ادبیات نظری تحقیق عدالت اجتماعی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ادبیات نظری تحقیق عدالت اجتماعی دارای ۲۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ادبیات نظری تحقیق عدالت اجتماعی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ادبیات نظری تحقیق عدالت اجتماعی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ادبیات نظری تحقیق عدالت اجتماعی :

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۲۵ صفحه

قسمتی از متن word (..docx) :

‏قلمرو عدالت اجتماعی
‏۱‏-۲. حوزه عدالت اجتماعی
‏عدالت‏ اجتماعی‏ به ‏حوزه‏ خاصی از زندگی اختصاص ندارد و طبق فرمایش نبی اکرم صلی‏‌‏الله‏‌‏علیه‏‌‏و‏‌‏آل‏ه ‏«‏بالعدل‏ قامت‏ السّماوات‏ و الأرض‏:‏ آسمان‌ها و زمین بر ‌پایه عدالت نهاده شده است.‏‏» (فیض کاشانی، ‏۱۴۱۵ق‏:‏ ج‏۵،۱۰۷) بنیان نظام آفرینش و هم‏‌‏چنین قوانین وتشریعات الهی بر پایه عدل نهاده شده است. براین اساس در همه حوزه های زندگی می‏‌‏بایست اصل عدالت مورد توجه و رعایت قرار گیرد. به همین دلیل عدالت در حوزه های اقتصادی، سیاسی، قضایی، خانوادگی، شخصی، و نسبت به خرد و کلان و دارا و ندار و معتبر و غیرمعتبر مورد تأکید قرار گرفته و از هرگونه بیدادی هشدار و پرهیز داده شده است.
‏۲-۲. ‏مصادیق اجرای عدالت اجتماعی
‏۱-‏۲-۲. ‏برپایی حق
‏حق و باطل دو مفهوم متضاد و متناقض هستند. بودن یکی برابر با نبودن دیگری است. بر پایی حق یکی از مصداق‏‌‏های عدالت است. امام علی علیه‏‌‏السلام بر پایی حق را عامل عزت‏‌‏مندی و پایداری دین و اصلاح روزگار و دوام حکومت می‏‌‏داند، چنان‏‌‏چه می‏‌‏فرماید: «‏فَإِذَا أَدَّتْ اَلرَّعِیَّهُ إِلَى اَلْوَالِی حَقَّهُ وَ أَدَّى اَلْوَالِی إِلَیْهَا حَقَّهَا عَزَّ اَلْحَقُّ بَیْنَهُمْ وَ قَامَتْ مَنَاهِجُ اَلدِّینِ وَ اِعْتَدَلَتْ مَعَالِمُ اَلْعَدْلِ وَ جَرَتْ عَلَى أَذْلاَلِهَا اَلسُّنَنُ فَصَلَحَ بِذَلِکَ اَلزَّمَانُ وَ طُمِعَ فِی بَقَاءِ اَلدَّوْلَهِ وَ یَئِسَتْ مَطَامِعُ اَلْأَعْدَاءِ . وَ إِذَا غَلَبَتِ اَلرَّعِیَّهُ وَالِیَهَا أَوْ أَجْحَفَ اَلْوَالِی بِرَعِیَّتِهِ اِخْتَلَفَتْ هُنَالِکَ اَلْکَلِمَهُ وَ ظَهَرَتْ مَعَالِمُ اَلْجَوْرِ وَ کَثُرَ اَلْإِدْغَالُ فِی اَلدِّینِ وَ تُرِکَتْ مَحَاجُّ اَلسُّنَنِ فَعُمِلَ بِالْهَوَى وَ عُطِّلَتِ اَلْأَحْکَامُ‏…‏ : ‏و آن گاه که مردم حق رهبرى را ادا کنند و زمامدار حق مردم را بپردازد، حق در آن جامعه بین آن‏‌‏ها عزت یابد و راه هاى دین پایدار و نشانه‏‌‏هاى عدالت برقرار و سنت (پیامبر) پایدار گردد، پس روزگار اصلاح شود و مردم در تداوم حکومت امیدوار، ‏و دشمن در آرزوهایش مأیوس مى‏‌‏گردد. ام‏ّ‏ا اگر مردم بر حکومت چیره شوند یا زمامدار بر مردم ستم کند، وحدت کلمه از بینرود، نشانه‏‌‏هاى ستم آشکار و نیرنگ بازى در دین فراوان ‏و راه‌های روشن سنّتها ترک ‏گردد‏ و از روی هوای نفس عمل شود و اجرای احکام تعطیل شود . . . ‏» (‏نهج‌البلاغه، ‏خطبه۲۱۶‏، ص۳۳۳)
