مبانی نظری و پیشینه پژوهش خودتنظیمی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مبانی نظری و پیشینه پژوهش خودتنظیمی دارای ۴۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مبانی نظری و پیشینه پژوهش خودتنظیمی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مبانی نظری و پیشینه پژوهش خودتنظیمی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مبانی نظری و پیشینه پژوهش خودتنظیمی :

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۴۲ صفحه

قسمتی از متن word (..docx) :

‏راهبردهای یادگیری خودتنظیمی
‏تاریخچه یادگیری خودتنظیمی ‏- Self-regulation learning
‏تئوری و تحقیق علمی در مورد یادگیری خودتنظیمی، از اواسط دهه ی ۱۹۸۰ در پاسخ به این سؤال مطرح شد که چه طور دانش آموزان به فرآیندهای یادگیری خودشان مسلط می شوند. در واقع از دهه ی ۱۹۸۰ به بعد، یادگیری خودتنظیمی به عنوان راهبردی نو برای کمک به دانش آموزان به منظور تسلط بر فرآیندهای یادگیری و به طور کلی بهبود کیفیت یادگیری، مورد توجه روان شناسان، مشاوران و متخصصان تعلیم و تربیت قرار گرفت. تا قبل از دهه ی ۱۹۸۰، مطالعات در حوزه ی یادگیری خودتنظیمی بر زمینه های گوناگون فردی، خانوادگی و اجتماعی متمرکز بود و پس از آن، این سازه در زمینه ی یادگیری مطرح شد و مورد توجه نظریه های گوناگون روان شناسی از جمله رفتارگرایی ‏- Behavioristic
‏، شناخت گرایی ‏- Cognitivestic
‏ و ساخت گرایی ‏- Constructivism
‏ قرار گرفت(کدیور،۱۳۸۰).
‏مفهوم یادگیری خودتنظیمی:
‏پنتریچ(۲۰۰۲)، یادگیری خودتنظیمی را به عنوان فرآیندی فعال و ساختاری پردازشی تعریف می کند که با آن یادگیرنده اهداف فعالیت های یادگیری، شناخت، انگیزه و رفتار خود را تنظیم و کنترل می کند(محمدامینی،۱۳۸۷). هم چنین نظریه ی شناختی- اجتماعی بندورا(۱۹۹۳)، برای رشد مدل یادگیری خودتنظیمی چهارچوب نظری مناسبی فراهم کرد که براساس آن در هر فرد عامل های بافتی و رفتاری فرصت لازم را، برای کنترل یادگیری دانشجو، فراهم می کنند(نیکوس و جرج ‏- Nikos & George
‏،۲۰۰۵).
‏مطابق ‏نظر ‏بندورا ‏-Bandura
‏(۱۹۷۷)، خودتنظیمی کاربرد توانایی ها و قابلیت های خود هدایتی، خودکنترلی و خودمختاری می باشد. از نظر وی قابلیت های ذکر شده تحت ‏تأثیر ‏باور ‏افراد ‏درباره ‏ی ‏خودکارآمدی ‏در
‏فعالیت ‏ها ‏و ‏رفتارهای ‏مختلف ‏است .‏خودتنظیمی، ‏به ‏عنوان ‏کوشش ‏های ‏روانی ‏در ‏کنترل ‏وضعیت ‏درونی، ‏فرایندها ‏و ‏کارکردها ‏جهت دستیابی ‏به ‏اهداف ‏بالاتر ‏تعریف ‏شده ‏است ‏(کول، ‏لوگان ‏و ‏والکر -Cole, Logan & Walker
‏،۲۰۱۱). به طور کلی زیمرمن – Zimmerman, B. J.
‏(۱۹۹۰)، خودتنظیمی ‏در ‏یادگیری ‏را ‏به ‏مشارکت ‏فعال ‏یادگیرنده ‏(از ‏نظر ‏رفتاری، ‏انگیزشی، ‏ شناختی ‏و ‏فراشناختی ‏) ‏در ‏فرآیند ‏یادگیری، ‏به ‏منظور ‏بیشینه ‏کردن ‏فرآیند ‏یادگیری ‏اطلاق ‏نموده است.
‏خودتنظیمی ‏رفتار، به ‏استفاده ‏ی ‏بهینه ‏از ‏منابع ‏گوناگون ‏که ‏یادگیری ‏را ‏بیشینه ‏می ‏سازد، ‏گفته می شود. خودتنظیمی ‏انگیزشی، ‏به ‏کاربرد ‏فعال ‏راهبردهای ‏انگیزشی ‏اطلاق ‏می شود ‏که ‏یادگیری ‏را بیشینه ‏می ‏سازد ‏و ‏ترس ‏و ‏اضطراب ‏را ‏کاهش ‏می ‏دهد . ‏خودتنظیمی ‏شناختی ‏به ‏کاربرد ‏فعال راهبردهای ‏شناختی ‏(که ‏خاص ‏تکالیف ‏هستند ‏) ‏مربوط ‏می ‏شود ‏و ‏خود ‏تنظیمی ‏فراشناختی، ‏به ‏کاربرد فعال ‏راهبردهای ‏فراشناختی ‏(که ‏راهبردهای ‏نظارتی ‏و ‏مدیریتی ‏هستند ‏) ‏اطلاق ‏می ‏شود ‏که ‏یادگیری را ‏بیشینه ‏می ‏سازند(زاهد، رجبی و امیدی،۱۳۹۱).
