسین با استفاده از روش رقت‌سازی در آگار بررسی شد. از آزمون آماری کای دو جهت آنالیز نتایج استفاده گردید.
نتایج: در این مطالعه شش ایزوله دارای هر دو توکسین A و B بودند. بیشترین مقاومت به آنتی‌بیوتیک مربوط به کلیندامایسین (۴۵/۴۵ درصد) و مترونیدازول (۳۶/۳۶ درصد) بود و تمام ایزوله‌ها نسبت به ونکومایسین حساس بودند.