پیشینه تحقیق ومبانی نظری هوش هیجانی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 پیشینه تحقیق ومبانی نظری هوش هیجانی دارای ۵۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد پیشینه تحقیق ومبانی نظری هوش هیجانی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی پیشینه تحقیق ومبانی نظری هوش هیجانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پیشینه تحقیق ومبانی نظری هوش هیجانی :

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۴۹ صفحه

قسمتی از متن word (..doc) :

‏هوش هیجانی
‏مقدمه
‏در ‏گذشته، ‏هیجانات ‏راپر ‏هرج ‏و ‏مرج، ‏اتفاقی، ‏غیر ‏عقلانی ‏و ‏ناپخته ‏می ‏دانستند ‏و ‏هیجان ‏و ‏عقل ‏را ‏متضاد ‏یکدیگر ‏می ‏دانستند. ‏امروزه ‏برخلاف ‏تصور ‏گذشته ‏، ‏هیجانات ‏و ‏عقل ‏در ‏مقابل ‏یکدیگرنیستند ‏بلکه ‏هیجانات ‏و ‏احساسات ‏می ‏توانند ‏در ‏خدمت ‏عقل ‏عمل ‏کنند (اکبر ‏زاده،۱۳۸۳،ص ۵۰) . همگام با ‏رشد ‏سریع ‏صنایع ‏و ‏فن آوری ‏تکنیکی ‏امروزه ‏توجه ‏ویژه ‏ای ‏نیز ‏به ‏بعد ‏انسانی ‏و ‏تلویحا” ‏روانشناختی ‏کار ‏شده است صاحبان ‏صنایع ‏با ‏سرمایه ‏گذاری های ‏کلان ‏سعی ‏دارند ‏با ‏ایجاد ‏شرایط ‏فیزیکی ‏و ‏روانی ‏مناسب ‏برای ‏کارکنان خود، ‏آن ها ‏را ‏در ‏انجام ‏بهتر ‏ودقیق ‏تر ‏وظایف ‏خود ‏یاری ‏دهند ‏تا ‏اهداف ‏اصلی ‏و ‏از ‏جمله ‏مهمترین ‏آن ‏ها (افزایش ‏بهره وری) آسیب ‏نبیند. ‏ یکی ‏از ‏جدیدترین ‏پدیده هایی ‏که ‏در ‏این ‏حیطه ‏مورد ‏توجه ‏قرار ‏گرفته، ‏موضوع ‏هوش ‏هیجانی ‏است.
‏به باور بسیاری از صاحب نظران هوش هیجانی یکی از جدیدترین تحولات و ابداعات بشری در درک رابطه ی بین تفکر و هیجان است‏ ‏( Wong & Law . 2002.p10‏ ‏) ‏. از پیشگامان این تحولات در حوزه هوش می توان به گاردنر Gardner
‏( ۱۹۸۳ ) اشاره کرد و در حوزه ی هیجان از کشفیات زوزف لی دوکس۲ Deux
‏ نام برد ، اما این تحولات به مطرح شدن هوش هیجانی توسط سالووی و مایر (۱۹۹۰ ) برمی گردد که آشکارا بر در هم تنیدگی هوش و هیجان تأکید می کنند و از نظر آن ها هوش هیجانی عمدتاً به عنوان توانایی فرد در بازنگری احساسات و هیجان های خود و دیگران ، تمایز قایل شدن میان هیجان ها و استفاده از اطلاعات هیجان ها در حل مسأله و نظم بخشی رفتار تعریف می شود ‏(Mayer & Salovey,1997,p.17‏)
‏گلمن ‏(۱۹۹۸) ‏هوش ‏هیجانی ‏را ‏ظرفیت ‏یا ‏توانایی ‏سازماندهی ‏احساسات ‏و هیجانات ‏خود ‏و ‏دیگران، ‏برای ‏برانگیختن ‏خود ‏و ‏کنترل ‏مؤثر ‏احساسات ‏و ‏استفاده ‏از ‏آن ها ‏در ‏روابط با ‏دیگران ‏می ‏داند .
‏گلمن ‏بر ‏نیاز ‏به ‏هوش ‏هیجانی ‏در ‏محیط ‏کار یعنی ‏محیطی ‏که ‏اغلب ‏به ‏عقل ‏توجه ‏می ‏شود ‏تا ‏قلب ‏و احساسات ‏تمرکز ‏می ‏کند ‏او ‏معتقد ‏است ‏نه ‏تنها ‏مدیران ‏و روسای ‏شرکت ها ‏نیازمند ‏هوش ‏هیجانی
‏هستند ‏بلکه ‏هر ‏کس ‏که در ‏محیط ‏سازمان ‏کار ‏می ‏کند ‏نیازمند ‏هوش ‏هیجانی ‏است . ‏در حرکت ‏به ‏سطوح ‏بالای ‏سازمان ‏اهمیت ‏هوش ‏هیجانی ‏در مقایسه ‏با ‏هوش ‏عقلی افزایش ‏می ‏یابد. ‏در ‏این ‏زمینه ‏گلمن ‏و همکاران ‏او ‏معتقد ‏ند ‏که ‏هوش ‏هیجانی ‏در ‏تمامی ‏رده ‏های سازمانی ‏کاربرد ‏زیادی ‏دارد ‏اما ‏در ‏رده ‏مدیریتی ‏اهمیتی ‏حیاتی می ‏یابد( عرب و همکاران، ۱۳۹۰،ص۲).
