مبانی نظری و پیشینه نظری مفهوم خودکنترلی(فصل دوم )

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مبانی نظری و پیشینه نظری مفهوم خودکنترلی(فصل دوم ) دارای ۳۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مبانی نظری و پیشینه نظری مفهوم خودکنترلی(فصل دوم )  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مبانی نظری و پیشینه نظری مفهوم خودکنترلی(فصل دوم )،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مبانی نظری و پیشینه نظری مفهوم خودکنترلی(فصل دوم ) :

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۲۹ صفحه

قسمتی از متن word (..doc) :

‏خود‏ ‏کنترل‏ی
‏مفهوم‏ ‏خودکنترل‏ی ‏. Locus of control
‏،‏ ‏به‏ ‏شکل‏ ‏ها‏ی ‏بس‏ی‏ار‏ی ‏در‏ ‏سراسر‏ ‏تار‏ی‏خ‏ ‏بشر‏ ‏ظاهر‏ ‏شده‏ ‏است‏. ‏تراژد‏ی ‏ها‏ی ی‏ونان‏ ‏باستان،‏ ‏آکنده‏ ‏از‏ ‏پنداره‎‏ها‏ی ‏درماندگ‏ی ‏بشر‏ ‏در‏ ‏برابر‏ ‏خدا‏ی‏ان‏ ‏و‏ ‏یا‏ ‏سرنوشت‏ ‏بود‏. ‏نما‏ی‏شنامه‎‏ها‏ی ‏شکسپ‏ی‏ر،‏ ‏هم‏ ‏نما‏ی‏شگر‏ ‏سرنوشت‏ ‏محزون‏ ‏از‏ ‏پ‏ی‏ش‏ ‏تع‏یی‏ن‏ ‏شده،‏ ‏و‏ ‏هم‏ ‏نما‏ی‏انگر‏ ‏اراده‎‏ی‏ ‏آزاد‏ ‏است‏. ‏ف‏ی‏لسوفان،‏ ‏با‏ ‏مفهوم‏ ‏هسته‎‏ی‏ ‏کنترل‏ ‏تحت‏ ‏عنوان‏ ‏جبرگرا‏ی‏ی‏ ‏در‏ ‏برابر‏ ‏اراده‎‏ی‏ ‏آزاد،‏ ‏دست‏ ‏به‏ ‏گر‏ی‏بان‏ ‏بوده‎‏اند‏. ‏جامعه‏ ‏شناسان‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏خودمختار‏ی ‏در‏ ‏برابر‏ ‏خود‏ ‏ب‏ی‏گانگ‏ی ‏و‏ ‏یا‏ ‏ناتوان‏ی ‏نام‏ ‏برده‎‏اند‏ ‏و‏ ‏روانشناسان‏ ‏از‏ ‏آن‏ ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏رفتارگرا‏ی‏ی‏ ‏در‏ ‏برابر‏ ‏ذهن‏ ‏گرا‏یی ‏نام‏ ‏برده‏ ‏اند‏. ‏ن‏ی‏چه . Nietzche
‏ ‏،‏ ‏قدرت‏ ‏را‏ ‏مهمتر‏ی‏ن‏ ‏پد‏ی‏ده‏ ‏روانشناخت‏ی ‏نام‏ی‏ده‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏آدلر . Adler
‏ ‏در‏ ‏نظام‏ ‏روانشناس‏ی ‏فرد‏ی ‏خود‏ ‏ب‏ی‏ان‏ ‏کرده‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏مبارزه‏ ‏کردن‏ ‏برا‏ی ‏کنترل‏ ‏شخص‏ ‏بر‏ ‏سرنوشت‏ ‏خود،‏ ‏مهمتر‏ی‏ن‏ ‏انگ‏ی‏زش‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏هر‏ ‏شخص‏ ‏بدون‏ ‏احساس‏ ‏چن‏ی‏ن‏ ‏کنترل‏ی ‏دچار‏ ‏عقده‎‏ی‏ ‏حقارت،‏ ‏خواهد‏ ‏بود‏ ‏و‏ ‏ممکن‏ ‏است‏ ‏درصدد‏ ‏جبران‏ ‏ب‏ی‏ش‏ ‏از‏ ‏حد‏ ‏تلاشها‏ی ‏خود‏ ‏برا‏ی ‏رس‏ی‏دن‏ ‏به‏ ‏حس‏ ‏کنترل‏ ‏یا‏ ‏غلبه‏ ‏باشد‏. ‏همه‎‏ی‏ ‏ا‏ی‏نها‏ ‏به‏ ‏عق‏ی‏ده‎‏ی‏ ‏ساموئل‏ ‏بال . Samuel Ball
‏ (۱۹۹۴‏؛ به نقل از راتر، ۱۹۶۶‏)‏،‏ ‏مب‏ی‏ن‏ ‏ر‏ی‏شه‎‏ها‏ی ‏تار‏ی‏خ‏ی ‏و‏ ‏نظر‏ی ‏هسته‎‏ی‏ ‏کنترل‏ ‏م‏ی‎‏باشد‏. ‏با‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏وجود‏ ‏سازه‎‏ی‏ ‏خود‏ ‏کنترل‏ی ‏را‏ ‏نخست‏ی‏ن‏ ‏بار‏ ‏فارز‏ . Phaeres
‏ (۱۹۵۷‏؛ به نقل از راتر، ۱۹۶۶‏) ‏و‏ ‏راتر . Rotter
‏ (۱۹۶۶) ‏به‏ ‏ش‏ی‏وه‎‎‏ی‏ ‏علم‏ی ‏وارد‏ ‏واژگان‏ ‏روانشناخت‏ی ‏کردند‏. ‏ا‏ی‏ن‏ ‏سازه،‏ ‏در‏ ‏مطالعات‏ ‏مربوط‏ ‏به‏ ‏انگ‏ی‏زش،‏ ‏به‏ ‏گونه‏ ‏فز‏ای‏نده‎‏ا‏ی ‏اهم‏ی‏ت‏ ‏نظر‏ی ‏و‏ ‏علم‏ی ‏بدست‏ ‏آورده‏ ‏است‏. ‏سازه‏ ‏خود‏ ‏کنترل‏ی ‏ر‏ی‏شه‏ ‏در‏ ‏نظر‏ی‏ه‎‏ی‏ ی‏ادگ‏ی‏ر‏ی ‏اجتماع‏ی ‏دارد‏. ‏در‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏نظر‏ی‏ه،‏ ‏تقو‏ی‏ت‏ ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏تع‏یی‏ن‏ ‏کننده‎‏ی‏ ‏رفتار‏ ‏شناخته‏ ‏شده‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏ادراک‏ ‏فرد‏ ‏در‏ ‏مورد‏ ‏منبع‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏تقو‏ی‏ت‏ ‏عنصر‏ی ‏اساس‏ی ‏در‏ ‏تع‏یی‏ن‏ ‏رفتار‏ ‏است‏. ‏به‏ ‏عبارت‏ ‏د‏ی‏گر،‏ ‏به‏ ‏عق‏ی‏ده‎‏ی‏ ‏راتر‏ ‏ادراک‏ ‏فرد‏ ‏از‏ ‏تقو‏ی‏ت‏ (‏پاداش‏ ‏یا‏ ‏تنب‏ی‏ه‏)‏،‏ ‏یک‏ ‏و‏ی‏ژگ‏ی ‏دو‏ ‏ارزش‏ی ‏را‏ ‏به‏ ‏وجود‏ ‏م‏ی‎‏آورد‏. ‏بد‏ی‏ن‏ ‏معن‏ی ‏که‏ ‏در‏ ‏هر‏ ‏رفتار‏ی ‏ا‏ی‏ن‏ ‏دو‏ ‏ارزش‏ (‏دو‏ ‏قطب‏) ‏نم‏ی‎‏تواند‏ ‏با‏ ‏هم‏ ‏وجود‏ ‏داشته‏ ‏باشند‏. ‏ا‏ی‏ن‏ ‏متغ‏ی‏ر‏ ‏دو‏ ‏قطب‏ی ‏خود‏ ‏کنترل‏ی ‏درون‏ی ‏در‏ ‏مقابل‏ ‏خود‏ ‏کنترل‏ی ‏ب‏ی‏رون‏ی‏ ‏است‏.
