پیشینه و مبانی نظری شادکامی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 پیشینه و مبانی نظری شادکامی دارای ۲۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد پیشینه و مبانی نظری شادکامی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی پیشینه و مبانی نظری شادکامی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پیشینه و مبانی نظری شادکامی :

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۲۵ صفحه

قسمتی از متن word (..docx) :

‏مبانی نظری شادکامی
‏شادکامی‏ ‏و‏ ‏نشاط‏ ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏یکی‏ ‏از‏ ‏مهمترین‏ ‏نیازهای‏ ‏روانی‏ ‏بشر،‏ ‏به‏ ‏دلیل‏ ‏تأثیرات‏ ‏عمده‏ ‏ای‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏مجموعه‏ ‏زندگی‏ ‏انسان‏ ‏دارد،‏ ‏همیشه‏ ‏ذهن‏ ‏انسان‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏خود‏ ‏مشغول‏ ‏کرده‏ ‏است‏. ‏شادکامی‏ ‏ناشی‏ ‏از‏ ‏قضاوت‏ ‏و‏ ‏داوری‏ ‏انسان‏ ‏درباره‏ ‏چگونگی‏ ‏گذراندن‏ ‏زندگی‏ ‏است‏. ‏این‏ ‏نوع‏ ‏داوری‏ ‏از‏ ‏بیرون‏ ‏به‏ ‏فرد‏ ‏تحمیل‏ ‏نمی‏ ‏شود،‏ ‏بلکه‏ ‏حالتی‏ ‏است‏ ‏درونی‏ ‏که‏ ‏ازهیجانهای‏ ‏مثبت‏ ‏تأثیر‏ ‏می‏ ‏پذیرد ‏(‏مایرز‏ ‏و‏ ‏دینر‏ Myers & Diener
‏،‏۱۹۹۵).
‏بر‏ ‏این‏ ‏اساس،‏ ‏شادکامی‏ ‏برنگرش‏ ‏و‏ ‏ادراکات‏ ‏شخصی‏ ‏مبتنی‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏برحالتی‏ ‏دلالت‏ ‏می‏ ‏کند‏ ‏که‏ ‏مطبوع‏ ‏و‏ ‏دلپذیراست‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏تجربه‏ی‏ ‏هیجانهای‏ ‏مثبت‏ ‏و‏ ‏خشنودی‏ ‏از‏ ‏زندگی‏ ‏نشأت‏ ‏می‏ ‏گیرد‏(‏هیلز‏ Hilss
‏ ‏و‏ ‏آرگیل،‏۲۰۰۱).‏ انسان‏ ‏از‏ ‏دیرباز‏ ‏به‏ ‏دنبال‏ ‏این‏ ‏بود‏ ‏که‏ ‏چگونه‏ ‏می‏ ‏تواند‏ ‏بهتر‏ ‏زندگی‏ ‏کند‏ ‏و‏ ‏چه‏ ‏چیزی‏ ‏موجبات‏ ‏رضایتش‏ ‏را‏ ‏فراهم‏ ‏می‏ ‏سازد‏ ‏و‏ ‏با‏ ‏چه‏ ‏ساز‏ ‏و‏ ‏کارهایی‏ ‏می‏ ‏تواند‏ ‏از‏ ‏زندگی‏ ‏در‏ ‏این‏ ‏دنیا‏ ‏لذت‏ ‏ببرد‏. ‏همه‏ ‏اینها‏ ‏به‏ ‏نوعی‏ ‏به‏ ‏مفهوم‏ ‏شادکامی‏ ‏و‏ ‏نشاط‏ ‏مربوط‏ ‏می‏ ‏شود‏ (‏دیکی‏ Dickey
‏،‏۱۹۹۹).
