پیشنه و ادبیات نظری بهره وری اماکن ورزشی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 پیشنه و ادبیات نظری بهره وری اماکن ورزشی دارای ۳۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد پیشنه و ادبیات نظری بهره وری اماکن ورزشی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی پیشنه و ادبیات نظری بهره وری اماکن ورزشی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پیشنه و ادبیات نظری بهره وری اماکن ورزشی :

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۲۸ صفحه

قسمتی از متن word (..docx) :

‏مبان‏ی‏ نظر‏ی‏ وپ‏ی‏ش‏ی‏نه‏ تحق‏ی‏ق‏ بهره ور‏ی‏ اماکن ورزش‏ی
‏فصل دوم- مبانی نظری و پیشینه‌ی تحقیق ‏
‏ مقدمه ‏
‏بهره وری ‏
‏آمار ‏
‏- آمار اماکن و تاسیسات ورزشی ‏
‏- زمان بهره برداری از اماکن و تاسیسات ورزشی ‏
‏- آمار منابع انسانی ‏
‏پایه های علمی ‏
‏- تحقیقات انجام شده در داخل کشور ‏
‏- تحقیقات خارج از کشور ‏
‏مقدمه:
‏در این فصل پیشینه تحقیق براساس موضوعات مرتبط و مورد نظر دسته بندی و بیان گردیده است. قبل از بیان تحقیقات انجام شده لازم است مختصری از تاریخچه اماکن و فضاهای ورزشی گذشته در ایران مطرح شود و در ادامه مبانی نظری در خصوص بهره وری ورزشی در رابطه با اماکن و تاسیسات ورزشی و منابع انسانی بیان گردیده و در پایان به پژوهش های انجام شده در داخل و خارج کشور در این پیرامون از زوایای مختلف پرداخته شود.
‏
‏تاریخچه اماکن و فضاهای ورزشی در ایران:
‏در میان کشورهای مشرق زمین بی گمان ایران تنها کشوری است که در نظام تعلیم و تربیت خود بیشترین اولویت را به ورزش و تربیت بدنی اختصاص داده بود، در حالی که چینیان در دوران پیشین به ورزش و تربیت بدنی توجه چندانی نداشته‌اند و هندویان نیز پرورش تن و فعالیت های بدنی را گاه حتی مذموم می‌دانستند. ایرانیان به اهمیت ورزش به عنوان وسیله ای برای تقویت توانایی و حفظ سلامتی در جهت داشتن ارتشی سلحشور و پیروزمند پی برده بودند. تقویت قوای جسمانی و پرداختن به ورزش از زمان حکومت مادها شروع و در زمان هخامنشیان رونق گرفت. گزئنون می گوید در هر شهر پارس محلی به نام الوئزا برای تحکیم فنون جنگی و ورزش برپا بود. این میادین از ۴ قسمت تشکیل شده: یکی برای کودکان، دیگری برای نوجوانان، سومی برای مردان و چهارمی برای کسانی که دیگر نمی توانند اسلحه برگیرند. کودکان و مردان در طلیعه صبح، پیرمردان در روزهای معین وقتی که می‌توانستند ولی جوانان همه وقت در قسمت و محل خود ظاهر می شدند. برجسته‌ترین قسمت تربیت خردسالان و نوجوانان در عصر هخامنشی بود. مفهوم تربیت بدنی در نزد پارس‌ها به همان مفهوم در نزد یونانیان بود. انواع ورزشها نه تنها به منظور بهداشت و نیرومندی و رشد جسمی انجام می‌شده بلکه متضمن تربیت خودداری، چالاکی، شکیبایی و تحمل سختی‌ها مانند تشنگی و گرسنگی و نیز هدف جویی و ایجاد روح قهرمانی بوده است. هردوند نویسنده نامی یونانی در مورد تعلیم و تربیت ایرانیان باستان می گوید: ایرانیان به فرزندان خود ۳ چیز می‌آموزند: اسب سواری، تیر اندازی و راستگویی. [۱۰]