مبانی نظری و پیشینه پژوهش خودکشی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مبانی نظری و پیشینه پژوهش خودکشی دارای ۵۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مبانی نظری و پیشینه پژوهش خودکشی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مبانی نظری و پیشینه پژوهش خودکشی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مبانی نظری و پیشینه پژوهش خودکشی :

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۵۴ صفحه

قسمتی از متن word (..doc) :

‏مفهوم ‏خودکشی
‏خودکشی یکی از معضلات اجتماعی است که ‏‏‏امروزه با توجه به پیچیده‏‏‏تر شدن تعاملات و ارتباطات در بیشتر جوامع رو به ‏‏‏افزایش است آمارها نشانگر آن است که نابسامانی‏‏‏های اجتماعی، ناملایمات زندگی و عدم‏‏‏توانایی مقابله با مشکلات از جمله دلایلی است که به ویژه مردان را در معرض بسیاری از آسیب‏‏‏های روانی و تمایل به خودکشی قرار می‏‏‏دهد (پورافکاری، ۱۳۷۳).
‏ بالا رفتن میزان آن نزد گروه‏‏‏ها، اقشار و طبقات مختلف اجتماعی، نگرانی فزاینده‏‏‏ای را برای جوامع امروز به وجود آورده است. امروزه خودکشی، خصوصاً در جوامع صنعتی در ردیف پنج علت اول مرگ و میر قرار دارد. خودکشی هشتمین علت مرگ و میر در ایالت متحده و دومین علت مرگ در فاصله سنی ۱۴ تا ۲۵ سال در آمریکاست. میزان خودکشی در سالمندان نیز افزایش یافته و هم اکنون میزان خودکشی سالمندان در سطح بین‏‏‏المللی ۱۱- ۷ و در آمریکا ۱۶ نفر در هر صد هزار نفر تخمین زده می‏‏‏شود. پدیده خودکشی یک ناهنجاری اجتماعی است که در ایران نیز شیوع دارد. کارشناسان سازمان بهزیستی کشور رتبه جهانی ایران را در خودکشی ۵۸ اعلام نموده‏‏‏اند (محمدی و سعادتی، ۱۳۸۳).
‏ خودکشی یک رفتار بدون مقدمه نیست. از جمله خصوصیات افرادی که خودکشی می‏‏‏کنند شامل: ناتوانی آنان در یافتن راه حل مسائل، فقدان راهبردهای مدارا برای کنار آمدن با عوامل استرس‏‏‏زای اضطراری، عدم انعطاف‏‏‏پذیری و محدودیت تعداد راه حل‏‏‏های ارائه شده از طرف آن‏‏‏ها، است (نوروزی، ۱۳۷۳).
‏۲-۱-۲-۱- تعاریف خودکشی
‏خودکشی از زمان آغاز تاریخ بشر وجود داشته است. این رفتار خاص بشر نبوده و در سایر رده‏‏‏های جانوری هم وجود دارد. انگیزه‏‏‏های خودکشی و تکرار آن متفاوتند. امروزه در جوامع غربی، خودکشی یک مسئله تصادفی و بی اهمیت نیست، بلکه راهی برای گریز از مشکلات یا بحرانی است که باعث رنج و فشار شدید روی فرد شده است. طبق گفته ادوین اشنایدمن
. Edwin Shneidman
‏، خودکشی با یک نیاز برآورده نشده، احساس ناامیدی و درماندگی، کشمکش بین فردی و استرس غیر قابل تحمل، محدودیت در درک نظرات، اعتقادات و احساس نیاز به فرار همراه می‏‏‏باشد و خودکشی کننده با این عمل، علائمی را که بیانگر رنج و فشار اوست به دیگران منتقل می‏‏‏کند (سادوک و کاپلان، ۲۰۰۷).
‏خودکشی دارای ریشه لاتین بوده و مرکب از دو لغت ‏«‏سویی. sui
‏»‏ به معنی خود و ‏«‏سیدر. caedere