‏ به ‏نظر ‏مایر ‏و ‏همکاران(۱۳۸۵) ‏تخقیق ‏های ‏علمی ‏قابل ‏ملاحظه ‏ای ‏در ‏این ‏زمینه ‏صورت ‏گرفته است (Ciarrochi,2005,p.1)‏، ‏مطالعات نشان می دهد که ‏هوش ‏هیجانی ‏کارکنان ‏با ‏عملکرد ‏آنها ‏رابطه ‏ی ‏مثبتی ‏دارد ‏و ‏این ‏رابطه ‏در ‏مورد ‏مدیران ‏معنادارتر ‏است ( اعتباریان و امیدپناه، ۱۳۸۷، ص۱) . با وجود آن که مفهوم هوش از جمله مفاهیمی است که از گذشته تا حال مورد توجه بوده است ، اما نکته مهم این است که در واقع از آغاز مطالعه ی هوش غالباً بر جنبه های شناختی آن نظیر حافظه ، حل مسآله و تفکر تأکید داشته است ، در حالی که امروزه نه تنها جنبه های غیر شناختی هوش مثل توانایی های عاطفی ، هیجانی ، شخصی و اجتماعی مورد توجه اند ، بلکه در پیش بینی توانایی فرد برای حوزه های هوش و هیجان رخ داده دیدگاه های سنتی را زیر سوال برده و بر ارتباط نزدیک و در هم تنیده ی هوش و هیجان تأکید نموده است ‏(Mayer & Salovey.1997. P17‏).
‏۲-۲-۲ پیشینه ی هوش هیجانی
‏مفهوم هوش هیجانی را اولین بار پاپن Papen
‏ ( ۱۹۸۴ ) در رساله ی خود که به چاپ نرسیده است به کاربرد و چند سال بعد سالووی و مایر آن را در مجامع علمی مفهوم سازی نمودند . این نوع از مفهوم هوش در سال های اخیر در هر دو زمینه ی علمی و کاربردی ، توجهات زیادی را به خود اختصاص داده است . چرنیس Cherniss
‏ اعتقاد دارد هر چند اصطلاح هوش هیجانی به طور مستقیم مورد استفاده قرار نگرفته است ، اما تاریخچه ی طولانی از تلاش در جهت کمک به بهبود هوش هیجانی و قابلیت های اجتماعی و هیجانی کارکنان وجود دارد‏ ‏(Bar-On.2000.P18‏ ). ‏با این وجود می توان گفت که از لحاظ تاریخی هوش هیجانی مفهوم جدیدی است که در سال های اخیر مطرح شده و در مقابل هوش شناختی
Cognitive Intelligence
‏ به کار می رود . این نوع هوش در واقع یک هوش غیر شناختی است که ریشه در مفهوم هـوش اجـتماعی دارد و برای اولین بار توسط ثرانـدایک Thorndike
‏ ( ۱۹۲۰ ) مطرح شد . به عقیده ی ثراندایک ، هوش هیجانی توانایی مهم و مدیریت انسان ها برای عمل به شیوه ای خردمندانه در روابط انسانی است . او رفتار هوشمندانه را شامل هوش عینی ( مهارت ساختن و به کار بردن ابزار و وسایل ) ، هوش انتزاعی ( توانایی کاربرد کلمات ، اعداد و اصول علمی ) و هوش اجتماعی ( شناخت افراد و توانایی عمل خلاقانه در روابط انسانی ) می دانست‏ .
‏نظریه پرداز دیگری که به جنبه های متفاوت هوش توجه نشان داد وکسلر Wechsler
‏ ‏بود . او در سال ۱۹۴۰ ایده ی عناصر غیرفکری و فکری Non-intellective and intellective elements
‏ ‏را مطرح کرد ، به اعتقاد وی ، عناصر غیرفکری همان عناصر عاطفی ، شخصی و اجتماعی هستند . علاوه بر این او در سال ۱۹۴۳ چنین اظهار نظر کرد که توانایی های غیرفکری برای پیش بینی احتمال موفقیت فرد در زندگی لازم هستند‏ (‏الوانی و ده بیگی،۱۳۸۶،ص۱۸ ) ، علاوه بر این موارد ، وکسلر در کارهای خود به تلاش های دال Doll
‏ ‏مبنی بر سنجش جهات غیرشناختی هـوش نیز اشاره کرد . لیپرLeeper
‏ ‏( ۱۹۴۸ ) نیز بر این باور بود که تفکر هیجانی بخشی از تفکر منطقی است و به این نوع تفکر یا به معنای کلی تر هوش ، کـمک می کند . پیاژه Piaget
‏ ‏( ۱۹۵۲ ) نیز بر در هـم تنیـدگی شنـاخت و عـواطف تأکید داشت ( جمالی،۱۳۸۱،ص۱۹) .
‏در هر حال سال ۱۹۲۰ تا ۱۹۹۰ تحقیق ها در زمینه ی هوش اجتماعی ، دست خوش تحول بوده است و دیدگاه های مختلفی به وجود آمده آن که هوش اجتماعی را به عنوان توانایی ارتباط با دیگران ، دانش میان فردی ، توانایی قضاوت درست درباره ی احساسات ، خلق ها و انگیزه های دیگران ، عملکرد اجتماعی مؤثر و مهارت رمزگشایی نمادهای غیرکلامی تعریف کرده اند . در اوایل سال ۱۹۸۰ ، محققان به مفهوم سازی نظامند ایده ی هوش عاطفی دست زدند . مشهورترین آن ها مفهوم هوش های درون و بین فردی گاردنر ( ۱۹۸۳ ) و مطالعات استینز