‏بی‏ ‏شک‏ ‏همه‏ ‏ما‏ ‏به‏ ‏طور‏ ‏فطری،‏ ‏در‏ ‏جستجوی‏ ‏حالات‏ ‏مطلوب‏ ‏و‏ ‏خوشایند‏ ‏هستیم‏. ‏این‏ ‏حالات‏ ‏ریشه‏ ‏در‏ ‏احساسات‏ ‏ما‏ ‏دارد‏. ‏روانشناسی‏ ‏مثبت‏ ‏نگر‏ ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏رویکرد‏ ‏تازه‏ ‏ای‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏اواخر‏ ‏سده‏ ‏ی‏ ‏بیستم‏ ‏میلادی‏ ‏پا‏ ‏به‏ ‏عرصه‏ ‏ی‏ ‏وجود‏ ‏نهاده‏ ‏وافق‏ ‏تازه‏ ‏ای‏ ‏را‏ ‏پیش‏ ‏روی‏ ‏روانشناسان‏ ‏و‏ ‏پژوهشگران‏ ‏گشوده‏ ‏است،‏ ‏که‏ ‏این‏ ‏رویکرد‏ ‏در‏ ‏فهم‏ ‏و‏ ‏تشریح‏ ‏شادی‏ ‏و‏ ‏بهزیستی‏ ‏ذهنی‏ ‏و‏ ‏همچنین‏ ‏پیش‏ ‏بینی‏ ‏دقیق‏ ‏عواملی‏ ‏که‏ ‏بر‏ ‏آنها‏ ‏مؤثرند،‏ ‏تمرکز‏ ‏دارد‏. ‏در‏ ‏این‏ ‏نوع‏ ‏روانشناسی،‏ ‏به‏ ‏جای‏ ‏تأکید‏ ‏بر‏ ‏شناسایی‏ ‏و‏ ‏مطالعه‏ ‏کمبودهای‏ ‏روانی‏ ‏و‏ ‏کاستیهای‏ ‏رفتاری‏ ‏و‏ ‏ترمیم‏ ‏یا‏ ‏درمان‏ ‏آنها،‏ ‏به‏ ‏شناخت‏ ‏و‏ ‏ارتقای‏ ‏وجوه‏ ‏مثبت‏ ‏و‏ ‏نقاط‏ ‏قوت‏ ‏انسان‏ ‏توجه‏ ‏و‏ ‏تکیه‏ ‏می‏ ‏شود‏.
‏مفهوم‏ ‏شادی‏ ‏از‏ ‏دیرباز‏ ‏مورد‏ ‏توجه‏ ‏دانشمندان‏ ‏مختلف‏ ‏بوده‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏سعی‏ ‏در‏ ‏شناختن‏ ‏آن‏ ‏داشته‏‏اند‏ ‏ابن‏ ‏سینا‏ ‏معتقد‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏عقل‏ ‏می‏ ‏داند‏ ‏که‏ ‏شادکامی‏ ‏در‏ ‏چیزهای‏ ‏فانی‏ ‏یافت‏ ‏نمی‏ ‏شود‏. ‏او‏ ‏می‏ ‏گوید‏ ‏که‏ ‏شادکامی‏ ‏واقعی‏ ‏رسیدن‏ ‏انسانها‏ ‏به‏ ‏کمال‏ ‏در‏ ‏قدرت‏ ‏اندیشه‏ ‏و‏ ‏عمل‏ ‏است‏. ‏غزالی‏ ‏معتقداست‏ ‏که‏ ‏شادکامی‏ ‏واقعی‏ ‏بشر‏ ‏در‏
‏نتیجه‏ ‏دانش‏ ‏است‏. ‏او‏ ‏معتقد‏ ‏است‏ ‏شادکامی‏ ‏بشر‏ ‏در‏ ‏شناخت‏ ‏و‏ ‏پرستش‏ ‏و‏ ‏بندگی‏ ‏خداست‏ ‏و‏ ‏پیروی‏ ‏از‏ ‏دین‏ ‏راه‏ ‏شادکامی‏ ‏است‏. ‏اکونیاس‏ ‏معتقد‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏شادکامی‏ ‏وحدت‏ ‏با‏ ‏خداست‏. ‏او‏ ‏می‏ ‏نویسد‏ ‏که‏ ‏مردم‏ ‏به‏ ‏کمال‏ ‏می‏ ‏رسند و‏ ‏به‏ ‏وسیله‏ ‏پرهیزگاری‏ ‏به‏ ‏سمت‏ ‏اعمالی‏ ‏که‏ ‏مستقیماً‏ ‏به‏ ‏سوی‏ ‏شادکامی‏ ‏هدایتشان‏ ‏می‏ ‏کند، حرکت می‏کنند‏ (‏دیویس‏ Davies
‏ ‏،‏۲۰۰۳).