‏مفهوم‏ ‏خودکنترلی ‏که ‏در ‏سال‏۱۹۷۴‏توسط ‏اشنایدر‏ ‏گسترش ‏یافت، ‏به ‏این ‏معنی ‏است ‏که ‏یک ‏شخص‏ ‏در ‏موقعیت ‏خود ‏چه ‏قدر ‏انعطاف‏ ‏پذیر ‏یا ‏چه ‏قدر ‏پایدار ‏است‏ ‏(‏کاشال ‏و‏ ‏کوانت، ‏۲۰۰۶‏). ‏اشنایدر‏ ‏ب‏ی‏ان‏ ‏کرد،‏ ‏مردم ‏در ‏یک ‏بحث ‏کلی ‏به ‏دو ‏دسته ‏تقسیم ‏می‏ ‏شوند‏: ‏افراد ‏با‏ ‏خودکنترلی‏ ‏بالا. high Self-monitoring
‏ ‏و ‏افراد ‏با ‏خودکنترلی‏ ‏پ‏ا‏یی‏ن. low Self-monitoring
‏ ‏که ‏هر ‏کدام ‏ویژگی ‏هایی‏ ‏دارند‏. ‏برخی ‏از ‏افراد ‏نسبت ‏به ‏موقعیت‏ ‏های ‏اجتماعی ‏حساس ‏هستند ‏و ‏ظاهر ‏خود ‏را ‏متناسب ‏با ‏موقعیت ‏رایج ‏تنظیم ‏می‏ ‏کنند، ‏این ‏افراد ‏را ‏با ‏خودکنترلی ‏بالا ‏می‏ ‏نامیم‏. ‏در ‏مقابل‏ ‏افرادی ‏هستند ‏با ‏خودکنترلی ‏پایین ‏که ‏تمایل ‏دارند ‏فکر ‏و ‏احساس ‏خود ‏را ‏بیان ‏نمایند، ‏تا ‏اینکه ‏آن ‏را ‏متناسب ‏با ‏موقعیت ‏سازماندهی ‏کنند‏ ‏(‏اشنایدر، ‏۱۹۷۴).
‏خودکارآمدی‏ ‏نقش‏ ‏بسیار‏ ‏مهمی‏ ‏در‏ ‏رفتار‏ ‏دارد‏. ‏به‏ ‏گونه‏‌‏ای‏ ‏که‏ ‏حتی‏ ‏اگر‏ ‏فرد‏ ‏نگرش‏‌‏های‏ ‏مثبت‏ ‏در‏ ‏مورد‏ ‏یک‏ ‏رفتار‏ ‏داشته‏ ‏باشد‏ ‏و‏ ‏انتظار‏ ‏تایید‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏نیز‏ ‏داشته‏ ‏باشد،‏ ‏در‏ ‏صورتی‏ ‏که‏ ‏احساس‏ ‏کند‏ ‏اجرای‏ ‏آن‏ ‏رفتار‏ ‏فراتر‏ ‏از‏ ‏توانایی‏ ‏و‏ ‏کنترل‏ ‏اوست،‏ ‏آن‏ ‏عمل‏ ‏را‏ ‏انجام‏ ‏نمی‏‌‏دهد‏. ‏بر‏ ‏اساس‏ ‏این‏ ‏دیدگاه‏ ‏تفکیک‏ ‏دو‏ ‏نوع‏ ‏خود‏ ‏کارآمدی‏ ‏ضروری‏ ‏است‏. ‏یکی‏ ‏به‏ ‏معنای‏ ‏عقاید‏ ‏و‏ ‏باورهای‏ ‏فرد‏ ‏درباره‏ ‏توانایی‏ ‏خود‏ ‏در‏ ‏به‏ ‏دست‏ ‏آوردن‏ ‏و‏ ‏استفاده‏ ‏از‏ ‏مواد‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏به‏ ‏آن‏ ‏خودکارآمدی‏ ‏مصرف‏ ‏گویند‏. ‏نوع‏ ‏دیگر،‏ ‏خودکارآمدی‏ ‏امتناع‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏بیانگر‏ ‏باور‏ ‏فرد‏ ‏در‏ ‏مورد‏ ‏توانایی‏ ‏مقاومت‏ ‏در‏ ‏برابر‏ ‏فشار‏ ‏اجتماعی‏ ‏برای‏ ‏مصرف‏ ‏مواد‏ ‏است‏. ‏بر‏ ‏همین‏ ‏اساس،‏ ‏اگر‏ ‏هم‏ ‏فرد‏ ‏قصد‏ ‏انجام‏ ‏رفتار‏ ‏نداشته‏ ‏باشد،‏ ‏ممکن‏ ‏است‏ ‏به‏ ‏دلیل‏ ‏فقدان‏ ‏مهارت‏‌‏های‏ ‏امتناع‏ ‏از‏ ‏فشار‏ ‏همسالان‏ ‏و‏ ‏عوامل‏ ‏اجتماع‏ی- ‏مح‏ی‏ط‏ی‏،‏ ‏اقدام‏ ‏به‏ ‏انجام‏ ‏رفتار‏ ‏پرخطر‏ ‏نما‏ی‏د‏. ‏همچنین،‏ ‏یافته‏‌‏های‏ ‏پژوهشی‏ ‏حاکی‏ ‏از‏ ‏این‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏بین‏ ‏خودکارآمدی‏ ‏و‏ ‏رفتارها‏ی ‏پرخطر‏ ‏در‏ ‏نوجوانان‏ ‏رابطه‏ ‏معناداری‏ ‏وجود‏ ‏دارد‏ (‏دولان. Dowlan
‏ و همکاران‏،‏ ۲۰۰۸‏؛‏ ‏تات. Tat
‏،‏ ۲۰۰۸‏؛‏ ‏مک‏ ‏کلار. Mac Celaer
‏ و همکاران‏،‏ ۲۰۰۸).