‏»‏ به معنی کشتن می‏‏‏باشد که برای اولین بار توسط دفونن فرانسوی در سال ۱۷۳۷ به کار‏‏‏گرفته شد. بر اساس تعریف مورد‏‏‏ توافق جهانی، خودکشی تنها راه و آخرین راه از بین بردن خود‏‏‏آگاهانه فرد است (پورافکاری، ۱۳۷۳).
‏امیل دورکیم. Emil Durkheim‏
‏ خودکشی را چنین تعریف می‏‏‏کند: ‏«‏خودکشی عبارت است از هر نوع مرگی که نتیجه مستقیم یا غیرمستقیم کردار مثبت یا منفی خود قربانی است که می‏‏‏دانسته چنین نتیجه‏‏‏ای را به بار می‏‏‏آورد‏»‏. به گفته اشنایدمن خودکشی عمل آگاهانه آسیب رساندن به خود است که می‏‏‏توان آن را یک ناراحتی چند بعدی در انسان نیازمندی دانست که برای مسئله تعیین شده او، این عمل بهترین راه حل تصور می‏‏‏شود (محمدی و سعادتی، ۱۳۸۳).
‏۲-۱-۲-۲- رویکردهای خودکشی
‏خودکشی یکی از موضوعات مشترک مورد‏‏‏ توجه بین جامعه‏‏‏شناسان، روان‏‏‏شناسان و روان‏‏‏پزشکان است و هر کدام از‏ ‏منظرگاه خود به آن می‏‏‏نگرند. وجه مشترک بین این چند گروه در رابطه با خودکشی توجه به این موضوع به عنوان یک پاتولوژی یا یک ناهنجاری می‏‏‏باشد (کاپلان و سادوک، ۱۳۸۲). از قرن نوزدهم به بعد در مورد ‏‏‏تبیین و سبب‏‏‏شناسی خودکشی رویکردهای مختلفی رو به روی هم قرار ‏‏‏گرفتند و در مورد عوامل مؤثر بر آن به بحث پرداختند.
‏رویکرد جامعه‏‏‏شناسی
‏هر چند به نظر می‏‏‏رسد که خودکشی شخصی‏‎‏ترین عملی است که انسان می‏‏‏تواند انجام دهد اما روابط اجتماعی نقش مهمی در ایجاد آن دارند و خودکشی نیز اثرات اجتماعی عمیقی بر جای می‏‏‏گذارد. از یک نگاه در خودکشی فرد به سوی خود نشانه می‏‏‏رود اما از نگاه دیگر تهاجمی به سوی دیگران است. جامعه‏‏‏شناسان معتقدند که عملی به ظاهر ضد اجتماعی مانند خودکشی (که به طور طبیعی توسط فرد بدون ارتباط با دیگران، انجام می‏‏‏گیرد) پیوسته تابع قواعد و الگوهای خاصی که فرد به آن تعلق دارد، القا می‏‏‏شود. برای تبیین عمل خودکشی گروهی از جامعه‏‏‏شناسان فقط به عوامل اجتماعی بیرونی تاکید دارند (حسینی، ۱۳۷۸).
‏مطالعه خودکشی نشان می‏‏‏دهد که عمل انسان هر چند که فردی باشد با سایر انسآن‏‏‏ها تداخل دارد. شناخت فرد جدا از محیط و جامعه‏‏‏ای که در آن زندگی می‏‏‏کند، شناخت کامل و دقیقی نیست. در جامعه‏‏‏شناسی خودکشی به عنوان علامت یک بیماری اجتماعی شناخته می‏‏‏شود. اغلب جامعه‏‏‏شناسان بیان کرده‏‏‏اند که خودکشی به علت متلاشی شدن ارتباط‏‏‏ها و انزوای اجتماعی است (تایلر. Taylor‏
‏، ۱۳۷۶).
‏ از این دیدگاه خودکشی یک پدیده اجتماعی و یا به عبارت بهتر یک آسیب اجتماعی است و دلایل آن را باید در ساختار و مناسبات اجتماعی جستجو کرد. با توجه به ارتباط تنگاتنگی که بین فرد و جامعه وجود دارد، ساخت و روابط اجتماعی بر افراد ‏‏‏تاثیر می‏‏‏گذارد و در واقع رفتارهای هر فرد بازتابی از ساختار و مناسبات اجتماعی هر جامعه است. عوامل مهم اجتماعی‏‏‏–‏‏‏ فرهنگی موثر بر مبنای رویکرد جامعه‏‏‏شناختی به شرح زیر می‏‏‏باشد: (سازمان بهزیستی، ۱۳۷۵)‏.
‏عوامل‏‏‏فرهنگی: فروپاشی نظام ارزشی سنتی، تحمیل ارزش‏‏‏های فرهنگی، بیگانگی و تعارض ارزش‏‏‏های فرهنگی، فرد گرایی، اختلال در نظام اجتماعی.