‏ازدیدگاه‏ ‏کانت،‏ ‏شادکامی‏ ‏پاداشی‏ ‏طبیعی‏ ‏است‏ ‏برای‏ ‏رفتار‏ ‏پرهیزگارانه‏ ‏و‏ ‏با‏ ‏فضیلت،‏ ‏بنابراین‏ ‏رفتار‏ ‏اخلاقی‏ ‏باید‏ ‏منجر‏ ‏به‏ ‏شادکامی‏ ‏شود‏(‏دور‏ Door
‏ ‏،‏۲۰۰۲).
‏افلاطون‏ ‏در‏ ‏کتاب‏ ‏جمهوری‏ ‏به‏ ‏سه‏ ‏عنصر‏ ‏در‏ ‏وجود‏ ‏انسان‏ ‏اشاره‏ ‏می‏ ‏کند‏ ‏که‏ ‏عبارت‏ ‏از‏: ‏قوه‏ ‏تعقل‏ ‏یا‏ ‏استدلال،‏ ‏احساسات‏ ‏و‏ ‏امیال‏ ‏است‏. ‏افلاطون،‏ ‏شادکامی‏ ‏را‏ ‏حالتی‏ ‏از‏ ‏انسان‏ ‏می‏ ‏داند‏ ‏که‏ ‏بین‏ ‏سه‏ ‏عنصر‏ ‏تعادل‏ ‏و‏ ‏هماهنگی‏ ‏وجود‏ ‏داشته‏ ‏باشد‏(‏دیکی، ‏۱۹۹۹).
‏ ‏از‏ ‏نظر‏ ‏ارسطو‏ ‏شادکامی‏ ‏منوط‏ ‏به‏ ‏راضی‏ ‏بودن‏ ‏از‏ ‏حالات،‏ ‏شرایط‏ ‏یا‏ ‏عملی‏ ‏خاص‏ ‏در‏ ‏زمان‏ ‏و‏ ‏مکان‏ ‏مشخص‏ ‏بود‏. ‏پر‏ ‏واضح‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏این‏ ‏دیدگاه‏ ‏خشنودی‏ ‏فرد‏ ‏برشرایط‏ ‏عینی‏ ‏استواراست‏. ‏زیرا‏ ‏در‏ ‏ابعاد‏ ‏مکان‏ ‏یا‏ ‏زمان‏ ‏قرار‏ ‏می‏ ‏گیرد‏. ‏اما‏ ‏ارسطو‏ ‏فقط‏ ‏بر‏ ‏همین‏ ‏دو‏ ‏بعد‏ ‏اشاره‏ ‏ندارد‏. ‏او‏ ‏معتقد‏ ‏بود‏ ‏بنیان‏ ‏فرد‏ ‏در‏ ‏شادکامی‏ ‏او‏ ‏مؤثر‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏اینکه‏ ‏تلاش‏ ‏هایش‏ ‏به‏ ‏بارنشسته‏ ‏باشد‏ ‏و‏ ‏فرزندان‏ ‏نیکو‏ ‏پرورش‏ ‏داده‏ ‏باشند‏ ‏و‏ ‏موفقیت‏ ‏شغلی‏ ‏کسب‏ ‏کرده‏ ‏باشند‏. ‏اما‏ ‏برخلاف‏ ‏تفکر‏ ‏ارسطویی‏ ‏شادکامی‏ ‏نوعی‏ ‏از‏ ‏احساس‏ ‏رضایت‏ ‏ذهنی‏ ‏است‏ ‏نه‏ ‏احساس‏ ‏رضایت‏ ‏عینی‏(‏اسدی،‏۱۳۸۲).‏ آرگایل‏(۲۰۰۱)‏به‏ ‏عنوان‏ ‏پیشگام‏ ‏درنظریه‏ ‏پردازان‏ ‏شادکامی،‏ ‏ارتباطات‏ ‏اجتماعی‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏مؤلفه‏ ‏های‏ ‏مهم‏ ‏شادی‏ ‏می‏ ‏داند‏ ‏و‏ ‏پیوندهای‏ ‏نزدیک‏ ‏همچون‏ ‏دوستی،‏ ‏عشق‏ ‏و‏ ‏ازدواج‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏نمونه‏ ‏های‏ ‏بارز‏ ‏و‏ ‏اثرگذار‏ ‏بر‏ ‏بهکامی‏ ‏شمرده‏ ‏است‏.