‏بنابراین، نحوه ‏ی ‏مدیریت ‏خودتنظیمی ‏به ‏عنوان ‏یک ‏عامل ‏کلیدی ‏در ‏موفقیت ‏تحصیلی کودکان، ‏نوجوانان ‏و ‏بزرگسالان ‏نقش ‏دارد ‏(پاجاراس ‏و ‏والیانته – Pajares & Valiante
‏،۲۰۰۲؛ کاپرارا، فیدا، وسچیون، دل بوو، وسچیو و باربارانلی – Caprara, Fida, Vecchione, Del Bove, Vecchio & Barbaranelli
‏، ۲۰۰۸)وبا ‏ارتقای ‏سلامتی ‏مرتبط ‏است ‏و ‏در ‏کنترل ‏سلامتی ‏اهمیت ‏ویژه ای دارد(بندورا،۲۰۰۵).
‏یادگیری خودتنظیمی ‏بدین ‏معنی‏ ‏است ‏که ‏دانشجو ‏مهارت هایی‏ ‏برای ‏طراحی، ‏کنترل ‏و ‏هدایت ‏فرایند‏ ‏یادگیری ‏خود ‏کسب ‏می کند ‏و ‏برای‏ ‏یادگیری ‏تمایل ‏دارد ‏و ‏قادر ‏است ‏کل‏ ‏فرایند ‏یادگیری ‏خود ‏را ‏ارزیابی ‏- Evaluation
‏کند ‏و‏ ‏در ‏مورد ‏آن ‏بیندیشد(بری ‏-Berry.C.A
‏، ۱۹۹۲).‏ ‏اسکراو ‏و ‏بروکس ‏-Schraw, Gregory, Brooks, David
‏(۲۰۰۰)، ‏خودتنظیمی ‏در ‏یادگیری ‏را، ‏توانایی‏ ‏دانشجویان برای ‏درک ‏و ‏کنترل یادگیری شان ‏می دانند ‏که ‏برای ‏موفقیت‏ ‏در ‏مواد ‏درسی ‏بسیار ‏مهم ‏است ‏و‏ ‏آن ها ‏را ‏به ‏یادگیرندگانی ‏اثربخش ‏و‏ ‏کارامد ‏تبدیل ‏می کند. ‏بنابر ‏تعاریف‏ ‏بالا، ‏می توان ‏نتیجه ‏گرفت ‏که ‏راهبرد
‏ ‏یادگیری ‏خودتنظیمی ‏برای ‏آموزش‏ ‏این ‏موضوع ‏به ‏دانشجویان است ‏که رفتارشان آموختنی است و می توانند اثرهای رفتاری خود را بررسی کنند و محیط یادگیری خود را چنان سازمان دهند که رفتارها و تلاش هایشان بازدهی بیشتری داشته باشد(زیمرمن،۲۰۰۳).
‏چالاوات ‏و ‏دیبیکز ‏- Chalavat & Dibikez
‏(۲۰۰۴)، معتقدند که یادگیری خودتنظیمی زمانی اتفاق می افتد که افراد به صورت فعال ‏در ‏حیطه ‏های ‏فراشناختی، ‏انگیزش ‏و ‏رفتاری ‏در ‏فرایندیادگیری ‏خودشان ‏مشارکت ‏کنند. ‏استراتژی های نقشه ‏ذهنی ‏به ‏دانش آموزان ‏در ‏توجیه ‏تکالیف، ‏تمرکز ‏روی ‏بخش ‏مهم ‏تکالیف، ‏سازماندهی ‏مواد ‏درسی و ‏نگهداری ‏یک ‏جور ‏روانشناسی ‏مولد ‏برای ‏یادگیری ‏کمک ‏می ‏کند) ‏سبحانی ‏نژاد، ‏۱۳۸۵).
‏زیمر ‏من(۲۰۰۰)، نیز ‏به ‏عنوان یکی ‏از ‏نظریه ‏پردازان ‏تئوری ‏شناختی – ‏اجتماعی، ‏راهبردهای ‏یادگیری ‏خود ‏تنظیمی ‏را ‏نوعی ‏یادگیری ‏تعریف ‏کرد،که ‏در ‏آن ‏دانشجویان ‏به ‏جای ‏آن ‏که ‏برای ‏کسب مهارت ‏و ‏دانش ‏براساتید، ‏والدین ‏یا ‏دیگر ‏عوامل ‏آموزشی ‏تکیه ‏کنند، شخصاً ‏کوشش ‏های ‏خود ‏را شروع ‏وهدایت ‏می ک‏نند‏(نیکوس وجرج، ‏۲۰۰۵).
‏به عبارت دیگر یادگیری خودتنظیمی به مشارکت فعال یادگیرنده از نظر رفتاری، انگیزشی، شناختی و فراشناختی در فرآیند یادگیری برای بیشتر کردن یادگیری اطلاق می شود(سبحانی نژاد و عابدی،۱۳۸۵).
‏پنتریچ و دی گروت ‏- Pentrich & Dygroot
‏(۱۹۹۲)، الگوی ‏زیر ‏را ‏برای ‏یادگیری ‏خودتنظیمی ‏مطرح ‏کرده اند:
‏ باورهای انگیزشی راهبردهای یادگیری خودتنظیمی
‏راهبردهای شناختی
‏فراشناختی
‏اضطراب امتحان
‏خودکارآمدی
‏ارزش گذاری درونی
‏شکل شماره۲-۳. الگوی نظریه یادگیری خودتنظیمی پنتریچ و دی گروت(۱۹۹۲)(کجباف،۱۳۸۲).