مبانی نظری و پیشینه پژوهش اختلال ADHD یا بیش فعالی و نقص توجه(فصل دوم)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مبانی نظری و پیشینه پژوهش اختلال ADHD یا بیش فعالی و نقص توجه(فصل دوم) دارای ۲۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مبانی نظری و پیشینه پژوهش اختلال ADHD یا بیش فعالی و نقص توجه(فصل دوم)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مبانی نظری و پیشینه پژوهش اختلال ADHD یا بیش فعالی و نقص توجه(فصل دوم)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مبانی نظری و پیشینه پژوهش اختلال ADHD یا بیش فعالی و نقص توجه(فصل دوم) :

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۲۳ صفحه

قسمتی از متن word (..doc) :

‏اختلال نقص توجه ‏-‏ بیش فعالی‏
‏تاریخچه :
‏در سالیان اخیر، اختلال نقص توجه / بیش فعالی. Attention Deficit Hyperactivity Disorder
(ADHD) ‏ از نظر بالینی، پژوهشی و اجتماعی مورد توجه زیادی قرار گرفته است. اگرچه این اختلال از جمله مواردی است که بیش از صد سال از توصیف آن ‏ ‏می‏‏گذرد و در طول زمان با عناوین مختلفی از آن یاد شده است. درسال ۱۸۶۳ پزشکی آلمانی به نام هنریش هافمن. Hoffman
‏ در قطعه شعر طنزآمیزی‏،‏ نوجوانی به نام فیلیپ‏ِ‏ بی قرار را توصیف کرد و بدین ترتیب این اختلال برای اولین بار به نام همین پزشک نامگذاری شد. بعد از آن در اوایل قرن بیستم جورج استیل. Still
‏‏، کودکان بیش فعال و تکانشگر را به عنوان کودکانی فاقد مهار ارادی. Volitional Inhibition
‏ و‏ کنترل‏ ‏اخلاقی. Moral Control
‏ توصیف کرد‏، ‏توصیفات وی با علائم و ‏ ‏نشانه‏‏های کودکان مبتلا به ADHD‏ نوع مرکب همراه با اختلال سلوک. Conduct Disorder
‏ مطابقت دارد. بدین ترتیب، این نخستین بار بود که اختلال در ‏کنترل‏ تکانه و بی توجهی به عنوان یک اختلال مستقل از صدمه مغزی یا ‏ ‏عقب ماندگی ذهنی معرفی می‏‏شود. چند سال بعد در سال ۱۹۱۸ و اندکی پس از جنگ جهانی اول، مشکلات رفتاری مشابهی در بازماندگان آنسفالیت دیده شد که تحت عنوان «سندرم بیش فعالی. Hyperactive Syndrome
‏» تعریف شدند.
‏سایر اسامی این اختلال عبارتند از «آسیب مغزی خفیف. Minimal Brain Damage
‏»، «اختلال عملکرد مغزی خفیف. Minimal Brain Dysfunction
‏» و «واکنش بیش فعالی دوران کودکی. Hyper kinetic Syndrome of Childhood
‏». به کارگیری اصطلاح «اختلال نقص توجه / بیش فعالی» اولین بار در نسخه سوم راهنمایی تشخیص بیماریهای روان‏ی‏ DSM–TR‏مطرح شده است.‏
‏تعریف اختلال و زیر دسته های آن :
‏چهارمین نسخه راهنمایی تشخیص بیماری‏های روانی‏ (DSM lV-TR)‏، ADHD‏ را به عنوان یک وضعیت پیچیده عصبی‏-‏رشدی که براساس وجود الگوی پایدار نقص توجهی و یا بیش فعالی و رفتارهای تکانشی به عنوان ویژگی های بسیار تکرار پذیر و شدیدتر از میزان قابل مشاهده در همتاهای رشدی آنها تعریف می‏کند. آنچه موجب تمایز ADHD‏ می‏‏شود این است که سطح و میزان فعالیت، آشفتگی، بیقراری و رفتارهای تکانشی کودک با سطح رشدی‏-‏تکاملی فرد تناسب و همخوانی ندارد و همچنین موجب بروز اختلال و آسیب در عملکردهای هنجار می‏شود‏،‏ که البته این امر در محیط های مختلف نظیر خانه و مدرسه رخ می‏دهد. اختلال نقص توجه / بیش فعالی د‏ر DSM lV-TR‏ ‏د‏ر قالب زیر دسته هایی طبقه بندی شده است.
