تحقیق نژاد گاو برهمن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تحقیق نژاد گاو برهمن دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تحقیق نژاد گاو برهمن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تحقیق نژاد گاو برهمن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تحقیق نژاد گاو برهمن :

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۷ صفحه

قسمتی از متن word (..doc) :

‏۱
‏برهمن
‏نژاد برهمن که از گاوهای بوسیندیکاس سرچشمه گرفته، در اصل از هند آورده شده است. طی قرن ها قرار گرفتن در معرض ذخایر غذایی ناکافی، آفات حشره ای، انگل ها، بیماری ها و آب و هوای بسیار گرم هند، گاو بومی، سازگاری های قابل توجهی برای بقا ایجاد کرده است. این گاوها “گاوهای مقدس هند” هستند و بسیاری از کسانی که مذهب هندو دارند از گوشت آنها نمی خورند، اجازه نمی دهند که آنها را بکشند و آنها را نمی فروشند. این موارد به علاوه قوانین قرنطینه سازی در ایالات متحده، واردات این گاوها از هند به آمریکا را مشکل کرده است.
‏تمام گاوهای بوسیندیکاس با یک برآمدگی در بالای شانه و گردن شناخته می شوند. ستون فقرات در زیر برآمدگی (کوهان) گسترده شده و بافتهای ماهیچه ای قابل توجهی روی ستون فقرات را پوشانده است. دیگر ویژگی این گاوها شاخ آنهاست که معمولاً به طرف بالا خمیده شده و گاهی اوقات به طرف پشت خم شده است، گوشهایشان که عموماً بزرگ و آویخته هستند و زیر گلو و غبغب که مقدار زیادی پوست اضافی دارد. آنها همچنین نسبت به گاوهای اروپایی (بوستاروس) غدد عرق کاملاً گسترده ای دارند و می توانند آزادانه تعرق کنند. گاوهای ‏بوسیندیکاس ‏یک ترشح روغنی از غدد چربی دار دارند که بوی تندی دارد و گفته می شود که باعث دفع حشرات می شود.
‏خاستگاه این نژاد
‏۳۰ نژاد کاملاً مشخص در هند ثبت شده است. سه نژاد اصلی یا گونه اصلی به ایالات متحده آورده شد و برای توسعه نژاد برهمن مورد استفاده قرار گرفت که عبارت بود از گوزرات، نلور و ژیر. به علاوه، نژاد کریشنا والی معرفی شد و در دامنه کمتری مورد استفاده قرار گرفت. شباهت کلی نژاد گوزرت با گاوهای انتخابی و توسعه داده شده در این کشور اشاره به این دارد که گله دارانی که با این نژاد کار کرده اند، عموماً این گونه را ترجیح داده اند.
‏۲
‏معرفی به ایالات متحده
‏گزارشات متناقضی در مورد طریقه دقیق معرفی گاوهای هندی به ایالات متحده وجود دارد، امّا گزارش زیر به دکتر هیلتون بریجز، نویسنده “نژادهای جدید چارپایان” توسط انجمن پرورش دهندگان برهمن آمریکایی برای خلاصه کردن چگونگی واردات، ارائه شد:
‏اوّلین گاوهای هندی، از هر نوع که بوده، در سال ۱۸۴۹ توسط دکتر جیمز بوستون استاندار استان فیرفیلد، جنوب کارولینا که معتقد است که وقتی به عنوان مشاور کشاورزی به سولتان ترکیه رفته با گاوهای بوسیندیکاس آشنا شده است. اگرچه فرزندان این گاوها به طور گسترده در جنوب منتشر شده بودند، هویت کامل آنها در طول جنگ جهانی دوّم، از بین رفت.
‏گاوهای نر هندی به “ریچارد بارو” داده شد. یک پنبه کار و نیشکرکار ایالت فرانسیس ویل، LA‏ در ۱۸۵۴ توسط سلطنت بریتانیا برای خدمات آقای بارو در زمینه آموزش کشت ‏پنبه و نیشکر به یک نماینده انگلیسی که این فنون را به هند می برد. فرزندان این گاوها با عنوان گاوهای “بارو گرید” شناخته می شوند که در سراسر ناحیه ساحلی خلیج شناخته شد. موفقیت این دو حیوان منجر به وارد کردن دو گاو نر هندی دیگر در سال ۱۸۸۵ توسط جی ام فراست و آلبرت مونتگومری اهل بوستون تگزاس شد. با جفت گیری این دو گاو نر با گوساله های گاوهای نر “بارو”، اوّلین تلاش برای تغلیظ خون گله ‏بوسیندیکاس در ایالات متحده انجام شد.