‏حق زمامداران پیروی از دستورهای او، و حق مردم هم عدالت و حسن رفتار اوست، و هر کدام از این‌ها در برابر دیگری لازم است.‏ مراعات حقوق کهدر این سخن حضرت‏، ‏مراعات طرفینیحقوق مردم و حاکم‏ می باشد،‏ مصداقی از اجرای عدالت ‏است‏. در مو‏ا‏ردی که اشخاص یا گروه‏‌‏هایی بر یکدیگر حقی داشته باشند، مراعات آن، عدالت وعدم مراعات آن، همسان با جور و ستم است‏. طبق فرمایش حضرت علی علیه‌السلام، مراعات نکردن حقوق حاکم نمونه‌ای از عدم رعایت عدالت می‌باشد،که موجب ظهور علائم و نشانه‌های ظلم و ستم می‌شود، و این امری روشن است که با نبودن عدالت ظلم و ستمگری بروز پیدا می‌کند، فساد و تباهی در دین زیاد می‌شود، کارها بر پایه هوس‌ها و تمایلات نفسانی انجام می‌شود و به احکام شرعی عمل نمی‌شود.
‏از ابن عباس نقل شده: هنگام بیرون آمدن امام علی علیه‌السلام براى جنگیدن با مردم بصره، در «ذو‌قار» بر او وارد شدم دیدم مشغول وصله کردن کفش خویش است، از من پرسید: «قیمت این کفش چند است؟» گفتم: ارزشى ندارد. امام علیه السلام در پاسخ فرمود: ‏«‏والله لَهِیَ أَحَبُّ إِلیَّ من إِمرتکم، إِلاّ أَن أُقیم حقّاً، أَوأَدفع باطلاً‏؛ به خدا سوگند، همین کفش بى ارزش نزد من از حکومت بر شما محبوب‏‌‏تر است، مگر این‏‌‏که حقى با آن به پا دارم و یاباطلى را دفع نمایم.» (‏نهج‌البلاغه، ‏خطبه۳۳‏، ص۷۶‏)
‏برپایی حق و زنده نگه داشتن آن برای حضرت ‏علیه‏‌‏السلام‏ از اهمیت زیادی برخوردار بوده است و همواره از کارگزارانش می‌خواست تا به این امر پایبند باشند و طی نامه‌ای در این رابطه به ابن عباس می‌فرماید: ‏«‏فَلَا یَکُنْ‏ حَظُّکَ‏ فِی وَلَایَتِکَ مَالًا تَسْتَفِیدُهُ وَ لَا غَیْظاً تَشْتَفِیهِ وَ لَکِنْ إِمَاتَهُ بَاطِلٍ وَ إِحْیَاءُ حَقٍّ‏:‏ بهره تو از حکومت نباید مالی باشد که از آن استفاده کنی و ‏نه غیظ و خشمی که با امر و نهی شفا یابد. بلکه باید هدف تو نابودی باطل و زنده داشتن حق باشد‏.» (مجلسی، ‏۱۴۰۳ق‏: ج۴۰، ۳۲۸)
