ادبیات نظری تحقیق ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای پل ها به روش کمی و مبانی نظری آنها

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ادبیات نظری تحقیق ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای پل ها به روش کمی و مبانی نظری آنها دارای ۲۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ادبیات نظری تحقیق ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای پل ها به روش کمی و مبانی نظری آنها  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ادبیات نظری تحقیق ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای پل ها به روش کمی و مبانی نظری آنها،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ادبیات نظری تحقیق ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای پل ها به روش کمی و مبانی نظری آنها :

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۲۴ صفحه

قسمتی از متن word (..docx) :

‏ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای پل ها به روش کمی و مبانی نظری آنها
‏-‏ مقدمه‏
‏روش های متنوعی برای ارزیابی آسیب پذیری سازه ها پیشنهاد شده اند که در این فصل به ‏
‏دسته بندی و بررسی تعدادی از این روش ها پرداخته می شود. همچنین امروزه به علت ‏
‏هزینه های قابل توجه اجرای سازه ها و به منظور درک عمیق تر رفتار آنها تحت بارهای مختلف و پیچیده نظیر زلزله، مدل سازی سازه ای به صورت تجربی (فیزیکی) یا ریاضی از جایگاه ویژه ای برخوردار است مدل سازی به چند صورت قابل انجام است ساخت مدل آزمایشگاهی با ابعاد کوچکتر از ابعاد واقعی، مدل واقعی و به کار گیری مدل تحلیلی. از این رو مدل سازی تحلیلی به کمک کامپیوتر معمولاً به دو روش نخست ترجیح داده می شود.‏ برخی از حالات طراحی و آسیب پذیری سازه‏ ‏ در ادامه ارائه شده است.
‏-‏ حالات حدی طراحی و ارزیابی سازه
‏به طور کلی حالات حدی مختلفی را می توان در طراحی سازه ها ی جدید یا ارزیابی آسیب پذیری و مقاوم سازی سازه های موجود مبنا قرار داد این حالات را می توان برای اعضا یا برای کل سازه در نظر گرفت در این قسمت به تشریح انواع حالات حدی و توصیف و ویژگی های آنها با تاکید بر ارزیابی لرزه ای پل ها پرداخته شده است ‏[۱۴] و [۱۵] و [۲۹].
‏-‏ حالات حدی اعضا‏
‏معمولاً برای طراحی سازه دو حالت حدی مطرح است. حالت حدی اول حالت حدی تسلیم نخستین نام دارد در این حالت تغییر ناگهانی سختی در آستانه تسلیم در دورترین نقطه مقطع عضو رخ می دهد. این حالت حدی جهت تعریف سختی سیستم های شکل پذیر در تحلیل های ارتجاعی خطی با استفاده از منحنی های ‏هیسترزیس ساده مانند ارتجاعی‏–‏ خمیری کامل یا دو خطی به کار می رود، حالت حدی دوم حالت حدی نهایی نامیده می شود که تعریف آن سلیقه ای است مثلاً برخی این حالت را متناظر با وقوع یک پدیده فیزیکی بحرانی نظیر گسیختگی در ناحیه محتمل لولای خمیری در نظر می گیرند که در آن افت ناگهانی مقاومت و سختی نیز دیده می شود
‏ ‏[۱۴].
‏-‏ حالات حدی سازه
‏-‏ حالات حدی بهره برداری
‏همانطور که از نام این حالت پیداست حالتی است که تجاوز از آن در خدمت پذیری سازه خلل ایجاد می کند. مثلاً برای مقاصد طرح یا ارزیابی لرزه ای، زمین لرزه هایی که احتمال وقوع آنها زیاد است نباید به قابلیت بهره برداری پل ها لطمه ای وارد سازند یعنی پس از حادثه و عملیات تعمیر پل باعث محدود ساختن تردد نگردد. احتمال وقوع زلزله متناظر با این حالت حدی تابع اهمیت حفظ قابلیت عملکرد یک پل است. برای پل های کم اهمیت این حالت را می توان متناظر با زلزله‏ ‏ای دانست که احتمال وقوع آن در ۵۰ سال است. برای اهداف ارزیابی لرزه ای، بررسی این حالت حدی چندان رایج نیست اما توصیه شده است که برای ارزشیابی سازه های موجود مقدار کرنش اعضای فولاد به ۰۰۵/۰ و اعضای بتنی به ۰۰۱/۰ محدود گردد‏ [۱۴].
‏-‏حالات حدی آسیب پذیری
‏تحت زلزله طراحی که احتمال وقوع آن کمتر از زلزله نظیر حالت قابلیت بهره برداری است، سطح مشخصی از خرابی پذیرفتنی است و معمولا این سطوح توسط آیین نامه های طرح لرزه ای تعیین می شود. مثلا ناحیه مفصل خمیری نباید نیاز به تعویض داشته باشد. معمولاً در پل های طرح شده مطابق با ضوابط نظری و اجرایی آیین نامه ها چنین حالتی متناظر با ایجاد ضریب شکل پذیری جابجایی در محدوده ۶ الی ۳ می باشد‏ [۱۴].
‏-‏ ‏حالت حدی بقا‏
‏همیشه لازم است فراتر از حالت حدی کنترل خرابی یک ظرفیت ذخیره در اعضای باربر سازه موجود باشد تا پل در اثر بزرگترین زلزله ممکن ساختگاه فرو نریزد همانطور که مشخص است هدف از مطرح ساختن این نوع خرابی جلوگیری از تلفات جانی می باشد و لذا در این حالت حدی، خرابی های بسیار بیشتری نسبت به دو حالت اول حتی به نحوی که سازه غیر قابل تعمیر و جایگزینی باشد پذیرفتنی است. آستانه این حالت آن است که سازه دیگر توان حمل بارهای ثقلی را نداشته باشد و فروریزش سازه هنگامی که ظرفیت باقی مانده از ظرفیت لازم برای تحمل بارهای ثقلی موجود کمتر شود یا اثرات پی
– ‏ دلتا پایداری سازه را بر هم زند روی می دهد ‏[۱۴] و [۱۵].
‏-‏ ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای
‏ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای ‏پل های ‏موجود در واقع یک نوع پیش بینی خسارت دیدگی آنها در مقابل زلزله های احتمالی است‏. زلزله های گذشته نشان دادند که پل ها از آسیب پذیرترین‏
‏مؤلفه های سیستم حمل و نقل می باشند، خرابی سیستم های حمل و نقل ناشی از زلزله های گذشته، بر ارزیابی خطرپذیری سیستم های حمل و نقل موجود تأکید می کنند. ارزیابی ‏
‏آسیب پذیری لرزه ای به صورت تابعی از خطر سایت و مشخصه های سازه ای پل تعریف می شود. ‏به طور کلی‏ آسیب پذیری به صورت تابعی از رسیدن به سطح خرابی در یک شدت حرکت مشخص تعریف می شود و می توان آن را به صورت ماتریس های خرابی احتمالی۱ Damage Probability Matrices
‏، گرافی بین نسبت خرابی میانگین و شدت حرکت زمین و یا به صورت منحنی شکنندگی ارائه کرد. از این رو آنالیز شکنندگی یکی از اجزای ارزیابی آسیب پذیری می باشد‏ [۳۰].
‏در ادبیات فنی تعاریف مختلفی از آسیب پذیری سازه ای ارائه شده است. که در ادامه بعضی از این تعاریف ارائه می گردد:
‏یائو Yao‏
‏ [۳۱] معتقد است که آسیب پذیری یک سازه (خاک -‏ پی – سازه) در برابر زلزله مبتنی بر قابلیت اعتماد سازه است و به این صورت بیان می شود، که سازه هنگامی آسیب پذیر است که تقاضای زمین لرزه از ظرفیت مربوطه در مرحله ی بحرانی که منتهی به عملکرد غیر قابل قبول برای سازه شود بیشتر گردد.
‏آگراوال ‏و همکارانش Aggarwal and colleagues‏
‏ ‏[۳۲]‏ ‏این گونه عقیده دارند، که سازه زمانی آسیب پذیر است که وقوع یک خرابی نسبتاً کوچک موجب ایجاد خرابی های بزرگ ناشی از آن شود. سازه ای که حتی در یک مورد آسیب پذیر باشد، دیگر یک سازه مقاوم تلقی نمی شود.
‏لیند Lind‏
‏ [۳۳]‏ معتقد است که آسیب پذیری نسبت احتمال شکست سیستم آسیب دیده به احتمال سیستم آسیب ندیده می باشد.‏
‏ ‏-‏ روش های ارزیابی آسیب پذیری