اثراات نشست

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثراات نشست دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثراات نشست  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثراات نشست،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثراات نشست :

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۵ صفحه

قسمتی از متن word (..doc) :

‏۱
‏اثراات نشست (فرونشینی)
‏تصادف قاره ای زمان های اولیه ، سکوی اراراتوستنز
‏چکیده:
‏یک هدف اصلی تماتیک در برنامه ی کاوش اقیانوس ، بخش ۱۶۰، درک دست تری از فرآیند ها اتفاق افتاده در مراحل اولیه ی تصادف قاره ای بود. سکوی اراتوستنز در فرضیه ای گفته می شود که قطعه ای از پوسته ی نازک شده ی آفریقای شمالی‏ است که حدوداً به ‏زیر قبرس می رسد . فروریزش اولیه به نظر می رسد که همراه با جابه جایی های طبیعی بوده است و این نشان می دهد که سکوی اراتوستنز در حال جدا شدن است . کاوش در مناطق ۹۶۸-۹۶۵ در اصل به منظور مشخص کردن زمان و ماهیت نشست و جدایی با دلیل و سند است. با استفاده از داده های مربوط به خصوصیات فیزیکی و پالئونتولوژیک که با اصطلاحات زمان پست کروز ، تخمین های پالئوباسیتریک و تخلخل و اندازه گیری های عمق ، تاریخچه های نشست (فرونشینی ) کیفی برای مناطق ۹۶۸-۹۶۵ که روی یا دقیقاً مجاور سکوی اراتوستنز قرار می گیرند ارائه می شود . نتایج فرونشینی ‏(نشست) ، روی هم رفته ، مطابق با یک مدل است که در آن سکوی اراتوستنز بخشی از حاشیه ی فعال آفریقای شمالی است، که تا حداقل اوایل کرتازئوس در حال کاهش نشست گرمایی بوده است و در اوار الیگوسین یا اوایل میوسین این روند تقویت شد و سپس مرحبه ای از نشستِ تکتونیک سریغ را در اواخر میوسین آغاز کرد که تا امروز هم ادامه داشته است.
‏تفسیر کلی تاریخچه ی نشست (فرونشینی ) که در اینجا ارائه شد نشان می دهد سکوی اراتوستنز دماغه ی باریکی از آفریقای شمالی را نشان می دهد که حالا در مراحل اولیه ی تماس تکتونیک با ورقه ی لیتوسفر اروپا آسیایی است . جدایی و نشست از زمان میوسین ممکن است مربوط به فشار های خم شدگی (دولاشدگی) در لیتوسفر آفریقای شمالی‏ باشد که مرتبط با تصادف (برخورد ) است.
‏مقدمه:
‏هدف اصلی بخش ۱۶۰ این بود که فرآیند های درگیری در مراحل اولیه ی تصادف (برخورد ) قاره با قاره را رمزگشایی (کشف) کند. منطقه ی این بررسی ها کهمعمولاً با عنوان تپه های دریایی اراتوستنز (شکل ۱) شناخته می شوند که احتمالاً قطعه ای قاره ای هستند(براساس نتایجی که در اینجا و جاهای دیگر در این جلد ارائه شده) و در اینجا به عنوان سکوی اراتوستنز معروف است.وضعیت تکتونیک امروزیِ سکوی اراتوستنز (شکل ۱) مشرف به تکتونیک های تصادفی (برخوردی ) است با برخورد سکوی اراتوستنز با حاشیه ی فعال قبرس ، شکستگی سکو و فروریزش اولیه ی سکوی اراتوستنز در پایین گودال قبرس با یک جزء برخوردی ‏–‏لغزش ( رابرتسون و زنوفونتز، ،۱۹۹۳ پیپر۱۹۹۶، رابرتسون۱۹۹۵ ، رابرتسون۱۹۹۶ ) . مراحل اولیه ی تصادف ( برخورد ) شدید ( سخت ) با آنالوگ های ( قیاس های ) مدرن به خوبی نشان داده نشده است و در یادداشت های قدیمی به خوبی نگه داری نشده است بنابراین شکستگی و فرورفتگی سکوی اراتوستنز در زیر قبرس شانسی را برای ثبت این فرآیند ها نشان می دهد. هدف این مقاله در نظر گرفتن اهداف اساسی بخش ۱۶۰ با فراهم کردن یک نشست (فرونشینی) کمی و کامل تر کردن تاریخچه ‏مناطق ۹۶۶ و ۹۶۷ است که بر روی سکوی اراتوستنز قرار می گیرند.(شکل‏ ۱)
‏۳
‏وضعیت منطقه ای : مدیترانه ی کرانه ی شرقی با شکافته شدن حاشیه ی گندوانا در بریاسیک (گارفانکل و درین ۱۹۸۴ ) به وجود آمد. شکل گرفت.) مدیترانه ی شرقی آخرین بازمانده های نئوتتیس را نشان می دهد که در آخرین مرحله های اتمام تصادف (برخورد) است و با پوسته های آسیا ‏–‏اروپایی و آفریقا مرتبط است.(شکل ۱) سکوی اراتوستنز عموماً به عنوان یک سکوی کربناتی که بر روی یک قطعه ی قاره ای شکافته شده تفسیر می شود (ارابرتسون ۱۹۹۷) . پوسته ی اقیانوسی در بیشتر قسمت های مدیترانه ی کرانه ی شرقی شکل گرفت در اواخر تریاسیک ، همانطوری که توسط قطعه های “افزایشی” در جنوب غرب قبرس نشان داده شده است، (مجموعه مامونیا) جنوب غرب ترکیه(مجموعه مامونیا) و سوریه ی شمالی (بائوباسیت) (ارابرتسون۱۹۹۱) در طول کرتازئوس ، حرکت نسبی ورقه های آسیایی و آفریقایی همگرا شد؛ درپاسخ به این همگرایی ورقه ای منطقه ای ، فروریزش آغاز شد در حوضه ی رودهای جنوب شرقی اقیانوس مدیترانه که منجر به تشکیل مجموعه ی ترودوس اوفیولت شد با گسترش طاق پشتی.
