مبانی نظری تمرکز مالکیت

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مبانی نظری تمرکز مالکیت دارای ۵۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مبانی نظری تمرکز مالکیت  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مبانی نظری تمرکز مالکیت،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مبانی نظری تمرکز مالکیت :

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۴۸ صفحه

قسمتی از متن word (..doc) :

‏تمرکز مالکیت
‏۲-۴-۱ اهمیت تمرکز مالکیت
‏۲-۴-۲ تمرکز مالکیت و تأثیر آن بر گزارشگری مالی
‏۲-۴-۳‏ ‏تمرکز مالکیت و سهامداران عمده در مقابل سهامداران خرد
‏۲-۵ مالکیت نهادی
‏۲-۵-۱ سهامداران نهادی و تئوری‌های مطرح
‏۲-۵-۲ انگیزه و اهداف سهامداران نهادی
‏۲-۵-۳ روند رشد سهامداران نهادی
‏۲‏-‏۶‏ هیأت مدیره
‏۲-‏۶‏-۱ ترکیب هیأت مدیره
‏۲-‏۶‏-۱-۱ مسئولیت هیأت مدیره
‏۲-‏۶‏-۱-۲اندازه هیأت مدیره
‏۲-‏۶‏-۱-۳ درصد اعضای غیرموظف هی‏أ‏ت مدیره
‏۲-‏۶‏-۲ استقلال هیأت مدیره
‏۲-‏۶‏-۳ استقلال رئیس هی‏أ‏ت مدیره از مدیرعامل و رابطه آن با تمرکز مالکیت
‏۲-‏۶‏-۴ قوانین مربوط به هیأت مدیره در ایران:
‏۲-۹-۲-۱‏ ‏ تحقیقات داخلی ‏تمرکز مالکیت نهادی و مدیریتی
‏۲-۹‏ ‏ پیشینه تحقیق
‏۲-۹-۱‏ ‏ تحقیقات خارجی
‏منابع و مآخذ
‏منابع فارسی:
‏منابع لاتین
‏تمرکز مالکیت
‏تمرکز مالکیت عبارت است از چگونگی توزیع سهام بین سهامداران یک شرکت. هر چه تعداد سهامداران کمتر باشد، مالکیت‏ ‏متمرکزتر خواهد بود (محمدی و همکاران، ۱۳۸۸).‏ در سالهای اخیر تمرکز مالکیت به عنوان یکی از مسائل مهم در ادبیات حاکمیت شرکتی و تاثیر آن بر ابعاد مختلف شرکتها بهویژه هزینه سرمایه در کشورها و اقتصادهای در حال رشد و بازارهای جهان مطرح شده است. ‏در کشورهایی که تمرکز سهام در آنها بالا بوده و دارای بازارهای سهام کمتر توسعه یافته هستند، یکی از مسائل اصلی اداره شرکتها، تضاد منافع بین سهامداران اصلی و سهامداران اقلیت است‏. ‏[۶۶‏]. ‏در مورد تمرکز مالکیت تعاریف متفاوتی وجود دارد. دمستز‏ Demsetz
‏ و لن‏ Lehn
‏ (۱۹۸۵)، تمرکز مالکیت را به عنوان درصد سهام در اختیار ۵ یا ۲۰ سهامدار بزرگ‏ ‏شرکت ‏و یا شاخص هرفیندال‏ Herfindahl index
‏ که از طریق توان دوم سهم هر یک از سهامداران محاسبه میشود،‏ تعریف کردند. فاسبرگ‏ Fosberg
‏ (‏۲۰۰۴‏) تمرکز مالکیت را به عنوان درصد سهام نگهداری شده در اختیار سهامداران و بلوک داران بالای ۵ درصد تعریف میکند. کلاسنس و همکاران‏ Classens et al.
‏ (۲۰۰۲) بزرگترین سهامداران را به تنهایی به عنوان تمرکز مالکیت می‌پذیرد. ‏پرووز‏ Prowse
‏ (۱۹۹۴) مجموع سهام ۵ سهامدار بزرگ را به عنوان تمرکز مالکیت در نظر میگیرند.
‏در کشورهایی که قوانین و مقررات حفظ حقوق سهامداران دارای ایراد و ضعف است، تمرکز مالکیت Ownership Concentration
‏ اغلب به‌عنوان راهکاری برای کنترل اعمال غیر اخلاقی Moral Hazard
‏ مدیران و تصمیمات اتخاذ شده توسط آنان، ظهور کرده است.‏ ‏[۶۱]. ‏که البته خود می‌تواند مشکل‌ساز باشد و نه تنها تعارض بین مدیر و سهامداران را کاهش ندهد، بلکه موجب افزایش آن شود. زیرا سهامداران عمده Majority Shareholders
‏ غالباً به دنبال منافع خود بوده و در این جهت ممکن است منافع سهامداران جزء را نا دیده گرفته و به‌گونه‌ای عمل نمایند که حقوق آن‌ها را به نفع خود قبضه نمایند‏. ‏[۶۶].
‏معمولاً مالکان عمده کمتر از دیگر مالکان تمایل به افشای اطلاعات شرکت در بازار دارند و علت آن نیز، محروم نمودن سایر سهامداران و ذینفعان در شرکت، از اطلاعات محرمانه شرکت است، تا بدین شکل برنامه‌ها و سیاست‌های شرکت که غالباً در جهت منافع آنان است را از دیگران پنهان نگه‌دارند‏. ‏[۷۰]. ‏چاو Chau
‏ و لونگ Leung
‏ (۲۰۰۶) معتقدند میزان بیش‌تر تمرکز مالکیت موجب می‌شود که فرصت‌ها و سودهای مخفی و افشا نشده بیش‌تری برای سهامداران کنترل‌کننده Controling Shareholders
‏ ایجاد شود. این مالکان به علت سهم بالایی که از شرکت در اختیار دارند، نظارت و کنترل بالایی بر تصمیمات مدیریت و نتایج حاصل از آن خواهند داشت. در نتیجه بر عملکرد شرکت به طور مستقیم تأثیر‏‌‏گذار هستند. از آن‌جا که این مالکان کنترل شرکت را به‌طور کامل در اختیار دارتد و سیاست‌ها و خط‌مشی کلی شرکت را تعیین می‌کنند، بر اساس منافع و هزینه ناشی از انتخاب حسابرس، اقدام به گزینش مؤسسه حسابرسی با کیفیت بالا یا مؤسسه حسابرسی با کیفیت پایین می‌نمایند‏. ‏[۷۲‏].‏
‏شرکت‌هایی که اکثریت سهام آنان در اختیار سهامداران عمده و بالاخص سهامداران کنترل‌کننده است، بیش‌تر در معرض خطرات و مشکلات ناشی از مسئله نمایندگی هستند. زیرا نظر سهامداران کنترل‌کننده، در تمامی تصمیمات اتخاذ شده در سطح هیأت‌مدیره، نظر غالب است و برای این سهامداران بسیار آسان‌تر از سایر سهامداران است که بتوانند ساز‏‌‏و‏‌‏کارهای نظارتی بر عملکرد مناسب و شفاف مدیریت را نادیده گرفته و برای دستیابی به منافعشان، برخلاف این سازوکارها عمل نمایند و نظارت سایر سهامداران را غیرممکن سازند