پیشینه و مبانی نظری کانون های اصلاح و تربیت

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 پیشینه و مبانی نظری کانون های اصلاح و تربیت دارای ۳۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد پیشینه و مبانی نظری کانون های اصلاح و تربیت  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی پیشینه و مبانی نظری کانون های اصلاح و تربیت،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پیشینه و مبانی نظری کانون های اصلاح و تربیت :

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۳۴ صفحه

قسمتی از متن word (..doc) :

‏کانون های اصلاح و تربیت
‏تاریخچه شکل گیری کانون های اصلاح و تربیت
‏تاریخچه شکل گیری کانون های اصلاح و تربیت در جهان
‏تعداد مردم فقیر و بی‏‌‏بضاعت (که بسیاری از آنها کودکان بودند) درگیر در گدایی، فحشا، و جرایم خرد در لندن آنقدر زیاد شده بود که در سال ۱۵۵۶میلادی یک مؤسسه که به‏‌‏طور خاص برای کنترل این افراد طراحی شده بود، یعنی دارالتأدیب، تأسیس شد. بااین‏‌‏حال، جرایم نوجوانان و گدایی محدود به لندن نبودند. در نتیجه، مجلس در سال ۱۵۷۶ میلادی قانونی را تصویب کرد که باعث ایجاد مؤسسات مشابه در هر یک از شهرهای انگلستان شد.‏ ‏ساختار مؤسسات و مدل دارالتأدیب در سطح قاره گسترش یافت. در سال ۱۵۹۵، بهترین مؤسسه، مرکز بازپروری آمستردام بود که به‏‌‏طورکلی برای رسیدگی به مشکل جرایم نوجوانان تأسیس شده بود. هدف این مؤسسه و نهادهای مشابه این بود که کم‏‌‏کم نظم و انضباط را القاء نموده و به جوانان بیاموزند که یک عضوِ مؤثر و سخت‏‌‏کوشِ جامعه باشند ( ۱۵ ) . ‏در نیمه ی دوم قرن ۱۷ میلادی دانشمندان و نویسندگان طرز اجرای مجازات ها و وضع زندان ها را شدیدا مورد انتقاد قرار داده ، اصلاح و تربیت اطفال بزهکار را در موسسات تربیتی پیشنهاد نمودند . به پیروی از عقاید مذکور در سال ۱۶۲۳ در شهر ناپل ( ایتالیا ) اولین زندان برای تفکیک و طبقه بندی زندانیان از لحاظ سن احداث گردید . در سال ۱۶۶۷ در شهر فلورانس ( ایتالیا ) اولین زندان به روش انفرادی جهت نگهداری اطفال تاسیس شد . در سال ۱۶۷۲ در فرانسه طبق فرمان پادشاه ، اطفال ولگرد که از لحاظ جسمی قدرت پاروزنی در کشتی را نداشتند به بیمارستان های خاص اعزام شدند . در سال ۱۷۰۳به امر پاپ کلمان XI‏ ‏در رم ، کانون اصلاح و تربیت سن میشل‏ Saint – Michel
‏ افتتاح شد . در این کانون ، جوانان به صورت دسته جمعی کار می کردند و شب ها در سلول ( خوابگاه انفرادی ) به سر می بردند و در بالای درب ورودی این زندان این چنین حک شده بود: ” ‏اگر با کار و انضباط نتوانیم محکومین را اصلاح و تربیت کنیم ، حبس کردن آنان به عنوان مجازات بی فایده است‏ ” . در سال ۱۷۳۵ م به دستور پاپ کلمان
XII‏ ، اولین دارالتادیب برای نگهداری دختران بزهکار در رم بنا گردید ( ۴ ) . در سال ۱۷۸۸ در انگلستان ، اولین کانون اصلاح و تربیت جهت نگهداری اطفال افتتاح گردید . در قانون جزایی ۱۸۱۰ ناپلئون ( فرانسه ) اطفال کمتر از ۷ سال غیر مسوول و کیفر اطفال بیش از ۷ سال تا ۱۶ سالگی تمام ، با توجه به قوه درک و تشخیص یا عدم قوه ممیزه تعیین گردید . نظر به این که در قانون مذکور ، روش خاصی برای اجرای مجازات اطفال بزهکار مقرر نگردیده بود ؛ اطفال در صورت محکومیت ، در زندان ها با بزرگسالان در یک جا نگهداری شده و وضع اسف باری داشتند . در فرمان ۱۸ آوریل و ۲۹ سپتامبر ۱۸۴۱ ، لزوم تاسیس دارالتادیب جهت تفکیک اطفال از بزرگسالان تاکید شد . در سال ۱۸۲۰ قسمتی از زندان ‏«‏ گالون ‏»‏ و در سال ۱۸۲۴ قسمتی از زندان ‏«‏ استراسبورک ‏»‏ و در سال ۱۸۳۰ بخشی از زندان ‏«‏ تلوز ‏»‏ برای نگهداری اطفال اختصاص یافت . اولین موسسه تربیتی در سال ۱۸۳۹ در ‏«‏ سن هیلر ‏»‏ افتتاح گردید . در سال ۱۸۱۹ در سیسیل ( ایتالیا ) اولین موسسه تربیتی شروع به کار کرد ( ۴ ) . در سال ۱۸۲۵ در ایالت نیویورک ( امریکا ) به پیروی از عقاید ‏«‏ جان هوارد ‏»‏-‏ Jhon Howard
‏ اولین موسسه جهت نگهداری اطفال به نام خانه امن‏ ‏- ‏خانه امن، یک مؤسسه خصوصی مراقبت از کودک بود که در ایالات متحده برای کودکانی که درگیر در رفتار غیرقانونی بوده یا احساس می‏‌‏شد که در معرض خطر چنین رفتاری هستند، ایجاد شد. هرچندکه هدف اولیه آن آموزش و تربیت نوجوانان برای زندگی‏‌‏های تولیدی بود؛ اما خانه‏‌‏های امن، در نظم و انضباط سختگیرانه و کار سخت، معروف‏‌‏تر از زندان‏‌‏ها شدند‏ .
‏ ، تاسیس شد . ‏خیلی زود خانه‏‌‏های امن دیگری نیز در سایر شهرهای امریکا ، از جمله بوستون -Boston
‏ (۱۸۲۶) و فیلادلفیا‏-‏ Philadelphia
‏ (۱۸۲۸) تاسیس شد. در دهه ۱۸۴۰، خانه‏‌‏های امن در روچستر۲۴- Rochester
‏، سین سیناتی۲۵- Cincinnati
‏ و نیواورلئان۲۶- New Orleans
‏؛ و در دهه ۱۸۵۰، در پراویدنس۲۷- Providence
‏، بالتیمور۲۸- Baltimore
‏، پیتسبورگ۲۹- Pittsburgh
‏، شیکاگو۳۰- Chicago
‏ و سنت لوئیس۳۱- Saint Louis
‏ افتتاح شدند.‏ ‏نوجوانان برای مدت زمان نامشخصی و یا تا زمان رسیدن به سن ۱۸ یا ۲۱ سالگی در خانه‏‌‏های امن به کارگرفته می‏‌‏شدند.‏ ‏علی‏‌‏رغمِ نام و اهداف بلندپروازانه‏‌‏ای که توسط اصلاح
‏‌‏طلبان تبلیغ ‏‌‏می‏‌‏شد، خانه‏‌‏های امن بیشتر شبیه زندان‏‌‏ها اداره ‏‌‏شده و برای اطمینان از حبس ساکنانش ساخته شده بودند. در واقع، فعالیت روزانه‏‌‏ی این نهادها بیشتر بر کنترل تمرکز داشت تا اصلاحات. حال آنکه در آنجا کودکان در معرض یک رژیم سخت روزانه شامل کار سخت، تمرین نظامی، سکوت اجباری و آموزش‏‌‏های مذهبی و علمی قرار داشتند .‏ و کارکنان این مراکز رفتار خشنی با نوجوانان داشتند . بخشی از هزینه های این مراکز با اشتغال نوجوانان به کارهایی مانند : تولید کفش و ابزار آلات آهنی و … در کنار بودجه های بخش دولتی تامین می شد و در صورت تمرد نوجوانان از کار کردن ، با تنبیه های بدنی و یا قطع جیره غذایی مجازات می شدند( ۱۵). در سال ۱۸۴۷ اولین کانون تربیت با کار‏ Reformatory school industrial school
‏ در ایالت ماساچوست ( امریکا ) افتتاح شد . ( ۱۰ ) . ‏ در سال ۱۸۵۶ موسسات جداگانه ای برای دختران مانند مدارس صنعتی ایالت ماساچوست تاسیس شد . قبل از این زمان دختران نیز به همان مؤسسات پسران اعزام می‏‌‏شدند، هرچندکه تفکیک جنسیتی شدید اعمال می‏‌‏گردید ( ۱۵ ) . در سال ۱۸۷۶ در امریکا اولین موسسه آموزش علمی و حرفه ای به نام المیرا‏ Elmira
‏ افتتاح شد . برنامه روزانه این موسسه طبق برنامه مدارس بوده و مدت نگهداری در آن نامعین بود ( ۱۰) . کانون‏‌‏ اصلاح و تربیت المیرا در نیویورک که به‏‌‏عنوان کانون مدل در نظر گرفته شده بود ۵۰۰ سلول داشت؛ اما در اواخر سال ۱۸۹۰ تقریباً دارای ۱۵۰۰ نفر سکنه بود . از زمان تأسیس مؤسسات بازپروری نوجوانان در ایالات متحده، بسیاری از مؤسسات ادعا کرده‏‌‏اند که مأموریت اصلی آنها درمان و بازپروری نوجوانان است، درحالی‏‌‏که در واقع آنها بر مجازات نوجوانان تمرکز کرده‏‌‏اند.‏ ‏( ۱۵ ) .‏ ‏در سال ۱۸۳۲ طبق فرمان لویی ۱۸ موسسه خاص اطفال بزهکار در فرانسه افتتاح گردید . در سال ۱۸۳۳ انجمن حمایت از زندانیان در فرانسه تاسیس ، مراقبت ، هدایت و حمایت اطفال بزهکار جز وظایف انجمن مزبور پیش بینی شد . در سال ۱۸۴۲ در فرانسه مرکز آموزشی ‏«‏ سن هیلر ‏»‏ شرع به کار کرد . در روسیه نیز در سال ۱۸۴۶ ، اطفال از ۱۰ تا ۱۷ سال تمام ، در صورت محکومیت به حبس ، به کانون های تربیتی اعزام گشتند . در ژاپن در سال ۱۸۷۰ زندان تادیبی اطفال افتتاح گردید . در سال ۱۸۸۷ در نروژ سازمان اختصاص دادرسی اطفال بزهکار افتتاح و محکومین را به مراکز آموزش علمی و یا حرفه ای اعزام کردند ( ۱۰ ) . در سال ۱۸۹۷ ، سراگل برایز ، رییس زندان های انگلستان از مرکز نگهداری المیرا دیدن کرد و پس از مراجعت به انگلستان سیستم برستال