‏حوزه فروریزش مربوط ، به سمت شمال احتمالاً فرورفتگی پیدا کرد و در جنوب قبرس جاگرفت . (رابرتسون۱۹۹۷) . براساس تحقیقات پالئومغناطیس ترودوس اوفیولیت ، بیشتر قبرس درحال چرخش خلاف عقربه ی ساعت بوده به عنوان یک میکرو ورقه ی دیسکریت در اواخر کرتائوس تا اوایل ایوسین.
‏(کلاب ۱۹۸۵، موریس۱۹۹۰، موریس۱۹۹۶) . آغاز شدن در حداقل اوایل میوسین ، ماند پوسته ی اقیانوسی کرانه ی شرقی مدیترانه فروریزش رو ره شمال را ‏آغاز کرد و ورقه ی آفریقای شمالی ، شامل سکوی اراتوستینز شکاف نهایی خود را به خود را به سمت قبرس آغاز کرد. (دوی و سنگور ۱۹۷۹، درکورت۱۹۹۳ )از اینرو ، در اوایل دوره ی میوسین ، قبرس جنوبی بر روی لبه ی جلویی جایی قرار گرفته بود ( جای گرفته بود.) که در آن زمان تبدیل به ورقه ی آسیا ‏–‏اروپا شده بود. سکوی اراتوستینز
‏ یک ساختار بزرگ ، مثلث شکل و برجسته (بالا آمده) است در دریای مدیترانه در جنوب قبرس ، (شکل ۱) یک منطقه ی خلاف قاعده مغناطیسی تنها با بخشی از سکوی اراتوستینز مطابق دارد و داده های مربوط به جاذبه فقدان جبران را در سکوی اراتوستینز نشان می دهد. (ترافرت۱۹۹۳)
‏اطلاعات مربوط به قبل از بخش ۱۶۰، گویای آن است که سکوی اراتوستینز در حال انجام فرایند تصادف (برخورد) با حاشیه ی فعالف قبرس و به سمت شمال است. ( رابرتسون ۱۹۹۰، وود ساید۱۹۹۱ ، رابرتسون۱۹۹۴ ، رابرتسون ۱۹۹۵ .) بر طبق تاریخچه ی نشست ، خلاصه ی تکتونیک ذکر شده در بالا این است که نشست (فرونشینی ) نقاط سکوی اراتوستینز باید یک روند تخریب کننده را دنبال کرده باشد که مشخصه ی سرد شدن حاشیه های فعال است ( مک کنیز ۱۹۷۸ ) که احتمالاً با نشست های سریع تر جایگزین شده که مشخصه ی تکتونیک های با حاشیه ی همگرا است . ( وایتینگ و توماس ۱۹۹۴ ) “داده ها و روش ها” : منحنی های فرونشینی (نشست ) و تاریخ زمین شناسی ( قرن هینت ؛ ۱۹۷۸ استکلروواتز۱۹۷۸) برای ‏نمایش دادن انحطاط (گودی‏) یک سطح مرجع در طول زمان است. ‏یک مرحله ی ضروری در محاسبه ی نشست ، تقسیم کمی ستونِِِِِِ ِ رسوبی بین هر خط افق زمان بندی شده است . ترجیحاً ، خط عمود مرجع نمایش داده شده باید کریستال های نمکی باشد . اما این نمی تواند همیشه امکان پذیر باشد . بدلیل فقدان تخمین ها ی زلزله ای یا مشخص نبودن عمق رسوب نمکی برای سکوی اراتوستینز ، یک سطح ۱۰۰ متری را در زیر پایه ی نمکی عمیق ترین گودالهای ( رمنطقه ی ۹۶۷ فرض می کنیم که به نظر می رسد صخره های مربوط به زمان های بسیار قدیم است . برای منطقه ی ۹۶۶، یک سطح مرجع را در نظر
‏۳
‏می گیریم که سطح مرجع مربوط به زمان های هاتریوین ؟؟؟ بار می‏ن از زمان شروع نشست گرمایی منطقه ای است . تأثیر خطاها در عمق یا سنِ سطح مرجع فرض شده ترجیحاً برای تغییر زمان آغازی ( نقطه ی آغاز ) منحنی نشست محاسبه شده تا شکل ؟؟؟ منحنی ها . ا نتخاب غلط خط افق مرجع ممکن است محاسبات را به صورت سیستماتیک تحت تأثیر قرار دهد. داده های مورد نیاز برای محاسبات نشست شامل سالهای عددی خط افق انتخاب شده ، پالئوباسثفتری، تخمین زده شده برای خط های افق ، سنگ شناسی و یک تخمین تاریخچه companion‏ ستون نشست است . در اصل محاسبات نشست شامل جابه جا کردن بار آب و نشست با استفاده از یک فرضیه ی ایزوستاسی هوایی ( استکلر و واتز ، ۱۹۷۸ اسکلتر و کریستی ۱۹۸۰) . اگر چه ایزوستاسی هوایی برای راحتی محاسبات است ، و برای لیتوسفر قدیم گرمایی یا برای مشکلات flexural‏ وجود خارجی ندارد . یک روش جایگزین نمایش اعماق از هم باز شده ی ( شکافته شده ی ) پر از آب در لایه های نمکی و در طول زمان است. این روش دنباله رو روش وایتینگ ۱۹۹۴ ، وایتیگ و توماس۱۹۹۴ و توماس و وایتیگ ۱۹۹۶ است و مزیت آن حساس بودن نسبت به داده های ایزواستاتیک و فرونشستی است . منحنی های نشست کلی که به عنوان یک مرحله ی میانی در محاسبات فرونشستی هوایی است ( اسکالتروکریستی ۱۹۸۰ ) در اینجا استفاده می شود به خاطر نامناسب بودن فرضیه ی ایزواستاتیک هوایی در حاشیه ی همگرا . نشست ملکسورال می تواند یک راهبرد دیگر را مطرح کند اما نیازمند فرض های اصلی در مورد رفتار گرمایی و مکانیکی لیتوسفر در دراز مدت است که با داده های بدست آمده از منطقه ی سکوی اراتوستینز قابل تطابق نیست.
‏تخلخل ، عمق
‏برای تعریف درست سرعت ها ی نشستی در تخمین اینکه چگونه نشست ، ضخامت نشستی امروزی را برای تأثیر ات فشار تصحیح کرده است به عنوان مثال تغییرات درون گودالی در تخلخل به عنوان پتانسیل تشکیل به صورت زیر مدل سازی می شود:
Q=
‏وقتیکه Q‏ تخلخل در عمق Z ‏ با واحد متر ، تخلخل اولیه ی نشست است و C‏ ، افزایش تخلخل با عمق را تشریح می کند. (آسی، ۱۹۳۰، پیروکوایبیر ۱۹۷۴، اسکموکروهالی ۱۹۸۲، داگلیونی و گلدهمر۱۹۸۸ ) اگر چه ثبتیات ژئوفیزیکی درمناطق ۹۶۶ ، ۹۶۷ ، روی شکل انجام شده ، تغییرات زیاد در قطر سنج (امیس ، روبرتسون ریشتر ۱۹۹۶ ) اندازه گیری تخلخل نوترون را غیر معتبر و غیر قابل اعتماد کرده است . بنابراین داده های ترکیبی نقاط ۹۶۶ ، ۹۶۷ کاملترین و قابل اعتماد ترین مأخذ را برای تخمین ؟؟؟؟؟؟؟/ و C‏ ‏در اختیار قرار می دهد. به خاطر عمق نفوذ بیشتر ، منطقه ۹۶۷ برای مدل سازی تخلل درون گودالی استفاده شد و روش های متناسب با منحنی کمترین درجه ی استاندارد برا یمشخص کردن به ترین منحنی عمق تلخل مورد استفاده قرار گرفت . ( شکل ۲) نوشته های موجود نشان می دهد که تفاوت های وابسته به سنگ شناسی مهمی در روند فشار وجود دارد اگر چه داده های مشخصات شاخص ، برای مشخص کردن روابط عمق ‏–‏ تخلخل ِ فردی برای هر مورد سنگ شناسی کافی نیست.