مبانی نظری و پیشینه تحقیق همدلی و ابعاد و نظریه های همدلی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مبانی نظری و پیشینه تحقیق همدلی و ابعاد و نظریه های همدلی دارای ۳۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مبانی نظری و پیشینه تحقیق همدلی و ابعاد و نظریه های همدلی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مبانی نظری و پیشینه تحقیق همدلی و ابعاد و نظریه های همدلی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مبانی نظری و پیشینه تحقیق همدلی و ابعاد و نظریه های همدلی :

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۲۸ صفحه

قسمتی از متن word (..doc) :

‏مبانی نظری و پیشینه پژوهشی ‏همدلی
‏مبانی نظری و پیشینه تحقیق همدلی و ابعاد و نظریه های همدلی
فهرست مطالب:
‏مقدمه
‏تعاریف همدلی
‏ابعاد همدلی
‏نظریه‏‌‏های همدلی
‏نظریه کردارشناسی بالبی
‏نظریه‏ ‏روانکاوی
‏نظریه‏ ‏یادگیری
‏نظریه فشباخ
‏نظریه هافمن
‏نظریه همدلی طبقه بندی
‏مراحل و انواع همدلی
‏پیشینه پژوهشی
‏همدلی و سلامت روان
‏همدلی و سلامت جسمانی
‏همدلی و روابط اجتماعی
‏هوش عاطفی و ‏همدلی
‏همدلی و کیفیت زندگی
‏ادبیات پژوهشی همدلی در سایر زمینه ها
‏منابع و مأخذ
‏منابع فارسی
‏منابع انگلیسی
‏مقدمه
‏ ‏مبحث همدلی در روان‏‌‏شناسی به دلیل نگرش منفی نادیده گرفته شده بود. اما روان‏‌‏شناسان در اوایل این قرن تحت تاثیر دیدگاه مثبت برخی از فیلسوفان (وجودگرایان) در زمینه همدلی قرار گرفتند و همدلی را در کل به عنوان ایفاگر نقش مهمی در فهم و درک بین فردی و از عوامل برانگیزاننده انسان‏‌‏ها در جهت انجام رفتارهای جامعه‏‌‏پسندانه شناخته‏‌‏اند. در واقع زمانی که فلاسفه آماده کنار گذاشتن مفهوم همدلی بودند، روان‏‌‏شناسان سعی ک‏ردند همدلی را با روشی موشکافانه‏ و به گونه‏‌‏ای آزمایشی مورد تحقیق قرار دهند (دایره‏‌‏المعارف فلسفه استانفورد، ۲۰۰۸).‏ با توجه به اهمیت و جایگاه ویژه مبحث همدلی در زمینه های مختلف از جمله روانشناسی و علوم اجتماعی و ..،واکاوی و بررسی مبانی نظری و پژوهشی همدلی در ذیل ارائه شده است.
‏تعاریف همدلی
‏همدلی عبارت است از توانایی تجربه و درک آنچه دیگران احساس می کنند. با آنکه تعاریف متعددی از همدلی ارائه شده است، در تمام مفهوم پردازیها دو مؤلفه به طور ثابت وجود دارند، ۱) یک‏ ‏واکنش عاطفی‏ ‏نسبت به دیگری، که اغلب اما نه همیشه شامل اشتراک در حالت هیجانی آن شخص می شود، و ۲) یک‏ ‏ظرفیت شناختی‏ ‏برای دریافت دیدگاه دیگری در حالی که “خود” و “دیگری” متمایز می مانند‏ . ‏دانستن آنچه دیگری احساس می کند، نقشی بنیادین در تعاملات بین فردی ایفا می کند. شواهد فراوانی از روانشناسی اجتماعی و علوم اعصاب شناختی نشان می دهند که همدلی هم اشتراک هیجانی (پردازش اطلاعات پایین به بالا) و هم فرایندهای شناختی برای تنظیم و تعدیل این تجربه (پردازش اطلاعات بالا به پایین) را شامل می شود و در زیربنایش سیستم های عصبی متعاملی قرار دارد. علاوه بر این، آگاهی از تمایز بین تجربیات خود و دیگران، جنبه ای کلیدی از همدلی را تشکیل می دهد. به طور کلی ، همدلی به عنوان اولین مرحله ضروری در یک زنجیره شناخته می شود که با اشتراک در حالت عاطفی دیگران شروع می شود، با ادراک احساس دیگری ادامه یافته و سپس انگیزه توجه به دیگری را بر می انگیزد و بالاخره درگیر شدن در رفتارهای کمک رسانی را نتیجه می دهد. بنابراین همدلی و رفتارهای جامعه پسند در یک سطح مفهومی به هم پیوسته اند. تحقیقات اخیر نشان داده اند که همدلی پدیده ای است بسیار پیچیده و انعطاف پذیر، و واکنش های همدلانه با توجه به فاکتورهای شناختی اجتماعی متغیرند
.
‏تیچنر واژه همدلی را در سال ۱۸۹۰ از واژه آلمانی “einfuhlung”‏یعنی “به احساس کسی وارد شدن” اقتباس کرد و در روان‏‌‏شناسی رواج داد. بعدها نظریه‏‌‏پردازان زیباشناختی، همدلی را به مفهوم “توانایی ادراک تجربه ذهنی فرد دیگر” مطرح نمودند، و از همین مفهوم برای تشخیص و درمان در حرفه پزشکی به طور عام و در روان‏‌‏شناسی و روان‏‌‏پزشکی به طور خاص مدد گرفته شد، که امروزه نقش جدیدی را در برقراری ارتباط به عهده دارد )‏دایره‏‌‏المعارف فلسفه استانفورد ‏- Standford encyclopedia of philosophy
‏، ۲۰۰۸).
‏و‏اژه همدلی برای اولین بار در دهه ۱۹۲۰ و توسط روانشناس آمریکایی تیچنر‏ ‏و‏ ‏برای‏ ‏اشاره‏ ‏به‏ ‏تقلید‏ ‏حرکتی‏ ‏مشاهده‏ ‏شده‏ ‏در‏ ‏یک‏ ‏کودک‏ ‏یکساله‏ ‏پس‏ ‏از‏ ‏مشاهده‏ ‏آشفتگی‏ ‏در‏ ‏کودک‏ ‏دیگر‏ ‏به‏ ‏کار‏ ‏رفت‏. ‏همانگونه‏ ‏که‏ ‏گالو‏ ‏( ۱۹۸۹ ) ‏بیان‏ ‏کرده‏ ‏است‏ : ‏یک‏ ‏پاسخ‏ ‏همدلانه‏ ‏پاسخی‏ ‏است‏ که هم در بردارنده بعد عاطفی و هم بعد شناختی است. اصطلاح همدلی حداقل دارای دو مفهوم است. به مفهوم یک پاسخ شناختی، یعنی فهم و درک احساس دیگری و یا به مفهوم یک ارتباط عاطفی با فرد دیگر ( ص ۱۰۰ ).از نظر کارل راجرز ( ۱۹۷۵) حالت همدلی و یا همدلی نمودن دربردارنده درک دقیق چارچوب مرجع درونی‏ فرد‏ ‏دیگر،‏ ‏به‏ ‏همراه‏ ‏ابعاد‏ ‏عاطفی‏ ‏آن‏ ‏می‏ ‏باشد‏.
‏در این حالت گرچه فرد همدلی کننده خود را به جای فرد مقابل می گذارد ولی با او همانند سازی نمی کند. هینز و اوری‏ همدلی‏ ‏را‏ ‏تحت‏ ‏عنوان‏ ‏توانایی‏ ‏تشخیص‏ ‏و‏ ‏فهم‏ ‏ادراکات‏ ‏و‏ ‏احساسات‏ ‏فرد‏ ‏مقابل‏ ‏و‏ ‏انتقال‏ ‏دقیق‏ ‏این‏ ‏فهم‏ ‏از‏ ‏طریق‏ ‏یک‏ ‏پاسخ‏ ‏پذیر‏ ‏اگر‏ ‏تعریف‏ ‏نموده‏ ‏اند‏ (‏ص‏ ۲۵۷).
‏لغت نامه آمریکایی هریتیج همدلی را این گونه تعریف می کند: فهم عمیق و صمیمانه آن گونه که احساسات، افکار و انگیزش های یک فرد برای فرد مقابل قابل درک می گردد.