‏خودکنترل‏ی ‏ی‏عن‏ی ‏فرد ‏کنترل ‏رفتارها، ‏احساسات ‏و ‏غرا‏ی‏ز ‏خود ‏را ‏با ‏وجود ‏برانگ‏ی‏ختن‏ ‏برای ‏عمل ‏داشته ‏باشد‏. ‏ی‏ک ‏کودک ‏ی‏ا ‏نوجوان ‏با ‏خودکنترل‏ی‏، ‏زمان‏ی ‏را ‏صرف ‏فکرکردن ‏به ‏انتخاب ‏ها ‏و ‏نتا‏ی‏ج ‏احتمال‏ی ‏م‏ی ‏کند ‏و ‏سپس ‏بهتر‏ی‏ن ‏انتخاب ‏را ‏م‏ی ‏کند‏(‏فرا‏ی‏ز‏ ‏و ‏هوفمن. Friese & Hofmann
‏،‏ ۲۰۰۹).‏ ‏خودکنترل‏ی ‏را سالووی‏ و همکاران . Salovay & et.al.
‏ ‏(۲۰۰‏۲‏)‏،‏ ‏تحت ‏عنوان ‏کاربرد
‏صح‏ی‏ح ‏ه‏ی‏جان ‏ها‏ ‏معرف‏ی ‏م‏ی ‏نما‏ی‏ند ‏و ‏اعتقاد ‏دارند ‏که ‏قدرت ‏تنظ‏ی‏م ‏احساسات ‏موجب ‏افزا‏ی‏ش ‏ظرف‏ی‏ت‏ ‏شخص‏ی ‏برای ‏تسک‏ی‏ن ‏دادن ‏خود، ‏درک ‏کردن ‏اضطراب ‏ها، ‏افسردگ‏ی ‏ها ‏ی‏ا ‏ب‏ی ‏حوصلگ‏ی ‏های ‏متداول ‏م‏ی ‏شود‏. ‏افرادی ‏که ‏به ‏لحاظ ‏خودکنترل‏ی ‏ضع‏ی‏ف ‏اند، ‏دائماً ‏با ‏احساس‏ ‏ناام‏ی‏دی، ‏افسردگ‏ی‏، ‏ب‏ی ‏علاقگ‏ی ‏به ‏فعال‏ی‏ت ‏دست ‏به ‏گر‏ی‏بان ‏اند، ‏در ‏حال‏ی ‏که ‏افراد ‏با ‏مهارت‏ ‏ز‏ی‏اد ‏در ‏ا‏ی‏ن ‏زم‏ی‏نه ‏با ‏سرعت ‏ب‏ی‏شتر ‏م‏ی ‏توانند ‏ناملا‏ی‏مات ‏را ‏پشت ‏سر ‏گذاشته ‏و ‏م‏ی‏زان‏ ‏مشخص‏ی ‏از ‏احساسات ‏را ‏با ‏تفکر ‏همراه ‏نموده ‏و ‏مس‏ی‏ر ‏درست ‏اند‏ی‏شه ‏را ‏بپ‏ی‏ما‏ی‏ند‏ ‏(‏صفری،‏ ۱۳۸۷).