‏نقص توجه / بیش فعالی با غلبه الگوی بی توجهی (ADHD – PI‏). Inattentive
‏ ‏:‏ کودکان مبتلا در بسیاری از حوزه های توجه‏،‏ از جمله تمرکز و تداوم توجه و سازماندهی دچار ناتوانی هستند.
‏نقص توجه / بیش فعالی با غلبه الگوی تکانشگری / بیش فعالی (ADHD – PH/I‏). Hyperactive – Impulsive
‏ : کودکان مبتلا به آستانه تشخیصی لازم برای علائم بی توجهی نرسیده اند. مشکلات غالباً در حوزه های ‏کنترل‏ ‏مهار و تکانه و رفتار بیش فعالانه می‏باشد.
‏نقص توجه / بیش فعالی مرکب (ADHD – C‏). Combined
‏ : کودکان مبتلا به این نوع از ADHD‏ هم علائم بی توجهی و هم علائم تکانشگری و بیش فعالی را تجربه می‏کنند‏.
‏کودکان مبتلا به نوع بیش فعالی / تکانشگری (ADHD – PH/I‏) مشکلات بیشتری را برای والدین در زندگی نسبت به نوع بی توجه (ADHD – PI‏) ایجاد می‏کنند.
‏از مطالعاتی که علائم مربوط به سن را در کودکان ADHD‏ بررسی کرده اند این طور برمی آید که کودکان سنین پیش دبستانی (۶ سال به پایین‏) اغلب با علائم نوع تکانشگری / بیش فعالی‏ PH/I)‏ ADHD –‏)‏، ‏کودکان سنین ابتدایی (‏۷ تا ۱۰ سال‏) با علام نوع مرکب (ADHD – C‏)‏، ‏و کودکان سنین بالاتر با علائم نوع بی توجه ‏(ADHD – PI‏) ارجاع می‏شوند‏.
‏خصوصیات بالینی :
‏بی توجهی:
‏کودکان ADHD‏ مشکلات واضحی در توجه پایدار به ویژه زمانی که در تکالیف آموزشی درگیر می‏شوند‏،‏ نشان می‏دهند. آنها در شروع تکالیف جدید مشکل دارند‏ و‏ به آسانی از اکثر تکالیفی که آغاز کرده اند منحرف می‏‏شوند و در برگشتن به یک تکلیف بعد از اینکه حواسشان پرت شده بود مشکل دارند. در کلاس درس این کودکان تمایل کمی برای تمرکز روی تکالیف تکراری، راکد و کند دارند‏.‏
‏در بعضی از موارد کودک با محرکهای خارجی دچار حواس پرتی می‏شود اما در موارد دیگر کودک به سادگی علاقه اش را از دست داده‏ و‏ دیگر پشتکار‏ی‏ برای کار ندارد. حواس پرتی نه ‏تنها‏ نشان دهنده شکست در فیلتر کردن دروندادهای ناخواسته ‏است‏، بلکه بیشتر ناشی از جستجوی فعال محرکهای زیادتر به هنگام انجام فعالیت خسته کننده ای است که نیازمند بذل توجه می‏باشد‏.
‏در کودکان مبتلا به ADHD – PI‏ مشکل عمده و برجسته‏، به طور شاخص‏، افت تحصیلی است. والدین و معلمان اغلب از دیرکرد دراز مدت، فراموشکاری، آشفتگی و عدم سازمان دهی، گم کردن وسایل، خیال‏پردازی، عدم انجام تکالیف و یا کیفیت پایین آنها، ناتوانی در انجام تکالیف هدفمند، بهانه جویی و تعلُل، بلند شدن از جا، تعویض مکرر فعالیتها در مقایسه با سایرین، حواس پرتی و عدم گوش کردن به حرف والدین و مربیان‏،‏ شکایت می‏کنند‏.