‏وینهون‏ veenhoven
‏ (۱۹۸۸)‏،‏ ‏شادکامی‏ ‏رابه‏ ‏عنوان‏ ‏مجموعه‏ ‏ای‏ ‏از عواطف‏ ‏و‏ ‏ارزیابی‏ ‏شناختی‏ ‏از زندگی‏ ‏تعریف‏ ‏کرده‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏درجه‏ ‏ای‏ ‏از‏ ‏کیفیت‏ ‏زندگی‏ ‏افراد‏ ‏می‏ ‏داند‏ ‏که‏ ‏به‏ ‏طورکلی‏ ‏مثبت‏ ‏ارزیابی‏ ‏می‏-‏کند‏(‏رجاس،‏۲۰۰۷‏،‏ ‏نقل‏ ‏ازپائیزی،‏۱۳۸۶).
‏ ‏به‏ ‏عبارت‏ ‏دیگر،‏ ‏شادمانی‏ ‏به‏ ‏این‏ ‏معناست‏ ‏که‏ ‏فرد‏ ‏چقدر‏ ‏از‏ ‏زندگی‏ ‏خود‏ ‏لذت‏ ‏می‏ ‏برد‏. ‏همچنین‏ ‏آیزنک‏ Eysenck
‏ ‏(۱۹۳۸‏به‏ ‏نقل‏ ‏ازفرانسیس،‏ ‏براون،‏ ‏لستر‏ ‏و‏ ‏فیلیپ‏ ‏چالک‏ Francis, Brown, Lester & Philip chalk
‏، ‏۱۹۹۸) ‏شادکامی‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏برونگرایی‏ ‏پایدار‏ ‏در‏ ‏نظر‏ ‏گرفت‏ ‏و‏ ‏خاطرنشان‏ ‏ساخت‏ ‏از‏ ‏زمانی‏ ‏که‏ ‏عواطف‏ ‏مثبت‏ ‏در‏ ‏شادکامی‏ ‏مورد‏ ‏توجه‏ ‏قرارگرفت،‏ ‏شادکامی‏ ‏با‏ ‏جامعه‏ ‏پذیری‏ ‏آسان‏ ‏و‏ ‏تعامل‏ ‏مطلوب‏ ‏و‏ ‏لذت‏ ‏بخش‏ ‏با‏ ‏دیگران‏ ‏مرتبط‏ ‏دانسته‏ ‏شد‏.