‏اجرای عدل و قسط با برپایی حق رابطه دوطرفه دارد،‌ همان‌طور که ذکر شد برپایی حق مصداقی از عدالت است و با بر‌قراری حق در سطح جامعه، عدالت اقامه می‌گردد و از طرف دیگر عدالت خود عامل برپایی حق می‌باشد که با اجرای آن حق برقرار می‌شود، چنان‌چه امام علی ‏علیه‏‌‏السلام‏ می فرماید:«‏اِنَّ العَدلَ میزانُ اللّه‏ِ سُبحانَهُ الَّذى وَضَعَهُ فِى الخَلقِ وَنَصَبَهُ لاِقامَهِ الحَقِّ فَلا تُخالِفهُ فى میزانِهِ وَلا تُعارِضهُ فى سُلطانِهِ‏؛به راستى که عدالت ترازوى (معیار) خداى سبحان است که در میان خلق نهاده است و براىبرپاداشتن حق نصب فرموده، پس در ترازوى خداوند با او مخالفت نکن و با حکومتش مقابله ننما.‏»
‏امام علی ‏علیه‌السلام برپایی حق و‏ احقاق حقوق مردم را یک رویه ای عادلانه و از وظایف حاکم اسلامی می‏‌‏داند و در این رابطه می فرماید:‏ «‏الذَّلیلُ عِندى عزیزٌ حَتّى آخُذَ الحَقَّ لَهُ والقَویُّ عِندی ضَعیفٌ حتى آخُذَ الحَقَّ مِنهُ‏؛ خوار نزد من گران مقدار‏ است‏ تا هنگامى که حق او را بدو برگردانم و نیرومند خوار‏ است‏ تا آن‏گاه که حق را از او باز ستانم.»‏ (نهج البلاغه، خطبه۳۷،ص‏۸‏۱)
‏و در حدیث دیگری می‌فرماید: «‏لاَ یُعَابُ اَلْمَرْءُ بِتَأْخِیرِ حَقِّهِ إِنَّمَا یُعَابُ مَنْ أَخَذَ مَا لَیْسَ لَهُ‏: ‏مرد را سرزنش نکنند که چرا حق‏‌‏اش را با تأخیر می‏‌‏گیرد، بلکه سرزنش در آن‏‌‏جاست که آن‏‌‏چه حق‏‌‏اش نیست بگیرد.‏»‏ (نهج البلاغه، حکمت ۱۶۶،ص‏۵۰۰‏)
‏با توجه به این کلام حق دیگران را ‏گرفتن‏،‏ ظلم است و آن از زشت‏ترین صفات پستى است که شخص مرتکب درخور سرزنش است.
‏۲‏-۲-۲. ‏برقراری مساوات
‏برقراری مساوات در بهره مندی از واقعیت های گوناگون اقتصادی، سیاسی، علمی و … یکی دیگر از مصداق های عدالت است‏، امام علی ‏علیه‏‌‏السلام‏ در نامه‌ای به اسود بن قطیبه ‏سرلشکر سپاه حلوان می‌فرماید: ‏«‏فَلْیَکُنْ أَمْرُ النَّاسِ عِنْدَکَ فِی الْحَقِّ سَوَاءً‏:‏ پس باید کار مردم در حقّ نزد تو یکسان باشد‏.‏»‏ ‏(‏نهج البلاغه، ‏نامه۵۹‏، ص۴۴۹)
‏از نظر امام ‏علیه‏‌‏السلام حاکمان و زمامداران جامعه باید با همه مردم‏ در زمینه های مختلف‏ به طور یکسان برخورد کنند و تبعیضی بین آنان قائل نشوند.‏ ‏برقراری مساوات ‏در بین مردم ‏زمانی پدید می‏‌‏آید که حاکمان خواهش‏‌‏های نفسانی خود را کنترل کرده و از دگرگونی ر‏أ‏ی و اندیشه خود جلوگیری کنند، حال اگر حاکم نتواند خواهش‏‌‏های نفسانی خود را کنترل نماید، این امر ‏باعث انحراف وی از میانه‌روی می‌شو دو در نتیجه ‏او را از اجرای عدالت باز می دارد و نمی‏‌‏تواند با همه مردم به طور یکسان رفتار نماید‏ و تساوی را در میان آنان برقرار‌کند،‏ چنان‏‌‏چه امام علی علیه السلام در نامه ۵۹ ‏نهج‌البلاغه ‏می‏‌‏فرماید:«‏فَإِنَّ الْوَالِیَ إِذَا اخْتَلَفَ هَوَاهُ مَنَعَهُ‏ ذَلِکَ کَثِیراً مِنَ الْعَدْلِ‏:‏ هرگاه میل و خواست حکمران گوناگون باشد او را از عدالت بسیار باز مى‏دارد‏.‏»