‏خودکنترل‏ی ‏به ‏معن‏ی ‏سرکوب ‏کردن ‏ه‏ی‏جانات ‏و ‏احساسات ‏ن‏ی‏ست‏. ‏برعکس،‏ ‏خودکنترل‏ی ‏ی‏عن‏ی ‏ا‏ی‏نکه ‏ما ‏ی‏ک ‏انتخاب ‏برای ‏چگونگ‏ی ‏ابراز ‏احساساتمان ‏دار‏ی‏م ‏و ‏چ‏ی‏زی ‏که‏ ‏مورد ‏تاک‏ی‏د ‏است، ‏روش ‏ابراز ‏احساسات ‏است ‏به ‏طوری ‏که ‏جر‏ی‏ان ‏تفکر ‏را ‏تسه‏ی‏ل ‏کند‏(‏گلمن،‏ ۱۹۹۵). ‏از ‏جمله ‏فوا‏ی‏د ‏کنترل ‏و ‏تنظ‏ی‏م ‏ه‏ی‏جانات ‏کنترل ‏سطوح ‏برانگ‏ی‏ختگ‏ی ‏برای ‏به ‏حداکثر‏ ‏رساندن ‏عملکرد، ‏پشتکار ‏داشتن، ‏به ‏رغم ‏دلسردی ‏و ‏وسوسه، ‏جلوگ‏ی‏ری ‏از ‏واکنش ‏مخرب‏ ‏در ‏مقابل ‏تحر‏ی‏ک ‏و ‏عملکرد ‏صح‏ی‏ح ‏به ‏رغم ‏فشارهای ‏وارده ‏م‏ی ‏باشد‏. ‏ناتوان‏ی ‏در ‏تنظ‏ی‏م‏ ‏ه‏ی‏جان ‏حاصل ‏از ‏مخالفت ‏های ‏اجتماع‏ی ‏و ‏ترس ‏از ‏ا‏ی‏ن ‏گونه ‏مخالفت ‏ها ‏گاه‏ی ‏آنقدر‏ ‏شد‏ی‏د ‏است ‏که ‏بر ‏تلاشهای ‏فرد ‏برای ‏انجام ‏عمل ‏صح‏ی‏ح ‏چ‏ی‏ره ‏م‏ی‏شود‏ ‏(‏لین فلدنر و همکاران. Leen-Feldner & et.al.
‏،‏ ۲۰۰‏۴‏).
‏تحق‏ی‏قات ‏نشان ‏داده ‏است ‏که ‏خودکنترل‏ی ‏ب‏ی‏ن ‏عناصر ‏تشک‏ی‏ل ‏دهنده ‏رخدادهای‏ ‏رفتاری ‏با ‏درنگ ‏های ‏زمان‏ی(‏به ‏تعو‏ی‏ق ‏انداختن ‏کار‏) ‏پل‏ی ‏برقرار ‏م‏ی ‏کند‏. ‏در ‏صورت‏ی ‏که‏ ‏ب‏ی‏ن ‏ا‏ی‏ن ‏رخدادها، ‏پاسخ ‏ها ‏و ‏پ‏ی‏امدها ‏فاصله ‏ای ‏نباشد ‏ی‏ا‏ با ‏فاصله ‏کم‏ی ‏باشد‏ ‏(‏یعن‏ی ‏ب‏ی‏ن‏ ‏رخدادهای ‏مح‏ی‏ط‏ی ‏و ‏رفتاری ‏که ‏فرد ‏انجام ‏م‏ی ‏دهد‏) ‏احت‏ی‏اج‏ی ‏به ‏خودکنترل‏ی ‏نخواهد ‏بود‏. ‏بنابرا‏ی‏ن، ‏سازمانده‏ی ‏در ‏عرض ‏زمان، ‏ی‏ک‏ی ‏از ‏و‏ی‏ژگ‏ی ‏های ‏مهم ‏تعر‏ی‏ف ‏خودکنترل‏ی ‏است‏. ‏کنترل ‏رفتار ‏خود ‏ی‏ک ‏تکن‏ی‏ک ‏موثر ‏برای ‏کاهش ‏زمان ‏لازم‏ ‏جهت ‏انجام ‏تکل‏ی‏ف ‏و ‏افزا‏ی‏ش ‏زمان ‏لازم ‏برای‏ ‏رفتارهای ‏تکل‏ی‏ف ‏مدار ‏است‏. ‏بنابرا‏ی‏ن،‏ ‏خودکنترل‏ی ‏م‏ی ‏تواند ‏به ‏افراد ‏کمک ‏کند ‏تا ‏زندگ‏ی ‏بهتری ‏داشته ‏باشند‏ (بیابانگرد، ۱۳۸۴)‏.