‏در‏ ‏ارتباط‏ ‏با‏ ‏شادکامی،‏ ‏دو‏ ‏دیدگاه‏ ‏اصلی‏ ‏وجود‏ ‏دارد‏: ‏دیدگاه‏ ‏لذت‏ ‏گرایی‏ ‏که‏ ‏براساس‏ ‏اصول‏ ‏لذت‏ ‏گرایی،‏ ‏موجودات‏ ‏زنده‏ ‏برانگیخته‏ ‏می‏ ‏شوند‏ ‏تا‏ ‏به‏ ‏دنبال‏ ‏لذت‏ ‏باشند‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏درد‏ ‏اجتناب‏ ‏نمایند‏. ‏لذت‏ ‏گرایی‏ ‏به‏ ‏طور‏ ‏معمول‏ ‏در‏ ‏چارچوب‏ ‏احساس‏ ‏هایی‏ ‏مفهوم‏ ‏سازی‏ ‏می‏ ‏شود‏ ‏که‏ ‏با‏ ‏ناشی‏ ‏از‏ ‏تحریک‏ ‏دستگاههای‏ ‏حسی‏ ‏مختلف‏ (‏بینایی،‏ ‏شنوایی،‏ ‏چشایی،‏ ‏بویایی‏ ‏و‏ ‏لامسه‏) ‏است‏ ‏و‏ ‏یا‏ ‏ناشی‏ ‏از‏ ‏بمباران‏ ‏حسی‏(‏برانگیختگی‏)‏ است‏. ‏بر‏ ‏اساس‏ ‏اصول‏ ‏لذت‏ ‏گرایی،‏ ‏احساس‏ ‏ها‏ ‏را‏ ‏می‏ ‏توان‏ ‏به‏ ‏صورت‏ ‏پیوستاری‏ ‏نمایش‏ ‏داد‏ ‏که‏ ‏عاطفه‏ ‏ی‏ ‏مثبت‏ ‏دریک‏ ‏انتها‏ ‏و‏ ‏عاطفه‏ ‏ی‏ ‏منفی‏ ‏در‏ ‏انتهای‏ ‏دیگران‏ ‏قرار‏ ‏دارد‏. ‏شادی‏ ‏بالاترین‏ ‏سطح‏ ‏عاطفه‏ ‏ی‏ ‏مثبت‏ ‏است‏. ‏شادی‏ ‏از‏ ‏نظر‏ ‏عصب‏ ‏شناختی‏ ‏به‏ ‏وسیله‏ ‏کاهش‏ ‏سریع‏ ‏سرعت‏ ‏شلیک‏ ‏عصبی،‏ ‏فعال‏ ‏می‏ ‏شود‏. ‏رهایی‏ ‏از‏ ‏درد‏ ‏جسمی،‏ ‏رهایی‏ ‏از‏ ‏نگرانی‏ ‏ها،‏ ‏حل‏ ‏کردن‏ ‏مسأله‏ ‏دشوار‏ ‏و‏ ‏پیروز‏ ‏شدن‏ ‏در‏ ‏رقابتی‏ ‏اضطراب‏ ‏انگیزنمونه‏ ‏ی‏ ‏الگوی‏ ‏کاهش‏ ‏برانگیختگی‏ ‏عصب‏ ‏شناختی‏ ‏شادی‏ ‏است‏ (‏ریو،‏۱۳۸۶).
‏لازاروس‏ Lazarous
‏ (۱۹۸۵) ‏اشاره‏ ‏می‏ ‏کند‏ ‏که‏ ‏تحریک‏ ‏دو‏ ‏یا‏ ‏چند‏ ‏موضوع‏ ‏مربوط‏ ‏به‏ ‏هم،‏ ‏هیجان‏ ‏جدیدی‏ ‏تولید‏ ‏می‏ ‏کند‏ ‏که‏ ‏بازتابی‏ ‏از‏ ‏ترکیب‏ ‏آنهاست‏. ‏در‏ ‏الگوها‏ ‏و‏ ‏نظریه‏ ‏های‏ ‏ارائه‏ ‏شده‏ ‏پیرامون‏ ‏شادی،‏ ‏مؤلفه‏ ‏های‏ ‏درون‏ ‏فردی‏ ‏و‏ ‏میان‏ ‏فردی‏ ‏چندی‏ ‏مطرح‏ ‏شده‏ ‏است‏.