‏تعداد محدودی از حیوانات گهگاه توسط سازمان های سیرک وارد می شدند که برخی از بهترین آنها توسط کشاورزان و گله داران خریداری می شدند. یکی از مشهورترین این خریدها، یک گاو نر قرمز به نام پرینس بود که در سال ۱۹۰۴ توسط ای. ام مکفادین اهل ویکتوریای تگزاس از شو حیوانات هاگتباخ ‏خریداری شد. مورد دیگر فروش حدود ۱۲ رأس گاو هندی توسط هاگتباخ بود که در نهایت توسط دکتر ویلیام استیت ژاکوپ اهل بوستون خریداری شدند.
‏در طول ۶-۱۹۰۵ مزرعه پیرز تگزاس با کمک توماس ام اوکانر اهل ویکتوریای تگزاس، ۳۰ گاو نر و ۳ گاو ماده از چند نوع هندی را وارد کردند. این ها شخصاً توسط آبل پی بوردن مسئول مزرعه پیرز انتخاب شدند.
‏در طول سال های ۲۴-۱۹۲۳، ۹۰ گاو نر از انواع گوجرات، گیر و نلور از برزیل وارد شدند. در سال ۱۹۲۵ صادرات دیگری از برزیل من جمله ۱۲۰ گاو نر و ۱۸ گاو ماده به این کشور رسیدند. هر دو گروه به مکزیک حمل شدند و از آنجا به طور زمینی به ایالات متحده آورده شدند.
‏۱۸ گاو نر برزیلی در سال ۱۹۴۶ از طریق مکزیک به تگزاس آورده شدند.
‏توسعه نژادی
‏گفته می شود که در طی دوره ۲۰-۱۹۱۰ بسیاری از گله ها در بخش جنوب غربی تگزاس و قسمت های ساحل کشور در طول خلیج مکزیک، شواهد قابل ملاحظه ای از نژاد ب‏ا‏سیندیکاس‏ را نشان دادند. به طور طبیعی
‏۳
‏بسیاری از گاوهای نری که مورد استفاده قرار گرفتند حاصل امتزاج با گاوهای دیگر بودند. برخی تکثیرکنندگان تلاش کردند تا گله را خالص نگه دارند امّا تعداد کمی بودند.
‏از آنجا که ثبت های کمتر از ۳۰۰ برهمن وارداتی وجود دارد که بخش اعظم آنها گاو نر بوده اند، باید فرض شود که دیگر نژادها حیوانات مبنا برای تکثیر را فراهم کردند. از ‏گاوهای نر برای گاوهای ماده نژادهای اروپایی و حاصل این امتزاج ها استفاده شد تا نسل پنجم، فرزندان نه تنها مزیت نژاد باسندیکاس را داشتند بلکه فشار انتخابی تولید یک حیوان که عموماً نسبت به حیوانات در ابتدا وارد شده برای تولید گوشت برتر شمرده می شدند را میسر کرد.
‏ویژگی های فیزیکی
‏برهمن ها از نظر اندازه در بین نژادهای گوشتی یافت شده در ایالات متحده، متوسط هستند. در شرایط متوسط گاوها معمولاً ۱۶۰۰ تا ۲۲۰۰ پوند و گاوهای ماده از ۱۰۰۰ تا ۱۴۰۰ پوند وزن دارند. گوساله ها در زمان تولّد کوچک هستند و بین ۶۰ تا ۶۵ پوند وزن دارند امّا بسیار سریع رشد می کنند و در مقایسه با نژادهای دیگر وزن بیشتری می گیرند. بنابراین حالت گاو برهمن زیر سئوال است. برهمن ها باهوش، خجالتی و کنجکاو می باشند. آنها به طور غیرمعمول جان سخت، صرفه جو و سازگار با دامنه ای وسیع از آب و هوا و غذا می باشند. با این حال این ویژگیها حاکی از روش های جابجایی دقیق و با احتیاط می باشد. برهمن ها توجه را دوست دارند و می توانند بسیار مطیع شوند. آنها سریعاً نسبت به نوع برخورد خوب یا بدی که دریافت می کنند واکنش نشان می دهند. برهمن ها اگر به خوبی تکثیر شوند، عاقلانه با آنها رفتار شود و به طور مناسب انتخاب شوند، می توان مثل نژادهای دیگر با آنها کار کرد.
‏رنگ:‏ برهمن ها در رنگ از خاکستری بسیار روشن تا قرمز تقریباً تیره متغیّر هستند. اکثریت گاوها خاکستری روشن تا متوسط هستند. گاوهای نر بالغ به طور طبیعی تیره تر از گاوهای ماده هستند و معمولاً نواحی تیره روی گردن، شانه ها و قسمت های پایینی دارند.
‏تحمل گرما:‏ مطالعات در دانشگاه میسوری مشخص کرد که گاوهای برهمن و اروپایی در دمای کمتر از ْ۸ فارنهایت به خوبی رشد می کنند. آنها دریافتند که گاوهای اروپایی به شکلی نامطلوب وقتی که دمای هوا بیش از ْ۷۰ فارنهایت می رسد، رنج می برند. زمانی که دما از ْ۷۵ فارنهایت می گذرد افزایش دمای بدن و کاهش اشتها و تولید شیر در آنها رخ می دهد. از طرف دیگر، برهمن ها تأثیرات کمی در اثر دمای بالا تا نزدیک ْ۱۰۵ فارنهایت نشان می دهند. اگرچه تحمل گرما تنها یکی از فاکتورهای سازگاری گاوها با محیط است، امّا خیلی مهم است. بعضی از عواملی که به برهمن ها اجازه می دهد تا با شرایط نامطلوب سازگار شوند عبارتند از: